Maandag 1 augustus: Harwich/Levington - Blankenberge - 84 M

De wekker staat vroeg, maar dat was eigenlijk niet nodig, want ik heb bijna geen oog dicht gedaan. Nochtans zeer rustig. Kurt zegt dat ik me moet ontspannen voor een lange tocht, en ik maak me hierover niet nerveus, soit, resultaat is hetzelfde, want uitgeslapen ben ik niet.

Kort ontbijt, thermossen warm water, en weg zijn we om 5.40, local time dus engelse tijd (bij ons is het al 6.40). Mooi weer, zonnig, het had ‘s nachts een beetje geregend, aanvankelijk geen wind, dus een tijd op motor. Opnieuw de Orwell afgevaren, de route voor de jachten volgend, en dan de area’s van de Inner en de Outer Sunk door. Deze gebieden zijn voor de grote cargovaart, maar je mag deze als jacht doorvaren, wel goed uitluisteren op de juiste kanalen, en hier bij Harwich is het eigenlijk zeer rustig, in vergelijking met bv. Maasvlakte of Vlissingen. We varen langs een ankergebied, en net als we er gepasseerd zijn, vertrek één van de schepen met de wieken voor twee windmolens. De wind wakkert aan, en we kunnen dus zeilen, halve wind, aanvankelijk nog niet al te snel.

Na de lange uittocht van Harwich en zijn aanloopgebieden, een 15-tal mijl rust, eer we de grote autostrade moeten oversteken: 5 mijl zuidgaande vaart en dan 5 mijl noordgaande vaart checken. Dit gaat vlot, het volgen op de AIS maakt het gemakkelijker en overzichtelijker.  Eens dit gepasseerd, krijgen we steeds meer wind, ook meer bewolking maar geen regen.  Metoffice, de officiële Engelse weerberichter, sprak nochtans van showers en rain.  

Nog 31 mijl tot Blankenberge… met een cargoship, Undine, dat buiten het traffic systeem vaart, hebben we een aanvaringskoers, en Kurt roept het schip op. Direct reactie, kort en kordaat antwoordt de NL-talige officer dat ze ons gezien hebben en dat ze ons achterlangs passeren. We zien inderdaad via de AIS dat het schip enkele graden bijstuurt. Fijn op weten dat dit kan.

De zee wordt ook steeds onstuimiger, grotere en onvoorspelbare golven maken het niet meer mogelijk dat de autopilot stuurt, en dus neemt Kurt over. Ik ben even out wegens beetje onwel, stom maar ja, je hebt het dus niet in de hand, ‘s middags nog een pilleke genomen, maar dan wat weg en weer tussen kajuit en buiten en ineens is het er. Ik vecht er dan tegen, en verplicht mezelf om toch AIS uit te lezen om Kurt te informeren over de schepen rond ons, ’t is hier een stuk drukker dan bij Harwich. Voorbij het ankergebied bij de Westhinder en de routes van Wandelaar en Scheur, ga ik toch even binnen liggen. De laatste mijlen duren lang want stroom tegen, en de golven komen van overal, het is dus moeilijk sturen. Tegen 21 u English time, dus 22 u local, zijn we bijna bij het havenhoofd van Blankenberge: we hielden het droog, maar zien nu bij Zeebrugge een complex wolkendek, alles komt hier precies bij elkaar, de wind blaast ineens warm uit het zuiden, en boven zeebrugge is het aan het gieten. We meren aan in de VVW van Blankenberge,  wel even zoeken naar een box, en die vonden we tussen de kleine vissersbootjes: beter zo dan dubbel afmeren bij een ander jacht, wie weet vertrekt die dan morgenvroeg.  

We zijn kapot, allebei, 90 mijl afgelegd voor de 84 mijl over de grond. Maar we sluiten de avond in de kuip af met een stukje lekkere Camembert en stukjes Engels brood.