Het baasje is voor een paar dagen naar Oslo voor zijn werk (alsof hij het hier niet koud genoeg heeft gehad). Het vrouwtje en Arcil hebben gezelschap gekregen van Thea,het zusje van het vrouwtje. Dat was best een tijdje geleden dat die Arcil gezien heeft. Arcil herkende haar nog wel en hoe!!! Ze kreeg een begroeting waar bijna geen einde aan kwam. Thea had het idee dat Arcil nog groter was geworden en vond dat hij stukken gehoorzamer was dan toen ze hier eerder was. Alleen het wandelen met Arcil was nog steeds niets aan veranderd, nog steeds een drama. 's Middags hebben ze een heel eind gelopen over, voor het eerst sinds lange tijd, sneeuwvrije wegen. Daarvoor was een flinke laag klei en leem in de plaats gekomen, want de boeren zijn zich op het voorjaar aan het voorbereiden. Daarbij wordt ook met de grote banden van de tractoren door de natte bermen gereden en dat geeft een enorme troep.
Het gevolg is dan ook dat er weer heel wat vieze pootjes schoongemaakt moeten worden. En niet alleen pootjes, de bagger zit van het puntje van de staart onder de buik door tot in de oren. Maar een lol dat hij heeft.