Voor de laatste dag van de Spaanse stage voorspelde de lokale Frank Deboosere veelos zonnos, dat zag er dus goedos uitos voor de heldos. Joris had, na overleg met Stijn, een prachtige koninginnenrit uitgetekend als afsluiter van de trainingsweek. Er werd op tijd verzameld aan het ontbijt want er moesten toch een 150-tal kilometers afgemalen worden door de bergen. Bij het openen van de gordijnen schenen de eerste zonnestralen al binnen in de hotelkamers, alles verliep dus perfect volgens plan! De calorievoorraden werden aangevuld en de talrijke bejaarde fans wensten het vijftal een mooie rit toe. Nog even naar de kamer om de fietsen te halen en het startschot kon worden gegeven aan de Avinguda Primavera.
Geen vlakke aanloop vandaag, maar al vanaf de eerste kilometer was het klimmen geblazen. Zo hoort dat nu eenmaal in een koninginnenrit. De eerste klim was lettterlijk een opwarmer. De zon liet de geoliede beentjes blinken tijdens de klim richting Finestrat, ondertussen reeds een vertrouwde baan voor de helden. Iedereen bleef hier nog samen, geen vroege vluchters of Thomas Voeckler vandaag. Het gezelschap was op weg om via de flanken van de Alto Aitana richting Port de Tudons te rijden, op een hoogte van maar liefst 1024m boven de zeespiegel. Deze col werd trouwens al meermaals in de Vuelta opgenomen. Vanaf het dorpje Sella besloot Michal om er een snok aan te geven en weg was hij. Ward en Joris besproken nog snel even hun tactiek alvorens Joris met een strakke coup de pédale ook alleen wegreed. Wim en Matthias weken geen seconde van mekaars zijde, en zijn van plan om als een perfect op mekaar ingespeelde tandem furrore te maken in de granfondo's. Binnenbochten tot 20% waren geen uitzondering en tijdens de laatste 6km zakte de gemiddelde stijging niet meer onder de 8,5%. Na een klim van 35km kon dit zeker tellen en de vergelijking met een Alpencol was hier zeker gerechtvaardigd.
Op de top trok iedereen zijn windstopper aan want het was er heel fris. Er lag zelfs wat sneeuw en dat is eerder uitzonderlijk. In groep werd er afgedaald richting Alcolecha en Benasau. Vanaf dan wisselden stukjes pittig klimmen en dalen mekaar systematisch af. In een bergdorpje werd een water-, koffie- en colastop gehouden om daarna terug vol door te trekken, op zoek naar de Col des Rates. Die bleek nog verder te liggen dan gedacht en ondertussen begonnen de maagjes te knorren. In het dorpje Bolulla werd een zonneterrasje gevonden en kon er genoten worden van een overheerlijke paella of lekkere sandwich. Het leven als een prof stond de helden wel aan op deze manier. @Held_Mats, @warddb, @wlodek1979, @josken_007 en @wimwimmer gooiden snel nog wat info op twitter voor het thuisfront en weg waren ze, op zoek naar de top van de Col des Rates.
Ook deze klim werd al meermaals opgenomen in de Vuelta. Hij was qua stijging iets minder zwaar dan de vorige klim en ook een pak minder lang. Over kronkelende wegen via de bergflank scheurde de groep opnieuw uiteen. Michal en Joris bleken over de juiste benen te beschikken om aan het tempo van een gemiddelde prof zoals Matthew Hayman naar boven te rijden. Ward, Wim en Matthias reden meer aan het tempo van Kurt Hovelinck, wat in feite nog altijd niet slecht is. Boven werden de windvestjes opnieuw aangetrokken om de snelle afdaling richting Alcalali in te zetten. Er moesten van daaruit nog enkele pittige heuvelrugjes overwonnen worden om terug aan de kustlijn van Calpé te komen. Joris en Ward namen de laatste punten voor de bergprijs maar kwamen toch tekort om Michal van de bolletjestrui te houden door zijn voorsprong op de klim buiten categorie. Een lange afdaling leidde de laatste rechte lijn richting Benidorm in. Tutti Insieme maakte de zwarte armada haar intrede in de mondaine badplaats. De cijfers: 148km en 2800 hoogtemeters, lekker! Een pannekoekje met Nutella als afsluiter kon niet ontbreken alvorens terug naar het hotel te trekken.
Daar werd alles terug ingepakt voor de terugreis de dag nadien en na de maaltijd trok het olijke vijftal richting Engelse wijk om, verkleed als gebronzeerde afgetrainde atleten, een pintje te drinken op Benidorm-carnaval. Het wekkertje liep vroeg af de volgende ochtend. Nog heel erg moe maar supertevreden na een meer dan geslaagde stage vlogen de helden terug richting vliegveld van Lokeren.