Regen, regen, regen en nog eens regen... Dat is wat de Calpé-boys zagen toen ze 's morgens door het raam keken. De stemming zakte meteen naar een dieptepunt want iedereen wist dat fietsen in de regen geen zin had. Ook de gedachte dat het in België zonnig was deed  daar niet veel goeds aan. Voor het ontbijt hield het even op met regenen en groeide de hoop, maar tijdens dat ontbijt begon het opnieuw te regenen, zelfs nog harder dan daarvoor. De rit werd uitgesteld naar de namiddag, tenminste als het dan zou stoppen met regenen. Er werd gezocht naar alternatieven maar in Benidorm is er zo al weining te beleven, en bij regenweer doe je er al helemaal beter niks. Terug naar de kamer dan maar. Wim en Joris hadden aan de receptie het volledige internet gekocht, en op de kamers werd er volop naar Belgische nieuwssites gesurft. Ondertussen stopte het wel met regenen en begonnen de wegen heel langzaam op te drogen. Om de tijd wat te versnellen kreeg Wim het geniale idee om naar 'Oh Oh Tirol' te kijken via Youtube. Een goede zet, want in een mum van tijd werden de straten droog en maakten de helden zich dan toch klaar voor een tochtje.
Het plan was om via de kustlijn naar den Denia te fietsen en dan via het binnenland terug te keren over de bergen. Maar al na enkele kilometers dook een zwart wolkenpak op en begon het terug te druppelen. Rechtsomkeer en de andere richting uit. Want daar zag het weer er veel beter uit. Op de promenade in Benidorm werd heel sterk getwijfeld over doorrijden of een terrasje doen. Uiteindelijk werd het het eerste en de zwarte brigade (het debuut van de nieuwe uitrusting) trok zich op gang richting het zuiden. In Villajoyosa werd de dijk aangedaan en was iedereen onder de indruk van de pracht van deze locatie. Er brak een spontane fotosessie uit, het album wordt binnenkort door Pannini op de markt gebracht. Na al dat moois trokken de semi-profs op het gevoel het binnenland in om de beentjes eens vol te laten lopen in de bergen. De zon was van de partij, de streek was prachtig, kortom de druilerige voormiddag was al lang uit het geheugen gewist. Ook Matthias was opnieuw van de partij en bleek wonderwel opeens geen last meer te hebben aan de pezen. Hij kon pijnloos klimmen, iets wat hem de laatste maanden nooit gelukt was. Het mirakel van Benidorm? Het was genieten om op de perfect geasfalteerde wegen door de prachtig glooiende streek te rijden. Net als gisteren werd er ook nu richting Finestrat geklommen, hetzij langs een andere kant. Van daaruit werd de afdaling ingezet richting Benidorm. Omdat het zo goed was om te fietsen besloten de helden om nog wat door te rijden richting Altea, in de streek ook Aruba genoemd. Het onthaal door de lokale bevolking was hartelijk en om de onverhoopt mooie rit te beëindigen stopten de helden op een terrasje in de zon voor wat tapas en een colaatje. Genieten met een grote G! Bij terugkomst in het basiskamp toonde de kilometerteller 75km en 800 hoogtemeters. Wie dat 's morgens had durven hopen werd gek verklaard.
Omdat de zon maar bleef schijnen zakte het vijftal nog eens af naar de dijk in Benidorm. De ontvangst was alweer hartelijk en verschillende horeca-zaken ondernamen een poging om de helden binnen te lokken. Uiteindelijk belandden ze in een Engelse bar waar nog enkele colaatjes en wat watertjes achterover werden gekieperd. De dag eindigde met opnieuw een heerlijk buffet in het hotel, gevolgd door een Belgische voetbaltopper op de laptop die nooit echt de verwachtingen kon inlossen. Met een compex-sessie als toetje vielen de helden met een al iets bruiner kleurtje voldaan in slaap.