Arcil droomt: Hij woont in een hol onder de grond bij 2 reuzen. Dat
zijn Ellert en Brammert. Die zijn niet zo erg braaf, het
zijn rovers. Maar Arcil heeft er erg naar zijn zin, want dat hol ligt
midden in de heidevelden en dat is een waar hondenparadijs. Hij was
zelf begonnen met het uitgraven van het hol(toen hij een konijn achterna
wilde gaan), want dat is een van de dingen waar hij erg goed in is.
Toen Ellert en Brammert tijdens een van hun rooftochten over het hol
struikelden, en bedachten dat dat een mooie schuilplaats zou zijn,
hebben ze het met behulp van Arcil, nog verder uitgegraven en tot hun
hoofdkwartier gemaakt. Net zoals Ellert en Brammert gaat Arcil op
rooftocht uit. Alleen berooft hij geen mensen, maar gaat op jacht naar
eenden, hazen, konijnen en nog veel meer. Maar de patrijzen trekken
hem toch het meest. Op een dag kan Arcil het hol niet meer terugvinden
en slaat aan het dolen. Gelukkig vindt hij genoeg te eten en zijn er
overal van die mooie modderige poeltjes waar je lekker uit kunt
drinken. Maar het is wel een beetje eenzaam. Terwijl hij ligt te
slapen, moe van het jagen, droomt hij dat hij ineens bij baasje en
bazinnetje woont.
Het is heel klein en Arcil mag niet in de kamer komen, hij moet in het
voorste gedeelte bij de schapen en geiten slapen. Daar is ook een grote
kist. Af en toe komt er iemand poepen op die kist, een zogenaamde
poepdoos, gezellig bij de schapen en de geiten en Arcil. Sommige van
die dozen staan buiten, dat is dan voor de privacy, zeggen ze.
Hij
gaat ook naar school en naar de kerk want deze baasjes willen dat hij
zijn leven betert en afleert te graven en op strooptocht te gaan. Want
dreigen de baasjes, als je zo door gaat met je strooptochten dan eindig
je nog in het gevang. Heel af en toe mag hij met het vrouwtje mee, die
werkt als hoefsmid. Maar wat helemaal niet leuk is, is de riem die hij van deze baasjes ommoet. Hij
probeert wel weg te komen, maar kan nergens heen, zoals bij Ellert en
Brammert. Daar kon en mocht alles, als hij maar niet aan hun houten
knuppels zat.
Arcil wordt wakker: Dat was een gekke droom, maar
veel van die dingen herinnerde hij zich wel. Want ze zijn naar een
soort park geweest met allemaal kleine driehoekige huisjes waar hij ook
naar binnen mocht. De grond was daar lekker los en die heeft hij nog
wat losser gemaakt. Maar het vrouwtje als hoefsmid, dat klopt helemaal
niet. Die vindt
paarden veel te groot. Als het baasje dat nou was, die is in de
vakantie wel 5 keer wezen paardrijden. In dat park was ook een hele lieve
mevrouw, die zijn ze wel 2 keer tegengekomen en daar kreeg hij allebei
de keren lekkere snoepjes van. Een andere mevrouw, die in een winkel
zat te spinnen, kwam hem ook wat geven. Ze kwam met wat schapenwol en
vroeg of hij wilde eraan ruiken. Wat, ruiken??? Hap, slik, weg. De
mevrouw was helemaal ontdaan. "O jeetje, hij eet het op." Mmmm. denkt Arcil, "het eerste deel van de droom was een stuk leuker" en droomt lekker verder over:
Arcil, een hondje in Drenthe op jacht naar patrijzen.
Dat was wennen, schrijven op een laptop. Lang geleden heeft het
vrouwtje met een laptop gewerkt en nog maar heel kort ook. Maar het is
wel handig om een aantal dingen te helpen onthouden. Dus 16 juni, het
regende die dag (16 jaar geleden regende het ook op 16 juni), er maar
eens voor gaan zitten. De heenreis is redelijk vlot verlopen. Tegen
dat we er bijna waren gaf Arcil aan hoognodig te moeten plassen. Een
heel oude meneer zag het allemaal aan en mompelde wat toen Arcil de
auto uitkwam, hij schuifelde weg en kwam terug met een hondenkoekje.
Helaas was de meneer door ouderdom en het dialect dat hij sprak vrijwel
niet te verstaan. Het huisje was mooi, alleen een verschrikkelijke
"zware shag" lucht sloeg gelijk op de keel. Gelijk maar alle ramen en
deuren tegen elkaar open gezet. Toen we weggingen was de lucht er nog
steeds niet helemaal uit. De eerste nacht was het even wennen voor
Arcil, die om 4 uur begon te piepen. Het baasje er voor alle zekerheid
maar uit en met Arcil naar buiten. De dag daarna hadden de baasjes er
extra op gelet dat Arcil goed gepoept en geplast had wat normaal
gesproken een ongestoorde nachtrust (van de baasjes wel te verstaan) garandeert. Maar nee, om een uur of drie was het weer raak. De
kussens maar tegen de oren gedrukt en hopen dat hij er snel genoeg van
zou krijgen. Na 5 kwartier werd het weer stil en de rest van de
vakantie hebben we hem niet meer gehoord.'s Nachts tenminste, overdag
probeerde hij iedere andere hond te overblaffen en zichzelf erbij. Vanuit
het huisje konden we zo het bos inlopen. Daar was o.a. een korte
uitgestippelde route van 3 kilometer te volgen. Die kwam ook langs een
mooi groot open veld waar weer flink met de tennisbal gespeeld kon
worden. Verder hebben we nog wat andere boswandelingen gemaakt, zoals
in het bos bij Diever. Dwingeloo wilden we gaan doen, maar daar zijn we
vanwege een enorme stortbui maar weer omgedraaid.
Een hunebed hoort erbij !
Hee, zou dat soms ook nog familie zijn ?
Lekker, hoe meer bagger, hoe beter !!!!!
Wordt nog vervolgd met: Bezoek Openluchtmuseum Ellert en Brammert Zwemles van Kyra
Bijna is het zover. De baasjes zijn druk bezig met van alles in te
pakken. Voor 2 weken voer, kluiven en lekkere dingen voor Arcil.
Speeltjes en nog veel meer. Vooral de tennisbal mag niet vergeten
worden. Ook de examen-eisen gaan mee, want er moet flink geoefend
worden. Zo slecht als de les gisteren ging, is het nog niet eerder
gegaan. Volgens de trainer is Arcil "zo gek als een deur" en zwaar aan
het puberen. Arcil moest los over een afstand van 15 meter naar het
vrouwtje gaan. De richting klopte, maar dat was dan ook alles. Hij
heeft in alle vrijheid de rest van het veld verkend en is uiteindelijk
gevangen door iemand die assisteerde bij deze oefening. De
vakantie gaat naar Drenthe, naar een huisje aan de rand van een bos,
waar Arcil lekker los kan lopen. Het baasje kan er paardrijden. Komend
weekend lijkt het mooi weer te worden en anders kan het vrouwtje zich
vermaken met de sauna en zonnebank die in het huisje zitten. Ze zal het
zonder pc moeten doen, wel gaat er een oude laptop mee, als
tekstverwerker, waar de belevenissen in ieder geval vastgelegd worden
om later verslag uit te brengen. Arcil gaat zwemles krijgen en wel
van Kyra van Sonja. Dat hebben de beider baasjes zo afgesproken. Of het
gaat lukken...?? Het verslag volgt en waarschijnlijk eerder op het
blog van Kyra (zie hiernaast onder mijn favorieten).
Gisteren was de eerste echte vakantiedag van het baasje. Dat begon
veelbelovend, want we zijn weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. maar eerst zijn we nog even bij ma- en pa- baasje langs
gegaan. Daar was nog een ander hondje op bezoek, Patou, een Cocker
Spaniel. Ik wilde toch wel even laten zien dat ik de baas was. Nou is
dat hondje een stuk kleiner, dus ik kon er makkelijk boven op. Dat
vonden de baasjes niet zo'n goed idee en toen werd Patou in een andere
kamer gezet en had ik lekker de kamer en alle aandacht voor mij alleen .En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. In het bos waren bijna geen
andere hondjes, maar de baasjes hadden de tennisbal weer mee. Zo kon ik
toch nog lekker rennen. Alleen rende ik wel achter de bal aan, maar
liet hem dan ergens liggen omdat er weer wat te snuffelen viel. Bij het
water heb ik wel lekker gespeeld met een andere hond. Die kon heel goed
zwemmen. Maar ik ben ook weer ietsje verder het water ingegaan.
Vandaag
zou het niet zulk mooi weer worden en zijn de baasjes dingen gaan kopen
voor de vakantie (want we gaan dit weekend al weg). Voor mij hebben ze
een tuigje gekocht. Dat zou handig moeten zijn, want het kan gebruikt
worden met wandelen, in de auto en als ik aan de lijn gelegd moet
worden in de vakantie.
En omdat het inderdaad niet zulk best weer
was, zijn ze verder gegaan met dingen die nog gedaan moeten worden. Zo
moest ook de paardenbloemenwijn (zie bericht van 24-04-09, Bosje
bloemen) nog overgeheveld worden. Dat doen ze dan in de garage en dan
laten ze mij alleen in de kamer.Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Zo langzamerhand krijgen de baasjes een beetje inzicht in de maniertjes van Arcil (denken ze). Soms komt hij zoete broodjes bakken. Van de week was het vrouwtje boos op Arcil, waarom weet ze niet meer. Maar wat ze nog wel weet is dat hij boete kwam doen. Normaal gesproken komt hij niet als hij op boze toon geroepen wordt. Dit keer kwam hij wel, maar toen wist het vrouwtje zo gauw niet wat te doen, want daar had ze eigenlijk niet op gerekend. Dus zei ze maar "ZIT". En dat deed Arcil, die er vervolgens maar gelijk een "AF" aan vast plakte en naar boven keek met een blik van "is het nou weer goed?". Ja, dan kun je moeilijk nog een preek gaan afsteken.
En dan vanmiddag. De baasjes hadden hard gewerkt in de tuin en zaten welverdiend aan een drankje en een hapje. Dat hapje bestond uit een schaaltje met blokjes "Old Amsterdam", een kaas die de baasjes erg lekker vinden. De geur ervan stond Arcil kennelijk ook wel aan, want die probeerde over het baasje heen te klimmen om bij de kaas te komen. En dat mag niet en dat weet Arcil ook wel. Na een aantal keren gesommeerd te zijn er af te gaan, deed hijdat en ging zeer verongelijkt vanaf buiten naar het baasje liggen kijken, die gewoon verder ging met die overheerlijke kaas.
Ja, Belle en co, met recht "Drentenkuren". Want in ons laatste nachtje
begon het alarm om half 2 zachtjes af te gaan. Enige reden om naar
buiten te moeten kon niet aanwezig zijn. Alle voorzorgsmaatregelen
daaromtrent waren genomen. Vanuit de slaapkamer de deur open gedaan
zonder er uit te gaan en rustig gezegd dat hij stil moest zijn. De deur
op een kier gelaten, het was nog even piepen maar verder hebben we hem
niet meer gehoord. 's Morgens is het baasje nog gaan hardlopen en
zwemmen, 's middags zijn we nog voor een laatste keer de hei en het
zand opgegaan. Het was inmiddels heel erg warm, dus hebben de baasjes
hebben rustig gehouden en Arcil met de tennisbal lekker laten rennen.
Ideaal zo'n werpding, zonder al te veel moeite gooi je lekker ver weg.
Teruggekomen zijn we langzamerhand gaan inpakken. Officieel hadden we
het huisje nog tot dinsdagmorgen, maar dan werd van het baasje verwacht
alweer op het werk te zijn. Maar nu konden we op ons gemak alles
inpakken. Arcil moest buiten blijven aan de lange lijn en was het daar
hoorbaar niet mee eens. Ondertussen pakten dreigende wolken zich boven
ons samen en vielen de eerste druppels. Rond een uur of vier vertrokken
we richting huis met de verwachting dat we wel eens slecht weer konden
krijgen. Maar hoe we het gedaan hebben weten we niet maar we zijn
vrijwel droog overgekomen en dat terwijl we onderweg enorme plassen
hebben zien liggen. Tegen dat we thuis waren was de lucht weer strak
blauw. En dat was het einde van een uitstekend oefen-weekend met
prachtig weer. Mooier kun je het niet hebben.
Dag 3 begon al vroeg. Rond half 5 werden we gewekt door een, in eerste
instantie, zacht gejammer. Gejammer ging over in af en toe een blaf.
Het geluidsknopje werd steeds verder opengedraaid zodat besloten werd
toch Arcil maar even buiten te laten. Het baasje offerde zich op, trok
zijn trainingspak aan en ging met Arcil naar buiten. Die inderdaad het
nodige te doen had. Arcil weer in de bench en het baasje weer naar bed.
Na het ochtendrondje om 7 uur mocht Arcil even naar het vrouwtje in de
slaapkamer, die bij het aaien van het koppie van Arcil iets meende te
voelen wat een teek zou kunnen zijn. Die hadden ze nog niet eerder
gevoeld of gezien. Tja, dan het bed maar uit en op zoek naar de
tekentang. Arcil bleef niet stilzitten, die vond het maar niks, dat
vreemde ding boven z'n koppie. Uiteindelijk is het toch gelukt en
hadden ze een nog lekker lange dag voor de boeg. Het baasje ging die
morgen paardrijden, een buitenrit van anderhalf uur, en het vrouwtje ging lekker,
onder een strak blauwe lucht, een boek lezen. Ondertussen kwam de buurvrouw een praatje maken. Ze was
verliefd geworden op Arcil en vroeg of ze hem mocht aaien. Dat mocht en
ook Arcil vond het prima, dat is niet bij iedereen het geval. Ze
vertelde dat ze zelf over anderhalf jaar, als haar jongste kindje 2
jaar is een Heidewachtel wil. 's Middags weer lekker lang naar
zandvlakte geweest. Wandelen kun je het niet noemen, een beetje
struinen, met de tennisbal gooien en af en toe een boom opzoeken om wat
verkoeling te zoeken, want het was erg warm. Arcil vond het allemaal
prachtig, vooral het zand. Hij heeft er heel wat kuilen gegraven. Hij
had zelfs een kuil waar hij al regelrecht heenliep, even wat verder
groef en er vervolgens in neer plofte. Terwijl ze op weg waren
naar een boom had Arcil de tennisbal, die ze steeds weggooiden, niet
meegenomen. "Arcil, waar is de bal? ZOEK". Hij liep wel te zoeken, maar
vond niks. Het vrouwtje liep een kant op, waarvan ze dacht dat hij de
bal daar wel eens gelaten kon hebben en daar sprintte Arcil voorbij
(met een hele grote lamp boven z'n koppie), een heel eind verder stopt
hij, maakt een hapbeweging naar de grond en komt met bal terugrennen.
Geweldig!!! Toen we 's avonds nog eens naar de hei gingen,
hadden we de bal niet meegenomen. Dat was kennelijk niet de bedoeling
van Arcil. Die liep voor ons en keek maar om van: "gooi nou maar, dan haal
ik hem wel weer op". Toen er geen bal kwam rende hij maar weer voor ons
uit naar zijn kuil.
Arcil is de nacht prima doorgekomen. De bench stond in een hoek van de
woonkamer, grenzend aan de slaapkamer. Het was even piepen toen het
licht uitging, maar verder hebben we hem niet gehoord. Overdag was dat
wel anders. Hij moest buiten aangelijnd blijven en als het hondje
schuin aan de overkant blafte, deed Arcil pogingen om nog harder en
langer te blaffen. Wat hem dan ook steeds lukte. De meeste
wandelingen maakten we gelijk vanaf het park op het Kootwijkerzand, een
prachtig gebied met bomen, heide en zandverstuivingen.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
Vrijdag, na de paardrijles van het baasje was het zover. Inpakken
geblazen en kijken wat er allemaal mee kon of niet. De bench ging plat
achter in de auto met het kussen er bovenop. En daarover het plastic
dat er aldoor ter bescherming van de bekleding ligt. Twee koelboxen gingen daar ook bij.
Een grote met wat los "onmisbaar" keukenspul, en een kleine met wat
koud spul, zoals een paar flesjes bier en frisdrank. En wat
dingen uit de koelkast die overgebleven waren en die koud moesten blijven. De dakkoffer werd gevuld met
kleding, boeken, speeltjes enz. Het viel alles mee. Voor de "echte"
vakantie zal het wat meer passen en meten worden. Dat zal voornamelijk
zitten in de kleding en handdoeken, maar we hebben er alle vertrouwen
in.
Het lijkt erop dat we aan de meeste dingen gedacht hadden. Slechts
één uiterst belangrijk ding waren we vergeten. De tube Zaanse voor het baasje. Die staat nu dan ook bovenaan het lijstje "mee te nemen"
Op het stukje grond dat achter het huisje ligt, lag het vol met dennenappels. Arcil had het er druk mee ze één voor één op te graven en vervolgens een poging doen ze op te eten. De dennenappel werd geruild voor een brokje en Arcil ging weer op zoek naar de volgende. Het gras grenzend aan de achterkant van huisje nummer 28 is nu dan ook dennenappel-vrij . 's Morgens, 's middags en 's avonds kwamen de eenden uit de vijver, die ergens midden in het park lag, even kijken of er ergens nog wat lekkers te halen viel. Het was voor de eenden maar goed dat Arcil aangelijnd moest zijn, anders waren zij lekkers voor Arcil geworden.
Arcil droomt:
Een hunebed hoort erbij !
En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. 
Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
