De toeristenversie van Luik - Bastenaken - Luik kondigde zich afgelopen zondag aan als loodzwaar. Weliswaar was er een stralende zon aanwezig maar het parcours loog er niet om. Meer dan 3000 hoogtemeters en 250 kilometer lagen er voor de wielen van onze helden, om via een omwegje langs Bastogne, van Luik naar Luik te rijden. Het begon nogal chaotisch, na amper 2 kilometer klapte Rik zijn band. Na 2 mislukte pogingen om de band te vervangen (het onding ontplofte steeds opnieuw) werd de hulp van het interventieteam van Mavic maar ingeschakeld. Jos en Eddy waren na wat wachten op de afspraak en met een uur vertraging konden de helden eindelijk op pad. De eerste kilometers werd al snel duidelijk wat er ons te wachten stond. Geen meter vlak! Tot in Bastogne is het vanuit Luik via wat kronkelwegen een goede 100 kilometer rijden. Daarin lagen amper 3 hellingen. Alles viel vrij makkelijk te verteren en er werd nog zoveel mogelijk op 'reserve' gereden. In die eerste 100 kilometer viel het niet meteen op, maar de wind blies hoofdzakelijk in de rug. Dit werd des te meer duidelijk na het keerpunt. De kilometers en de hoogtemeters bleven geleidelijk aan oplopen. Waar de gemiddelde toertocht eindigt op 150 kilometer, begon hier nog maar de finale. Na de bevoorrading in Wanne kwam een loodzwaar stuk met de Côte d'Amermont en de Côte du Rosier, gevolgd door een tijdrit langs de Amblève richting Remouchamps. Nog een laatste bevoorrading voor de Côte de La Redoute. Voor de meesten kwamen de suikerwafels, Meli-koeken en Isostar er al langs allerhande lichaamsopeningen uit en er werd dan maar voor wat water gekozen. Iedereen raakte nadien het monster over en dan weet je dat je zo goed als binnen bent. De Côte de Hornay rijd je op adrenaline over en terwijl je aan de Boncelles bezig bent kan je de parking zo goed als zien liggen. De helden deden het! Met nog een goede 5 weken te gaan naar La Marmotte lijkt het de goede kant op te gaan met de conditie. Vanaf donderdag wachten de Vogezen!