A.T.C. Cycling

Afgelopen zaterdag reden onze helden de Grinta! Challenge in Doornik. Hieronder kon u al een korte indruk lezen van wat er hen te wachten stond. Door omstandigheden waren maar 4 helden op de afspraak: Michal, Rik, Joris en Ward. Matthieu had de verjaardag van zijn vriendin te vieren, Wim moest voor een nieuwe permanent bij de coiffeur en Nicolas en Tom moesten helaas geblesseerd afhaken. Van Koen ontbreekt voorlopig elk spoor, wie meer info heeft mag altijd Child Focus contacteren. Normaal is deze tocht gegarandeerd een gelegenheid om de armen en benen te laten bronzeren, dit jaar echter kwam iedereen er noodgedwongen met winterkledij aan de start. Maar geen probleem voor de helden, in het net geleverde kledijpakket was dit allemaal voorzien en de 4 musketiers konden voor het eerst in uniform op pad. Het eerste deel van de tocht was eigenlijk opwarming. Le Vert Bois werd amper opgemerkt en op Le Trou Robin ging het stukje van 17% makkelijk naar binnen. De eerste bevoorrading werd bereikt aan een gemiddelde snelheid van 32km/h! Vanaf dan volgden de hellingen mekaar sneller op. De meesten waren meer dan 1km lang en gingen geleidelijk naar omhoog, met af en toe een steil interval. Ideale voorbereiding dus voor ons hoofddoel dit jaar. Al gauw bleek dat Michal en Joris over de beste klimmersbenen beschikten (wat eigenlijk geen nieuws was). Rik en Ward reden de hellingen aan eigen tempo op en pikten nadien steeds weer aan bij de berggeiten. Het stukje tussen de tweede en de derde bevoorrading was het zwaarste. De helft van alle hellingen van de hele rit lagen in dit deel van 45km. We kwamen in een omvangrijk groepje terecht met een 15-tal renners van de ploeg Elbeko. Bij Elbeko reed ook iemand die verdacht veel op Johan Museeuw leek. Of het hem al dan niet was daar zijn we het nog altijd niet over eens. Museeuw of niet, blijkbaar waren die zodanig jaloers op onze prachtige tenuekes dat we niet tussen hen mochten rijden. "Enkel voor of achter!", werd er gesnauwd. Geen probleem, Michal en Joris trokken de kop en den Elbeko moest het gat laten vallen en lossen. Nice! Aan de derde bevoorrading aangekomen zat het zwaarste werk er op.... dachten we. Want er volgde nog slechts 1 helling in die laatste 35km maar de weg bleek op geen enkel moment vlak te zijn en de wind zat nog eens op kop ook. Met 12 wieltjeszuigers achter onze rug werd het tempo constant hoog gehouden. Gelukkig kregen de helden de steun van 2 sympathieke collega's die een groot deel van het beukwerk voor hun rekening namen. De verzuring nam gaandeweg toe en aan de voet van de Col Du Jubaru (de laastste beklimming) schoten de wieltjeszuigers opeens als een pijl uit een boog weg. Zulke laffe daden worden door de helden niet op prijs gesteld en Michal was de eerste om ze een voor een op te rapen alvorens over op de top aan te komen. Ook Joris, Rik en Ward persten er nog een laatste sprintje uit (zie foto), om nadien freewheelend terug af te dalen naar de expo van Doornik. Een prachtige rit, een strak gemiddelde, een mooie streek, kortom een ideale training! De GPS-gegevens van Joris kan je bekijken door hier te klikken. Ook even opmerken dat onze prachtige hagelnieuwe uitrusting in het oog is gesprongen bij de andere wielrenners. We worden herkend als "die mannen van Lokeren" of "die mannen van de Singel", wat wel de max is om te horen op die momenten.