|
De eerste collectieve trainingsrit zit er ondertussen op, en ook de maten van de uitrustingen zijn eindelijk doorgegeven. Het enige waar (voorlopig 4) helden nog op wachtten, was een bezoekje aan de sportarts. Waarom en sportarts? Wel, we doen er hier regelmatig nogal lacherig over maar de Marmotte rijden is een niet te onderschatten onderneming! Daarom is een medische keuring verplicht door de organisatie van de cyclosportieve. Je kan daarvoor gewoon bij je huisarts langslopen, of je kan daarvoor bij een sportdokter aankloppen. Joris, Michal, Rik en Ward kozen voor de laatste optie. Ze legden op 20 januari om 19u een afspraak vast bij dokter Peter Vervoort in Kessel. Waarom hem, waarom niet in de buurt? Simpel, Peter Vervoort is een van de betere Vlaamse sportartsen, gespecialiseerd in duursporten. Hij nam ondertussen zelf al deel aan 16 Ironman-triathlons! Hij is tevens de man die de trainingsschema's opstelt en de spelers medisch opvolgt bij de rijkste club uit tweede klasse, SK Lierse. Op dezelfde plaats waar Jurgen Cavens en andere Thomas Radzinski's medisch gekeurd werden, stond een mooie computergestuurde fietstrainer naar onze helden te lachen. Eerst volgde een kort verkennend gesprekje met de dokter, nadien mochten de helden om beurten plaatsnemen op de fiets voor een sessie van om en bij het halfuur. 'Geen t'shirt, bloot bovenlijf', zei de dokter. Eenmaal plaatsgenomen op het zadel werden de torso's van de helden volgeplakt met een achttal zuignappen om de hartslag op een lcd-scherm weer te geven in een cardiogram. Daar bovenop kregen onze helden nog een masker aangemeten om de VO2 max te bepalen, de maximale zuurstofopname. Het begin was poepsimpel. Met een lichte weerstand een trapfrequentie tussen de 60 en 100 toeren per minuut aanhouden was eigenlijk een opwarming. Ondertussen prikte Peter Vervoort een gaatje in een van de vingers om elke 3 minuten een staaltje bloed af te nemen. Dit was nodig om de verzuring te meten. Gaandeweg werd de weerstand automatisch opgedreven. De benen werden zwaarder, de hartslag ging omhoog, het zweten ging over van druppen naar blijven lopen. Wanneer de trapfrequentie niet meer boven de 60 toeren per minuut raakte, was de test voorbij. Bij het afstappen van de fiets leken de benen van onze helden te ontploffen! De douche achteraf was dan ook meer dan welkom. Op de resultaten is het nog enkele dagen wachten. Samen met een persoonlijk trainingsschema zullen die normaalgezien komend weekend in de mailboxen van onze helden vallen. We kijken er vol verwachting naar uit! Zaterdagmorgen staat trouwens de tweede collectieve training op het programma. Vertrek om 8u55 stipt aan de sporthal van Lokeren voor een tochtje van 100km.
|
