Ja hoor, daar gingen ze weer. Er moest weer wijn gemaakt worden. Dit
keer van mango's. Die komen rechtstreeks uit Gambia.
_
Mijn
grote vriend
Fayee heeft ze daar vandaan meegenomen en gevraagd of het baasje er wijn
van kan maken. Dat vond het baasje wel een uitdaging. Dus van de week
werden er 14 mango's gebracht en kon het baasje aan de gang.
_
Ik heb het
mooi liggen bekijken en hoopte dat er wat op de grond zou vallen. Maar
dat gebeurde jammer genoeg niet. Wel kreeg ik een stukje en
dat was wel
erg lekker. Toen ik heel lief naar het baasje keek mocht ik ook nog een
bord schoon likken.
_
Nou baasje, dat smaakt wel naar meer. Maar helaas was het op en stond alles te pruttelen. Ik heb nog geprobeerd er één te pikken. Die lag nog op tafel en toen de baasjes even de kamer uit waren heb ik hem gauw gepakt. Maar ze waren al vlug weer terug en toen moest ik hem weer afgeven.
Vorig jaar zijn we in Drenthe met vakantie geweest en toen had ik van
Sonja, het vrouwtje van Kyra, een dummy gekregen om mee te oefenen met
apporteren. Maar ik vond het veel leuker om te proberen hem uit elkaar te
trekken. Dat mocht niet en dan pakte het vrouwtje hem weer af. Zo heeft
er ook nog een tijdje een waslijn aan gezeten zodat ze hem terug kon
halen als ik hem niet wilde loslaten. Toen heeft hij een tijdje in de
garage gelegen, maar van het weekend hebben we er weer mee gespeeld,
eigenlijk geoefend. Eerst gooide ze hem gewoon weg en moest ik
apporteren. Dat ging best wel goed, alleen rende ik gelijk weg als ze
gooide. Ze vond dat ik moest blijven zitten tot ze "apport" zei, dat
vond ik wel moeilijk. Maar als het goed ging kreeg ik een "snoepje" en
dat lust ik graag, dus wachtte ik braaf. Eén keertje zelfs was ze me een
beetje vergeten (ze praatte ondertussen met het baasje) en ik maar
wachten. Toen zei ze nog snel "apport" en toen ik dat had gedaan was ze
héél trots omdat ik zo netjes had gewacht en kreeg ik een extra groot
snoepje. Daarna deden we nog een leuk spelletje. Het vrouwtje ging de
dummy verstoppen en dan moest ik hem zoeken. Meestal verstopte ze hem in
de tuin, maar ook wel eens binnen. Soms was dat wel moeilijk, maar ik
zocht net zolang door tot ik hem vond. En dan bracht ik hem iedere keer
naar het vrouwtje, soms wel een beetje met een omweg. Maar ze vond toch
dat ik het netjes deed en nu gaan we dat veel vaker doen. Kijk maar op het filmpje, hoe goed ik kan zoeken.
Vorig jaar bleek een boom in de tuin van het huis van de baasjes een pruimenboom te zijn. Ze woonden er al 5 jaar, maar pruimen hadden ze nooit eerder gezien Doordat Arcil
regelmatig met een pruim
in de tuin aan de wandel was gingen ze toch maar eens kijken waar die
pruimen vandaan kwamen. Als hij de tuin inging was de eerste gang
naar
die boom en keek dan hoopvol op de grond. Dus het vrouwtje ook maar
naar
die boom, maar die keek omhoog en ja hoor, daar hingen nog enkele
pruimen. Dus dat raadsel was opgelost en ook waarom Arcil de laatste
dagen aan de sch... was. De verwachting voor de oogst van dit jaar was
dan ook hoog gespannen. Hoeveel pruimen zou de boom dit jaar opleveren?
"Is dat een pruim, daar boven links?". "Nee, dat is een verkleurd
blaadje". Een paar dagen later: "Daar hangt nog een verkleurd blaadje
of is het...???"Jaaaa, dat is een pruim . Gelijk maar eens
kijken of er nog meer hangen,
maar helaas het was er maar één. De rest zagen ze vast niet omdat die
nog groen waren en dat was moeilijk te onderscheiden . Een paar dagen
later was er inderdaad weer een pruim zichtbaar. De baasjes hebben hun
nek verdraaid om er nog meer te ontdekken, maar tot op heden zonder
resultaat. Sinds gisteren is de oogst gehalveerd. Arcil ging, na een
tijdje binnen geweest te zijn, de tuin weer in. Hij dook onmiddellijk
met zijn neus in het gras....het vrouwtje zag het gebeuren en wist
gelijk: daar gaat 50 % van de
opbrengst.
Nu hangt er nog maar één pruim in de pruim(en)boom.
Gisteravond tijdens het eten hoorden de baasjes en Arcil een vreemd geluid.
Dat leek wel een luchtballon die grote moeite had om hoogte te winnen.
Toen het vrouwtje naar buiten ging om te kijken zag ze in eerste
instantie niets. Dus maar weer verder eten. Tot het geluid weer begon,
toch maar weer naar buiten en ja hoor, daar kwam een luchtballon
behoorlijk laag aan richting het huis. Fototoestel er maar bij, je weet
maar nooit, misschien handig voor de verzekering. Arcil zat inmiddels
bibberend onder tafel en kwam wel toen het vrouwtje hem riep, maar bleef
veilig achter de benen staan.
Toen het malle ding gelukkig weer aan
hoogte gewonnen had, durfde de held naar buiten te gaan en ernaar te
blaffen.
Antwoord op vraag: "Hoe heet dit insect?" uit een eerder bericht.
Deze libel (die eerder het blog heeft gesierd), of misschien een familielid, heeft verscheidene keren onze tuin bezocht. Hij blijft heel rustig zitten als je hem wil fotograferen, of eigenlijk is het een "zij". Navraag bij de vlinderstichting heeft geleerd dat het een bloedrode heidelibel is. Dan wel het vrouwtje, de bloedrode kleur is voorbehouden aan het mannetje
Dit waren tot slot nog een paar foto's die tijdens het verslag maken van
de
vakantie overgeschoten zijn maar die het vrouwtje toch de moeite
waard vindt om ze te plaatsen. En zo heeft ze gelijk met dit verslag het vakantie-gevoel
precies een maand weten te rekken.
De voorlaatste dag van de vakantie gingen de baasjes nog een boottocht maken, want ze wilden ook wel eens de zeehonden van dichtbij zien. Eerst ging de tocht naar de marinehaven in Den Helder.
Daar lagen een aantal pronkstukken van de Koninklijke Marine,
zo ook de Hr. Ms. Tromp en de Ruyter
Zeer toevallig was ook net de feestelijke overdracht van het nieuwe schip van de kustwacht aan de gang. Begeleid door 2 spuitende blusboten en een vliegtuig van de kustwacht voer het de haven van Den Helder binnen.
Vanuit de verte konden ze ook nog een blik werpen op een experiment van hangcultuur met mosselen in het waddengebied. Wat voor experiment weet het vrouwtje niet meer. Niet goed opgelet of....alweer vergeten?
En dan de zeehonden. Als je een tocht maakt op een schip met vaste vertrektijden moet je geluk hebben dat het tij goed is. De zandplaten vallen op ongeregelde tijden droog, maar de baasjes hadden dus geluk. Ze hadden trouwens de hele dag wel geluk, want het weer deed ook goed mee.
Nog een herinnering aan Texel Eén van de dagen dat we onderweg naar het strand waren zagen we deze schapenscheerders aan het werk, dus auto aan de kant. Arcil mocht even in de auto blijven om het risico te vermijden dat hij de hele kudde op hol zou doen slaan. En tegelijk was dat een goede oefening "alleen in de auto blijven". Uiteraard bleef de auto binnen gezichtsbereik .
Daar gaat al een vacht.
Na hevig tegenstribbelen moest dit schaap toch het onderspit delven.
En uiteindelijk kwam ook haar vacht hier terecht.
En dan hier de blote schapen, ontdaan van ons toekomstig dekbed, op een enkeling na die tot dan toe de dans heeft weten te ontspringen. En zo wordt een schaap geschoren.
Soms gaan het vrouwtje en ik mee naar de wijngaard. Dan gaan wij lekker in de schaduw zitten en het baasje in de zon aan het werk. Er moest best wel veel gesnoeid worden en dan zie je onder die bladeren hele mooie trossen hangen, maar ik mag er niet aan komen. Maar ik heb ook wel een mooi plekje hoor, onder de bomen en daar liggen heel veel takjes waar ik lekker mee kan spelen.Voor mij had het vrouwtje ook nog een kekkere kluif mee. Dat is best wel lekker, alleen had ik weinig tijd om hem op te kluiven, want ik moest het baasje in de gaten houden. Om te kijken of hij het wel goed deed en ook om te kijken wanneer hij nou eens bij ons kwam zitten. Zondag had het vrouwtje een koelbox meegenomen met koude drankjes en wat
lekkers erbij voor als het baasje even pauze nam.
Toen we naar huis gingen wilde het baasje ook nog een foto van mij met het vrouwtje maken, want die staat er bijna nooit op.
Wat ik nou leuk vind is kikkers terug de vijver injagen. Dan liggen ze
lekker lui op de kant en dan ren ik zo hard naar ze toe dat ze van
schrik de vijver weer inspringen. Soms gaan ze niet gelijk en dan grom
ik ook nog maar even. Maar eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op
die kikkers, zeker met dat warme weer. Soms vragen mensen wel eens waarom
ik er ook niet inspring. Maar hebben jullie die rand gezien, daar kom
ik nóóóit meer uit en die loopt nog schuin af naar beneden ook. En erin
staan gaat ook al niet, daarvoor is het te diep. Maar soms ren ik als
een gek rondjes en dan spring ik over de hoek en dan houdt het vrouwtje
d'r hart vast, zegt ze. Want als ik er in val krijgt ze mij er niet uit en
dan moet ik blijven watertrappelen tot het baasje thuis is.
En dan wordt het tijd om de sportieve prestaties te vermelden van de
baasjes. Dat het baasje paardrijdt is zo nu en dan al eens vermeld. Dat
heeft het hij dan ook op Texel diverse keren gedaan. Omdat Marc,de
paardrij-instructeur van het baasje, toevallig ook een paar dagen op
Texel zou zijn hadden ze afgesproken om te kijken of ze een keer samen
konden rijden en dan het liefst een strandrit. En dat lukte. En als je
dan toch op het strand rijdt, dan hoort daar eigenlijk een rengalop bij.
Dat had het baasje nog nooit gedaan, maar één keer moet de eerste zijn.
Marc vond dat hij het best wel kon proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Het was een geweldige rit geweest en de rengalop: dat was het helemaal.
En
dan het vrouwtje. Die had gezien dat er een golfbaan was waar ze
introductie-lessen gaven. Dat was iets wat ze altijd al eens wilde
proberen. En omdat het lekker dichtbij was was dat een mooie
gelegenheid. Na een heel verhaal (wat ze inmiddels alweer vergeten is)
mochten ze eindelijk proberen het balletje weg te slaan. De instructeur
had voorgedaan hoe dat moest en vol bewondering hadden ze gezien hoe het
balletje zonder moeite zo'n 150 meter ver ging. En na een aantal slagen
over de bal heen en in het kunstgras vloog de bal ineens toch wel met
een mooi boogje een aantal meters weg. Na nog wat probeersels en
instructie kreeg het vrouwtje de slag te pakken en sloeg tot haar eigen
verbazing zeer regelmatig het balletje ook een kleine 150 meter weg.
Het was prachtig weer en de omgeving (in de duinen) was ook schitterend.
Daar kun je je best een tijdje amuseren. Maar ja, het hondje kon niet
mee, dus is het bij de introductie-les gebleven.
Het werd steeds iets beter weer, de wind was gaan liggen en
de temperatuur begon voorzichtig wat te stijgen. Dat kwam goed uit
tijdens een bezoekje aan het Maritiem en Juttersmusem in Oudeschild. Een groot deel was buiten te bekijken en kon besloten worden met een kopje koffie, buiten op het terras. Met verbazing kijkt het baasje naar wat er allemaal aangespoeld is en dit is nog maar een klein deel
Langzamerhand begon het op te klaren. Het was redelijk mooi weer, dus voor het eerst met de pootjes in het water. De baasjes dan, maar net als Arcil kwamen ze niet verder dan dat. Het was ijzig koud. Verder een beetje luieren in de tuin en een poging gedaan een zonsondergang te fotograferen vanuit het voortuintje van ons huisje .De bedoeling was om rechts in beeld de vuurtoren te vangen terwijl links de zon onderging. Maar dat bleek toch te moeilijk.
Om Arcil wat af te koelen heeft het vrouwtje een handdoek goed nat gemaakt en Arcil omgehangen. Gisteren had hij er na 5 minuten genoeg van. Vandaag loopt hij er ook op zijn gemak een beetje mee rond in huis en tuin. Zo af en toe gaat hij ergens rustig liggen en de handdoek blijft keurig zitten.
De wadden waren op 200 meter lopen van het huisje, dus daar kwamen we
nog al eens. Arcil kon daar wel loslopen bij hoog water. Bij laag water
was het risico te groot dat hij de vogels/meeuwen tot Vlieland achterna
zou zitten.
Schapen waren er genoeg, maar daar had Arcil geen aandacht voor, daar moet je border-collie voor zijn. Dus: Izzy en Michka, deze is speciaal voor jullie, met een pootje van Arcil.
_
_
_
