Een aantal weken geleden heeft het vrouwtje besloten te stoppen met de hondenschool. Ze was constant bezig Arcil tot de orde te roepen en kreeg op die manier niets meer mee van wat er verteld werd. Overal was aandacht voor, behalve voor de les. Als er een deur openging moest Arcil even kijken wie er binnenkwam. Als er geblaft werd moest Arcil weten welke hond en ook het zand in de manege (waar de lessen gegeven werden) moest op iedere centimeter onderzocht worden. Dat schoot niet op en omdat alle andere leerlingen wel (bijna) keurig netjes deden wat er van ze werd gevraagd, werd het vrouwtje er een beetje triest van. Maar om verder thuis te kunnen oefenen wilde ze graag de examen-eisen hebben, zodat ze zich voor kunnen bereiden voor als ze toch nog een keer een poging gaan wagen.

Vanmorgen kwam Jan (de instructeur) ze even afgeven omdat hij toch hier in de buurt moest zijn. Hij had zijn hond, Ciska meegenomen. Dat vond Arcil natuurlijk reuze interessant, vooral de achterkant. Ciska vond dat wat minder leuk. Maar om de boel niet uit de hand te laten lopen kregen ze ieder een kluifje. En dat is toch ook wel erg lekker. Om te kijken welke het lekkerste was werd er zo af en toe onderling van kluif verwisseld. Maar uiteindelijk lagen ze ieder tevreden op een kluif te sabbelen.

Na de auto van ijs ontdaan te hebben ging het op weg. Ze gingen meedoen aan de wandeling van de Belgische vereniging voor Drentsche Patrijshonden. Na tot Berkel Enschot in dichte mist te hebben gereden kwamen ze om precies 10.00 uur aan in Vosselaar, waar de wandeling plaats zou vinden. Ze waren heel benieuwd, want in Vosselaar wonen Belle, Heros en Hera met hun baasjes, waar ze dagelijks de belevenissen van volgen op hun eigen blog.(Klik in de rechterkolom onder "mijn favorieten" op Bas en Belle.)  Die vinden heel vaak plaats in het bos waar ze nu zouden gaan wandelen.
 
Na de begroeting met inmiddels heel wat bekenden en een kopje koffie met cake (en en passant ook nog lid geworden te zijn van de Belgische drentenvereniging) ging het in een lange colonne richting bos. Het weer was uitstekend geschikt voor een lekker lange wandeling en gelukkig was er niets te bespeuren van aangekondigde regen en/of sneeuwbuien. Rustig wandelend en hier en daar een praatje makend kwamen ze aan op een  open plek waar de welbekende citroenjenever werd uitgedeeld om zo de toch wel wat verkleumde botten enigszins te verwarmen.
 
Zo af en toe moest er een weg overgestoken worden, waar de automobilisten gestopt werden door een man met een hond en wel een beetje vreemd keken toen een  rij, allemaal van diezelfde, honden de weg overstak. Wat jammer was, is dat de baasjes Arcil een aantal keren hebben moeten aanlijnen omdat hij vervelend deed tegen sommige andere honden.Teruggekomen na een kleine 2 en een half uur wandelen zou er in het buurthuis "hutsepot"worden geserveerd.  De honden mochten daar niet bij aanwezig zijn (wat wel zo rustig eet) en werden her en der ondergebracht.
 
De meesten in de eigen auto,  maar omdat de baasjes geen bench hebben die in hun auto past en het gevaar groot was dat er niet veel van de binnenbekleding overbleef, mocht Arcil, in een bench, in de auto van het baasje van Belle, Heros en Hera. Daar heeft hij heerlijk liggen slapen terwijl de baasjes zich tegoed deden aan een overheerlijke "hutsepot". Dat is een typisch Vlaams gerecht, waar van alles en nog wat ingaat en waar de baasjes van Belle en co een aantal dagen druk mee in de weer zijn geweest. Maar het resultaat mocht er zijn.

Jan en Simonne, bedankt voor de geweldige organisatie en uiteraard allen die er verder nog bij betrokken zijn geweest.
 

Het baasje is voor een paar dagen naar Oslo voor zijn werk (alsof hij het hier niet koud genoeg heeft gehad). Het vrouwtje en Arcil hebben gezelschap gekregen van Thea,het zusje van het vrouwtje. Dat was best een tijdje geleden dat die Arcil gezien heeft. Arcil herkende haar nog wel en hoe!!! Ze kreeg een begroeting waar bijna geen einde aan kwam. Thea had het idee dat Arcil nog groter was geworden en vond dat hij stukken gehoorzamer was dan toen ze hier eerder was. Alleen het wandelen met Arcil was nog steeds niets aan veranderd, nog steeds een drama. 's Middags hebben ze een heel eind gelopen over, voor het eerst sinds lange tijd, sneeuwvrije wegen. Daarvoor was een flinke laag klei en leem in de plaats gekomen, want de boeren zijn zich op het voorjaar aan het voorbereiden. Daarbij wordt ook met de grote banden van de tractoren door de natte bermen gereden en dat geeft een enorme troep.
Het gevolg is dan ook dat er weer heel wat vieze pootjes schoongemaakt moeten worden. En niet alleen pootjes, de bagger zit van het puntje van de staart onder de buik door tot in de oren. Maar een lol dat hij heeft.

.

    

    

Gisteren zijn ze weer eens naar Giersbergen geweest. De weersverwachting was niet geweldig, maar het was droog toen ze de deur uitgingen, de nieuwe camera mee om het een en ander uit te proberen. Dat is niet erg gelukt, iedere keer dat het vrouwtje het toestel tevoorschijn haalde ging het  miezeren, dus even snel een foto en weer terug doen in de hoes.

Het was niet erg druk in het bos of beter gezegd op de zandvlakte, ze zijn welgeteld 2 honden tegengekomen, waarvan er een dicht bij zijn vrouwtje moest blijven en dat ook deed. De ander was een drentje, waar Arcil nog even mee gespeeld heeft. Arcil komt nog steeds zo af en toe uit zichzelf terug naar de baasjes en kijkt heel goed of ze wel volgen. En als ze een andere kant opgaan rent hij er als een speer achteraan.
Tot nu toe hebben ze nog niet meegemaakt dat hij ergens achteraan vliegt en voor langere tijd uit beeld is. Wel voor een wat kortere periode, die dan lang lijkt te duren. Dus de baasjes hebben niets te klagen.

Zelfs binnenshuis mogen ze niet mopperen. Het enige dat de laatste tijd gesneuveld is, is een keukenrol waar nog maar 1 velletje papier opzat.