Als je een nieuw speeltje hebt, zoals een fototoestel, dan moet dat natuurlijk uitgeprobeerd worden. De eerste beginselen zijn vaak snel eigen gemaakt. Maar de reden waarom je een nieuwe hebt gekocht is dat je er wat meer mee wil doen dan met het oude.
Maar ja, daarvoor moet de handleiding bestudeerd worden en dat is nou net niet de grootste hobby van het vrouwtje.
Die is meer van "druk maar op een knopje en zie maar wat er gebeurt". En als dan de handleiding niet in een boekje maar op een cd-tje wordt meegeleverd, dan wordt het echt problematisch. Dan moet je er echt voor achter de pc gaan zitten.
Maar onlangs is ze toch maar eens begonnen met een functie op te zoeken die ze heel graag wilde hebben.
Hoe die heet wist ze niet, maar ze wilde meerdere foto's in korte tijd achter elkaar kunnen maken. Dat blijkt "burst" te heten.
En achteraf: zoals zoveel dingen, als je het weet is het eigenlijk heel simpel.
En nog grappig ook want als je ze achter elkaar krijg je een hééél klein, vertraagd, filmpje.
Of eigenlijk net niet op heterdaad. Vanmorgen vroeg kwam het vrouwtje beneden en zag nog net door de ruit in de deur naar de woonkamer een witte schim voorbijlopen die zich heel rustig neervlijde in de hondenmand.
Het vrouwtje had zo'n idee dat Arcil niet van één van de 4 plekken kwam waar hij de nacht door kan en mag brengen.
Een snel onderzoek bracht dan ook aan het licht dat hij zich zeer kort daarvoor (gezien de warmte van de plek) nog op de bank had bevonden en wel op de plek waar het vrouwtje gewoonlijk 's avonds zit.
Maar als je dan naar het hondje in de mand kijkt die daar, heel schijnheilig, heel onschuldig ligt te zijn met de pootjes voor zijn ogen dan moet je vanzelf lachen om zo'n schooier.
En dan weet je, voor wat het waard is, dat hij weet dat hij niet op de bank mag.
Gisteren was het hééél warm en het liefst lig ik dan ook in een hoekje in de schaduw. Maar soms komt er een vliegtuig over. En die wil dan toch proberen te pakken. Het vrouwtje zegt dat ik nog eens achterstevoren de vijver in duik,
want ik ben dan zo aan het rennen en springen dat ik nergens meer naar kijk.
Ze zegt ook dat ik net een monstertje ben, maar wel een lief.
Bedankt voor alle reacties, de e-mailtjes en de mooie kaarten voor mijn
verjaardag. Op de foto zie je mijn cadeautje en later heb ik nog een
grote kluif gekregen en natuurlijk hebben de baasjes me goed geknuffeld. Toen het
vrouwtje plantjes in de tuin aan het zetten was mocht ik ook
nog met zo'n planten-bakje spelen, dat vond ik eigenlijk nog wel het leukst. Dat
maakt zo'n leuk geluid. Het baasje gaat ook de tuin groter maken, nou
niet echt groter. Hij gaat de voortuin ook dichtmaken. Daar ligt al
gras, of eigenlijk is het meer onkruid. Maar dat betekent dat ik er
lekker mijn gang kan gaan. Er moet een rijtje coniferen geplant worden
en er moet overal gaas langs worden worden gezet. Dan kan ik van voor
naar achteren rennen en dan heeft het vrouwtje nog meer plekken waar ze
het apport kan verstoppen.
Dit zijn mijn broertjes en zusjes, vandaag worden we 2 JAAR Moeder Senna, Aphra, Athos, Joris, Layla, Lena, Pebbels van harte gefeliciteerden de baasjes natuurlijk ook.
Ja hoor, daar gingen ze weer. Er moest weer wijn gemaakt worden. Dit
keer van mango's. Die komen rechtstreeks uit Gambia.
_
Mijn
grote vriend
Fayee heeft ze daar vandaan meegenomen en gevraagd of het baasje er wijn
van kan maken. Dat vond het baasje wel een uitdaging. Dus van de week
werden er 14 mango's gebracht en kon het baasje aan de gang.
_
Ik heb het
mooi liggen bekijken en hoopte dat er wat op de grond zou vallen. Maar
dat gebeurde jammer genoeg niet. Wel kreeg ik een stukje en
dat was wel
erg lekker. Toen ik heel lief naar het baasje keek mocht ik ook nog een
bord schoon likken.
_
Nou baasje, dat smaakt wel naar meer. Maar helaas was het op en stond alles te pruttelen. Ik heb nog geprobeerd er één te pikken. Die lag nog op tafel en toen de baasjes even de kamer uit waren heb ik hem gauw gepakt. Maar ze waren al vlug weer terug en toen moest ik hem weer afgeven.
Vorig jaar zijn we in Drenthe met vakantie geweest en toen had ik van
Sonja, het vrouwtje van Kyra, een dummy gekregen om mee te oefenen met
apporteren. Maar ik vond het veel leuker om te proberen hem uit elkaar te
trekken. Dat mocht niet en dan pakte het vrouwtje hem weer af. Zo heeft
er ook nog een tijdje een waslijn aan gezeten zodat ze hem terug kon
halen als ik hem niet wilde loslaten. Toen heeft hij een tijdje in de
garage gelegen, maar van het weekend hebben we er weer mee gespeeld,
eigenlijk geoefend. Eerst gooide ze hem gewoon weg en moest ik
apporteren. Dat ging best wel goed, alleen rende ik gelijk weg als ze
gooide. Ze vond dat ik moest blijven zitten tot ze "apport" zei, dat
vond ik wel moeilijk. Maar als het goed ging kreeg ik een "snoepje" en
dat lust ik graag, dus wachtte ik braaf. Eén keertje zelfs was ze me een
beetje vergeten (ze praatte ondertussen met het baasje) en ik maar
wachten. Toen zei ze nog snel "apport" en toen ik dat had gedaan was ze
héél trots omdat ik zo netjes had gewacht en kreeg ik een extra groot
snoepje. Daarna deden we nog een leuk spelletje. Het vrouwtje ging de
dummy verstoppen en dan moest ik hem zoeken. Meestal verstopte ze hem in
de tuin, maar ook wel eens binnen. Soms was dat wel moeilijk, maar ik
zocht net zolang door tot ik hem vond. En dan bracht ik hem iedere keer
naar het vrouwtje, soms wel een beetje met een omweg. Maar ze vond toch
dat ik het netjes deed en nu gaan we dat veel vaker doen. Kijk maar op het filmpje, hoe goed ik kan zoeken.
Vorig jaar bleek een boom in de tuin van het huis van de baasjes een pruimenboom te zijn. Ze woonden er al 5 jaar, maar pruimen hadden ze nooit eerder gezien Doordat Arcil
regelmatig met een pruim
in de tuin aan de wandel was gingen ze toch maar eens kijken waar die
pruimen vandaan kwamen. Als hij de tuin inging was de eerste gang
naar
die boom en keek dan hoopvol op de grond. Dus het vrouwtje ook maar
naar
die boom, maar die keek omhoog en ja hoor, daar hingen nog enkele
pruimen. Dus dat raadsel was opgelost en ook waarom Arcil de laatste
dagen aan de sch... was. De verwachting voor de oogst van dit jaar was
dan ook hoog gespannen. Hoeveel pruimen zou de boom dit jaar opleveren?
"Is dat een pruim, daar boven links?". "Nee, dat is een verkleurd
blaadje". Een paar dagen later: "Daar hangt nog een verkleurd blaadje
of is het...???"Jaaaa, dat is een pruim . Gelijk maar eens
kijken of er nog meer hangen,
maar helaas het was er maar één. De rest zagen ze vast niet omdat die
nog groen waren en dat was moeilijk te onderscheiden . Een paar dagen
later was er inderdaad weer een pruim zichtbaar. De baasjes hebben hun
nek verdraaid om er nog meer te ontdekken, maar tot op heden zonder
resultaat. Sinds gisteren is de oogst gehalveerd. Arcil ging, na een
tijdje binnen geweest te zijn, de tuin weer in. Hij dook onmiddellijk
met zijn neus in het gras....het vrouwtje zag het gebeuren en wist
gelijk: daar gaat 50 % van de
opbrengst.
Nu hangt er nog maar één pruim in de pruim(en)boom.
Gisteravond tijdens het eten hoorden de baasjes en Arcil een vreemd geluid.
Dat leek wel een luchtballon die grote moeite had om hoogte te winnen.
Toen het vrouwtje naar buiten ging om te kijken zag ze in eerste
instantie niets. Dus maar weer verder eten. Tot het geluid weer begon,
toch maar weer naar buiten en ja hoor, daar kwam een luchtballon
behoorlijk laag aan richting het huis. Fototoestel er maar bij, je weet
maar nooit, misschien handig voor de verzekering. Arcil zat inmiddels
bibberend onder tafel en kwam wel toen het vrouwtje hem riep, maar bleef
veilig achter de benen staan.
Toen het malle ding gelukkig weer aan
hoogte gewonnen had, durfde de held naar buiten te gaan en ernaar te
blaffen.
Antwoord op vraag: "Hoe heet dit insect?" uit een eerder bericht.
Deze libel (die eerder het blog heeft gesierd), of misschien een familielid, heeft verscheidene keren onze tuin bezocht. Hij blijft heel rustig zitten als je hem wil fotograferen, of eigenlijk is het een "zij". Navraag bij de vlinderstichting heeft geleerd dat het een bloedrode heidelibel is. Dan wel het vrouwtje, de bloedrode kleur is voorbehouden aan het mannetje
Dit waren tot slot nog een paar foto's die tijdens het verslag maken van
de
vakantie overgeschoten zijn maar die het vrouwtje toch de moeite
waard vindt om ze te plaatsen. En zo heeft ze gelijk met dit verslag het vakantie-gevoel
precies een maand weten te rekken.
De voorlaatste dag van de vakantie gingen de baasjes nog een boottocht maken, want ze wilden ook wel eens de zeehonden van dichtbij zien. Eerst ging de tocht naar de marinehaven in Den Helder.
Daar lagen een aantal pronkstukken van de Koninklijke Marine,
zo ook de Hr. Ms. Tromp en de Ruyter
Zeer toevallig was ook net de feestelijke overdracht van het nieuwe schip van de kustwacht aan de gang. Begeleid door 2 spuitende blusboten en een vliegtuig van de kustwacht voer het de haven van Den Helder binnen.
Vanuit de verte konden ze ook nog een blik werpen op een experiment van hangcultuur met mosselen in het waddengebied. Wat voor experiment weet het vrouwtje niet meer. Niet goed opgelet of....alweer vergeten?
En dan de zeehonden. Als je een tocht maakt op een schip met vaste vertrektijden moet je geluk hebben dat het tij goed is. De zandplaten vallen op ongeregelde tijden droog, maar de baasjes hadden dus geluk. Ze hadden trouwens de hele dag wel geluk, want het weer deed ook goed mee.
Nog een herinnering aan Texel Eén van de dagen dat we onderweg naar het strand waren zagen we deze schapenscheerders aan het werk, dus auto aan de kant. Arcil mocht even in de auto blijven om het risico te vermijden dat hij de hele kudde op hol zou doen slaan. En tegelijk was dat een goede oefening "alleen in de auto blijven". Uiteraard bleef de auto binnen gezichtsbereik .
Daar gaat al een vacht.
Na hevig tegenstribbelen moest dit schaap toch het onderspit delven.
En uiteindelijk kwam ook haar vacht hier terecht.
En dan hier de blote schapen, ontdaan van ons toekomstig dekbed, op een enkeling na die tot dan toe de dans heeft weten te ontspringen. En zo wordt een schaap geschoren.
Soms gaan het vrouwtje en ik mee naar de wijngaard. Dan gaan wij lekker in de schaduw zitten en het baasje in de zon aan het werk. Er moest best wel veel gesnoeid worden en dan zie je onder die bladeren hele mooie trossen hangen, maar ik mag er niet aan komen. Maar ik heb ook wel een mooi plekje hoor, onder de bomen en daar liggen heel veel takjes waar ik lekker mee kan spelen.Voor mij had het vrouwtje ook nog een kekkere kluif mee. Dat is best wel lekker, alleen had ik weinig tijd om hem op te kluiven, want ik moest het baasje in de gaten houden. Om te kijken of hij het wel goed deed en ook om te kijken wanneer hij nou eens bij ons kwam zitten. Zondag had het vrouwtje een koelbox meegenomen met koude drankjes en wat
lekkers erbij voor als het baasje even pauze nam.
Toen we naar huis gingen wilde het baasje ook nog een foto van mij met het vrouwtje maken, want die staat er bijna nooit op.
_
_
_
