Dit waren tot slot nog een paar foto's die tijdens het verslag maken van
de
vakantie overgeschoten zijn maar die het vrouwtje toch de moeite
waard vindt om ze te plaatsen. En zo heeft ze gelijk met dit verslag het vakantie-gevoel
precies een maand weten te rekken.
De voorlaatste dag van de vakantie gingen de baasjes nog een boottocht maken, want ze wilden ook wel eens de zeehonden van dichtbij zien. Eerst ging de tocht naar de marinehaven in Den Helder.
Daar lagen een aantal pronkstukken van de Koninklijke Marine,
zo ook de Hr. Ms. Tromp en de Ruyter
Zeer toevallig was ook net de feestelijke overdracht van het nieuwe schip van de kustwacht aan de gang. Begeleid door 2 spuitende blusboten en een vliegtuig van de kustwacht voer het de haven van Den Helder binnen.
Vanuit de verte konden ze ook nog een blik werpen op een experiment van hangcultuur met mosselen in het waddengebied. Wat voor experiment weet het vrouwtje niet meer. Niet goed opgelet of....alweer vergeten?
En dan de zeehonden. Als je een tocht maakt op een schip met vaste vertrektijden moet je geluk hebben dat het tij goed is. De zandplaten vallen op ongeregelde tijden droog, maar de baasjes hadden dus geluk. Ze hadden trouwens de hele dag wel geluk, want het weer deed ook goed mee.
Nog een herinnering aan Texel Eén van de dagen dat we onderweg naar het strand waren zagen we deze schapenscheerders aan het werk, dus auto aan de kant. Arcil mocht even in de auto blijven om het risico te vermijden dat hij de hele kudde op hol zou doen slaan. En tegelijk was dat een goede oefening "alleen in de auto blijven". Uiteraard bleef de auto binnen gezichtsbereik .
Daar gaat al een vacht.
Na hevig tegenstribbelen moest dit schaap toch het onderspit delven.
En uiteindelijk kwam ook haar vacht hier terecht.
En dan hier de blote schapen, ontdaan van ons toekomstig dekbed, op een enkeling na die tot dan toe de dans heeft weten te ontspringen. En zo wordt een schaap geschoren.
Soms gaan het vrouwtje en ik mee naar de wijngaard. Dan gaan wij lekker in de schaduw zitten en het baasje in de zon aan het werk. Er moest best wel veel gesnoeid worden en dan zie je onder die bladeren hele mooie trossen hangen, maar ik mag er niet aan komen. Maar ik heb ook wel een mooi plekje hoor, onder de bomen en daar liggen heel veel takjes waar ik lekker mee kan spelen.Voor mij had het vrouwtje ook nog een kekkere kluif mee. Dat is best wel lekker, alleen had ik weinig tijd om hem op te kluiven, want ik moest het baasje in de gaten houden. Om te kijken of hij het wel goed deed en ook om te kijken wanneer hij nou eens bij ons kwam zitten. Zondag had het vrouwtje een koelbox meegenomen met koude drankjes en wat
lekkers erbij voor als het baasje even pauze nam.
Toen we naar huis gingen wilde het baasje ook nog een foto van mij met het vrouwtje maken, want die staat er bijna nooit op.
Wat ik nou leuk vind is kikkers terug de vijver injagen. Dan liggen ze
lekker lui op de kant en dan ren ik zo hard naar ze toe dat ze van
schrik de vijver weer inspringen. Soms gaan ze niet gelijk en dan grom
ik ook nog maar even. Maar eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op
die kikkers, zeker met dat warme weer. Soms vragen mensen wel eens waarom
ik er ook niet inspring. Maar hebben jullie die rand gezien, daar kom
ik nóóóit meer uit en die loopt nog schuin af naar beneden ook. En erin
staan gaat ook al niet, daarvoor is het te diep. Maar soms ren ik als
een gek rondjes en dan spring ik over de hoek en dan houdt het vrouwtje
d'r hart vast, zegt ze. Want als ik er in val krijgt ze mij er niet uit en
dan moet ik blijven watertrappelen tot het baasje thuis is.
En dan wordt het tijd om de sportieve prestaties te vermelden van de
baasjes. Dat het baasje paardrijdt is zo nu en dan al eens vermeld. Dat
heeft het hij dan ook op Texel diverse keren gedaan. Omdat Marc,de
paardrij-instructeur van het baasje, toevallig ook een paar dagen op
Texel zou zijn hadden ze afgesproken om te kijken of ze een keer samen
konden rijden en dan het liefst een strandrit. En dat lukte. En als je
dan toch op het strand rijdt, dan hoort daar eigenlijk een rengalop bij.
Dat had het baasje nog nooit gedaan, maar één keer moet de eerste zijn.
Marc vond dat hij het best wel kon proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Het was een geweldige rit geweest en de rengalop: dat was het helemaal.
En
dan het vrouwtje. Die had gezien dat er een golfbaan was waar ze
introductie-lessen gaven. Dat was iets wat ze altijd al eens wilde
proberen. En omdat het lekker dichtbij was was dat een mooie
gelegenheid. Na een heel verhaal (wat ze inmiddels alweer vergeten is)
mochten ze eindelijk proberen het balletje weg te slaan. De instructeur
had voorgedaan hoe dat moest en vol bewondering hadden ze gezien hoe het
balletje zonder moeite zo'n 150 meter ver ging. En na een aantal slagen
over de bal heen en in het kunstgras vloog de bal ineens toch wel met
een mooi boogje een aantal meters weg. Na nog wat probeersels en
instructie kreeg het vrouwtje de slag te pakken en sloeg tot haar eigen
verbazing zeer regelmatig het balletje ook een kleine 150 meter weg.
Het was prachtig weer en de omgeving (in de duinen) was ook schitterend.
Daar kun je je best een tijdje amuseren. Maar ja, het hondje kon niet
mee, dus is het bij de introductie-les gebleven.
Het werd steeds iets beter weer, de wind was gaan liggen en
de temperatuur begon voorzichtig wat te stijgen. Dat kwam goed uit
tijdens een bezoekje aan het Maritiem en Juttersmusem in Oudeschild. Een groot deel was buiten te bekijken en kon besloten worden met een kopje koffie, buiten op het terras. Met verbazing kijkt het baasje naar wat er allemaal aangespoeld is en dit is nog maar een klein deel
Langzamerhand begon het op te klaren. Het was redelijk mooi weer, dus voor het eerst met de pootjes in het water. De baasjes dan, maar net als Arcil kwamen ze niet verder dan dat. Het was ijzig koud. Verder een beetje luieren in de tuin en een poging gedaan een zonsondergang te fotograferen vanuit het voortuintje van ons huisje .De bedoeling was om rechts in beeld de vuurtoren te vangen terwijl links de zon onderging. Maar dat bleek toch te moeilijk.
Om Arcil wat af te koelen heeft het vrouwtje een handdoek goed nat gemaakt en Arcil omgehangen. Gisteren had hij er na 5 minuten genoeg van. Vandaag loopt hij er ook op zijn gemak een beetje mee rond in huis en tuin. Zo af en toe gaat hij ergens rustig liggen en de handdoek blijft keurig zitten.
De wadden waren op 200 meter lopen van het huisje, dus daar kwamen we
nog al eens. Arcil kon daar wel loslopen bij hoog water. Bij laag water
was het risico te groot dat hij de vogels/meeuwen tot Vlieland achterna
zou zitten.
Schapen waren er genoeg, maar daar had Arcil geen aandacht voor, daar moet je border-collie voor zijn. Dus: Izzy en Michka, deze is speciaal voor jullie, met een pootje van Arcil.
Met het weer wil het nog steeds niet erg vlotten. Het is wel droog, maar
koud en het stormt nog steeds behoorlijk. Zo erg zelfs dat de ronde van
Texel (een race voor catamarans rond Texel) die zaterdag 19 juni zou
plaatsvinden werd afgelast. Het werd te risicovol geacht voor zowel de
boten als de bemanning. Gelukkig zat er ook verwarming in het huisje en
daar werd dan ook regelmatig gebruik van gemaakt. Maar ook bij minder
weer is er genoeg te doen. Zoals bijvoorbeeld een bezoekje aan Ecomare.
Helaas mogen daar geen honden mee naar toe. Vorig jaar was het absoluut
onmogelijk om Arcil alleen achter te laten in een "vreemd" huis. Nu ging
dat fantastisch. Eerst hebben we dat geoefend door Arcil te vragen "op
het huis te passen". Probleemloos ging hij zijn bench in, kreeg 3
"snoepjes" in en na gezegd te hebben "dag Arcil tot straks" zijn we
weggegaan. Gewoon een klein ommetje gemaakt met de oren gespitst. We
hebben niets gehoord en zelfs bij terugkomst ging hij pas geluid maken
toen we weer binnen waren. Met een gerust hart durfden we het toen aan
om zo af en toe eens zonder Arcil op stap te gaan. Dus op naar Ecomare,
centrum met informatie over de Wadden, de Noordzee en de natuur op
Texel.
Terwijl Arcil binnen onder tafel de warmte probeerde te ontlopen en het
vrouwtje in de tuin aan het kijken was wat er allemaal aan het verdorren
is, streek dit mooie insect neer op een achtergebleven bamboestok.
Heel voorzichtig, om letterlijk en figuurlijk geen slapende honden
wakker te maken, ging ze naar binnen om het fototoestel te halen.
Ondertussen hoopte ze dat de schoonheid bleef zitten waar hij zat. En
dat had hij gedaan en gaf het vrouwtje ook nog eens de gelegenheid hem
van alle kanten te fotograferen.
Maar wat de naam is van dit prachtige natuurproduct: geen idee. Wie weet het wel?
