Omdat de baasjes eind oktober een paar dagen weg gaan, mocht Arcil vast
gaan proef-logeren in het pension waar ze hem dan misschien ook willen
brengen. Het vrouwtje heeft hem 's morgens om half elf weggebracht en
zou hem de volgende dag om half vijf weer halen. Het was wel vreemd,
zonder hondje in huis. Ze was een beetje "onthond". Geen neusje tegen
haar hand als ze door de kamer liep, geen hondje wachtend achter de
deur, geen natte neus tegen d'r knie "kom nou spelen", geen geblaf als
er een brommer langsging of een kindje op een skelter. Niets van dat
alles. maar af en toe "wist" ze zeker dat hij rustig in zijn bench lag
te slapen. Oh nee, dat kon helemaal niet. De volgende dag stonden de
baasjes, 5 minuten te vroeg, voor de deur die precies om half vijf open
ging. Arcil was heel blij dat hij de baasjes weer zag en de baasjes dat ze Arcil weer zagen. Volgens de dame
die zich over Arcil had ontfermd, begon hij zich net pas een beetje
thuis te voelen. Het grootste deel van de tijd had hij de kat uit de
boom gekeken en zelfs de eerste dag niet gegeten. Maar de volgende dag
had hij lekker zijn bakje leeggegeten. Arcil is weer thuis en de
vloer die één dag blinkend schoon is geweest is ook weer als vanouds,
met hier en daar een afgekloven takje, hondenharen en vieze pootjes.
En voor degenen die benieuwd zijn naar de hoeveelheid wijn die de druiven hebben opgebracht:
De opbrengst van de druiven is 88 liter wijn, verdeeld over 4 personen maakt 22 liter de man.
Het baasje is de hele dag bezig geweest met druiven. Eerst plukken en
daarna van de trossen halen. Eerst deden ze dat met ėėn of ander soort
apparaat dat met de hand werd bediend. maar dat werkte geloof ik niet
zo goed en toen gingen ze de druiven er één voor één afhalen. En dat
waren een heleboel trossen. Ik mocht er niet bij zijn, want dat was
niet hygiënisch, maar ik zag mooi, door het raam in de deur, dat er
bijna een spin in verdween. Ze hebben hem er wel weer uitgevist, maar
of dat nou hygiënisch is. Ze hadden wel een hoop lol, maar volgens mij zijn ze voorlopig nog niet
klaar. Al die kratten op de foto bovenaan zitten helemaal vol en toen
ik net nog even door het raam keek hadden ze nog heel wat te doen. Ik ga nog maar even in de tuin spelen, gelukkig is het lekker weer. Het vrouwtje heeft wel met mij gespeeld, maar is nu ook gaan helpen. Ik voel me best een beetje zielig. Over 2 weken gaan ze de witte druiven plukken, maar dat zijn er gelukkig niet zoveel. Het is er toch nog van gekomen. Dit is het voorlopige eindresultaat, dat staat nu te gisten zeggen ze. Het is te hopen dat het het vat niet uitgist. Zou toch zonde van het werk zijn.
Al bijna 2 weken ben ik heel braaf in huis. Buiten niet, hoor. In de
tuin ben ik maar weer gaten gaan graven. dat had ik een tijdje niet
gedaan. maar om me nou en in huis en in de tuin netjes te gedragen, dat
gaat te ver. Trouwens, dan heeft het vrouwtje niks meer om over te
schrijven. Het is wel leuk om de baasjes te verbazen. Gisteravond ben
ik toen de baasjes gingen eten, zelfs voor het eten op tafel stond, al
netjes op mijn kussen gaan liggen. En daar nog netjes blijven liggen
ook tot ze klaar waren. Dan zitten ze maar: "Kijk nou, hij ligt al weer
heel lief op zijn kussen, dat is nu al bijna 14 dagen". Het is wel saai
om heel de dag braaf te zijn. Daarom ben ik woensdag, op de les, maar
weer eens lekker klierig geweest. Goed trekken aan de lijn of gewoon
naar rechts gaan als het vrouwtje rechtdoor wil. En springen en bijten
naar de riem, die is ook altijd leuk. Dan wordt het vrouwtje boos. Maar
ja, je wil toch niet in een keer een braaf hondje zijn. En we moeten
ook nog wat te vertellen hebben. Dit weekend komt er ook al niets van
een leuk uitje, want het baasje moet druiven plukken en er daarna nog
wat mee doen. Maar misschien ga ik binnenkort naar een dierenpension.
Het baasje moet voor zijn werk naar Athene en het
vrouwtje zou wel mee willen. Ik kan niet mee. Ze is er nog niet helemaal uit, want
ze wil eigenlijk dat ik eerst eens een dag naar zo'n pension ga. Ze
moet wel al heel gauw beslissen. Mij lijkt het best wel leuk, de hele
dag met andere hondjes spelen. En dan heb ik daarna vast wel een hoop
te vertellen.
De baasjes weten niet hoe ze het hebben. Vanaf afgelopen maandag (als
of er van zondag op maandag een knopje is omgezet) is Arcil ineens een
heel braaf hondje geworden. Of het zo blijft ???? Als het vrouwtje
zegt: "niet doen" of "nee" en dan gebeurt dat ook niet. Als dat één
keer lukte dan was dat toeval of zoiets. maar nu gaat het in praktisch
alle gevallen op. Arcil heeft (had?) de neiging overal in te bijten
(en/of het kapot te maken) of het nou handen, broeken, mouwen,
tafelkleden of wat dan ook zijn. Vooral niet te vergeten zijn eigen
kussens, sinds langere tijd ligt er geen kussen meer in zijn bench en
mand. Het kussen van de bench ligt op de grond naast de bench, bij
neigingen tot vandalisme wordt dat tijdelijk weggehaald. Nu ligt dat er
al vanaf maandag met slechts af en toe een "niet doen".
Misschien dat het binnenkort weer in de bench kan. Als de
baasjes gingen eten moest Arcil in de bench omdat hij anders
ongelooflijk aan het klieren sloeg en de baasjes nauwelijks aan eten
toekwamen. Sinds maandag gaat hij uit zichzelf braaf in zijn mand of op
een kussen liggen. Probeert het nog wel een keer, maar één keer "nee"
is genoeg. Gisteren hadden de baasjes mosselen en dat ruikt kennelijk
ook voor hondjes erg lekker, dus kwam Arcil toch maar weer even
proberen. Het vrouwtje zei: "Naar je mand!!!" En wat nog nooit eerder
vertoond was, hij ging en bleef er ook nog. Alleen
woensdagavond, tijdens de tweede les alweer, was Arcil het vervelendste
jongetje van de klas. Deze keer mocht het baasje de honneurs waarnemen
omdat het vrouwtje geblesseerd was. Het baasje werd er een beetje gek
van. Niet luisteren, geen aandacht, opspringen, bijten naar de riem en
met van alles bezig zijn behalve met wat moest. Netjes lopen aan de
lijn ging ook van geen kanten. Na de les nog even met de instructrice
gesproken. Ja, het is een enorm intelligent hondje, hij weet alles en
kan het ook. Daarnaast is hij is ook ontzettend speels en enthousiast
en behoorlijk dominant. Om te proberen hem netjes aan de lijn te leren
lopen hebben de baasjes een "halti" te leen gekregen om deze week mee
te oefenen. De andere oefeningen zijn "voet" en "voor". Bij "voet" moet
Arcil via de rechterkant van het baasje netjes links naast gaan zitten.
Dat lukt inmiddels, weliswaar zonder publiek, zeer behoorlijk. "Voor"
ging in de tuin ook goed, dus dat is gisteren tijdens de wandeling op
Mariënwaerdt over een grotere afstand geoefend en dat ging werkelijk
fantastisch. Ook hier was verder niemand, dus hoe dat gaat met andere
mensen en/of honden in de buurt???? Maar het begin is er in ieder geval.
Dat was de titel van de start van dit blog. Dat was vandaag,12
september, precies een jaar geleden. Het vrouwtje was al een paar dagen
aan het bedenken dat ze als het hondje, Arcil, kwam iets van een
dagboek bij wilde houden. Het moest niet te moeilijk zijn, want veel
meer ervaring dan een brief in Word schrijven had ze niet en bovendien
was ze als de dood dat ze "de computer van het baasje" om zeep zou
helpen. Na enig speurwerk kwam ze uit op bloggen.be, vooral omdat voor
een beginner begrijpelijk en in het Nederlands geschreven is. Het
aanmaken van het blog ging goed, maar toen begon het pas echt. Het zou
wel leuk zijn om er een paar foto's bij te zetten. Leuk voor "later".
Ook fotograferen met een digitale camera had ze nog nooit gedaan, maar
ook dat bleek heel simpel. Ja, dan komen er vanzelf dingen bij, zoals
de foto's op de pc zetten, het gewenste formaat geven enz. enz.
Langzamerhand werden het meer en meer foto's (hoe kan het anders met
zo'n fotomodel?) Met vallen en opstaan is het voor de baasjes een leuk
naslagwerk geworden en zitten ze af en toe met plezier nog eens terug
te kijken. Ja, ook het baasje, die het eerst voornamelijk als een
leuke bezigheid voor het vrouwtje zag, maar die nu iedere dag
vraagt/kijkt of er al weer wat nieuws op het blog staat. Ook lezen ze
de belevenissen van andere hondjes en hun baasjes. Regelmatig laten
Michka en Izzy een berichtje achter op het blog en heeft Arcil (met
zijn baasjes) al kennis gemaakt met enkele andere van zijn
blog-vriendjes en -vriendinnetjes. Belle, Heros en Hera heeft hij
ontmoet op de drentenwandeling in Belgie en Kyra tijdens de vakantie in
Drenthe. Ook hebben de baasjes en passant een paar woorden Vlaams geleerd, waarvan ambetant toch wel het meest gebruikte woord is.
Een paar weken geleden toen het mooi weer was en de baasjes lekker achter in de
tuin zaten was Arcil daar aan het spelen. Ze hielden hem wel in de gaten want
hij dreigde weer een gat te gaan graven, maar kennelijk was het hem
alleen maar om een takje te doen. Het was blijkbaar wel een heel leuk
takje, want hij was er mee aan het springen, gooide het in de lucht en
vloog er heel de tuin mee door. Dat vond het vrouwtje toch wel een
beetje vreemd, want een takje werd in het algemeen al vrij snel
versplinterd of achteloos achtergelaten. Dus maar eens een kijkje gaan
nemen. Dat takje had wel een hele vreemde vorm. Jasses, het leek wel
een versteende kikker. Dat vond ze maar niks en het baasje mocht het
verder bekijken. Die kwam inderdaad met een droge kikker aan en vroeg
of ze hem nog even wilde vastleggen. Helaas voor Arcil vond zijn nieuwe
speeltje daarna zijn einde in de vuilnisbak.
De dag dat we aankwamen was het goed weer. In het dorp was een of ander
evenement aan de gang met muziek die tot in de bungalow te horen was.
En het was niet bepaald de favoriete muziek van de baasjes, dus van de
rust, die ze er verwachtten, was in eerste instantie geen sprake. In de
loop van de avond ging het flink regenen en onweren. Dat was wel
indrukwekkend, zo onder de bomen en het bracht de "muziek" wat naar de
achtergrond. Dat is nog een behoorlijk deel van de nacht zo doorgegaan
en ook daar reageerde Arcil heftig op. Hij is niet bang, maar iedere
lichtflits en donder levert een heftig geblaf op. En ondertussen ging
de klok ook nog door. Dat was dus een tamelijk onrustig begin van een
"rustig" weekendje in het bos. Het huisje was ingericht in de sfeer van
de jaren 60. (De aanwezige lucht leek, op een aantal plekken in het
huisje, ook bewaard te zijn gebleven vanuit die tijd.) De woonkamer was
lekker ruim, zodat Arcil ook alle ruimte had, hoewel hij meestentijds
buiten was.
De keuken was lekker ouderwets met wel de nodige en goeie
apparatuur. Het vrouwtje vond het leuk, knus, gezellig en zou best nog
eens willen. Het baasje moest er aan wennen maar houdt het voor gezien.
De periode van het jaar was, per ongeluk, goed gekozen. Op het onweer
van de eerste avond en nacht na, was het verder redelijk goed weer. De
hei stond prachtig in bloei. Vlakbij het huisje was een gebied met een
heideveld waar honden niet los mogen. De baasjes waren zo ongeveer de
enigen die zich daar aan hielden. Daar was ook een zandverstuiving waar
loslopen gedoogd werd. Maar dat was toch niet helemaal wat ze wilden.
Dus 's middags met de auto maar eens wat verderop gaan kijken. Ze
kwamen weer in de buurt van Kootwijk (eerder dit jaar waren ze daar ook
al eens) uit. Daar zijn 2 losloopgebieden die ze toen niet gezien
hebben. Een ervan is het Caitwickerzand, dat is een gebied met
zandvlaktes met wat lage duinen, heide en bomen. Ook boomstammen en
kreupelhout, zodat er lekker geklauterd en gesnuffeld kan worden.
Langzamerhand wordt Arcil weer een beetje hond. Hij is zo moe geweest.
Dat kwam door de tuin bij het huisje dat de baasjes afgelopen weekend
hadden gehuurd en dan DIE KLOK. De tuin was voor het grootste deel ook
onderdeel van het bos en langs de grote omheinde tuin liep een stukje
verderop een pad. En in een bos lopen ook andere hondjes. Door de
omheining kon Arcil niet bij de andere hondjes komen, maar er naar
blaffen kon wel en van links naar rechts langs de omheining racen kon
ook. En als Arcil niet met de baasjes op stap was, dan deed hij dat.
Van al dat racen en blaffen word je moe en dan wil je lekker
neerploffen en je oogjes dichtdoen. Maar nu hing daar in dat huisje een
klok, tenminste de baasjes zeiden dat het een klok was.
Volgens Arcil was het de deurbel en ieder half uur deed "die
deurbel": "PING". Dan schoot hij overeind en rende huilend als een wolf
naar de deur of naar een raam waardoor je kon zien of er iemand was.
Daar stond natuurlijk niemand, maar Arcil moest dan ook nog even in de
tuin de tuinhekken en de omheining controleren en dat allemaal
hardrennend , springend, blaffend en loeiend om eventuele indringers te
betrappen en de stuipen op het lijf te jagen. En omdat die klok 24 uur
per dag ieder halfuur "PING" zei (en gelukkig niet de hele uren
volledig aftelde), had Arcil het heel druk en kwam er niets van rustig
slapen. Ook 's nachts werden vanuit de bench potentiele indringers
verjaagd. Dat kwam ook de nachtrust van de baasjes niet ten goede. Volgens de advertentie een huisje voor de liefhebber. Het vrouwtje hield er wel van. Het baasje moest wennen. Wordt vervolgd
Misschien dat het binnenkort weer in de bench kan. Als de
baasjes gingen eten moest Arcil in de bench omdat hij anders
ongelooflijk aan het klieren sloeg en de baasjes nauwelijks aan eten
toekwamen. Sinds maandag gaat hij uit zichzelf braaf in zijn mand of op
een kussen liggen. Probeert het nog wel een keer, maar één keer "nee"
is genoeg. Gisteren hadden de baasjes mosselen en dat ruikt kennelijk
ook voor hondjes erg lekker, dus kwam Arcil toch maar weer even
proberen. Het vrouwtje zei: "Naar je mand!!!" 
En wat nog nooit eerder
vertoond was, hij ging en bleef er ook nog. 
