Zondag 2 juli : Norderney

We dachten dat het 7 uur was, maar het blijkt al 9 uur te zijn. De tijd gaat snel op vakantie. 

Na het ontbijt haalt Kurt de fietsen boven, het is bewolkt maar droog, en we vertrekken richting de Weisse Düne. Norderney is een oud kuuroord, er is nog steeds een zeer chique badhuis, met sauna's en thalassomogelijkheden. Een “bijhuis” bevindt zich op het FKK strand, op zo’n 8 km afstand en die overbruggen we snel per fiets. Op het strand bevindt zich Oase, met twee eenvoudige sauna's maar met een prachtig zicht op de bruisende noordzee, ttz nu met deze aanlandige noordwestenwind is ze zeer hevig. Er zijn ligbedden, douches en een kleine snackbar, en elk uur vindt een opgietsessie plaats. Afkoelen gebeurt uiteraard in het grootste natuurlijke zwembad, de zee 😜… het is laagwater bij onze eerste saunabeurt, en het is wel even stappen, temperatuur van het zeewater is 18 gr, gelijk aan de buitentemperatuur dus. Zalige verfrissing dus.

Zaterdag 1 juli : Norderney

Een donkere ochtend en nog regen. We slapen wat uit, maar rond 11 u trekken we onze wandelbotinnen aan, en met de paraplu in de hand wandelen we via de boulevard naar de stad. 

Tegen de middag klaart het op, we drinken een koffietje met zicht op zee, en gaan dan lunchen in onze vaste stek, vishuis Le Pirate, eigenlijk een veredeld visfrituur, maar ook lekkere niet gefrituurde gerechten.

Vrijdag 30 juni: Borkum - Norderney : 36 M

Regen als de wekker gaat. Vertrekken of niet ? En ook veel wind. Beetje nerveus over de steiger, nog even meteo bij het havenkantoor via internet, en raad over dieptes van het wad bij de havenpolitie… We blijven bij het besluit, via zee.

Zeilpakken en jassen aan vandaag, want het zou de ganse dag regenen, misschien zelfs onweren. Ook 2 reven in het grootzeil.

Vertrek om 8u50, in de wind op motor, bonkend en stampend, stroom mee, wind tegen, elke zeiler weet wat dit is, tot we het rifgat voorbij zijn en alle ondieptes rechts laten liggen. Eindelijk motor uit, zeiltjes bij, en niet te snel naar Norderney,  want er moet genoeg water staan. Hier is het rustiger, autopilot doet zijn werk, maar het blijft de hele dag regenen. We wisselen af, ieder een uurtje binnen en dan uurtje buiten 😁.

Om 14 u naderen we zoals berekend de aanloop van de Schluchter, de westelijke ondiepe geul voor Norderney. Spannend ! Maar opkomend water, en er staat nu 2 m bij, dus normaal minstens 4,3 m. Toch met de wind die er stond vandaag, weten we niet goed wat de “sea state” (deining en golfslag) zal zijn. We vinden de eerste boei S1 en dan is het zoeken naar de aansluitende rode boeienlijn langs de ondieptes. We hebben vandaag niemand op het water ter gezien, en nu komt vanuit de Schluchter de werkboot Hans met een groot ponton aangevaren. We roepen hem even op, over passage langs elkaar, en informeren naar de diepte. Hij heeft niet minder dan 4 m gezien, en de golfslag valt hier goed mee. Gerustgesteld zeilen we enkel op grootzeil verder, en eens die ondiepte gepasseerd, is het terug in diepwater langs de boulevard tot de haven van Norderney. 

Fier over deze tocht varen we om 15 u. als twee waterkiekens een lege box binnen. Met dit weer moeten we geen hulp verwachten. We monteren meteen de kuiptent en hangen de natte spullen te drogen.

De havenmeester haalt meteen de Belgische vlag boven, en noteert Balena als het 17de Belgische jacht van dit seizoen.

Donderdag 29 juni : Vlieland - Borkum: 72M

Loeiende wind als we wakker worden. Maar we weten ondertussen dat dat hier vaak het geval is, toch vertrekken dus, het Is 6u40 en gelijk met ons nog 2 andere zeilers.

Eerst dus het rifgat buiten, altijd een beetje spannend en woelig, op motor want te scherp hier. Eens voldoende diepte, zeilen bij, ongereefd, en met ruime wind en stroom mee, rustig zeilend. Het wordt zowaar warm, wind wordt half en Kurt installeert de halfwinder voor een aantal uurtjes. Als de wind forfait geeft, nog even met motor. 

Om Borkum aan te lopen, terug wat meer aandewind, nog een uurtje op zeil, en dan het Fischerbalje binnen en in de Burkana hafen vinden we snel een vrije box, neus in de wind.

De buurman van de Femte uit Grou helpt ons aanmeren, zeer vriendelijke man, vraagt of we van het wad kwamen. We babbelen nog wat over dieptes en ondieptes, en hij raadt aan om goed voor te bereiden als we dat ook overwegen, bv tot Norderney.

We wandelen naar het restaurant van de andere haven, bekend voor de visspecialiteiten en bestellen onze eerste Finkenwerder Speckscholle,  een flinke pladijs met spekjes gebakken, salade en gekookte aardappeltjes, super!

Woensdag 28 juni : IJmuiden - Vlieland: 63 M

Om 5 uur wakker van de wind, gribfiles opgehaald en terug bed in, veel wind. Als we 2 uur later opstaan, heel andere situatie… minder wind, en ook de gribfiles zijn milder. We maken boterhammen en warm water voor thee of koffie onderweg, om 8u30 gooien we los.

We zeilen halve wind en tij mee tot ongeveer Den Helder… het blijft de hele dag grijs, de vele en hevige buien die eerst voorspeld waren voor deze ochtend, bleven gelukkg uit. Het Is best aangenaam warm, gelukkig !

Rond de middag onverwacht bezoek:  motorschip de Visarend komt langs varen: het is de Nederlandse Kustwacht. Met een bord in het gangboord worden we gevraagd om via marifoonkanaal 6, in contact te komen. Enkele klassieke vragen waar we foutloos op kunnen antwoorden: call sign van de boot, aantal opvarenden en nationaliteit, en eindbestemming. Daar krijgen we 10/10 voor. Bonusvraag: is dit een plezierreis of zakelijk ? 😵 op sommige momenten, bv om 5 u s morgens, is het niet altijd met veel plezier, maar ja, een zakenreis kan je ook niet noemen. Kustwachtboot bedankt ons en gaat verder zoeken naar jachten maar of ze die nog gaan vinden ? We voelen ons heel alleen hier… de wind valt weg, en we starten de motor. In de namiddag valt er wat motregen, maar het is ook vaak droog.

Rond 20u30 arriveren we bij laag water in Vlieland , niet te veel water meer in de geul maar net genoeg voor Balena. Plek zat, dat is in juli vaak anders.

Een stressy week achter de rug, ik werk tot ‘s middags en Kurt arriveert met de fiets om 15 u. Patrick is paraat om ons naar Wolphaartsdijk te brengen.

Sinds vandaag geen hittegolf meer, veel wind nu, en nog steeds warm.

We vertrekken nog niet met de boot, want ook voor morgen wordt veel wind verwacht en het heeft niet veel zin om dan al in de Roompot te gaan wachten.. Temeer omdat we dan vanavond nog even naar het clubhuis van de WSVW kunnen.

Daar is het een volle bak, en wordt een leuk spelleke verzonnen voor een nieuwe bezoekster …

Zaterdag 24 juni

Uitgeslapen en nog een deel van het materiaal weggeborgen. Het is grijs en regent af en toe. Het is vandaag Midsummerfeest in de club, met oa. tweedehandsmarkt, en ‘s avonds ook bbq, en dat pakken we dan ook maar mee.

Vrijdag 5 augustus: Blankenberge - Vlissingen - 22 M

Staalblauwe hemel en een schuchter zonneke. We maken opnieuw alles goed vast, en gaan nog even afscheid nemen van Alex, nog een boterhammetje voor ons vertrek en om 13 u de haven uit. Het is hoogwater in Vlissingen om 16.45, en het is springtij, dat belooft dus een snelle rit.

Zeilen meteen op en met deze NW wind is dat halve wind tot Zeebrugge. En dan ruim zeilen tot de Scheldemonding,  tot 3 knopen stroom mee. Om 16 u varen we het havenhoofd van Vlissingen binnen, en tesamen met ons een hele vloot zeilers vanaf BB en Oostende.  Na de drie winddagen was er pleziervaartdrukte op zee.

Hier moeten we een tijdje wachten eer de grote sluis opent, de kleine sluis staat op dubbel rood.

We varen de haven De Schelde binnen, het Is hier behoorlijk druk. We meren af, als derde schip, naast een motorboot en een 35-voet zeiler. Terug in Zeeland,  dus bijna thuis. Hier drinken we een glas op en gaan aansluitend eten in het gezellige clubhuis van de haven. Een leuk internationaal gezelschap, met een koppel Canadezen die vanuit Turkije in Vlissingen verzeild zijn geraakt, een een trio Engelsen met thuishaven op de rivier Deben.  Het is avondmarkt op de Boulevard in Vlissingen maar dat slagen we over. En het vuurwerk laten we ook aan ons voorbijgaan, zal voor een volgen keer zijn.

Dinsdag en woensdag 2 en 3 augustus: Blankenberge

Deze 2 dagen zijn snel samengevat: grijs, regen en veel wind. De slechtste twee dagen van onze zes weken. Niet koud gelukkig.

Dinsdag slapen we wat langer, en ontbijten we laat en uitgebreid. In de namiddag toch een wandeling naar het centrum, zonder paraplu want het waait toch te hard, enkel een dun regenjasje. Naar de viswinkel en de proxy delhaize, en nat terug aan boord.

Woensdag regent het zowaar nog harder, maar in de namiddag stopt het en wandelen we naar het oosterstaketsel en nadien nog wat in de straten van BB.

Opgeklaard

Donderdag 4 augustus: Blankenberge

Niet voor dag en dauw, maar toch om 7u15 staat de wekker, voor een ochtendwandeling net na laagwater van BB richting west. De wolken zijn nog grijs, en de zon is nog niet van de partij, maar als we enkele kilometers verder zijn, zien we de opklaringen vanaf Oostende aandrijven. Het eerste stukje tot Wenduine wandelen we nog in de duinen, en dan het strand op, sandalen uit en verder langs de waterlijn. Stilaan komt er wat beweging op de stranden: om 9u30 komen ook de redders hun traptorens met gele vlag installeren. We wandelen tot het Zeepreventorium van Den Haan, en willen via het oude tunneltje naar de gebouwen, maar dat mag niet meer. Dan maar via de duinen en de zeedijk retour tot Den Haan aan Zee. Daar slenteren we nog even rond op een leuk rommelmarktje en dan nemen we de kusttram tot BB retour. Terug aan boord voor een late lunch. Het is nu lekker zonnig in de kuip en na nog een korte uitstap naar de supermarkt en de slager, zijn we voorzien voor de volgende dagen.

Maandag 1 augustus: Harwich/Levington - Blankenberge - 84 M

De wekker staat vroeg, maar dat was eigenlijk niet nodig, want ik heb bijna geen oog dicht gedaan. Nochtans zeer rustig. Kurt zegt dat ik me moet ontspannen voor een lange tocht, en ik maak me hierover niet nerveus, soit, resultaat is hetzelfde, want uitgeslapen ben ik niet.

Kort ontbijt, thermossen warm water, en weg zijn we om 5.40, local time dus engelse tijd (bij ons is het al 6.40). Mooi weer, zonnig, het had ‘s nachts een beetje geregend, aanvankelijk geen wind, dus een tijd op motor. Opnieuw de Orwell afgevaren, de route voor de jachten volgend, en dan de area’s van de Inner en de Outer Sunk door. Deze gebieden zijn voor de grote cargovaart, maar je mag deze als jacht doorvaren, wel goed uitluisteren op de juiste kanalen, en hier bij Harwich is het eigenlijk zeer rustig, in vergelijking met bv. Maasvlakte of Vlissingen. We varen langs een ankergebied, en net als we er gepasseerd zijn, vertrek één van de schepen met de wieken voor twee windmolens. De wind wakkert aan, en we kunnen dus zeilen, halve wind, aanvankelijk nog niet al te snel.

Na de lange uittocht van Harwich en zijn aanloopgebieden, een 15-tal mijl rust, eer we de grote autostrade moeten oversteken: 5 mijl zuidgaande vaart en dan 5 mijl noordgaande vaart checken. Dit gaat vlot, het volgen op de AIS maakt het gemakkelijker en overzichtelijker.  Eens dit gepasseerd, krijgen we steeds meer wind, ook meer bewolking maar geen regen.  Metoffice, de officiële Engelse weerberichter, sprak nochtans van showers en rain.  

Nog 31 mijl tot Blankenberge… met een cargoship, Undine, dat buiten het traffic systeem vaart, hebben we een aanvaringskoers, en Kurt roept het schip op. Direct reactie, kort en kordaat antwoordt de NL-talige officer dat ze ons gezien hebben en dat ze ons achterlangs passeren. We zien inderdaad via de AIS dat het schip enkele graden bijstuurt. Fijn op weten dat dit kan.

De zee wordt ook steeds onstuimiger, grotere en onvoorspelbare golven maken het niet meer mogelijk dat de autopilot stuurt, en dus neemt Kurt over. Ik ben even out wegens beetje onwel, stom maar ja, je hebt het dus niet in de hand, ‘s middags nog een pilleke genomen, maar dan wat weg en weer tussen kajuit en buiten en ineens is het er. Ik vecht er dan tegen, en verplicht mezelf om toch AIS uit te lezen om Kurt te informeren over de schepen rond ons, ’t is hier een stuk drukker dan bij Harwich. Voorbij het ankergebied bij de Westhinder en de routes van Wandelaar en Scheur, ga ik toch even binnen liggen. De laatste mijlen duren lang want stroom tegen, en de golven komen van overal, het is dus moeilijk sturen. Tegen 21 u English time, dus 22 u local, zijn we bijna bij het havenhoofd van Blankenberge: we hielden het droog, maar zien nu bij Zeebrugge een complex wolkendek, alles komt hier precies bij elkaar, de wind blaast ineens warm uit het zuiden, en boven zeebrugge is het aan het gieten. We meren aan in de VVW van Blankenberge,  wel even zoeken naar een box, en die vonden we tussen de kleine vissersbootjes: beter zo dan dubbel afmeren bij een ander jacht, wie weet vertrekt die dan morgenvroeg.  

We zijn kapot, allebei, 90 mijl afgelegd voor de 84 mijl over de grond. Maar we sluiten de avond in de kuip af met een stukje lekkere Camembert en stukjes Engels brood. 

Vrijdag en zaterdag 29 en 30 juli: Bradwell-on-Sea

We beleven twee rustige dagen in Bradwell. Het is meestal droog, wel veel wolken, de zon zien we ook, en het blijft warm.

We lezen, kijken naar de foto's,  rommelen en plannen verder, en wandelen naar Bradwell Village, waar het enige winkeltje is.  Het wordt door de Community van het dorp gerund, en er werken vrijwilligers. Er wordt van alles wat verkocht maar veel keuze heb je niet,  gelukkig is er wel brood.

Vrijdagavond gaan we met ons tweetjes in de pub eten, en uiteraard vervoegt David ons later.

Zaterdagavond zijn we uitgenodigd om te gaan eten bij Claire, de dochter van David, en Barny. We rijden mee met David en Theresa en daar is het een leuke drukte met de twee kinderen van Claire en de andere kleinzoon. Barny is kok van dienst, en serveerde een superlekkere Fish Pie,  met pollack, zalm en garnalen ! En nadien nog een verse blueberry-taart met ander rode en blauwe vruchten. Natefalen is hier niet de gewoonte, de kinderen moeten gaan slapen, en behalve de grandma, Theresa,  en Claire,  zetten wij met David en Barny koers naar… The Green Man 😀.

Er wordt door die mannen veel bier verzet, maar vooral het volume is groot, het alcoholpercentage zeer laag, en alles zonder koolzuur. Kurt heeft de verschillende lokale bieren geproefd, de ene al smakelijker dan de andere, maar eigenlijk gaat er niets boven een Duvel of een Westmalle Triple.

Donderdag 28 juli: Ipswich - Bradwell-on-Sea: 40 M

Zeilen aan de East Coast in Engeland staat gelijk aan juist rekenen voor wat vertrek en aankomst betekent. Niet zoals in de Oostzee (Denemarken of Duitsland)  vertrekken als het je past, of als het stopt met regenen of zo.

Van Ipswich de rivier Orwell met afgaand tij tot Harwich, 9 mijl, is op motor, we zijn dan op laagwater om 13 u, en pikken dan de vloed op. Zeilen omhoog en het eerste stuk in het Medusa Channel is opkruisen en de diepte in het oog houden. In de Wallet geul zeilen we snel aan de wind, we dachten eerst weer dat er niet te veel wind zou zijn, maar al gauw blaast het 15 tot 17 knopen. Zoals de Metoffice oorspronkelijk gemeld had, maar later ingetrokken. En dankzij de 2 knopen stroom mee, gaat het vaak meer dan 8,5 kn over de grond. Het laatste stuk op de Blackwater is de wind wispelturig, en krijgen we enkele regendruppels over ons. Het wordt ook zeer donker over de rivier, maar het trekt weg. We horen wel enkele malen luide knallen, eerst denken we aan een onweer, maar het blijken explosies van oud militair materiaal te zijn, op een iets verder gelegen plaat, Foulness Flats.

De laatste 2 mijlen motoren we de Bradwell Creek in, en via marifoon krijgen we van de havenmeester box Bravo 29, “I repeat two nine !” 😀

Als we aangemeerd zijn, willen we gaan betalen, maar er is niemand meer in het havenkantoor. Wel hangt de Belgische vlag al…  voor ons of een ander jacht ?

We gaan dan maar naar de Marina Bar om een sleutel voor het sanitair blok te vragen, en daar worden we door Barnaby meteen herkend en welkom geheten. Barny is de schoonzoon van onze vriend David,  was vroeger hier hulpje van de havenmeester, en nu zelfstandig scheepsmechanieker. Na zijn werk, zit hij hier dus rustig zijn pintje te drinken. En wij dus ook op dit uur. We worden dan ook meteen voorgesteld aan de crew van de Habibi, een Duitser, een Nederlander en een Engelsman die samen een week in deze streek zeilt… een leuk gezelschap.

We eten aan boord, en nadien nog een stapke in de wereld: hier in Bradwell betekent dat maar één ding, naar de The Green Man, de enige pub in Bradwell Waterside, maar met een goede keuken. We hadden David enkele dagen geleden wel ge-smst dat we zouden komen, maar niet precies wanneer. En afspreken met hem hoeft niet, want de 80-jarige verkiest zijn avond sociaal door te brengen in de pub in plaats van voor de televisie, en zijn vrouw is er soms wel bij, maar nu past ze op hun kleinzoontje. Een leuk weerzien. Vorig jaar waren ze nog op bezoek in Wolphaartsdijk maar dat zal dit jaar niet meer lukken wegens tijdsgebrek 😊.

Ook Barny komt later nog opdagen, zo sluiten we de eerste dag af in The Green Man.  Zoals David altijd zegt: “Life is good in Bradwell !”

Woendag 27 juli: Ipswich

Een drizzled voormiddag, motregen en grijs maar plakkend warm. Ik ga nog een wasje draaien en Kurt neemt het dek onder handen, dat zag vuil na de ligdagen in Wells en de overstappende buren. En in deze vochtige ochtend is dat gemakkelijker.

Na de middag wandelen we naar het centrum, gewapend met paraplu, maar het blijft droog, en warm. Even door de enkele winkelstraatjes,waar onder mooie oude gevels ketenwarenhuizen en kleinere shops gehuisvest zijn. We snuisteren in een zeer leuk retro kledingwinkeltje, er hangen overal foto's uit de film Quadrophenia met The Who en  Sting. De eigenaar is grote fan en dat weerspiegelt zich in de kledij.  En het herinnert Kurt aan de Engeland-trips die hij vroeger maakte vanuit Oostende met de ferry, om aan de overkant goedkope LP’s te kopen. Voor goedkoop moet je al lang niet meer in de UK zijn.

Alles sluit hier al tamelijk vroeg, 17 u of 17u30. Dan maar een aperitief in de pub The Plough,  hier zijn we 9 jaar geleden met Stéphane en Christel ook gepasseerd.

Dinsdag 26 juli: Lowestoft- Ipswich: 58 M

Op tijd eruit, Kurt gaat voor het ontbijt al mazout tanken, en ik ga nog vers brood halen. Dan snel ontbijt, broodjes maken en hop om 10 uur zijn we bij het havenhoofd. De meteo was zeer zuinig met de wind, en richting op kop. We hadden ons voorzien op veel motoruren. Echter als we Lowestoft buitenvaren, en een halve mijl uit de kust zijn, voelen we een licht briesje. We hebben tijd en stroom mee, dus zeilen op, aan de wind. Zo gaat het twee uren, tussen 7 en 10 knopen wind. Blijkbaar motiveren we anderen zeilers om ook de motor uit te zetten. Of tenminste de zeilen bij te zetten, want vele Britten motorzeilen zeer graag. Soit, ineens neemt de wind fel toe, tot 18/19 knopen en moeten we gaan reven. Zo ligt het schip terug beter in de hand. We zitten bovendien in een smaller vaarwater, tussen zandbanken, en moeten opkruisen, ons doel is nu pal in de wind. De meeste andere zeilers houden het voor bekeken, en stampen zich op motor door de korte golfslag. Wij blijven tot bij de aanloop van Harwich opkruisen, steken dan de diepwaterroute over, en varen de rivier Orwell op, ondertussen enkel op genua, hier komen we even voor de wind, en nadien tussen de beschutting van de oevers moet de motor ook bij.

Maandag 25 juli:  Well-next-the-Sea - Lowestoft: 58 M

We staan op tijd op, vertrekdag. En samen met ons nog zeker 4 van onze buren zeilers. Een beetje nerveuze sfeer, want we willen zeker op tijd vertrekken omdat we weer een hele trip voor de boeg hebben, maar er moet natuurlijk voldoende water binnengelopen zijn.

Ik ga nog even naar de bakker en supermarktje, en we passeren ook nog in het  Harbour Office om ons verblijf af te rekenen. De havenmeester stopt ons nog enkele folders toe om reclame te maken.

Onze buurman, Pandion, gaat retour Grimsby,  dat dan wel bekend zou staan als niet al te aantrekkelijk, maar de man overtuigt ons dat het clubhuis zeker wel een bezoek waard is.

Het is hoogwater om 11 uur, om 8 uur nog een zeer lage waterstand, maar de havenmeester zei ons: “Nine will be fine”. Onze buurman rekent veilig op 9.30 u.,  en wij volgen prompt. Ook Halcyon, die samen met ons binnenkwam, een 37 voet en met 2 m diepgang, volgt. Zij gaan ook retour naar Lowestoft.

De 2 mijl tot de zee zijn goed uitkijken met enkele venijnige bochten die we nu zonder onze gids buitenvaren. Alles Ok. Op zee, niet te veel wind, die we toch zeilend willen benutten met de stroom mee. Het is een ruime wind en enkel de genua volstaat. Bij Cromer mindert de wind, en komt het tij tegen te staan, en zien we ons verplicht om te motoren. Op een bepaald moment hebben we even 3 knopen tegen gehad dus dan duurt een traject zoals dit wel even. Het minpunt van deze tocht dus. Er Is bijna geen golfslag, dus kan er gekookt worden, en hebben we gegeten tegen dat we rond 21 u Lowestoft binnenvaren.

Zondag 24 juli:  Well-next-the-Sea

Kurt onderneemt voor de tweede keer hier in Wells een poging om de zonsopgang te fotograferen. Met de fiets de dijk op en naar het strand. Dat is vroeg natuurlijk, en hij kruipt nadien terug even zijn bed in.

Zondagochtend en schitterend weer, dus veel activiteit in en rond ons haventje. Vandaag bereiden we tocht voor morgen voor, en doen we nog boodschappen  alle winkels zijn hier open op zondag. Rond de middag wandelen we naar het strand,veel volk natuurlijk, wat lezen en zwemmen en op tijd terug eer we verbranden want het kleine briesje doet de  kracht van de zon vergeten.