Beste blogvolgers, een paar dagen "rust" was even nodig. Bart zijn eerste thuiskomst is niet zo simpel verlopen. Het was eigenlijk combinatie van verschillende factoren : héél zenuwachtig, veel spanning, veel emotie en een taxirit met special transport dat hem misselijk maakte. Bart was 3 minuten binnen en begon al over te geven. Door de spanning en de emotie begon ook de druk op zijn hersenen toe te nemen. Zijn botluik was helemaal opgezwollen. Tegen dat het avond was kon hij geen radio of tv verdragen aan zijn hoofd, en ook alle lichten in de living moesten uit. Hij kon zelfs amper gewoon rechtzitten. Rond 21.30 u is hij dan in slaap gevallen en heeft hij een relatief goede nachtrust gehad. Heel de nacht naast zijn bed gewaakt en tegen de morgend begon de zwelling en de druk op zijn hersenen te minderen. Het was pas dinsdag na de middag dat hij begon te genieten van het "thuis-zijn". 'S avonds terug naar het revalidatiecentrum viel ons allemaal bijzonder zwaar. Ondertussen heeft Bart er alweer een aantal dagen opzitten en zijn revalidatie verloopt vlot. Hij kan sinds dinsdag ook een beetje met zijn linkerarm bewegen. Elke dag merken we dat Bart toch wel vooruitgang maakt. Aangezien de dagen in het revalidatiecentrum er elke dag zowat hetzelfde uitzien : logo, kiné, ergo ...... ga ik proberen om in de toekomst tweemaal per week jullie op de hoogte te houden van zijn revalidatie. Lieve Bart, moedige jongen, je thuiskomst was niet wat je ervan verwacht had, maar volgende keer zal dat wel beter lukken. We zeggen dikwijls : "stap voor stap" en dat is met alles zo. Alles zal zijn tijd nodig hebben, op JOUW tempo ........ We blijven ervoor gaan jongen !!!
