Kalender ATC Cycling 2011: November 2010: 14: Bollekescross Hamme-Zogge (Tutti Insieme activiteit) 21: Cross Gavere Asper (Tutti Insieme activiteit) 26: 6daagse Gent (Tutti Insieme activiteit) December 2010: 4: Eindejaarsdiner Open Fire (Tutti Insieme activiteit) 31: Oudejaarsparty Michal Lubanski (Tutti Insieme activiteit)
April: 2: Ronde Van Vlaanderen 16: Peter Van Petegem Classic 16: Amstel Gold Race, Valkenburg (NL) 17: Gran Fondo Colnago, Saint Tropez (FR) 23: Davitamon Classic, Nazareth
Juni: 4: Waalse Pijl, Spa 4: Tour de Namur, Namen 11: 3 Ballons Vogezen (FR) 18: Gran Fondo Eddy Merckx, Hoei 25: La Magnifique des Ardennes, Bouillon 25: Limburgs Mooiste, Heerlen (NL)
Om 7u is het zover. Wim staat met zijn collega helden au grand départ in Bourg DOisans. Zelden was hij zo nerveus. Maar waarom eigenlijk? Tenslotte is het maar een gewone tourtocht. Aan de start kijkt Wim links en rechts van zich en moet vaststellen dat hij één van weinigen is met een weelderige haardos op de benen. Toch hoopt hij in de categorie mannen met haar op de benen een goed resultaat neer te zetten...
8u : cest parti! Wim kiest onmiddelijk het wiel van zijn haas Matthias, die hem veilig piloteert tot aan de voet van Croix de Fer. Vanaf hier is het ieder voor zich. Dag Michal, dag Ward, dag Rik, dag Stijn, dag Joris, dag Matthias, dag Ignace... één voor één ziet Wim zijn companen aan een verschroeiend tempo wegsnellen. Het vakantiegevoel slaat in de benen en Wim vraagt zich af er boven bij de eerste bevoorrading spaghetti bolo op hem staat te wachten. Tevergeefs zou laten blijken. De eerste kilometers van de Croix de Fer verlopen vlotjes.. in het wiel van een dikke Duitser (met eveneeens behaarde benen) kruipt Wim naar boven en plots duikt er een bordje op langs de weg : Sommet 20 km... Mijn moment is gekomen denkt Wim en hij besluit te verdapperen. En danseuse trekt hij zich op gang en pikt aan bij een bevallige Spaanse, een goede keuze zo blijkt. Ze piloteert onze held naar de top van le Croix de Fer. Helaas is Wim de taal niet machtig, maar bedankt toch zijn gezellin.
Hoe zou het zijn met zijn behaarde Duitse vriend? Aan de eerste bevoorrading boven op de col doet Wim zich te goed aan een lekkere appelsien en vult zijn bidons met water.. Het is warm, zeer warm. Nog 145 km te rijden en Wim zweet al als een rund. Als dat maar goed komt!! Gelukkig schieten de gevleugelde woorden van zijn kopman Michal hem te binnen : vergeet niet te eten en te drinken hé mannen. Wim voegt de daad bij het woord en besluit na 10 minuten pauze op de top de afdaling van de Col du Glandon aan te vatten.
Geen spoor meer van zijn Duitse vriend. Auf wiedersehen! Een gevaarlijke afdaling is het. Gelukkig staan er aan de gevaarlijke bochten seingevers die de coureurs aanmanen te vertragen. Plots hoort Wim : ha de Wim! en zijn collega held Ignace snelt hem voorbij. Ignace reed blijkbaar plat tijdens de afdaling van de Glandon en werd zo door Wim bijgehaald. Wim kiest het wiel van Ignace en de 2 helden storten zich naar beneden. Na 10 km dalen krijgt Wim krampen in de handen omwille van het constante remmen en hoopt uiteraard niet plat te vallen. De afdaling is voorbij! Oef, niet plat gereden. De benen voelen goed aan.
In het dal sluiten Ignace en Wim aan bij de overige helden, die uit even halt hielden om te wachten op hun collegas. Muy simpatico! (deze verloren tijd voor hen had geen gevolgen voor de latere uitslag aangezien de afdaling van de Glandon uit de tijdsregistratie werd gehaald door de organisatie omwille van veiligheidsredenen uitstekend initiatief trouwens van de organisatie!). Wim laat zijn collegas rijden en besluit de tourtocht op eigen tempo verder te zetten. Al gauw vindt hij aansluiting bij een aantal Vlamingen die voor hem de forcing voeren tot aan de voet van de Col du Télégraphe...
Bij het opdraaien van de col vraagt Wim zich af of hij de oven van bakkerij Lanssens binnenrijdt... zo warm is het! De weg is bezaaid met zwalpende fietser met allen één doel: de meet halen bovenop L'Alpe d'Huez.Wonder boven wonder zit Wim ondanks zijn matige voorbereiding van slechts 2500km met goede benen. De Col du Télégraphe verloopt vlotjes en Wim haalt vrij veel deelnemers in op de Télégraphe. De moral zit goed en het geloof in een goede afloop groeit met de minuut. Boven op de Télégraphe besluit Wim niet te stoppen en dadelijk de afdaling in te zetten richting voet van de mythische Col du Galibier. Als dat maar goed komt denkt Wim.
Aan de voet is er gelukkig een bevoorrading waar Wim een laatste maal vast voedsel tot zich zal nemen. Wim is aangenaam verrast door de bediening aan de ravitaillement en gaat gewillig op de foto met een aantal vrouwelijke fans. Genoeg genoten denkt Wim en terug naar de koers. Tijdens de beklimming van de Galibier prijst Wim zich gelukkig dat de mecanos zijn bolide voorzien hebben van een 11-28. Zeker de laatse kilometers van deze col zijn zeer lastig. De combinatie van de ijle lucht (2600m) en een stijgingspercentage van rond de 10% maken deze laatste kilometers een killer en velen worden genoopt om voet aan grond te zetten. Wim zet uiteraard door en bereikt het dak van la Marmotte rond 15u, wat volgens zijn Duitse vriend van eerder op de dag een ideale richttijd is om rond 18u aan de finish te verschijnen.
Boven op de Galibier is Wim verrast door het rijkelijke aanbod van alweer een bevoorrading en kan niet weerstaan aan een baguetteje met smeuige brie (tegen alle regels in- maar ja, Wim is tenslotte met vakantie). Is dat genieten zeg! Van de ene verrassing in de andere : plots ziet Wim de grote Matthias Van Wachbeke op de top van de Galibier. Matthias was een beetje bleek aangeschoten en zag eruit alsof hij een slag van de molenaar in Gezaarde had gekregen. Hammertime! Matthias had duidelijk te weinig crêpes tot zich genomen gedurende het afgelopen etmaal en was blij te kunnen aanpikken bij een frisse Wim Pieters gedurende de afdaling van de Galibier.
Wat een lange afdaling zeg! Maar liefst 40km dalen! Dit doet geweldig veel deugd na al het klimmen van eerder op de dag. Na een aantal km wieltjes zuigen besluit Matthias zich aan kop te zetten van het tweetal en de koers te maken. De helden voelen zich sterk, de concurrentie kan niet volgen! Plots rijdt het duo door een tunnel tijdens de afdaling.. onverlicht! Ongelooflijk!! Levensgevaarlijk maar de helden overleven het obstakel zonder kleerscheuren. In een verschroeiende vaart naderen de helden Bourg DOisans waar er met LAlpe dHuez een laatste toetje ligt te wachten voor de helden...
Matthias krijgt opnieuw moed tijdens de bevoorrading aan de voet van de ultieme klim en maakt kennis met enkele Nederlandse dames en vertrekt met een brede smile richting aanvang klim. Wim legt een strak tempo op... moeilijk te volgen voor de gemiddelde aardling, maar Matthias bijt door en vestigt zich in het spoor van een ontketende Wim Pieters. De Nederlandse fans langs de weg komen in extase... De helden zweten zich te pletter... Gelukkig bieden de tiffosi langs de kant van de weg de helden af en toe een verfrissende douche. Prachtig koersen is het hier.. maar afzien, ongelooflijk hard afzien!
Uiteindelijk bereiken Wim en Matthias na meer dan 9u zwoegen zij aan zij de finish. Ze zijn blij als een kind, maar besluiten nooit meer terug te keren.
