Bijna 5 maanden geleden werd onze wereld totaal overhoop gegooid. Alles ging goed ..... tot die fatale 6 november ....... Niets is nog hetzelfde, niets zal nog hetzelfde worden. Ontelbare slapeloze nachten hebben we ondertussen gehad. En tijdens één van die slapeloze nachten heb ik pen en papier genomen en geprobeerd om mijn gevoelens van mij af te schrijven. Hoewel het geen hoogstaand niveau is, zou ik toch graag mijn zelfgeschreven gedicht met jullie delen.
Zomaar wat woorden Lieve Oostvogels
-Paniek ongeloof verdriet Iemand zonder zorgen kent die woorden
niet -Radeloos
onmacht ellende Ik dacht dat ik die woorden reeds
kende -Bidden
smeken hopen Mijn leven zou voortaan heel anders
verlopen -Een
mirakel een groot wonder Dat had ik nodig, ik kon echt niet
zonder -Vechtlust moed kracht Op zon momenten ben je sterker dan
je dacht -Steun troost aanmoediging Kreeg ik enorm veel van mijn familie
en vriendenkring -Opgeluchtongerustmaardankbaar Zo tevreden met deze afloop, ook al
is de weg nog zwaar -Relativeerleefgeniet Maar iemand zonder zorgen kent de
waarde van die woorden niet
