21.45 u : Bart had vandaag een mindere dag. Toen wij deze middag binnenkwamen was hij heel emotioneel. Eten lukte niet zo goed. Hij vertelde dat hij héél moe was en niet kon slapen, het deed "overal" pijn, ...... In de voormiddag had hij al naar de ergo geweest, en na de middag mochten we weer mee gaan kijken naar de kiné. Dat ging vandaag heel moeizaam. Hij had precies de fut niet om te "werken". Man toch, dit deed zoveel pijn. Wat zouden wij het zo graag "overnemen" van hem. We kunnen alleen maar proberen om hem aan te moedigen en hem helpen waar nodig. De rest moet Bart, spijtig genoeg, zelf doen. We beseffen ook wel dat het niet alle dagen even goed kan gaan, dus een mindere dag hoort er gewoon bij. We hebben allemaal wel eens een "down-dag". Maaaaaar .................. er is ook wel goed nieuws te melden. We hebben dinsdag in Edegem een "GO" gekregen, wat wil zeggen dat Bart revalidatieklaar is. Vandaag dan het verlossende telefoontje gekregen van het revalidatiecentrum dat Bart daar dinsdag naartoe gebracht zal worden. Niet te beschrijven wat een krop je in je keel krijgt als je dat bericht krijgt. Dit is weer een stap in de goede richting. Bart zal vanaf dinsdag keihard moeten werken, maar het zal nodig zijn. Hopelijk heeft hij de kracht en de moed om ertegenaan te gaan. Bart, moedige man, vandaag ging het minder, maar dat begrijpen we maar al te goed. We blijven erin geloven lieve schat, we blijven je steunen en helpen, we gaan er SAMEN voor gaan hé jongen !! Schatteke, ik zie je zoooooo graag ..... hopelijk kan je vannacht goed slapen zodat je morgen weer meer moed hebt .......
20.45 u : Bart had vandaag een héél zware dag. In de voormiddag een uur naar de ergo, daar moet hij zich héél goed concentreren om zijn oefeningen goed te kunnen doen. Hier trainen ze de fijne motoriek van Bart en ze hebben vandaag ook nog een soort "memory"-spel gedaan. Toen hij daar van terug kwam was het tijd om te middageten. Sven gaat al een hele week 's middags langs om Bart mee te helpen met zijn eten. Direct na het eten moest hij dan naar de kiné en ook vandaag mocht Sven mee om te gaan "helpen". Dit is weer zeer zwaar voor Bart, vooral op fysiek vlak, maar ook emotioneel is dit zeer moeilijk voor hem. Hij moet daar oefeningen doen voor een spiegel en we vermoeden dat dit voor Bart héél confronterend is. Ook de oefeningen die hij moet doen zijn helemaal niet zo simpel. Buikspieren die extra getraind worden, nekspieren die behandeld worden en ook zijn rugspieren moeten onder controle zijn. Tussendoor werken ze dan met zijn linkse been en ook zijn linkse arm proberen ze te stimuleren. Hij was nog maar goed en wel terug op zijn kamer toen de dames van de logo al aan zijn bed stonden. Tien minuten spreekoefeningen doen is weeral zeer vermoeiend. Bart probeert ook zolang mogelijk wakker te blijven als wij op bezoek zijn, want hij geniet ervan om ons te zien, maar tussendoor slaapt hij korte "dutjes" van 20 à 30 minuten. Bart was vandaag ook meer verward dan de voorbije dagen, maar dat komt omdat er héél hard met hem gewerkt werd, en dat kost enorm veel moeite. Wij zijn alvast heel tevreden dat hij al zover staat, dit hadden wij 4 weken geleden nooit durven dromen. Bart, geweldige man, dagelijks zien we de stappen die jij maakt ...... we zijn ervan overtuigd dat we binnenkort zullen kunnen schrijven dat we "de stappen zien die jij GAAT" ...... maaaaar ...... neem je tijd jongen, JOUW tempo hé !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht want je was vanavond stikkapot ....... Lieve schat, ik zie je graag .................
21.00 u : Wij beginnen er hoe langer hoe meer van overtuigd te geraken dat we echt wel het mirakel gekregen hebben waar we zo naar verlangden. Bart doet het super goed. Vandaag weer goed gegeten. Ook de kiné lukte vandaag beter dan gisteren. De logo begint ook zijn vruchten af te werpen want praten gaat elke dag een beetje beter. Maar er is ook een mindere kant natuurlijk ..... Bart beseft ondertussen héél goed dat zijn linkse kant niet meer meewil. Hij heeft het daar enorm moeilijk mee, en vertelde ons daarstraks dat hij s nachts, als hij alleen is, veel weent. Man toch, dat doet zo'n pijn om hem dat te horen zeggen. We hebben dan samen wat tranen gelaten en hem beloofd dat we er alles aan zullen doen om hem zo goed mogelijk te helpen. Toen we naar huis gingen kwamen we op de gang nog 1 van de 3 hersenchirurgen tegen die Bart die nacht heeft geopereerd. We kunnen nog steeds onze dankbaarheid tegenover hen niet uiten. We kunnen alleen maar "dank je wel" zeggen. Hij vertelde ons dat Bart echt héél véél geluk gehad heeft en dat we echt mogen spreken van een mirakel, want dit maken ze niet dikwijls mee. Niemand zal ooit begrijpen hoe dankbaar wij zijn omdat wij dat mirakel mochten krijgen. Lieve Bart, jij zegt zo dikwijls "dank je wel" tegen ons, maar het zijn wij die dat tegen jou moeten zeggen. DANK JE WEL lieverd omdat je zo hard gevochten hebt. DANK JE WEL kerel omdat je ons laat zien wat echt belangrijk is in het leven. Zoals je daarstraks zelf gezegd hebt : "als ik thuis ben ga ik genieten van de kleine dingen". Schatteke, dat gaan we samen met jou zeker doen !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht .......
21.00 u : Bart blijft ons verbazen !!! Hij had vandaag weer een vrij goede dag. Soms nog wel een traan, maar vooral veel werklust !! Hij wil er echt voor gaan. Vandaag met dokter gebabbeld en blijkbaar geeft Bart echt wel het beste van zichzelf tijdens de kiné. Al zijn woede en frustratie WERKT hij er dan uit. Hij is boos, gefrustreerd, verdrietig ...... maar als hij naar de kiné moet dan kan hij dat allemaal van zich af zwoegen. Ongelooflijk hoeveel doorzettingsvermogen hij heeft. Eten lukt ook vrij goed. Toen wij vandaag toekwamen zei hij opeens : "toffe tante" ! Niemand begreep waarover hij het had, tot wij het verslag van de logopedist zagen liggen. Daarop stonden de oefeningen die hij vandaag gedaan had en ..... daar stond "toffe tante" tussen. Grappig hoe hij zich dat dan ineens terug herinnert. TV kijken lukt nog niet zo goed, dat is waarschijnlijk allemaal een beetje teveel informatie die op hem afkomt. Hij kan nog niet zo goed tegen drukte tegen, daarom blijft het bezoek voorlopig ook nog zeer beperkt. Als we hem vragen of hij wil dat er iemand anders komt, dan gaat zijn duim naar beneden. Deels uit schaamte maar ook omdat dat voor hem te vermoeiend zou zijn. We moeten zijn keuze daarin respecteren. Bart, sterke man ....... je bent geweldig goed bezig !! Ongelooflijk hoe fier we op jou zijn ! Hopelijk heb je een rustige nacht en morgen weer een stapje verder ..... op JOUW tempo !!
21.15 u : Bart had vandaag een vrij goede dag. Hij had goed geslapen en in de voormiddag had hij bijna 2 uur in de stoel gezeten. Dat is voor hem vrij vermoeiend. Daarna goed middageten gegeten, en dan naar de kiné. Daar doen ze allerlei oefeningen met zijn linkse been en linkse arm om daar proberen beweging in te krijgen. Na de kiné gaat het dan vervolgens naar de ergo. Bart leert daar vooral zijn mobiliteit te beheersen. Dagelijkse bewegingen die voor ons de normaalste zaak van de wereld zijn, is voor hem allemaal een beetje moeilijker. Rond 16.00 u was hij dan terug op de kamer. Héél hard gewerkt !! Direkt een half blikje ice-tea leeggedronken en toen vroeg hij "snoepkes". Verdorie, geen snoepkes bij, hier was ik niet op voorzien. Er lag gelukkig nog een pakje chips. Man man man, nooit onzen Bart zo smakelijk zien genieten van chips. Omdat Bart een calorierijk schema moet volgen mogen we hem eigenlijk alles geven wat hij vraagt. Bart heeft vandaag ook een onderzoek laten doen op zijn stembanden. Omdat hij het gevoel heeft dat hij "roept" terwijl er eigenlijk weinig klank bij is. Als hij iets zegt is het fluisterend. En ........... goed nieuws !!!!! Zijn stembanden zijn niet geraakt door het beademingstoestel. Waarschijnlijk zal het met behulp van logo terug in orde komen met zijn stem. Bart, geweldige kerel ........... jij bent echt het beste van jezelf aan t geven !!! Stap voor stap ...... Hopelijk heb je weer een goede nachtrust, want morgen moet je er weer tegenaan hé jongen !!
20.45 u : Bart had een betere dag dan gisteren. Eten lukte vandaag ook beter. Hij was met momenten goed wakker, maar tussendoor sliep hij. Het praten gaat ook hoe langer hoe beter, hoewel je je daar nog niet veel bij moet voorstellen. Het zijn veelal woordjes zoals : drinken, oké, koud, moe ....... maar wel al duidelijker dan de voorbije dagen. Hem daar achterlaten blijft gigantisch moeilijk. Hoewel we veel vertrouwen hebben in het verplegend personeel, doet het veel pijn om hem daar zo te zien liggen. In de talrijke mails die ik dagelijks ontvang las ik enkele dagen geleden een heel toepasselijke zin : "een grassprietje groeit niet sneller als je eraan begint te trekken." Het is inderdaad zo dat we Bart alleen maar kunnen aanmoedigen, steunen, troosten en helpen. De rest moet hij, spijtig genoeg, zelf doen. Bart, dappere man, jij doet dit zo ongelooflijk goed !! We zien aan jou gezicht dat er 1001 vragen door je hoofd spoken, en toch doe je soms moeite om een glimlach te laten zien. Dat kan alleen maar omdat je zo'n groot doorzettingsvermogen hebt !! We blijven er samen met jou voor de volle 100% voor gaan !!! Hopelijk heb je een rustige nacht en morgen ....... is een nieuwe dag !
18.45 u : Bart had vandaag een mindere dag. Hij had in de voormiddag in de stoel moeten zitten, en dat vind hij niet echt leuk. Ook het eten lukt niet altijd even goed. Volgens hem is het eten in het ziekenhuis niet zo lekker. Daarom hadden we vanmiddag frieten meegenomen naar de kliniek. Bijna een half portie friet gesopt in stoofvleessaus en goed wat mayonnaise en 3/4de curryworst heeft hij gegeten. Daarna was hij weer stikkapot en viel hij in slaap. Het praten lukte iets beter dan gisteren, maar vandaag was hij meer "afwezig". We begrijpen dat het voor hem allemaal heel moeilijk is, dus we proberen om hem daarin zoveel mogelijk te steunen. We zullen hem vooral véél tijd moeten geven om dit allemaal te plaatsen. Graag had ik ook nog even stilgestaan bij het overlijden van Jan Bernaerts. Ter ondersteuning van zijn echtgenote Jacqueline, en zijn kinderen Betty en Kris waren wij in de voormiddag aanwezig op de uitvaartplechtigheid in Lier. "Gedeelde smart is halve smart." Haast dezelfde dag werden Jan en Bart opgenomen in Edegem. De toestand was voor beide zéér kritiek. Hoe klein kan een mens toch zijn in deze dagen. Samen hebben wij gewacht gedurende 18 bange dagen, verbonden door het lot. Mogen de wolken met energie die jullie massaal verzonden nu ook de familie van Jan de kracht geven om deze dagen van verdriet te helpen dragen. Zoals beloofd aan Jacqueline en haar kinderen zullen wij elkaar blijven steunen !! Bart, lieve schat, het ging je vandaag niet zo goed, maar weet dat we je zullen blijven steunen ..... wij geven niet op ....... dus hopelijk morgen een betere dag !
18.45 u : Bart heeft een rustige nacht gehad, maar was heel raar wakker geworden. Blijkbaar had hij raar gedroomd. Heel de voormiddag was hij "down", wou hij niet eten, had geen zin om mee te werken, ...... Nadat wij toekwamen en hem konden geruststellen dat hij dat gedroomd had, werd hij terug rustiger. Hij heeft een tijdje in de stoel gezeten, dvd gekeken, en een koffiekoek gegeten. We merken wel dat dit nog allemaal heel vermoeiend is voor Bart. Op een gegeven moment kwam de logopediste langs om te werken aan zijn spraak. Ze vroeg om een aantal zinnen achterna te zeggen. Toen hij de zin "ik lig in bed" achterna moest zeggen zei hij : "spijtig genoeg wel". Bart, lieverd, geef het allemaal wat tijd ...... je komt van héél ver ........ al zal je dat zelf nu nog niet helemaal beseffen. Hopelijk heb je een rustige nacht ...... en morgen is weer een nieuwe dag .......
07.00 u : Bart heeft een vrij rustige nacht gehad. Op het begin van de nacht wou hij iets zeggen, en heeft hij met pen en papier kunnen duidelijk maken dat hij buikpijn had. Nadien is hij in slaap gevallen en om 06.30 u sliep hij nog steeds. Beste bloglezer, aangezien Bart nu niet meer op de intensieve afdeling ligt, en de bezoekuren nu ook anders zijn, zal ik voortaan alleen s'avonds een update brengen. Toch wil ik jullie bedanken voor het massaal opvolgen van deze blog, voor de vele reacties, voor de positieve energie ...... Wij durven te hopen dat jullie Bart zullen blijven steunen in het verloop van zijn revalidatie. Voorlopig zal ook het bezoek nog steeds beperkt blijven aangezien Bart het nog steeds zeer moeilijk heeft in zijn verwerkingsproces. Bart, mijn jongen ........... we gaan ervoor gaan hé !
21.15 u : Het doet echt raar om langer dan een half uurke bij Bart te mogen zijn. Vandaag was eigenlijk een rustige dag. Hij heeft wel naar de "oefenzaal" geweest om te beginnen met oefeningen voor zijn linkse arm en linkse been. We hadden gedacht dat hij daar stikkapot van zou zijn, maar dat viel eigenlijk heel goed mee. Hij heeft vanaf 16.30 u heel de tijd zijn ogen open gehad tot wij vertrokken. Op een gegeven moment vertelde we Bart dat het allemaal wel goed komt, waarop hij antwoorde : " Ik denk het ook". Man, man, man wat een karakter heeft die jongen ! Hij heeft het nog steeds moeilijk, want tussendoor weent hij wel, maar dat is héél normaal. Veel praat hij nog niet en als hij iets zegt dan is dan fluisterend. Lieve jongen ....... we zijn fier op jou hoor !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht schatteke !
07.15 u : Bart heeft een rustige nacht gehad. Hij heeft goed geslapen. Bart zet vandaag een grote stap ! Verhuis naar een kamer ! Toch weer een beetje met een dubbel gevoel. Langs de ene kant zijn we uiteraard supercontent dat hij al zo ver is, en dat hij een serieuze stap in de goede richting zet. Langs de andere kant is het "veilig" gevoel nu weg. Op Inzo 1 wisten we dat er constant iemand bij hem was. De monitors waren voor ons echte "hulpmiddelen". We mochten ook op elk uur van de dag contact opnemen met de intensieve dienst om te informeren naar de toestand van Bart. Dat gaat nu wel even anders zijn ...... ook voor Bart. Bart, lieverd, veel succes op je nieuwe kamer, dit is een grote stap man !!!
21.30 u : Bart is rond 17.30 u naar zijn andere kamer gebracht. Pppfff, best zeer emotioneel. Het "vertrouwde" gevoel moeten achterlaten was niet echt simpel. Vanaf morgen gaat men al starten met intense oefeningen in de "trainingszaal". Hopelijk gaat dit goed gaan. Bart, je hebt vandaag een serieuze stap gezet in de goede richting, hopelijk volgen er zo nog héél veel schatteke !!
08.15 u : Oeps, de blog vergeten. Bart heeft weer een heel rustige nacht gehad. Hij heeft eigenlijk goed geslapen, maar soms moeten ze hem wakker maken om zijn pupillen ten controleren en dat vind hij niet echt leuk. Bart, venteke, blijven doorzetten he ...... we helpen je !!
09.15 u : Vandaag 3 weken geleden hebben we de meest helse nacht van ons leven beleefd. Bart die zweefde tussen leven en dood. Tot op vandaag kunnen we het nog steeds niet vatten. Toch durf ik stilaan te geloven dat mirakels bestaan. Mede dankzij het doorzettingsvermogen van Bart, de beste medische hulp, de ongelooflijke inzet van dokters en verplegend personeel, alle positieve energie die jullie naar Bart sturen, staan we nu al zo ver. De weg zal nog lang zijn, héél lang, maar we blijven erin geloven dat Bart hier "goed" uit zal komen. DANK JE WEL aan IEDEREEN die ons in deze moeilijke weken bijgestaan hebben.
15.45 u : Bart zat in de stoel toen we toekwamen. Hij kon ons vertellen dat hij tomatensoep gegeten had, puree met hamburger en groentjes. Dit klinkt misschien normaal, maar voor Bart is het belangrijk dat hij zich kan herinneren wat hij een half uurke tevoren gedaan heeft. Praten lukt niet echt goed, hij praat zo stil en binnensmonds dat je hem niet zo goed begrijpt. Dan maar met pen en papier. Dat lukte beter. Dat hij heel goed begint te beseffen dat hij iets serieus heeft meegemaakt bleek uit volgend woordje op zijn blad papier : "nieuwjaar ??". Hier werden we stil van. Hij schreef ook een keer "dank je wel". Weer een kippevelmoment. Hij weent ook veel, maar dat hoort bij zijn verwerkingsproces. We vertellen hem dat hij gerust verdriet mag hebben, dat wij dat ook hebben. Bart, schatteke, de moed niet opgeven, de weg is nog lang ....... maar haalbaar ....... samen moeten we hierdoor .......
21.15 u : Bart heeft weer 2 uur in zijn stoel gezeten. Boterhammen gegeten en goed gedronken. Ice-tea is nog steeds zijn favoriete drank. Hij probeert te praten maar dat lukt nog steeds niet echt goed. Hij schrijft dan woorden op, zodat er toch enige vorm van communicatie is. We zijn al heel blij dat hij het verstandelijk vermogen nog heeft, dat hij nog kan schrijven (zelfs zonder fouten). Ook zijn herinneringen zijn er nog. Als we iets vertellen van "vroeger" en het is iets leuks dan zien we een glimlach op zijn gezicht. Heel duidelijk dat hij dan weet waarover we het hebben. Morgen zal Bart waarschijnlijk de intensieve dienst mogen verlaten. Hij zal dan naar een gewone kamer gebracht worden, maar bezoek is nog niet echt toegestaan. Voorlopig blijft dit beperkt tot naaste familie. Bart moet eerst zelf "aanvaarden" wat hem overkomen is vooraleer hij bezoek kan ontvangen. Bart, schat, wat zijn we fier op jou !!! Jouw doorzettingsvermogen is gewoon geweldig !!! Jongen, ik zie je graag !!
06.30 u : Bart heeft weer een rustige nacht gehad. Hij heeft periodes goed geslapen en tussendoor als hij wat wakker was keek hij gewoon rustig in het rond. Ik had gisterenavond rond 23.00 u ook nog even met de kliniek gebeld en toen vertelde de verpleegster mij dat hij nog een potje pudding gegeten had én zelfs een chocolade truffel ! Ik heb een klein vermoeden dat ze hem daar een beetje verwennen. Men doet er alles aan om Bart zo snel mogelijk "echte" voeding te kunnen geven, want zijn maagsonde heeft hij weer uitgetrokken. Ik mocht gisteren ook enkele mails ontvangen van de familie van Jan. Blijkbaar waren er gisteren problemen om reacties te zetten op de blog en lukte het hen niet om iets te posten. Ze danken jullie enorm voor jullie woorden van steun en meedeleven. Ook héél moedig van Jacqueline, de vrouw van Jan, dat ze schrijft dat onze Bart er voortaan een héél lieve engelbewaarder bijheeft die er wel voor zal zorgen dat alles goed komt met Bart. Hé Bart ...... volhouden hé schatteke ........ je bent de goede kant op aan 't gaan !!!
15.45 u : Juist terug van Edegem. Deze keer met een dubbel gevoel. Maar laat mij eerst beginnen met het positieve nieuws : Bart zijn sondevoeding is weg !! Hij eet sinds vanmorgen "gewoon" voedsel. Ook deze middag heeft hij puree gegeten met groentjes, en daarna nog een bolleke ijscrème. Hij praat soms ook een beetje. Maaaaaaaaar ...... Bart is nu onderhand zo goed wakker dat hij beseft dat er iets serieus gebeurt is. Toen hij ons zag binnenkomen begon hij te wenen. Hij is boos, gefrustreerd, heeft verdriet ....... Volgens de verpleegsters was hij in de voormiddag ook al heel opstandig. Langs de ene kant begrijpen we volledig dat Bart zich nu zo voelt, en dat nemen we hem ABSOLUUT niet kwalijk, maar langs de andere kant doet het verdorie zo'n PIJN om je kind zo te zien. Er is weinig dat we kunnen doen voor hem. Hij zal hier zelf voor moeten vechten. Het enige dat we kunnen doen is hem aanmoedigen, hem véél aandacht en liefde geven en vooral hem laten voelen dat wij hem zullen helpen met vechten. Bart, lieve jongen ...... we zijn nu al zo ver ...... maar het moeilijkste stuk moet nu pas komen. Neem je tijd om dit te verwerken ......
21.15 u : Bart had tot 17.00 u in de stoel gezeten. Toen wij toekwamen was hij daar natuurlijk héél moe van. Hij was weer een beetje meer "afwezig" dan deze middag. Hij heeft nog wel een boterham gegeten en ook goed gedronken. We hebben "geprobeerd" om met hem te babbelen maar hij was te moe. We mogen uiteraard niet te veel ineens verwachten van onze man. Hij staat al veel verder dan we hadden durven dromen, dus we blijven realistisch. Bart, sterke man, ........ JOUW tempo volgen jongen .......
10.00 u : Deze morgend om 06.00 u gebeld met de kliniek, en daarna terug in slaap gevallen (goed nieuws dus!). Bart heeft een heel rustige nacht gehad en heeft heel goed geslapen. Zijn maagsonde heeft hij wel (weer) een keer uitgetrokken, maar dat werd al terug opnieuw geplaatst. Lieve "bloglezers", wij zijn nog elke dag verbaasd over het aantal "bezoekers" wij op deze blog hebben. Deze 'blog site' werd niet gemaakt voor de sensatie, maar om de onophoudelijke stroom van telefoon en mail wat in te dijken. Het was onmogelijk om op alles te antwoorden. Op 8 november, bij een diepe en zorgwekkende comateuze toestand van Bart schreven wij: "Het enige dat hem kan redden zijn grote mirakels". Wij zijn steeds blijven geloven en vertrouwen dat het zou goedkomen, maar daarvoor hadden wij de positieve energie nodig van velen. Ondersteunende reacties van het Immaculata -Instituut te Malle, de Zusters Trappistinnen te Brecht, de paters Trappisten te Westmalle, de gemeenschap Zwart Goor te Merksplas, zelfs een Lourdespaternoster toegezonden uit Luxemburg brachten zoveel energie, dat wij vandaag in dat mirakel blijven geloven. Wij durven niet schatten hoeveel kaarsen er branden bij de grot in Oostmalle en Meersel-Dreef, bij zovele Maria - kapellen of thuis bij een foto van overleden geliefden, wij blijven geloven dat er meer is. Heel veel dank aan de overtalrijke mails, blogreacties, postberichten, facebook -berichten en steunende hulp die langs alle kanten aangeboden wordt. Met een zeer groot geloof en vertrouwen vragen wij ook voor de toekomst nog die positieve energie, want het grote werk moet nog beginnen. Vandaag formuleren wij het dan ook ietsje realistischer, en zeggen niet - 'het moet' -, maar - 'mag het mirakel aub. gebeuren'. DANK JE WEL !!! Lieve Bart ...... doe zo verder man ....... je kunt het !!!!
16.00 u : Bart was goed wakker toen wij toekwamen. Haddy had voor hem zijn lievelingspuddingskes meegebracht en toen we die hem lieten zien begon Bart te lachen. Man toch ....... zo ontroerend !! Het duurde dan ook niet lang of bijna heel het potje was leeg. Ook ice-tea drinken met een rietje lukt al vrij goed. Hij bleef ons weer steeds met vragende ogen aankijken. We hebben hem toen gevraagd of hij nog wist dat hij thuisgekomen is van t school met hoofdpijn. Daarop stak hij direkt zijn hand op. (dat is zijn manier om te bevestigen). We hebben hem op een eenvoudige manier proberen te vertellen dat hij een operatie gehad heeft aan zijn hoofd, en dat nu de slaapmedicatie héél langzaam moet uitwerken tot hij terug helemaal wakker is. We vertellen hem ook dat hij niet bang moet zijn als hij nu bepaalde dingen nog niet kan, zoals spreken, en dat dat allemaal wel terug komt. Als we dan vroegen of hij begreep wat we bedoelden, stak hij weer zijn hand omhoog. Man toch ..... zo'n dappere man !!! Onvoorstelbaar ! Bart, lieve schat, we zijn zo fier op jou ....... onze bewondering voor jou stijgt nog elke dag !!!!
20.15 u : Bart lag goed te slapen toen we toekwamen. Hij had na ons bezoekuur van deze middag bijna 2,5 uur in de stoel gezeten. Dat is nodig voor zijn longen. De verpleegster vertelde ons dat hij nog een potje pudding gegeten had, en dat hij dat zelf met het lepeltje gedaan had. Man ..... ongelooflijk ! Hij was wel wakker, maar veel moeite om iets kenbaar te maken deed hij niet, daarvoor was hij te moe. Morgen gaat men ook beslissen wanneer hij van de intensieve zorgen weg mag. Waarschijnlijk zal hij in de loop van de week naar de "medium care" gebracht worden. Hopelijk blijft hij zo positief evolueren. Bart, lieve schat, je bent goed bezig ...... stap voor stap gaan we er geraken jongen !!!!
10.00 u : oeps, waarschijnlijk veel wachtende bloggers, maar nadat ik vanmorgen naar de kliniek gebeld had, ben ik terug in slaap gevallen. Dat lachen en wenen dicht bij elkaar ligt, heb ik de voorbije weken al dikwijls mogen ervaren. Al veel tranen van verdriet, ellende, wanhoop en deze morgen tranen van opluchting ! Bart heeft een heel onrustige nacht gehad, veel bewogen met armen en benen en dan .... plotseling .... vanuit het niets ..... na 18 dagen zegt Bart : "DAS KEIGOED" ! De verpleegster schrikt natuurlijk maar vraagt aan Bart of hij weet waar hij is. "IN 'T ZIEKENHUIS" antwoord onze man. Voor de rest heeft Bart van heel de nacht niets meer gezegd. Dit is wel een teken dat Bart beetje bij beetje wakker aan het worden is. Ongelooflijk hoe blij we waren met dat telefoontje ! En nu is het weer afwachten tot Bart weer iets "zegt" ....... Bart, schatteke, ........ GIJ ZIJT GOED BEZIG !!! Man, wat zien we je graag !
16.15 u : Juist terug van Edegem. Bart zat al in zijn stoel toen we binnen kwamen. Hij was best vrij rustig, maar zijn ogen leken "afwezig". Gisteren keek hij "echt" naar ons en vandaag was dat niet zo het geval. Maaaaaaar ..... hij begrijpt héél goed wat we hem allemaal zeggen. Robbe, zijn broer, heeft vandaag nog eens meegeweest en toen hij vroeg : "Kan je een high five doen?" toen ging Bart zijn hand naar omhoog en "sloeg" hij in Robbe zijn hand. Man man man, zo'n ontroerend moment. Kippevel !!! We hebben hem ook ice-tea mogen geven met een spuitje. Dat slikt hij mooi weg en je kan zien dat hij daar smaak van heeft. Na een uurke werd Bart terug in zijn bed gelegd, weer STIKKAPOT ! Bart, lieve schat, je bent KEIGOED bezig (zoals je zelf gezegd hebt vannacht) ....... neem alle tijd die je nodig hebt. Langs deze weg willen we ook aan de familie van Jan onze oprechte gevoelens van medeleven betuigen. Jan heeft héél hard gevochten, maar het heeft niet mogen zijn ...... Ook al kennen we elkaar niet, we deelden ons verdriet, tweemaal per dag, 16 dagen aan een stuk. Héél veel sterkte aan familie en vrienden van Jan !
20.45 u : Man man man ...... vandaag weer veel tranen, maar tranen van ontroering. Bart lag rustig te slapen, maar we hebben hem wakker gemaakt. Hij volgde vanavond heel goed met zijn ogen en we konden echt wel merken dat hij ons goed verstond. Hij heeft weer ice-tea gekregen met een spuitje en ..... zelfs een paar lepeltjes yoghurt !!! Als je vraagt of hij nog wil dan steekt hij zijn hand omhoog. Ook naar de foto's die boven zijn bed hangen kijkt hij heel aandachtig. We vertellen dan vanalles over die foto's en je ziet hem dan kijken en het lijkt alsof hij het zich wel herinnert. Bart, je bent KEIGOED bezig !!! Probeer vannacht een beetje rustiger te zijn en te slapen, zodat je morgen weer goed wakker bent. Lieverd, WAT ZIJN WE FIER OP JOU !!!!!!!!
06.45 u : Bart heeft vannacht weer goed geslapen. De momenten dat hij wakker was deed hij wel wat onrustig, maar dat hoort er allemaal bij. Zijn koorts is ondertussen gezakt naar 37,2°. Bart, je doet het goed hoor ........ gewoon stillekes voortdoen zo ..........
16.30 u : Juist weer even op bezoek geweest bij Bart. Ook de nodige documenten voor zijn revalidatie moeten nu al aangevraagd worden. De administratieve "bollenwinkel" begint op gang te komen. Bart lag er eigenlijk rustig bij. Hij had in de voormiddag weer bijna een uur in de stoel gezeten en daar is hij natuurlijk héél moe van. Ze hadden zijn handen niet meer vastgebonden omdat hij daarvan veel te onrustig is. Hij lag met zijn éne hand achter zijn hoofd, juist of hij lag te zonnen. Hij herkende ook weer direkt mijn stem. Zijn hartslag stond op 95 toen wij toekwamen, maar zodra ik begin te vertellen zakt hij naar 71. Op een gegeven moment wreef Bart met zijn hand over zijn hoofd en keek mij met vragende ogen aan, alsof hij beseft dat daar iets niet juist is. Na ons bezoek is Bart naar een ander verdiep gebracht om opnieuw een CT-scan te maken. Hopelijk hebben we daar straks al nieuws over. We hopen, duimen en bidden alvast dat die uitslag "goed" zal zijn. Bart ........ ge zijt ne geweldige kerel !!!!! Man wat zie ik je graag !!!!!
20.45 u : Bart is echt de goede kant op aan t gaan ! Zijn CT-scan van deze middag was beter dan die van vorige keer ! Hij heeft rond 17.00 u ook weer een uur in de stoel gezeten, en toen wij er waren was onze dappere man natuurlijk weer STIKKAPOT ! We hebben er even tegen kunnen babbelen, maar zijn ogen vielen al vrij snel toe. Stap voor stap gaat hij langzaam maar zeker vooruit. Geduld .... geduld .... geduld .... is het enige dat ons nu recht kan houden. Morgen gaan we zijn kleine "grote" broer Robbe een keer proberen mee te nemen, kwestie van een extra prikkeling te geven wat stemherkenning betreft. Hopelijk kan hij ons dan weer aangenaam verassen. Onze dankbaarheid naar al het verplegend personeel en dokters blijft enorm groot ! De inspanningen die zij doen om Bart het zo goed mogelijk naar zijn zin te maken zijn van onschatbare waarde. DANK JE WEL !!!! Ik blijf ervan overtuigd dat Bart van alle positieve energie die jullie naar hem sturen grettig gebruikt maakt . Ook daarvoor HARTELIJK DANK !! Bart, lieve jongen, we passen ons aan, aan JOUW ritme en hopelijk heb je een rustige nacht lieverd !
06.45 : Bart heeft een rustige nacht gehad. Volgens de verpleger heeft hij vrij goed geslapen en als hij wakker is, dan kijkt hij veel meer in het rond dan de voorbije dagen. Goed zo man !! (misschien een teken van "wakker" worden ?!). Koorts is ook gezakt naar 37,5°. Voor de rest blijft het geduldig afwachten ...... afwachten ...... afwachten...... Hé Bart, das geen probleem zenne, neem je tijd maar, .......
15.45 u : Wat is het leuk als je een kwartier te vroeg in de wachtzaal zit, en dat het verplegend personeel je speciaal vroeger binnenlaat om te laten zien dat Bart in een stoel zit ! Hoe fier kan je als mama zijn op je zoon ? Bijzonder fier !!!!!!! Bart is weer een beetje wakkerder dan gisteren. Hij was ook vrij onrustig toen ik binnenkwam, maar zodra hij mijn stem hoorde ging zijn hartslag en bloeddruk terug "normaler". Het deed zo'n deugd te weten dat hij mijn stem herkent, en dat ik hem rustig kan maken. Na bijna een uurke in de stoel te zitten werd hij terug in het bed gelegd, en viel hij ook bijna onmiddellijk in slaap. STIKKAPOT ! De draadjes van de operatie werden gisteren ook weggehaald. Maar vandaag moest er alweer een hechting terug in, want in een fractie van een seconde greep Bart naar zijn hoofd en krabte een korstje los. Bart, ik weet dat je een doorzetter bent ...... maar dat je zovéél doorzettingsvermogen hebt ...... dat hadden we nooit kunnen denken. Stap voor stap mijn jongen ..... we blijven erin geloven .......
22.15 u : Ppfffff, eerst een uur in de file gestaan, dan nog 15 minuten moeten wachten vooraleer we binnen mochten (als ze met een patient bezig zijn, moet het bezoek even wachten, alle begrip daarvoor). En dan kom je bij onze Bart ....... en die jongen ligt ...... te slapen. Haha, met geen stokken wakker te krijgen. Stikkapot van in de stoel te zitten. We hebben dan maar een nagelknipper gevraagd en ondertussen zijn nagels wat geknipt, zodat hij niet meer zo hard kan krabben aan zijn hoofd. Tegen dat het bezoekuur voorbij was deed Bart zijn ogen open. Alsof hij besefte dat we weg moesten bleef hij in onze handen knijpen. Verdorie seg, hartverscheurend zenne. Niet weten wat hij denkt, niet weten in hoeverre dat hij beseft dat wij er waren, niet weten wat hij voelt ........ Bart, sterke man, hopelijk heb je een rustige nacht, en beetje bij beetje zal je er wel komen ...... daar zijn wij van overtuigd !!!! We voelen ook enorm mee met de familie van Jan, wiens toestand niet echt goed is. Komaan Jan, hou de moed erin !!!
06.45 : Bart heeft een rustige nacht gehad. Hij heeft goed geslapen en de momenten dat hij wakker was deed hij niet zo onrustig. Hé Bart, stoere kerel ....... doe je best hé ........ en neem gerust de tijd .....
16.15 u : We mochten vandaag weer een beetje langer bij Bart blijven. Hij is nog steeds niet "echt" wakker, maar volgens de dokters kan dat liggen aan het feit dat hij de voorbije weken zoveel slaapmedicatie gekregen heeft. Het is voorlopig dus geduldig afwachten tot wanneer Bart er beetje bij beetje klaar voor is om "aanwezig" te zijn. Ons geduld gaat de volgende uren, dagen, ..... (weer) serieus op de proef gesteld worden. Maaaaaar ........ we geven niet op ....... we blijven erin geloven en we gaan er voluit voor !!! Bart, moedige vechter ...... ge zijt goed bezig ........ we komen er wel jongen !!
20.15 u : Tweemaal per dag naar Edegem rijden begint, na 15 dagen, vrij vermoeiend te worden voor mij. Ook onze kleine "grote" broer mist ons enorm. Vanavond dus een keertje overgeslagen. Supercontent dat ik juist een telefoontje kreeg van Haddy, zijn stiefmama, om te zeggen dat Bart heel rustig is. Hij is soms "wakker", maar valt daarna weer in slaap. Het enige dat we moeten hebben is véél geduld, maar dat hebben we ervoor over ze !!! Bart heeft een enorme druk gehad op zijn hersenen en dat moet eerst rustig herstellen vooraleer zijn hersenen weer "actief" kunnen worden. Hoe lang zo'n herstelingsproces duurt kan niemand ons zeggen. Lieve Bart, we zijn al supercontent dat we zover geraakt zijn ..... dus ..... stap voor stap ..... op JOUW ritme !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht lieverd !!
06.15 u : Sven was er vandaag weer vroeg bij om de kliniek te bellen. Bart heeft flinke periodes goed geslapen, maar heeft natuurlijk tussendoor ook weer een aantal keer wakker geweest. Tijdens het wakker zijn was hij best wel onrustig maar dat zou niet abnormaal zijn. Dat hoort nu eenmaal bij het ontwaken bij. Zijn koorts is aan het zakken, en daar zijn we bijzonder blij mee. Wij hopen echt dat hij vandaag niet te angstig en onrustig zal zijn. Lieve schat .... je bent er bijna ..... nog even volhouden ..... en dan kunnen wij je alles vertellen .... wat er precies gebeurt is ......
15.15 u : Juist een gesprek gehad met de dokter waardoor we weer helemaal met onze voetjes op de grond staan. Kort samengevat gaat het de goede kant uit met Bart, maar het duurt blijkbaar iets te lang vooraleer hij tekenen geeft van "echt" wakker zijn. Hierdoor weet men niet of Bart zelf nog in coma is. Iemand die in coma ligt kan perfect bewegingen maken, ogen opendoen, knijpen, ...... zowat alles wat Bart tot hiertoe ook doet. Onze jongen lag rustig te slapen, soms werd hij een beetje onrustig, maar dan viel hij weer in slaap. Ook over zijn letsels die hij zal hebben kunnen de dokters nog geen uitspraken doen. Vanavond zal een bepaald medicament waar ook wat slaapmiddel inzit helemaal stopgezet worden, en dan moeten we hopen dat hij "echt" wakker zal worden. Bart, schatteke ..... neem je tijd ..... we blijven met z'n allen erin geloven en we staan voor 200% achter jou !!!!!
21.00 u : Bart is nog steeds niet "echt" wakker, en blijkbaar gaat hij hiervoor meer tijd nodig hebben. We blijven geduldig wachten en hopen dat hij zo snel mogelijk de "klik" maakt. Lieve schat ....... neem je tijd ....... en we hopen op een rustige nacht ......
05.00 u : Vandaag was Sven er al vroeg bij om even contact op te nemen met de kliniek. Het afbouwen van de slaapmedicatie is vannacht weer vrij goed verlopen. Bart reageert ook al veel alerter. Ze hebben wel zijn antibiotica moeten verhogen omdat hij koorts blijft maken. Voor de rest blijven alle parameters op "normaal" staan. Ook de monitor die verwijst naar de druk in zijn hoofd doet het goed. We hopen echt dat het nu stap voor stap de goede richting uit mag gaan. Het wakker worden op zich zal nog wel enkele dagen duren omdat dit zeer voorzichting dient te gebeuren. Lieve Bart ...... dappere, sterke kerel ...... neem je tijd jongen ..... er is geen haast bij ......
16.00 u : Juist terug van Edegem. Bart had terug wat meer slaapmedicatie gekregen omdat men vandaag de drain uit zijn hoofd gaan halen, en dan moet hij rustig zijn. Ook gaat men vandaag nog een ruggemergpunctie doen om stalen te nemen voor verder onderzoek. Bart heeft deze voormiddag zijn linkse been opgetrokken, en hierover waren de dokters best positief. Dit zou een goed teken kunnen zijn. We blijven natuurlijk met onze voetjes op de grond, maar elke stap die hij zet in de juiste richting is voor ons belangrijk. Zijn koorts blijft nog aan de hoge kant en die moet eigenlijk zo snel mogelijk terug zakken om hem optimaal te kunnen wakker maken. Hopelijk is hij straks terug een beetje meer wakker zodat we weer wat "contact" met hem kunnen hebben. Bart ....... lieverd ...... je bent goed bezig .... volhouden kerel !!!
21.45 u : Een beetje later dan gewoonlijk ben ik er met een update. Doordat Bart beter en beter wakker aan het worden is, is hij soms ook wat onrustig. Daarom mochten we vandaag een beetje langer blijven om hem op zijn gemak te stellen. Zijn drain werd in de namiddag al verwijderd en ook het ademhalingstoestel is reeds afgekoppeld. Bart ademt helemaal zelfstandig ! Langs de ene kant zijn we daar natuurlijk super blij mee, maar langs de andere kant valt er een stukje "zekerheid" weg. Bart MOET het nu wel zelf doen. De volgende dagen zal Bart hoe langer hoe meer wakker worden en zullen wij ervoor moeten zorgen dat hij rustig blijft. Zijn favoriete drank moet mee (ice-tea), om smaken te herkennen en ook een mp3-ke met zijn favoriete muziek moeten mee. We kunnen nu alleen maar hopen dat hij een rustige nacht heeft en dat hij "rustig" kan wakker worden. Bart ..... grote, dappere, stoere vechter ...... wat zijn we trots op jou ..... de volgende dagen worden moeilijk ...... maar we moeten erdoor jongen !!!!
06.45 u : Bart heeft niet zo'n rustige nacht gehad. Het wakker worden verloopt niet zo makkelijk. Als de verplegers de slaapmedicatie verminderen begint Bart heel onrustig te worden, gaat zijn hartslag en zijn bloeddruk eigenlijk zeker hoog genoeg. Hij is in de loop van de nacht ook weer koorts beginnen maken. Ze hebben bloed genomen om te zien of hij geen infectie heeft. Volgens de verpleger die ik aan de lijn had is het niet abnormaal dat Bart zo onrustig is, ze hadden het al wel een beetje verwacht. Ik hoop van hem straks even te kunnen zien, zodat ik hem kan geruststellen dat alles in orde komt. Bart, lieverd, probeer hééééééél rustig te blijven ......... jaag je niet op ....... wees niet bang ...... stap voor stap jongen .........
10.45 u : Wat zijn we dankbaar dat we elk moment van de dag naar de intensieve dienst mogen bellen. Juist weer even een telefoontje gedaan. En ..... er is toch ook weer een beetje positief nieuws te melden. Zoals jullie weten ligt Bart aan een beademingstoestel. Dat toestel staat sinds gisterenavond op een "ander programma", dit wil zeggen dat Bart eigenlijk zelf moet ademen, maar als hij dat niet doet of te weinig, dan neemt het toestel het terug over. Maar Bart doet het zelf !!!!!!! Het toestel heeft niet meer moeten "helpen", hij krijgt nog wel extra zuurstof via dat toestel. Weer een stap in de goede richting. Zijn koorts blijft op 38,5° staan. Bart is nu terug in slaap gevallen want hij was weer STIKKAPOT van de verzorging deze ochtend, en de testen die dokters doen, ........ Bart, rust maar goed uit, want straks staan we er weer om jou moed in te spreken ...... stap voor stap jongen ......
15.45 u : Bart is terug dieper in slaap gebracht. Door het wakker worden heeft hij vanmiddag een aanval van epilepsie gehad. Niet echt abnormaal vertelde men ons, maar daardoor hebben ze terug de slaapmedicatie moeten aanpassen, waardoor ook het beademingstoestel terug ingeschakeld werd. Voor de rest stonden alle "monitors" goed .... dus we geven het niet op .... onze vechter moet zijn tijd maar nemen. In de namiddag gaan ze terug proberen de slaapmedicatie af te bouwen, en hopelijk hebben we straks weer een beetje "contact". Onze gedachten gaan ook uit naar "Jan", wiens familie tweemaal per dag samen met ons wacht in de wachtzaal. Ook zij beleven zeer bange dagen. Als jullie positieve energie richting Edegem sturen, laat er dan ook bij zijn voor Jan. We moeten erin blijven geloven !!! Lieve jongen .... neem je tijd .... er is geen haast bij .....
21.00 u : Bart was terug een beetje wakker. Aan zijn reacties te zien zijn we er vrijwel zeker van dat hij kan horen dat wij er zijn. Hij doet heel veel moeite om zijn ogen op te houden, en probeert ons zelfs een beetje te "volgen" met zijn ogen. Ook met armen en benen doet hij best veel inspanningen. Knijpen doet hij zeer goed. Zijn hartslag gaat ook telkens serieus de hoogte in (tot 140), maar zodra we weg zijn zakt die terug zegt men ons. Voorlopig zal het bezoek dus zeer beperkt zijn om voor hem de inspanning niet te groot te maken. Al is het als "bezoeker" ook niet echt aangenaam hem daar zo bezig te zien. De verpleging stelt ons gerust door te zeggen dat het voor de familie erger is dan voor de patient .... maar dan nog ....... Lieve Bart, dappere vechter, hopelijk heb je een rustige en stabiele nacht .... neem je tijd jongen ....
22.00 u : Haddy heeft juist weer even met kliniek gebeld. Dank je wel Haddy! Ze gaan Bart vannacht proberen nog minder slaapmedicatie te geven om hem nog meer wakker te krijgen. Blijkbaar gebeurt dit best als er geen familie in de buurt is, want daardoor kan Bart zich te onrustig voelen. We hebben alle vertrouwen in het verplegend personeel van UZA en hopelijk slagen zij erin om onze dappere vechter rustig te houden. Ook nog even een woordje van dank aan alle familieleden, vrienden en geburen die zo hard met ons meeleven. Jullie zullen waarschijnlijk nooit beseffen wat die steun voor ons betekent ! DANK JE WEL !!!! Bart .... doe het goed vannacht hé .... en blijf maar rustig ..... alles komt goed !
