Philippe Gaumont, Andy Schleck en Wim Pieters sloten nog maar net de deuren van danscafé Denia in Lochristi, toen 3 helden om stipt 8u43 op de parking klaar stonden voor een verkenning van Stekene-Geraardsbergen-Stekene, een koers die in 2013 wellicht het statuut van Pro Tour zal krijgen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen Van Wachbeke, De Bock en Van Doorslaer zich al snel op het parcours bevonden, werd algauw de hand geschud en kort gekeuveld met enkele andere wielergoden. Nadien ging het in volle draf naar de eerste koffiepauze van de dag, ergens in Massemen godbetert. Toen het team onder leiding van Michael Boogerd ons voorbijsnelde, wisten we dat deze koers volgend jaar bij heel wat renners op de kalender zal staan.

Eens Oosterzele bereikt, werd afscheid genomen van onze haas van de dag “Omer” met zijn übergeile vrouw (“zit mijn vest goed in mijn achterzakje, vroeg ze, terwijl ze met haar kont in Matthias zijn neus zat”), waren onze helden op zichzelf aangewezen. Maar met een De Bock in bloedvorm en een Van Wachbeke die zich graag eens platlegt (op zijn stuur), mocht dit natuurlijk geen problemen opleveren. Hoewel, met Van Doorslaer, die dit jaar meer op de schoolbanken zat dan op zijn fiets, weet je natuurlijk nooit.

Tegen een vlotte 30 gemiddeld werden enkele eenzaten doorheen het glooiende landschap voorbijgesneld om koers te zetten naar de eerste helling van de dag, de Eikenmolen. Nadien werd afgedjakt naar de Muur van Geraardsbergen, waar een massa toeschouwers onze helden stonden aan te moedigen. Helaas voor hen durfde Van Wachbeke het nog niet aan om ook de Kapelmuur erbij te nemen, Bourgondiër zoals hij is, was het hongergevoel te groot en sloeg hij meteen af naar de bevoorrading (van een andere tocht weliswaar). 5 minuten later stonden onze drie avonturiers al op de top van de Bosberg, waar Van Wachbeke een ex-collega tegenkwam, uit de tijd toen hij maar een gewone werkmier was en nog niet mocht proeven van het wielerbestaan. In de kanttekening moeten we ook de prachtige outfit van de ex-collega vermelden, die op de webshop van "Man" door het grote succes momenteel gratis te verkrijgen is.

Na de Bosberg volgde een verkenning van groot Ninove en werd in Haaltert nog even de plaatselijke Carrefour de L’Arbre overgereden. Nadien ging het via klinkende namen als Impegem, Lebeke en Lede richting Erpe-Mere, waar Van Wachbeke het nodig vond om lek te rijden en zijn ex-collega met de wondermooie en vooral strakke “Man” outfit ons te laten voorbijrijden.

Toen de kaap van de 100km gepasseerd was kreeg plots Van Doorslaer het lastig. Ze zeggen weleens dat in grote koersen het kaf van het koren wordt gescheiden eens de magische kaap van 100km is bereikt. Welnu, Van Doorslaer voelde zich opeens als verdorven koren. Waar hij voordien de Eikenmolen en de Muur als een vlinder opfladderde, bleek nu het hellend stukje aan de spoorovergang van Wannenzele er te veel aan.

Gelukkig waren onze helden bijna thuis en na 120 km werd Oudenbos City bereikt, waar de pers ons in grote getale stond op te wachten. Het Vedettje maakte voor onze vedetten veel goed!

Cijfers:

120 km

29km/u gemiddeld

Hoogtemeters: teveel