11 juni 2011 stond ATC aan de start van “Les 3Ballons”. Dit is een “A” categorie wedstrijd waarvoor Hilaire zijn volledige ploeg had opgetrommeld zodat we met 8 konden starten. Helaas hadden Andrei “Michal” Tchmil en Summie-Tom reeds tijdens de voorbereiding moeten afhaken met blessures. Andrei maakte met een mooie 4° plaats wel zijn wederoptreden in een locale kermiskoers te Oekraine..xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uiteindelijk telde de ploeg 6 helden: Polli d’ourke (Stijn), De jokke, Wardsj, Matsu Matsu, Bambino d’Oro (Wim) en Francesco.

Voor Francesco die zijn peilen al op de kortere en plattere koersen aan het richten is, is dit een wedstrijd volledig in dienst van de kopman.

Spijtig genoeg zouden een natwegdek en een spoorovergang nog voor de eerste helling een schifting voeren waardoor de hulp aan de kopman nogal beperkt zou blijven.. Dit was alvast het teken voor een iet wat moeilijke aanvangsfase. Francesco besloot dan ook rustig aan te vatten, maar nog tijdens de eerste klim verloor hij zijn lunchpakket en moest hij gedwongen terugkeren. Tijdens de afdaling lag er 1 verraderlijk bultje alwaar menig bidon de graskant koos, alsook deze van Held Rik. Bij de langere koersen kan hij wel wat water gebruiken, dus keerde hij voor een 2^de keer om. Vervolgens verloor hij tijdens de beklimming van de Col d’Oderen ook nog het regenvestje en mocht hij al voor de 3^de keer omkeren.

Tijdens de briefing had hij blijkbaar ook al niet goed opgelet want de bevoorrading bevond zich aan de voet van Col d’Oderen en niet boven.. Met 2 lege bidons begon hij dan ook te schooien om water. Hier betaalde hij al snel de tol van het succes van ATC, want geen enkele ploeg wou te hulp schieten. Hierdoor moest hij noodgedwongen stoppen bij een fan, die voor een handtekening de bidons weer vulde. Dit was dan weer het teken voor het begin van de wederopstanding. Geleidelijk aan voelde Francesco zich beter worden en dreef hij het tempo op. Zo passeerde hij op de route d’ Americain, de onfortuinlijke Bambino d’Oro die nog grotere problemen kende. Hoewel hij op weg naar de top van de grand Ballon nog zijn zonnebril eens verloor en voor een 4^de keer mocht omkeren, bleef de moral en het tempo hoog.

Aan de voet van col Hunsdruck nam hij nog snel 24 redbulls tot zich en vloog letterlijk naar boven opzoek naar een goede groep. Hoewel de Jokke hem gewaarschuwd had voor de nadelen van zoveel RB’s, twijfelde hij niet aan de voet van Ballon d’Alsace om nog eens 24 RB’s tot zich te nemen.. Dit zou hem op xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />2 km van de top alsnog zuur opbreken.. Hammertime!!! Gelukkig had hij eerder die dag toch teruggekeerd voor zijn lunchpakket dat hem er weer boven op hielp. Ook de gedachte van aankomst bij “de scheune miekes” gaven een boost aan de moral. Vervolgens zou een groep van een 20-tal renners in goede verstandhouding vaart maken naar de slotklim. De laatste 10km voor de klim was de samenwerking weg, maar een attente Francesco at rustig het bord van zijn medevluchters leeg.

Aan de voet van “Planche des belle filles” bleek een “gouden Louis” nog tot de mogelijkheden te behoren en werd de gas nog eens volledig opengetrokken. Met zijn gedachten bij de miekes vloog hij dan ook naar boven. Boven zag hij nog net Matsu Matsu voor zich uit rijden.. Uiteindelijk een kleine 8u30 gefietst en tevreden met de gouden plak. Planche des belles filles leverde overigens vooral uitgewrongen koeruirs op.. De miekes waren waarschijnlijk al vertrokken met de winnaar..

Proficiat aan alle helden, die allen een gouden medaille behaalden!!      

Toch ook nog een woord van dank voor soigneur Ludo en Mecanicien Benny, die onze benen en fietsen in perfecte staat aan de start brachten!!! DANK U!