Het weerbericht:

Uiteraard kan het vrouwtje niet zien hoe het in de rest van Nederland is, maar volgens haar vallen alle verspreide buien, 

die hier en daar vallen, voornamelijk hier. En die van daar vallen ook hier. 

Van een echte wandeling was dan ook geen sprake.

Na een "kort doordeweeks" rondje (pakweg 20 à 30 minuten) konden zowel Arcil als het baasje uitgewrongen worden. 

Het was allemaal zo nat dat Arcil zijn pootjes alweer schoongespoeld waren toen hij  thuiskwam. 

Het vrouwtje was wijselijk thuis gebleven, 

die had haar portie gisteren al gehad. Zelfs Arcil had er niet veel trek in. Ook de tuin wordt maar mondjesmaat bezocht,

 Arcil staat wel voor de deur, maar als de deur open gaat,

 "Nou nee vrouwtje, toch maar niet, ik probeer het straks nog wel een keer".

Moeder Belle (links). Midden en rechts, zoon Heros en dochter Hera uit eerste nestje Belle,

met baasjes Jan en Simonne.

Een leuke bijkomstigheid van het slechte weer is, is dat ze de geboorte van de pups van Belle op de voet hebben kunnen volgen 

op het Bas_en_Belle-blog. Negen stuks maar liefst. 

Het baasje van Belle heeft nauwgezet de lezers van het blog op de hoogte gehouden. 

Zelfs de eerste foto's staan er al op. Zie

 

Omdat het nogal fris was, dachten de baasjes weer eens daar te gaan wandelen waar ze naderhand koffie met een lekkere 

punt appeltaart konden gebruiken. Dat betekende richting Giersbergen of Biezenmortel. 

Gekozen werd voor Biezenmortel omdat daar minder kans op mountainbikers en paarden is. 

Na zo'n 3 kwartier rijden waren ze om 9.25 uur op de plaats van bestemming.

 

Het was nog niet erg druk, maar dat was ook de bedoeling van het vroege vertrek. 

Na eerst een stukje bos kom je op een grote zandvlakte met bomen aan de zijkant en

hier en daar een boom op de vlakte zelf.

Arcil houdt de baasjes goed in de gaten, vooral als er geen andere bewegende dingen in de buurt zijn.

 

Na een eind over de zandvlakte gelopen te hebben ondertussen met een tennisballetje spelend, zijn ze weer omgekeerd, 

om van die heerlijke appeltaart te gaan genieten. Eerder dan ze het zag, hoorde het vrouwtje paardenhoeven en wat ratelends. 

En gelukkig ook net iets eerder dan Arcil, die ze net bij zich hadden geroepen toen ook daar de oren gespitst werden 

en de starthouding werd aangenomen. Maar helaas voor Arcil  zat hij al vast aan de riem. Even later stoof er op een parallelweg 

een men-kar voorbij. Het was inmiddels na tienen en dan komt zo langzamerhand het paarden-gebeuren op gang. 

Het laatste stukje terug heeft Arcil aan de lange lijn gelopen. Daar kregen ze het tot slot nog bijna aan de stok met een paar mountain-bikers 

die de hoek om kwamen zetten. Het vrouwtje maakte een gebaar of ze even wat langzamer konden zodat ze Arcil konden "inhalen", 

maar dat lag duidelijk niet in het plan van de heren. Gelukkig konden ze Arcil wel tot staan brengen door op de lijn te gaan staan

 en liep ook dat weer goed af.

 Zo, eindelijk naar de koffie met gebak.

Maar wat schetst hun verbazing:

Tja, toen thuis maar een appeltaart gebakken.

Het zonnetje schijnt een beetje en toen het vrouwtje de "luxaflex" omhoog trok om even een stofdoek over de vensterbank te halen schrok ze zich een hoedje. Daar hielp geen stofdoek meer aan, een stofzuiger zou beter zijn. Helaas heeft de stofzuiger zijn beste tijd gehad. Maar met een natte lap die regelmatig uitgespoeld werd zou het ook wel lukken. Door alle natte en weer opgedroogde poten met modder van de afgelopen tijd. had zich stiekem-weg op alle gladde oppervlakken een egaal laagje grijs gevormd, terwijl het vrouwtje het idee had dat ze keurig netjes poetste. Maar met een Arcil in huis is er geen beginnen aan. Op de kast, waarvan het vrouwtje zeker weet dat ze die gisteren nog grondig afgestoft had ligt ook al weer een grijs laagje. Onbegonnen werk dus, maar gelukkig is het vrouwtje geen poets-pietje-precies.

Ondertussen heeft ze, geïnspireerd en geïnstrueerd door Herma van Boris (http://borisdedrent.blogspot.com), met Arcil leuk geoefend op "terug-riem".

Ze doen het wel niet helemaal goed, want Arcil zou eigenlijk op de riem moeten gaan zitten,

maar het vrouwtje vindt "in de buurt ervan" ook prima. 

Het is dat het waaide maar anders had het vrouwtje een stoel buiten gezet om lekker

in het zonnetje te gaan zitten. 

Omdat het toch wel lente leek leek het een goed idee om in de tuin gaan werken. 

Arcil heeft daarbij fantastisch geholpen. 

Die heeft de takken die het vrouwtje in de voortuin in kleine stukken had gezaagd naar de achtertuin gebracht. 

Omdat hij die daar her en der verspreid had neergegooid werden de spieren van het vrouwtje ook gelijk getraind,

toen zij ze weer bij elkaar zocht om in de container te doen.

Ondertussen heeft ze nog een ontwortelde plant terug gezet. (Hoe zou die nou los gekomen zijn?) 

 

Ook heeft Arcil in de loop van de winter al een groot deel van het gazon omgespit, zodat ze daar straks alleen nog maar 

graszaad over hoeven te strooien en hier en daar een gat te dichten. 

Vooral de laatste tijd heeft hij daar veel werk verzet. Nadat de sneeuw was verdwenen en het daarna veel heeft geregend was 

de grond lekker zompig, waardoor hij goed door kon werken. 

Terwijl het vrouwtje onder de bank aan het stofzuigen was lag Arcil lekker in de warme lucht die de kamer ingeblazen wordt door de stofzuiger.

Toen de  stofzuiger-stang weer tevoorschijn kwam van onder de bank vandaan zat er ineens een eindje kluif aan. 

Dat wilde Arcil natuurlijk wel weer hebben. Maar ja, het zat aan de stofzuiger. 

Omdat het vrouwtje in een plagerige bui was liet ze het er gewoon aanzitten en mocht Arcil het er zelf afhalen.