Terwijl ik me lekker in de tuin aan het vermaken was hebben de baasjes de
laatste handelingen aan de druivenoogst van afgelopen jaar verricht. Het
vrouwtje kwam wel steeds kijken als ik weer eens gek aan het springen
was, dan dacht ze dat ik weer een pad gevonden had. De wijn zit
eindelijk in flessen, de witte althans. Het baasje heeft er al van
geproefd en zegt dat hij erg lekker is.
Het resultaat is 12 flessen.
De rode wijn moet nog gebotteld worden en dat zal naar verwachting 24
flessen opleveren. Het vrouwtje heeft etiketten gemaakt. En ik heb er
helemaal niets aan gedaan. Nou ja, niks. Ze hebben mijn naam eraan
gegeven.
Slordig van het vrouwtje. Nou heeft ze wel met veel bombarie verteld
van mijn avontuur met de pad, maar niet dat ik er niets aan over heb
gehouden. Een heleboel mensen hebben zo meegeleefd en nou moet Jan,
het baasje van Belle, Heros en Hera. zelf vragen hoe het met me is. Ik
ben nog net zo tierig als anders en mijn ogen zijn ook niet dik.
Maar
van die tuinslang om mijn bek uit te spoelen vond ik niet zo'n goed
idee, daar ben ik een beetje bang van. Ze kunnen de
tuin ook niet padden-vrij houden, want die verstoppen zich overal en
kunnen overal onderdoor de tuin inkomen. Maar het gaat dus goed en
misschien ga ik nog weleens een pad achterna, maar het vrouwtje zegt
dat ze de tuinslang dan op een andere wijze zal gebruiken.
......het is een drentje. Want een ezel stoot zich in het gemeen niet 2 maal
aan de zelfde steen. Arcil was in de tuin en rende achter iets aan,
pakte het op met zijn bek en gooide het weer weg. Toen zag het baasje
ineens dat datgene wat weggegooid werd, wegsprong en Arcil er
achteraan. Alle bellen gingen rinkelen bij het baasje toen hij dat zag.
De paddentrek was begonnen en die trekken ook door onze tuin. Toen
Arcil net een paar maanden oud was had hij ook al eens met een pad
gespeeld met als gevolg opgezette en rode oogleden wat ook nog ging
jeuken. Toen zij we ook nog laat op de avond naar de praktijk geweest. Met moeite konden we Arcil binnen krijgen en toen hij binnenkwam
was het schrikken. Het leek wel of hij een stuk zeep had opgegeten,
zoveel schuim stond er op zijn bek. Gelijk de dierenarts maar gebeld.
Wat we konden doen was zijn bek uitspoelen en als dat niet lukte zoveel
mogelijk water laten drinken. Bek uitspoelen lukte uiteraard niet, dus
maar een brokje in een bak water gestopt zodat hij water binnenkreeg in een poging het brokje te pakken. En nu
maar hopen dat hij beter tegen padden bestand is dan toen het nog een
puppie was. Dat wordt vannacht vast wel een keer het bed uit om te
kijken of het allemaal nog goed gaat.
Zo af en toe "proberen" de baasjes eens een ander bos. Dit keer zijn ze naar Rhenen geweest. Arcil heeft een tijdje lekker lopen struinen. Er was zegge en schrijve één andere hond in het bos en Arcil vond het nodig om deze hond te belagen. De hond was aangelijnd en Arcil terugroepen hielp niet. Dus moest hij er afgetrokken worden. Omdat hij steeds terug wilde naar die hond hebben de baasjes hem maar aangelijnd en was de lol er èn voor de baasjes èn voor Arcil af. Ook al omdat het baasje op een steen stapte en zijn enkel verzwikte bij het terughalen van Arcil.
Als er één keer een beginnetje gemaakt is, gaat het rap.
Kassa: dat was dan weer 4 euro.
Gezien de volle overgave waarmee gewerkt wordt aan het vernietigen van deze touwknoop mogen we ons gelukkig prijzen dat Arcil alleen zijn eigen speeltjes gebruikt.