22.30 u : Bart had weer een vrij goede dag vandaag. Weer heel de dag bezoek gehad, kwestie van de dag zo snel mogelijk te laten vooruit gaan voor hem. Als enige van de leefgroep daar moeten blijven in het weekend was iets waar Bart enorm tegenop keek, maar toen wij vanavond naar huis reden vertelde hij ons dat hij eigenlijk een leuk weekend heeft gehad. Hij leek ons vandaag ook vrij goed "wakker". Als Bart moe is, dan gaan zijn hersenen in een soort van "stand-by" en heb je precies even geen contact meer met hem. Die periodes van "stand-by"-zijn worden steeds korter. Hij kan nu soms al bijna een uur "wakker" zijn en dan gaat hij voor een paar minuten "weg". Het blijft wel heel moeilijk om juist te omschrijven hoe Bart ontwaakt uit zijn coma. Tot over een paar weken terug wist ik zelf ook niet hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Wakker is wakker dacht ik, maar dat blijkt niet zo te zijn. De "wakkere" Bart van vandaag is nog steeds niet de "definitieve" Bart. Morgen begint voor hem de "werkweek" terug, en hij ziet het zitten. Dat is voor ons het allerbelangrijkste, dat HIJ de moed heeft om te werken. We kunnen met z'n allen supporteren, maar het is Bart die zal moeten "scoren". Bart, lieve jongen, het eerste weekend hebben we al doorstaan. Hopelijk kan je vannacht goed slapen en morgenvroeg is iedereen van je leefgroep er terug om er weer tegenaan te gaan.
22.30 u : Bart heeft vandaag bijna 11 uur aan een stuk bezoek gehad. Omdat hij als enige van de leefgroep niet op weekend mocht, had men ons toegestaan om al vanaf 10.00 u op bezoek te komen tot 21.00 u. Hij was uiteraard content dat we hem op die manier toch konden "ondersteunen". Tijdens de weekdagen krijgt Bart tweemaal per dag een half uur kiné, en vandaag kreeg hij éénmaal per dag kiné. Hij vertelde ons dat hij op een dikke mat moest gaan liggen en moest proberen om dan zichzelf rond te draaien. Op die manier leert men hem om rekening te houden met zijn linkse kant, en die kant erbij te betrekken. Volgens de kiné lukte dat al vrij goed. Bart heeft nog een lange weg te gaan maar we merken toch wel dat het aan wilskracht zeker niet ontbreekt. Hij heeft het natuurlijk soms nog wel héél moeilijk, maar hij heeft een doel voor ogen, terug leren stappen, en daar trekt hij zich echt enorm aan op. Bart, mijn lieve jongen, we hopen dat je het, ondanks alles, toch een beetje leuk vond vandaag. Morgen kunnen we alweer aftellen tot de andere kinderen van je leefgroep terugkomen. We duimen alvast voor een goede nachtrust lieverd.
23.45 u : Oeps, blog vergeten. sorry. Bart was vandaag vrij goed "wakker". Hij had een leuke dag gehad met ergo, logo en kiné. Goed geslapen, lekker gegeten en zich wat geamuseerd met de andere kinderen die in revalidatie zijn. Maar toen ..... rond 17.00 u mochten alle kinderen van zijn leefgroep in weekend gaan naar huis. Omdat Bart nog niet lang in revalidatie is werd beslist om hem dit weekend nog zeker daar te houden. Dat viel hem bijzonder zwaar. Het was echt verschrikkelijk om hem daar zo te zien. Zoveel tranen en zoveel onmacht. We proberen hem dan uit te leggen dat het voor zijn eigen welzijn is dat hij daar moet blijven, maar dat was voor hem zeer moeilijk om te begrijpen. Op zo'n moment is er weinig dat je kan doen om hem te troosten. We kunnen alleen maar hopen dat hij ondanks alles toch een goede nachtrust heeft. Bart, lieverd, wat was het vanavond moeilijk om je achter te laten. Elke dag is er éne, en elke dag is een stapje dichter naar huis. Schatteke ....... morgen zijn we er weer ...... probeer ondertussen goed te slapen hé !
23.00 u : Bart had een goede dag vandaag. Toen we vanavond toekwamen wou hij persé iets aan ons laten zien. Hij vroeg ons om hem op de rand van zijn bed te zetten en zei : "kijk hé, kijk naar mijn linkerbeen !" ..... hij kon zijn been zoveel hij wilde zo'n 10 cm van de grond optillen. Het kostte hem wel wat concentratie, maar we hadden bijna tranen in onze ogen van ontroering. Hijzelf was superenthousiast. "Ik heb dat vandaag geleerd op de kiné". We hebben hem verteld dat hij zo alle dagen een beetje meer zal leren, totdat hij terug zal kunnen stappen, wat ondertussen zijn volgend doel geworden is. Hij was vandaag ook weer "wakkerder" dan gisteren, zijn "babbel" stond geen moment stil. Soms was hij nog wat verward, maar dat viel eigenlijk best mee. Toen we naar huis vertrokken vertelde hij ons dat hij er eigenlijk best wel graag is. Iedereen is er heel vriendelijk tegen hem, en ze doen allemaal hun uiterste best om het verblijf voor Bart zo aangenaam mogelijk te maken. Zijn bed vind hij geweldig, en het eten vind hij ook héél lekker. Bart, moedige jongen, samen met jou zijn we zo content met elk stapje dat je zet in de goede richting. Probeer de moed erin te houden want we zijn er rotsvast van overtuigd dat jij nog héél ver zal geraken. Geniet van je nachtrust want wie weet wat je morgen weer allemaal zal leren.
21.45 u : Bart heeft zijn eerste nacht in het revalidatiecentrum goed geslapen. Hij genoot er echt van om onder een lekkere warme dons te slapen. In de voormiddag hebben de dokters, kinesisten, logopedisten, ergotherapeuten en verplegend personeel een algemene controle gedaan bij Bart om te zien hoever hij staat. Op basis daarvan zal dan een revalidatieschema opgesteld worden. Langzaamaan zal dit schema opgebouwd worden naargelang Bart zijn evolutie. Bart zelf ziet het tot hiertoe nog wel zitten. Hij was vandaag met momenten emotioneel (hij hoorde een liedje op de radio dat hij kende van "vroeger"). Omdat Bart nog steeds niet voor de volle 100% wakker is verteld hij soms 3 keer hetzelfde of springt hij van de hak op de tak. De artsen vermoeden dat dit nog wel enkele weken zal duren. Het ontwaken uit een coma doe je niet op 1.. 2 .. 3. Heel langzaam zal dit hoe langer hoe beter gaan. Lieve Bart, dappere jongen, ik hoop echt dat je snel je draai een beetje vind ....... hopelijk heb je weer een zaaaalige nacht en kan je morgen weer met veel moed aan je dag beginnen.
22.45 u : De verhuis van Bart naar het revalidatiecentrum is goed verlopen. Bart had heel onrustig geslapen en kon vanmorgen amper eten van de zenuwen. Toen wij om 09.00 u toekwamen in Edegem was hij best nerveus. Verhuizen ... hier had hij zo naar uitgekeken. Nog afscheid genomen van zijn kamergenoot en het verplegend personeel van A4. Bart kreeg een warm onthaal in zijn nieuwe leefgroep. Best grappig om te zien hoe die kinderen gewoon vragen : "waarom ben jij hier? ..... wat heb jij meegemaakt? ...... " We hadden het gevoel dat Bart best wel op zijn gemak was, al is zo'n eerste kennismaking uiteraard wel wat onwennig. Bart heeft nu ook zijn donsdeken van thuis (met flanel overtrek), dus dat slaapt ook al makkelijker dan de lakens van de kliniek. Bart vroeg al een aantal dagen om ons hondje Brislo mee te brengen. In de kliniek kon dat natuurlijk niet, maar vandaag moesten we ons dan ook houden aan de belofte die we hem gemaakt hadden. Na het avondeten werd de hond meegenomen. Hij mag daar uiteraard niet binnen maar we hadden Bart een warme jas, muts, sjaal en handschoenen aangedaan en toen was het tijd voor "het grote moment". Man man man, het weerzien was bijzonder emotioneel. Bart GENOOT er echt van om als grote dierenvriend zijn hondje terug te mogen zien. Tranen van geluk bij ons alle 4. Voorlopig wil Bart nog geen ander bezoek ontvangen dan de naaste familie, omdat het voor hem te confronterend is. Wij vragen dan ook om zijn keuze daarin te respecteren. Eerst zal hij vooral zelf moeten aanvaarden wat hem overkomen is. Al zijn we ervan overtuigd dat hij weldra zijn vrienden zal willen weerzien. Bart, mijn lieve jongen, wat heb je vandaag weer een grote stap gemaakt ...... ik hoop echt dat je je snel een beetje op je gemak voelt daar ..... hopelijk heb je een rustige en deugddoende nachtrust want van nu is het "werkendag" hé lieverd !
23.30 u : Drukke dag vandaag. Alle voorbereidingen zijn getroffen om Bart morgen over te brengen naar het revalidatiecentrum. Hij kijkt er alvast enorm naar uit langs de andere kant niet goed wetende wat hem daar te wachten staat. We hebben deze middag weer mee naar de kiné geweest. De oefeningen die hij daar moest doen lukte vrij aardig. Soms zegt hij nogal snel dat het niet gaat, maar met een beetje aanmoediging doet hij dan toch enorm zijn best. Na de kiné was hij wel wat verward. Soms wist hij niet meer goed wat hij 5 minuten tevoren gezegd had, maar dat komt door de vermoeiheid. Bart, mijn jongen, morgen weer een grote stap. Dag op dag 5 weken geleden werd ons leven helemaal overhoop gegooid .... maar we zijn er altijd in blijven geloven ....... en dat doen we nog steeds ...... dat zullen we altijd blijven doen schatteke ....... Hopelijk kan je vannacht nog goed rusten om morgen die drukke dag aan te kunnen.
