Aangezien ik dit heb zitten typen gisterenavond in een hotel dat free Wifi had aangeboden maar het uiteindelijk niet had, zullen jullie dit niet krijgen zoals gewoonlijk, maar een beetje later, nu dus. Soit het zij zo, we kunnen er niets aan veranderen.
Vanmorgen door een stralende zon gewekt, dus dat beloofde voor vandaag! De trip ging via Cortona naar Urbino, weg uit Toscane/Umbrië naar de Marken, een streek die totaal onbekend is voor ons.
Cortona een oude Etruskische stad, met een hoog cultureel gehalte en niet vergeven van de toeristen. De berggeit in ons kon zich weer helemaal uitleven want dit stadje was weer keisteil tegen de bergwand geprangd, dus de kuitjes moesten hun uiterste best doen, de bilspieren idem dito. Wat bezielt mensen toch om op zon steile berg te gaan wonen?!
Maar eens boven was het wel weer geweldig hoor! Wat een gezellige stad! Zoals gezegd: niet platgelopen door toeristen, en cultureler dan pakweg Montepulciano of Pienza. Heerlijk flaneren (allee, in een hoek van 45° dan !) in die oude stad. We kwamen aan de duomo waar toeristen kennelijk wilden trouwen, en er was een soort van algemene repetitie met de getuigen enzo, koddig! Waarschijnlijk was de bruid Italiaans en de rest sprak Engels en volgde schoontjes alle aanwijzingen.
Zo hebben wij regelmatig een extra kadootje zie, gewoon, door ergens op het juiste moment te zijn das tof!
We hebben nog een heel leuk gesprek gehad met Megan, een jonge vrouw uit Kansas in USA die hier was gekomen om architectuur te studeren en op een Italiaan verliefd was geworden en er nu al zeven jaar woonde. Heel gezellig!
Na Cortona hebben we een blitzbezoek gebracht aan Urbania waar we tevergeefs de schedels en knoken-kerk hebben gezocht, even gestopt aan een kerkhof omdat die hier zo anders zijn als bij ons en dan doorgereden naar het einddoel van vandaag: Urbino.
Onze spullen in het hotel gedropt (met een room-with-a-view, heerlijk!) en dan de stad gaan verkennen.
Jongenslievendeugd! Wat een heerlijke stad is dit! Een studentenstad ook, maar ik denk dat de unifs nog niet begonnen zijn, want er flaneerden wel heel veel jonge mensen rond, maar die zagen er nog ietske te ontspannen en vakantie uit om al les te hebben!
Ik kan eigenlijk de sfeer die hier hangt niet zo goed beschrijven: rustig, kalm, vredig, niet platgelopen, prachtige duomo en tot de verbeelding sprekende palazzos, mooie pleinen, een beetje de sfeer van Siena eigenlijk maar toch weer een tikje anders.
Tegen een uur of zes, hebben we heerlijk geaperitiefd op het Plaza-mas-tu-vu, duidelijk DE plek om te zien en gezien te worden! En we werden naast een heerlijke cocktail- nog verwend met een boel hapjes ook!
Zucht .wat kan het leven toch simpelweg zalig zijn!
De jonge mensen hier, kopen gewoon een 75cl fles bier, nestelen zich op het plein of onder de arcaden of aan de fontein en maken er een gezellige boel van. Tof om te zien!
We hebben ons lange tijd heerlijk bezig gehouden met mensjes kijken, maar toen wou ons inwendig mensje toch ook wel wat, en hebben we een restaurantje gezocht.
Na het kort-maar-lekker eten, zijn we terug stilletjesaan afgezakt naar het hotel.
Voor morgen is het reisdoel Bologna, maar omdat we dus geen internet hebben, kunnen we ook geen hotel boeken, lichtjes knudde
Hey iedereen! Vandaag gingen we het heel rustig aan doen en wat luieren aan het zwembad, maar eerst nog een beetje de omgeving verkennen.
En hebben we daar toch wel weer een bijouke ontdekt zeker?! (allee, ontdekt is niet echt het woord, want kennelijk kent de halve wereld dit stadje al, gezien het aantal toeristen dat er rondhoste!) PIENZA heet het stadje en het is een pareltje! Stad van paus Pius II en stukje werelderfgoed.Toen de paus aan de macht kwam besloot hij om zijn geboortedorp te verbouwen volgens de stedenbouwkundige idealen van die tijd en zo een klein juweel te creëren. En jongenslievendeugd! Is die mens daarin geslaagd zeg! Helemaal opgetrokken in de typische gelige steen uit de buurt, hetgeen het een allercharmantste indruk geeft.
Pienza is ook bekend (waarschijnlijk de hele buurt hier) om de pecorino kaas en dat was in sommige straatjes danig te merken! Maar aangezien we nog een aantal dagen hier rondtoeren, is het niet te doen om kaas mee te brengen, als we niet willen dat die in onze nek springt als we thuis aankomen!
Na Pienza hebben we nog een schitterend stadje bezocht: Montepulciano.
Eigenlijk is deze hele streek hier zoals een schatkamer die er sprankelend en schitterend uitziet als geheel en waarin allemaal verschillende kleine doosjes liggen en in elk doosje zit een ander mooi juweel. Dat zijn dan de dorpen en stadjes waarmee de streek bezaaid ligt.
Trouwens, gewoon rondrijden hier is een lust voor het oog, het lijkt wel een lappendeken dat iemand argeloos heeft uitgespreid, maar waarin geen enkel mottig of afgesleten lapje zit.
Onze laatste bestemming was het Trasimeense meer, het vierde grootste meer van Italië en toch maar maximum 7 meter diep.
We hebben wat rond gewandeld maar verdreven door de horden muggen zijn we redelijk snel naar de auto teruggekeerd, en dat was geen minuut te vroeg want toen kregen we een stevige plensbui op onze kop!
Donder en bliksem en gietende regen was ons deel voor de komende twee uren. Dus zat er niets anders op dan een dutje te doen (ik) en wat te lezen (Marc)
Toen het zonneke zich terug liet zien, heeft Marc nog even een plonske gedaan, maar ik voelde me niet direct geroepen om in dat ijskoude water te springen, brrr!!
Straks naar beneden voor het avondeten heel handig zon restaurant aan het logement!- en dan zit ook deze dag er weer op!
Hopelijk zien we morgen meer zon, maar voor woensdag ziet het er niet al te schitterend uit, dan wordt heel de dag regen voorspeld zouden dat die wolken zijn die in de maand augustus hardnekkig boven België bleven hangen?!
We zien wel wat het wordt, aan het weer kunnen we toch niets veranderen.
Aaaaaahhhhhh (gelukzalige zucht) wat is dit toch een heerlijk land!! Na nog een frisse snuif berglucht van hoog boven in de Abruzzen, hebben we de snelweg terug genomen om een hele hoop kilometers te vreten richting Umbrië/Toscanië.
Onze eerste stop was Cività di Bagnoregio ofte de Cività morte, een gouden tip van Maggie (dankjewel! ) Dit is een dorpje dat zoals zoveel dorpen hier- hoog bovenop een tufstenenrots is gebouwd, het enige probleem is, dat het nogal waait en regent over de eeuwen heen met het gevolg, dat dit dorp stilaan geïsoleerd geraakt op een afbrokkelende rots en nu enkel nog te bereiken is via een brug, waar enkel voetgangers en bromfietsen over kunnen (en natuurlijk ook fietsen, maarreu zó steil, das voor die met billen van staal!!) Natuurlijk een beetje als Bokrijk en trulli-land: heel toeristisch en het was ook wel zondag gisteren, dus heel veel mensen op de wandel. Sommige dames vinden plateauschoenen het ideale schoeisel voor zon uitstapjes
Wij hadden onze auto geparkeerd aan de andere kant van het dorp, dus na de klim was het nog een hele stap ook! Duhhh! Maar allee, dat compenseerde dan de autorit van ervoor.
Omdat we zo dicht bij Orvieto waren, hebben we die stad ook nog maar eens bezocht en een onmiddellijk gevoel van welbehagen overviel ons. Heerlijk toch! Want hier geen knetterende brommerkes en voorbijflitsende koekedozen, maar gewoon rust (allee, das relatief natuurlijk, want toch nog best een boel mensen)
Heerlijk gegeten in een kleine trattoria achter een hoekje waar we zowaar bediend werden door een jonge vrouw uit Antwerpen (of all places!) en die nu voor een maand of drie haar vriend was gevolgd naar Orvieto, maar wel dingen als de Kloosterstraat en de Nationalestraat miste, ondanks het mooie weer en de prachtige stad Orvieto en het Hele Italiaanse Gebeuren.
Nog eens vol bewondering gestaan voor de onwaarschijnlijk mooie Duomo waar je makkelijk uren naar kan staan kijken en dan terug geslenterd naar onze auto, likkend aan een ijsje.Wat kan het leven toch mooi zijn (grijns)
Maar toen kwam de kat op de koord. We hadden het adres van ons volgend hotel, we hadden zelfs de coördinaten, dus niets kon er misgaan en toen was de brug opgebroken!!!
Fu-hùùùck! We hebben prachtig gesight-seed in het Toscaans/Umbrische land, mooie dingen gezien, genoten van kleine dorpjes en wegjes en na ongeveer drie kwartier vonden we het toch wel zeker?! En wat is het hier mooi! I Chiara is een verbouwde hoeve met gastenkamers en een soort van appartementjes en een zwembad en hier blijven we dus twee nachten, om even wat bij te komen. We rijden seffens naar Montepulciano en langs het Lago Trasimeno en wat we zo nog tegenkomen onderweg.
We hebben net ontbeten en ik zit hier nu op het terrasje in een pril zonnetje (want het is een beetje drommig en dus nog niet heet)
Toch nog even iets over het ontbijt hier: je krijgt hier geen vezels noch granen, maar wel een overdaad aan suikers: taart, cake, confituur, soesjes, koffiekoeken, croissants, een beetje veel van het goede en voor ons een rare gewoonte. Wij zijn niet zon zoet-eters s morgens. In de namiddag zou mij dat wel smaken, met een zjatsje kaffee.
Een fijne werkdag voor jullie en tot straks of morgenvroeg.xxx
Door een stralend zonneke gewekt, en dan op een terras met uitzicht op de zee en de heuvels in de buurt een superlekker ontbijtje genuttigd: sapje, croissants, foccacia, mevrouw kwam nog met taart maar dat hebben we vriendelijk geweigerd, druiven, koekjes, mmmm! Heerlijk zo in het ochtendzonneke! Dit was met superstip het mooiste uitzicht- ontbijt dat we hebben gehad!
Na het uitchecken en de dead ride, zijn we richting Péschici gereden en nadien over een weg die tussen zee en meer loopt en puur per ongeluk zijn we op een betoverend uitzicht gebotst: een meer waar een boel hele rare netten hingen en waar mensen aan het vissen waren. Dat meer lag vol met appels en stukjes tomaat en er hingen van die langwerpige netten vol mosselen (kwist niet dat mosselen zich met tomaat/appel voerden?) Indrukwekkend mooi!
En toen zijn we Puglia uitgereden de Molise in heel kort- en dan de Abruzzen binnen. Alwaar we in Fossacesia de traboccohebben gezien (of toch wat er nog van rest) dit zijn een soort van houten staketsels waarmee gevist werd, maar die zijn fascinerend mooi en dat hebben ze gelukkig net op tijd ingezien en er toch nog een paar van de sloop gered!
Na een beetje baaldag gisteren en vandaag wegrijden van de zee, vonden we dat we een paar uurtjes strand hadden verdiend: hééééééééééérlijk! Dat licht blauw groene van die Adriatische zee is onwezenlijk, dus daar moesten we eens inplonsen! Heel zout, en vooral ook heel pijnlijk, want we moesten over een boel keien en keitjes peddelen alvorens met onze teentjes in zacht zand te kunnen wroeten. Dus elegant naar zee schrijden zat er niet in, integendeel Na onze zon-absorbtie, zijn we de snelweg opgereden richting Sulmona met een tussenstop in Scanno.
Goh DAT was nu nog eens de moeite waard zie! Hoog in de bergen (wat zoeken die mensen daar toch?!) met een schitterend bergmeer, een middeleeuws stadje waar de oude vrouwen nog met lange zwarte rokken en een mutske op het hoofd (en onwezenlijk strakke billen, zonder twijfel want ook hier weer niets dan steile straten ) wat zaten te kletsen of te haken of zo.
We hadden het geluk op een pas getrouwd koppeltje te botsen,dat poseerde voor fotos; altijd leuk om zoiets te zien. De huwelijkswagen was een schattig Fiatje uit de jaren 50, dus spek voor Marc zijn bek!
Na Scanno was het weer een geweldig potje zoeken naar het hotel, maar ook dat werd uiteindelijk ook gevonden en een avondje Sulmona rondde de dag af. Nu hebben we ook eens de zaterdag avond passegiata meegemaakt. Alle, maar echt alle mensen van de stad flaneerden in de grote laan, en we waren verbaasd om zoveel jongeren hier te zien, want het is hier toch keihoog in de bergen (hoewel, de zee is maar een half uurtje snelweg veraf)
Nu gaan we de Abruzzen verder doorrijden en dan richting Umbrië.
Gisteren had de zon een off-dagje en wij daardoor idem dito. Alles ziet er anders uit als het bewolkt is, en dan zijn die mooie huizen-met-gouden-gloed ook plotsklaps een stuk minder aantrekkelijk!
Maar goed, geen gezaag noch gezever, we kunnen er toch niets aan doen, dus maken we er maar het beste van!
Eerst reden we naar Castel del Monte, wat betekende dat we trulli-land achter ons lieten. Castel del Monte is niet echt een kasteel in de letterlijke zin van het woord, noch een klooster noch kerk, de bouwheer had iets met het cijfer 8, omdat dat staat voor de verbinding tussen hemel en aarde. Vandaar dat hij het kasteel liet bouwen in de vorm van een achthoek, met acht verdiepingen en acht torens bitje bizar maar heel fascinerend. Jammer dat het regende toen we eraan kwamen, want het kasteel is in heel lichte steen gemaakt en met het zonneke erop zou dat een mooi effect gehad hebben. Soit, wij er binnen, was er net een tentoonstelling over de (verboden) liefde in de schilderkunst, dus dat was twee vliegen in één klap! Het ware nóg leuker geweest als die Italianen hun uitlegjes bij dingen ook eens in een andere taal zouden willen zetten!
Van Castel del Monte was het een hele heksentoer om terug op de snelweg te geraken, want het was nog voormiddag en de autos en scooters, flitsten om ons heenj dat het niet meer normaal was!
Het gekke is, vanaf 13:00 uur ongeveer valt alles hier plat, dan lijken mierennesten van dorpen ineens totaal uitgestorven, geen kat meer op straat, alle winkels potdicht (behalve restaurants en cafeetjes), en dan is het ideaal om doortochten te ondernemen want voor de siësta of erna, dat is in drukkere steden bijna een zelfmoordpoging!
Lichtjes over onze toeren, kwamen we dan eindelijk bij de snelweg, nooit gedacht dat ik dat een rustige plek zou vinden!!
Van Castel del Monte zijn we naar Monte Sant Angelo gereden, vergezeld van een steeds dikker wordend wolkendek en temperaturen die duidelijk Belgisch waren, brr!
Monte Sant Angelo is een bedevaartsplek hoog in de bergen (waar anders????!!) waar iemand de aartsengel Michaël in een grot (waar anders?!) heeft zien verschijnen. Sindsdien is er dus een heiligdom in die grot, bitje bedompt, bitje kriepie zelfs, maar allemaal heel devoot, er mocht alleen maar gefezeld en gebeden worden, de nonnetjes hielden er toezicht op
Ik vraag mij dan af: wat deed die gast in godsname zo diep in een grot bovenop een keihoge berg? Je zou van minder een delirium krijgen!
Omdat we daarboven op de bergen, bijna uit onze fleece bibberden, zijn we maar terug onze auto ingesprongen en naar beneden gereden, door het Foresta Umbra richting Vieste.
Ongelofelijk hoe weinig toeristisch dat hier allemaal is, tis te zeggen: wel Italiaanse toeristen, maar nauwelijks andere. En de kusten hier zijn nog zo prachtig ongerept, met bossen en olfijfgaarden en wijngaarden en geen hoogbouw (trouwens, nauwelijks bouw!)en dat blauw van de zee ..een mens zou er lyrisch van worden!!
Dat lyrische duurde echter niet zo lang, want onze gps kende het adres van ons hotel/bungalowpark niet! Nondemille, maar plantrekkers als we zijn, hebben we het toch gevonden, keihoog bovenop een berg. Mannekes!!! Dat zijn hier geen opritjes meer hoor! De inrit van Residentie Maresol leek op het omhoog getrokken worden maar het dan zelf doen- van een rollercoaster! Àààrrrggghhh! Hier wonen zou weer wat voor mij zijn, dan had ik een auto met rupsbanden nodig ! Éen ding is wel zo: ik zou hier een jaar moeten komen wonen, dan heb ik geen Fit Flops of Masai technologie of wat dan ook nodig: die strakke billen komen er zó wel van altijd maar steil bergop en af te huppelen! Het complex wordt gerund door een flamboyante dame, die ook nog een restaurant en spa wil installeren, in Italiaans-frans hebben we gezellig gekeuveld en toen warme broek aan getrokken en de oude stad in en nog een hapje gegeten. We zijn ook voorbij een superkleurrijk marktje gekomen, waar de aan elkaar geregen pepers hingen te drogen, waar van die maffe bollen/zakjes hingen die kaas bleken te zijn, waar verschillende soorten kruiden onze neus prikkelden en waar er heel veel soorten pasta en de plaatselijke olie werden verkocht. We hebben dan maar sofort een voorraad olijfolie ingeslagen, ha ja, we zijn hier nu in het land van de olie!
En dan terug naar onze slaapplek, al maar goed dat Marc zon prima chauffeur is, want als ik die steile hellingen zou op moeten dan zou je mij horen tot bij jullie!
Goeie morgen iedereen! Gisteren waren we een beetje laat thuis (hadden er zon 390 km opzitten!) en moesten we nog gauw een douche nemen en de stad in voor een hapje, dan nog een slaapplekje vinden voor vanavond en toen schoot de blog erover.
Iets voor negen vertrokken we richting Galipoli, dat is een superschattig stadje in de linkeronderkant van de hiel. Het is Grieks voor mooie stad en dat heet het niet voor niets! Heel sfeervol gebouwd op een soort van schiereilandje, met een dikke stadsmuur die het nog wat omwald.
Toen we arriveerden, zagen we vissers hun netten herstellen, grote teen omhoog om het net strak te trekken en intussen maar sjouwelen! We zagen zelfs een kleurrijke kwal nog rondzwemmen in het haventje! Die was waarschijnlijk per abuus in het net gesukkeld.
Een eindje verder zaten er dan weer een paar vissers zeeëgels te kuisen. De gelige steen van het stadje tegen het diepe blauw van de zee een mens wordt van minder lyrisch!
Na Galipoli zijn we tot de kaap van de hiel gegaan: Santa Maria de Leuca, op zich niets speciaals, maar we zijn er dan toch maar mooi geweest! (trouwens, die kaap werd volgens ons gebruikt als locaal urinoir er hing een redelijk penetrant geurke,blègh!)
De kustweg volgend van heel andere allures dan die van de Amalfitaanse kant, want véél rustiger en breder!- zijn we dan verder gereden tot Otranto, een klein vestingstadje, omwald door enorme dikke muren. Het indrukwekkendst hier, was de mozaïekvloer van de duomo. Heel de vloer was versierd met taferelen van meerkoppige monsters-met-mensenhoofd, een halve zoo, vikings, de moeite! Generaties van mensen hebben over die vloer gewandeld zodat hij jammer genoeg al wat afgesleten geraakt is, maar nu waren ze hem aan het restaureren om hem te bewaren voor de volgende generaties. In de kapel lag een lugubere verzameling van knoken en schedels van de 800 christenen die geëxecuteerd werden door de Turken omdat ze zich niet wilden bekeren tot de islam. Allemaal op elkaar gestapeld achter vitrines, bitje kriepie hoor!
Na Otranto- dat zich opmaakte voor een groot Mariafeest, met versierde bogen en lampjes- reden we verder naar Lecce (of door die Nederlanders van eerder deze week Lekje genoemd)
Dit is toch ook weer een pareltje hoor! Het barokke Firenze noemen de inwoners het, en daar heeft het inderdaad van weg.De hele stad is in gelige tufsteen gebouwd, hetgeen het geheel een warme, zonnige gloed geeft. Vooral de Santa Croce kerk heeft een interessante façade, waar je een tijdje zoet mee bent om die te bekijken!
Na een kuieringsken door de stad, zijn we richting Cisternino gereden, met nog een tussenstopje langs een strandje om heel eventjes pied dans leau te doen. (Marc dan) in de explosies van rood en geel van de ondergaande zon.
Ons diner-adresje kwam uit de trotter (maar die zijn tegenwoordig rijker dan ze geweest waren,denk ik) en was redelijk sjiek, maar dat mag ook al eens na zon drukke dag!
Een ijskoude, lekkere limoncello zette ook nu weer een punt achter alweer een heel geslaagde dag!
Vandaag rijden we richting het spoor van de laars, ook weer een tripje van ettelijke kilometers. Nu hebben we net een laatste keer genoten van het fantastische ontbijt dat dit hotel serveert, trouwens, superdeprima hotel ook! We krijgen niet genoeg van de heerlijke prosciutto crudo, met zongerijpte kleine tomaatjes in een olietje met kruiden en dat op je verse boterhammeke .hmmmmmmm!! dat is heerlijk!!
Tot straks!
PS: als het een troostje kan zijn voor jullie die al heel lang met shitweer zitten: we werden wakker onder een stevig DIK wolkendek, ik vrees dat we ook wat nat op ons hoofd gaan krijgen .
Laat mij één ding duidelijk maken: van rondreizen in Italië word je niet slank!! Het Grote Tegendeel is waar! En we begrijpen het eigenlijk niet zo goed: we ontbijten redelijk normaal (hoewel, in dit hotel maar seffens meer) s middags eten we in het beste geval een broodje en s avonds eten we alleen een hoofdschotel of als we exuberant willen doen, gaan we voor een antipasti en primi piatti. Behalve natuurlijk in de vorige locatie alwaar we de full blast kregen, drie avonden aan een stuk, goed voor een extra kilo of zo! Fu- hùùùck!
Soit, het zij zo, we hebben overlegd en na Zwaar Overleg beslist om niet op dieet te gaan in dit prachtige, lekkere land, we zullen het nadien wel uitzweten (lieve collegas, familieleden en vrienden, jullie moeten mij en ons steunen, want we beginnen er zowaar als een (wijn) tonneke op pootjes uit te zien! En ik heb nog geeneens een ijsje gegeten!!! Al anderhalve week in dit land van de gelati en nog niet aan een hoorntje gelebberd, hoe erg is dat?!)
Ok, cut the crap.
Het ontbijt in dit hotel is lichtjes decadent, met echt een heleboel taarten en zoetigheden, we hebben nooit geweten, dat Italianen zon zoetbekken waren, maar hoe zuidelijker we komen, hoe meer zoets er op de ontbijttafel verschijnt. (zal dat effe afkicken worden zeg als we thuiskomen!!) Neen, serieus, taart en cake is niet echt onze meug zo s morgens vroeg. Geef ons dan eerder een boke met lekkere prosciutto crudo en een tomaatje erbij.
Maar we konden vanmorgen ook nog gerust een pannekoek met nutella of ene met appelsien bestellen duuuhhhh! s Morgens?! Op je nuchtere maag?! Niet voor deze twee Belgjes.Na het ontbijt onze boel bijeengepakt voor een toerke in Trulli-land. En echt, ik blijf erbij, het is zoals de Efteling in het groot. Die trulli zijn supergeschikte huisjes voor het volk van de Laven!!!
En we hebben volgens mij de Strada dei Trulli afgereden want zo veel we er gezien hebben! Niet te doen! Het landschap is hier echt heel mooi: olijfboomgaarden met echt decennia oude bomen, knoestig, verwrongen, gevormd door weer en wind schitterend! En dan ineens heelder wijngaarden daartussen, de grond is prachtig roodbruin en het is allemaal netjes onderhouden! Wat maakt dat het hier een lust voor het oog is, om hier rond te rijden!
Onze eerste stop was Ostuni, vlak bij de zee! Een spierwit dorpje, tegen een heuvelflank. We bezoeken enkel de Centro Storico, want aan de nieuwe stukken stad, hebben we niet zoveel, die zijn vrij gewoontjes.
Een prachtige duomo, heel mooi gelegen, met een schitterende gevel. En leuke straatjes om nét niet in te verdwalen.
Van Ostuni ging het naar Martina Franca, een stadje dat een aaneenschakeling is van palazzos en schitterende huizen met prachtige balkons! Daar hebben we op het terras van Caffè Tripoli een cappuccino en een gebakje verhaptsjakt voor de super democratische prijs van 6,5!! Het interieur van Caffè Tripoli is sinds de jaren 70 hetzelfde gebleven, hetgeen Lavazza ertoe bewoog er recentelijk nog een reclame filmpje op te nemen. Natùùùùùrlijk heeft joors trulli (heddem?) daar wat fotootjes genomen!
Na Martina zijn we naar Alberobello getogen, alwaar we de Città dei Trulli hebben bezocht
Hmjah ik vind de trulli super, écht, schattig, koddig, en heel speciaal, maar om nu ineens een heel dorp voor mijn neus te vinden, met souvenir winkels in elke trulli neen, das niet meer mijn meug! Dat is er ietske over en neigt een bitje teveel naar Lourdes of Bokrijk of zoiets. Jammer, echt jammer, want als het een echt dorpje geweest is, was het zeker en vast prachtig, voordat de toeristenjagers er kwamen!
Nog even binnengestapt in een trulli-kerkje en dat was even een verademing Even tot bezinning komen tussen de heiligenbeelden van Apulië
Na Alberobello was onze volgende en laatste stop Locorotondo. En daar zijn we het rondje afgelopen waarin het oude stadje gebouwd is, maar hoe we ook keken, dit dorp had niets om ons ten eeuwigen dage in zijn ban te houden, en dus zijn we maar huiswaarts gekeerd.
Nog even op het terras gezeten en de namiddagzon wat geabsorbeerd (er was minder wind dan gisteren en dus was het zalig buiten zitten!) en dan naar Cisternino city. Daar hebben we nog een beetje rondgekuierd en zijn dan bij Da Mimmo gaan eten. Ju-hùùùm! Maar de term slow food is hier nog niet doorgedrongen! Fuck zeg! Je moet hier in sneltempo je twee of drie gangen binnenwerken en dan zit je nog met een halve fles wijn, die je dan ook snel moet binnenkappen kweetzoniet hoor! In België is uit eten gaan een avondvullende bezigheid, hier is het gewoon de rekbaarheid van je maag uittesten! Bitje zonde, maar wij laten ons niet kennen en manen de obers tot kalmte en rust aan!
En ook nu weer zit onze dag erop en gaan we een verfrissend mafke doen om morgen tot in de zool van den hiel af te dalen
Even vertellen wat ons diner was gisteren: rauwe ham, met een getoaste boterham met tomaatjes en iets gegrild van groenten, het zag eruit als cavaillon meloen, maar was niet zoet, het was ook geen wortel, misschien een vergeten groente?
Dan was er gnocchi met tomatensaus (eerste keer dat ik dat gegeten heb, het zijn eigenlijk propjes patatpuree, die gnocchi, lekker maar heavy!) of pasta met ui (dat heeft Marc dan geproefd, heel lekker!)
De hoofdschotel hebben we ook één van elk gedaan: groententaart en bal gehakt met hesp in en mozarella en wat patat (denken we!)
Het nagerecht was een luchtig pateeke overgoten met een crème waarin ze niet te zuinig waren geweest met de limoncello, lekker ! en intussen is het een goeie (?) gewoonte: elk een ijskoude limoncello toe, om beter te verteren. Nadien nog spelletje tafeltennis gespeeld en vooral veel gelachen!
Vanmorgen was het andere kak, want we moesten opkrassen om naar onze eindbestemming Puglia- te reizen. Nog ontbijtje achter de kiezen, gaan betalen en hop, wijle weg. Onze tussenstop was Matera, waar we urenlang rondgekuierd hebben tussen en in de Sassi rotswoningen waar in vroegere tijden heelder families leefden, in één bedompte ruimte (want geen ramen!) samen met hun vee en pluimvee, kinderen, en waarschijnlijk ook nog een grootmoeder en of vader! Moet daar een frisruikende boel geweest zijn! Naar het schijnt waren het op een bepaald moment echt broeihaarden van ziektes als malaria en daarom heeft de regering in de jaren 50, sociale woningen voor deze mensen gebouwd en hen uit hun grotwoningen verdreven. Nu staan de sassi op de werelderfgoedlijst. Het is ook hier dat Mel Gibson The passion of Christ heeft opgenomen, dus we hebben beroemde paden betreden!! Prachtig hoor! Vooral de kerken zijn mooi omdat die versierd waren met frescos, heel indrukwekkend!Naar het schijnt waren de kerken er al voordat er monniken waren (dat is van in de 6de eeuw) maar heel zeker is men daar niet van, omdat ze niet heel goed weten hoe oud sommige van deze grotkerken zijn. We hebben zowel het boven-als onderterrein afgewandeld, begeleid door een heerlijke koele bries, maar rond den drieën begon ons maagske toch danig te knorren en zijn we bij Da Mario de plaatselijke specialiteit orechietti in de oven gaan proeven. Orechietti is pasta in schelpjesvorm, en uit de oven betekende hier: nog broebbelend voor uw neus gezet worden!
We hebben daarna nog wat vruchteloos samen met andere toeristen zitten wachten tot de duomo open zou gaan. Ben het dan maar in het toeristisch kantoor gaan vragen en ik kreeg het laconieke antwoord die gaat niet open, ze zijn hem aan het restaureren. Ha ja?! EN WAAR IS DAN DAT PAPIERKE OP DE DEUR DAT ZEGT DADDE NIET MOET STAAN WACHTEN VOOR DEN DROL VAN JANUS?!?!
Die italiaanders toch! Een ras apart hoor!
Na Matera zijn we doorgereden naar ons eigenlijke reisdoel: Puglia!
Enne WE HEBBEN AL TRULLI GEZIEN!!! Yiehaa! Zóó koddig zeg! Precies een stukje Efteling in het heel groot! (pssst! Ik heb zelfs al een paar trolletjes zien rondlopen hier, ik ben er zeker van dat die in zon trulli wonen!!!)
Het hele land is hier ook bezaaid met olijfbomen!! Mannenlievendeugd! Prachtige, stokoude exemplaren echt de moeite! Elk lapje grond is afgemaakt met lage stenen muurtjes en dat maakt het nog een boel authentieker, sfeervoller, kneuteriger en gewoon mooier.
Morgen gaan we hier nog wat meer rondtoeren, want hier zijn mooie, hele mooie dingen te zien! Vanavond nog wat rondgelopen in het avondlijke Cisternino (waar we logeren ) En die night die komt hier snel hoor, om kwart over zeven is de zon achter de horizon gekukeld en begon de donkerte! Das vroeger dan gisteren!
En wie zei er dat het zuidelijker ook warmer werd?! Niets daarvan! Hier staat een stevige frisse bries, dus voor het eerst sinds we in Italië zijn, hebben we begot een lange broek aangetrokken en een fleeceken!
In een barreke een happy hour gedaan met mojito en een hele boel hapjes en het gesprek tussen twee Nederlandse koppels afgeluisterd, die het erover eens waren, dat dat België nooit meer in orde komt en nooit meer één wordt. Hou het maar in de gaten, Vlaanderen komt bij Nederland en Wallonië bij Frankrijk wij hebben stilletjes gezwegen en veel gegniffeld
Nu gooi ik de blok erop en duik onder de wol.
Hopelijk is de wind morgen wat gaan liggen slaap lekker!
Hey iedereen! Vanmorgen werd het sproeisysteem niet aangezet, dus zijn we rustig vanzelf wakker geworden na een heerlijk nachtje op den buiten!
Na het ontbijt zijn we richting Sorrento gereden, daar de auto geparkeerd en hebben we wat rondgekuierd. Begon dat toch wel te druppelen zeker?! Grijze luchten, donkere, dreigende wolken en een pierenregentje, dat eigenlijk al verdampt was, voordat het ons vel bereikte.Dus niets aan de hand
We hebben een mooi kerkje bezocht, waar een oud meneerke, met zijn Paternoster in de hand een hele raison aan het doen was tegen de Maagd Maria. Ontroerend schoon Dus hebben we ons maar op kousevoetjes uit de kerk gerept.
Sorrento is bekend om zijn Limoncello, dus kon een fles in onze bagage niet ontbreken! Langsheen heel de Amalfitaanse kust, rij je trouwens langs citroen-en sinaasappelplantages.
Maar het wemelde er ook van de Engelsen en van de toeristenwinkeltjes, dus zijn we maar verder gereden richting Positano, alwaar we absoluut niet konden parkeren, want ook al is de vakantie van de Italianen gedaan, er lopen er hier nog massas rond (en andere toeristen ook natuurlijk!) en er is maar een beperkte plek tussen de zee en de berg, dus zijn we maarverder doorgereden. Jààààààà, je kan je auto mét sleutel afgeven in een garage en dan parkeren ze hem voor je, in rijen van twee of drie of vier. Wilden we niet riskeren.... We kunnen ons levendig voorstellen dat dit het voorgeborchte van de hel moet zijn in hoogzomer: keismalle weggetjes, maar net genoeg plek om twee autos door te laten, kronkelend omhoog of steil naar beneden, bussen die erdoor moeten en amper kunnen draaien, jfc!! Al maar goed, dat Marc zon goede chauffeur is, die zijn kalmte goed bewaard nogal ne man hé, mijne man!!! Voor mij zijn die ritjes tussen al die autootjes, de Willempies die van links en rechts en achteraan en van godweetwaar algauw overal tussenschieten, kleine nageltjes aan mijn doodskist, phoeh! Je moet hier ogen op je gat hebben!
Positano was pràchtig! Met al die huizen in zuurtjes kleuren die tegen de bergwand aan lijken gekleefd, het deed wat denken aan Portofino en Portovenere. En misschien hadden we ook dit beter met de boot bezichtigd, maar ja, het was weer eens een ervaring!
Amalfi is ook heel elegant en echt een badplaats, maar ook hier: geen plekje te vinden voor onze auto, dus zijn we maar in het volgende dorpje gestopt alwaar we met-zicht-op-zee en een zalige zeebries in ons haar een cappuccino en een heerlijk broodje met de specialiteit van het gebied mozarella- met hesp en tomaatjes naar binnen hebben gewerkt. Hmm! Dàt is het leven! Zalig!
We zijn verder de hele kustweg afgereden tot in Salerno, alwaar we een bezoekje brachten aan de magnifieke Duomo. Via een straatje waarvan Marc niet helemaal op zijn gemak- zei dat we zeker in een achterbuurt zaten, bleek dat we in één van de winkelstraten van de oude stad liepen!! wel grappig eigenlijk.
Die duomo, die was pas interessant, want gebouwd in opdracht van ene die duidelijk de Arabische bouwkunst geweldig tof en interessant en knap vond, heel veel mozaïekwerk, prachtig ingelegde rozetten, allee, de moeite! En bij de aardbeving van een aantal jaren geleden, kwamen oude pilaren tevoorschijn, die verstopt hadden gezeten achter stucwerk, met korintische versieringen. Waar je ook keek, je vergaapte je aan iets heel moois!
En dan hadden we de crypte nog niet gezien! Jongenslievendeugd!!! Elke vierkante centimeter van die plek en ze was groot hoor!!- was beschilderd en met stucwerk versierd, allemaal bijbelse taferelen. Als je daar de misdienst gaat bijwonen, hoef je je geen seconde te vervelen, er is vanalles te zien!
Daar beneden hielden ze ook de relikwieën van de heilige Mattheüs bij, aan wie de kerk opgedragen was. Ik ben daar zo eens stiekem achter een dikke koord geglipt en die relikwieën van dichtbij gaan bekijken ik peins dat Mattheüs een bijzondere man was, want ik heb daar minstens drie schedels zien steken!!
Bitje kriepie hoor! Dat ze daar botten en knoken achter raamkes bijhouden!
Na nog een behoorlijk avontuur om uit Salerno te geraken, zijn we toch weer heelhuids in onze Masseria La Morella aangekomen. Marc deed nog een plonske, ik heb nog links en rechts wat fotos getrokken. Want morgen zijn we weeral de pist in, naar Puglia deze keer, het eigenlijke doel van deze reis.
Nu douche in, en nog een keer genieten van de superlekkere dingen die ze hier voor een appel en een ei klaarmaken.
Het heeft mij ongeveer een week gekost, om uit te vogelen, waarom die ontbijten hier zo schraal zijn: het avondmaal is zodanig decadent, dat je s morgens nog redelijk vol zit en eigenlijk geen zin hebt in eten.
Dus serveren ze: sneetjes zoutloos brood, een stukje ham, wat kaas,bitje confituur, wat choco...maar wat er nooit ontbreekt is cake of koekjes of iets in dien aard. De koffie is van de soort die je onmiddellijk alert en wakker maakt! Ding! Oogjes open, ikke wakker! Je moet bij het gieten het straaltje bijna doorknippen, geen sprake van de krant lezen door de koffie hoor!, héééééééééérlijk!
En ik wil hier ook meteen een foute uitspraak van een paar dagen geleden rechtzetten: de sossissen zijn hier overheerlijk! Maar wat we in Pitigliano hebben gezien, was denk ik een soortement van rariteitenkabinet, want we hebben in Nemi ook een soort van charcuterie-winkel gezien, waar ook rare sossissen hingen en kennelijk moet het zo zijn, dat er een laagje haar op de prosciutto staat om goed te zijn. Wij laten het niet aan ons hartje komen en fressen alles lekker op, want het eten is hier gewoon ju-hùùùùm! En ik wou de modeminnende lezers onder jullie ook nog even melden dat de combat-bermuda heel erg in is hier vooral voor de mannen, maar evengoed voor dames en de indianen botjes voor de dames, ook heel erg hip! Pluimen heb ik er nog niet bij gezien...
Allen naar de winkel dus of notaatje maken voor volgend voorjaar!
We hebben allerhande originele combinaties gezien, maar we twijfelen of dat een mode topper wordt, dus nog even niet vermelden hier Maar vandaag dus We hebben een danige sprong in het verleden genomen: eerst hebben we Herculaneum bezocht, dat tegenwoordig Ercolano heet. Jongenslievendeugd! Indrukwekkend!!! Dat heeft geen naam!Dit is een dorp dat vroeger vlak aan de zee lag, maar door de uitbarsting (je weet wel DIE uitbarsting) van de Vesuvius, lag de zee ineens 400 meter verder zee-inwaarts. Het hele stadje is in 79 n.C. bedolven onder 20 meter hete modder, ineens, plotsklaps en daardoor is eigenlijk het hele stadje zo goed als bewaard gebleven, wat het een heel interessant bezoek maakte, want alles zag er zo goed als nieuw uit. Heel indrukwekkend hoor! De mensen van deze stad, die pal aan de zee lag, hebben geprobeerd om te ontsnappen via bootjes, maar velen geraakten daar zelfs niet meer .
Na Herculaneum, zijn we naar de Grote Boosdoener, de Vesuvius himself gereden Een krinkeldewinkelweg leidde ons naar de top, onderweg werd het panorama mooier en mooier.
We moesten onze auto parkeren en dan nog zon 20 minuten klimmen naar de top. Gene zever over die losse keitjes en lavapuin! En dan zie je dametjes met stillettos écht het soort schoeisel dat je hier nodig hebt!
En de Vesuvius, tjah..wat kan ik zeggen? Natuurlijk was het indrukwekkend, maar wie had gedacht dat hij in een smeulende brij van steen en lava en zwavel zou kunnen pieren, was eraan voor de moeite (ik dus!) want de krater was eigenlijk gewoon een gat, met steengruis langs de zijkanten men had het evengoed gisteren algauw even kunnen uitgraven. Hm .ik had het mij enigszins anders voorgesteld,hier dus geen zwaveldampen, broebbelende magma en dies meer, maar gewoon stenen.
Ok, evengoed was het de klim naar de top waard hoor! We hadden een adembenemend uitzicht op Napels en de eilandjes Ischia, Procida en Capri! Jongenslievendeugd!!!!
De afdaling ging een stuk vlotter en van daar gingen we naar een volgend slachtoffer van de Ves: Pompeï.
PHOEH! Tienmaal phoeh! Dit was echt een STAD, met 20- tot 25.000 inwoners, dus we waren wel even zoet, en vooral: helemaal onder de indruk! De hele site is wel niet zo mooi bewaard als Herculaneum, maar er zijn huizen die vrij goed vanonder het puin gekomen zijn en de versteende skeletten van mensen die niet meer weg konden, maken natuurlijk ook enorm veel indruk.
Pompeï is een stad waar je volgens mij dagenlang in kan rond dwalen, dus onze drie uurtjes waren lang niet toereikend, maar toch OK om een heel goed idee te krijgen van hoe het ooit geweest is. Gene zever hoor, die oude Italiaanders! Slim, inventief, origineel, proper (zie de badhuizen en alle diensten die ze daar aanboden)
Ik kan er nog hele resumés van maken, maar dat wordt saai, neem van ons aan, dat we een superinteressante dag hebben gehad, en ons af en toe even moesten realiseren dat we hier en nu in het Italië van 2010 zaten
Na Pompeï hadden we wel genoeg gezweet voor vandaag en hebben we nog een plonske gedaan, maar aan het zwembad hier kan je niet blijven zitten, want je bent daar "walking dinner" voor hele huishoudens venijnige muggen, dus gauw douche genomen en gaan eten. Vanavond stond op het menu: antipasti de la casa (bruschetta-zoals-je-het-nog-niet-hebt-gegeten, juuuuummm! Daarnaast gegrilde aubergine en eierkoek met courgette), dan pasta of pannenkoek met kaas (ik niets, Marc heeft de caloriebom tot zich genomen!) dan kalfsvlees met balsamico en sla (maar een frietje zou er wel bij gepast hebben hoor, maar dat kennen ze niet!) en dan oh dear sweet lord!!! Een HEERLIJKE taart met chocolade en rode vruchen coulis en om de dag in schoonheid te eindigen: een limoncello (maar die smaakt hier zoals je hem nog niet hebt geproefd: zalig fris, dik van textuur, smakend naar NOG!)
En nu is het dus tijd voor ons mafke, maar eerst gaan we nog plannen hoe we onze dag morgen gaan doorbrengen .
Dikke kus voor iedereen,
Xxx
PS: en ook nog even vermelden dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is: er is geen enkele plek op mijn benen (en nu ook mijn armen!) die niet doorprikt is door die dfkjkjfqjqjskqjfkj muggen!!! Jeuken dat dat doet! Om zot te worden! Ik heb precies een hoop dikke roze badges op mijn beentjes staan! Heel schoon!!! En vooral: heel aangenaam! Miljaarde!!
Dan denk je: je logeert in een ietwat deftig driesterren-hotel, dus het ontbijt is zeker navenant niet dus! Wat een schraal en pover ontbijtje zeg! En dan nog geserveerd in de danig gedateerde parterre van het etablissement phuh! Dat zijn we beter gewoon hoor Om negen uur zaten we al in de auto, klaar voor de helse rit richting en voorbij Napels!
Om eveneens negen uur, was het al 27°C, bitje heet toch hé! Maar we hadden geen tijd om daar stil bij te blijven staan, en togen vol goeie moed richting maffia en vuurspuwende bergen.
En dan wil ik even een opmerking maken over het verkeer: DIE ITALIANEN ZIJN MAFKEZEN!!! Als je drie rijstroken hebt, blijf je toch alleen maar in het midden sjokken, ook al rij je maar goed 80 km per uur zeker?! En dan probeer je misschien ook eens welk baanvak het beste rijdt: midden? Rechts? Hm toch maar midden, of nee en palm je gewoon twee rijstroken in. De gemiddelde leeftijd die we vandaag voorbij gestoken zijn was minstens 75! Dat zijn dus ouwe patjes hé! Dat rijdt zoals dat stapt
trouwens...op tweerichtingsbanen waar je maar 50 mag en niet mag voorbijsteken... die "50" staat daar puur decoratief, om aan te geven dat je niet minder moet dan dat, en dat niet voorbijsteken?? je duwt de auto voor je gewoon in het struikgewas en hop! je bent er voorbij! Soit mijn nagels staan nu voor eeuwig en altijd in de zetel van de auto gedrukt, en mijn leven is met minstens een jaar ingekort, maar we zijn er heelhuids geraakt!
Zij het met het nodige zoekwerk, want alles is relatief in Italië:afstanden, namen van straten, wegen, .jongenslievendeugd!! met het zweet tussen onze billen van de stress en het gedoe, kwamen we dan toch in onze Agriturismo aan. ik moet wel zeggen: zelfs onze Truus was af en toe het noorden kwijt!
Gauw de auto leeggeladen (telkens weer een titanenwerk, wat slepen wij toch mee?!) en hop terug de hort op, naar Paestum het vroegere Poseidonia (klinkt als een naam uit Suske en Wiske, maar dit heeft echt bestaan!) Alwaar we wat geflaneerd hebben tussen prachtige tempels voor oa. de godin Hera en tussen restanten van een hele stad. Ook het museum hebben we bezocht (het was er lekker fris!) en het krioelde er van de hagedissen en van de interessant aangeklede toeristen allerhande...
Nadien terug naar de B&B, gestopt voor drinken aan de supermarkt, Marc nog even duik genomen, een paar gekkos van dichtbij bekeken (zijn de eerste die we hier zien, tot hiertoe waren het enkel hagedissen!) en nog maar eens langs alle kanten belaagd en aangevallen geweest door muggen! Àààààrrrggghhh! mijn benen beginnen stilaan op de landkaart van Italië te lijken, met bergen en al! dju toch!
Vanavond hier in de Agro gegeten, want we hebben half pension genomen, enneu voor 18EUR per persoon zitten we weeral stevig volgepropt: eerst was het een antipasta van geroosterde courgettes, paprikaslierten in olie en een stevig stuk pizza-achtig brood met tomaat en mozarella (oh ja, we zitten hier in de buffelmozarella streek en ik heb zowaar buffels gespot, niet in een delirium, maar echt!)
Dan was het pasta, voor Marc koude, met groentjes op zuur en voor mij penne met tomaat en kaas (vraag het maar niet, wij weten ook niet waarom we telkens elk een andere schotel kregen), DAN was hetvoor mij een soort van aardappelquiche met frisse sla, en Marc kreeg een klomp kip met vulling en sla.
En toen ben ik begonnen met schietgebedjes naar boven sturen, want NOG een gang en ik was uiteen gespat!
Gelukkig was het nagerecht watermeloen en Marc heeft nog een limoncello gedronken. Dat is van deze streek en de zijne was echt wel superlekker ! juhum!
Nu is het dus weeral bedjes-tijd en morgen gaan we de Vesuvius van dichterbij bekijken en een blik gooien op Pompeï.Hou het nieuws in de gaten, als er weer eens een voze toerist een stap te ver heeft gedaan richting krater, zijn wij het misschien wel!!
Het moet iets in de lucht zijn, misschien iets in het lekkere eten, maar we slapen hier allebei als rozen! (de absolute rust op zon heuveltop kan er ook voor iets tussen zitten natuurlijk!)
We hebben de boel ingeladen (wat een mens toch meesleept!), hebben ontbeten, nog een klapke gedaan met de baas, betaald en wijle weg, richting Viterbo.
Dit is een stad die helemaal katholicisme uitwasemt langs hoeken en kanten, in steegjes, op piazzas en in lanen want dit is de stad waar de bisschoppen en andere geestelijken leefden vroeger. Elke steen heeft dus wel een verhaal te vertellen. Ik vond het een mooie stad, maar Marc vond ze redelijk droefgeestig, wegens de redelijk donkere steen die gebruikt werd voor de gebouwen. Hmmmjah, dat is wel zo, maar het gaf het ook iets heel typisch en daar hou ik wel van. Ook de afstanden-die op het plannetje voer voor de geoefende stapper lijken- vallen heel goed mee, en zo hadden we nog tijd genoeg alvorens onze parkeermeter verstreek, voor een lunchke onder de arcaden.
Trouwens nog heel weinig geestelijks te zien daar in Vitterbo hoor!! Ik denk zelfs dat we een bitje afgezet werden in de fotowinkel, toen we een nieuwe memory card kochten (we zijn het kabelken van ons klein toestelleken, om de fotos op de pc te zetten, vergeten, duuuh!) en de mens er prompt 10 afdeed, toen ik fronsend zei, dat het nogal duur was .(moet ik onthouden en nog eens proberen!!)
Overal in de stad, en overal waar we geweest zijn, is het nog volop solden, maar hoe wil je nu dat mensen kleren passen, bij temperaturen van dik over de 30°C?! dus ik kan, wonder boven wonder, vlotjes aan de verleiding weerstaan!
En stilaan krijgen we hier ook last van stoflong ,dzjieses kraaist! Ik dacht dat er in India veel autos reden, maar das hier niet veel minder hoor! En die vespas krioelen er tussendoor dat het een lieve lust is, ze vallen van alle kanten aan, je moet hier ogen op je gat hebben en met ware doodsverachting de straat overstekent!! Want een zebrapad das voor woessen, als rechtgeaarde Italiaan stop je daar toch niet voor zeker!? Je slalomt, vertraagt, trekt nog snel even op en probeert dan de overstekende medemens zijn broek niet af te rijden! Interessant hoor! Als ze in België zouden rijden als hier, stonden we nummer één op de lijst van meeste ongelukken (als dat al niet zo zou zijn!) een wonder, dat hier niet meer mensen sneuvelen! Maar ja, in een land dat een paus bezit zijn de wonderen waarschijnlijk schering en inslag.
Soit .
Van Viterbo zijn we dan naar Frascati gereden, één van de Castelli Romani, en hoog boven Rome gelegen. Bijna overal in de stad kan je Rome beneden zien liggen, en vooral s avonds is dat prachtig! Ingecheckt in het hotel, gauw terug vertrokken naar Nemi (bekend om de bosaardbeien) alwaar we natuurlijk een doosje kochten. Ahum! En nog eens ahum! Ooit waren ze zeker en vast krakend vers, maar nu waren ze al flink op weg naar de aardbeitjes-hemel! Blègh! Heb er voor de schmik een paar opgegeten, maar de rest heb ik dan maar in de vuilbak geflikkerd, zonde van de centen. En ook het bosaardbeitjesijs hebben we op onze stilaan ronder wordende buik mogen schrijven, want er was geen enkele Gelateria open!Phuh!
Ook Castel Gandolfo was een beenhouwersreis, want we vonden het pokkending (het zomerverblijf van de paus dus) niet! Telkens als onze Truus ons naar rechts deed rijden, was dat een doodlopende of verboden straatje, dus hebben we maar gepast. Jammer maar helaas!!
Het is hier echt wel mooi, want de meeste van de stadjes liggen aan kratermeren, heel idyllisch!
We weten, dat het pokkenweer is in België, maar zo heet als het hier is, is een beetje teveel van het goede: vanmiddag onderweg naar Frascati was het 39°C!!! dan komt spontaan het nieuwe reclamefilmpje van Perrier in mijn gedachten
En vanavond hebben we na onze ontdekkingstocht door Frascati- deelgenomen aan de dagelijkse Passeggia (het flaneren over de boulevard en het kijken en bekeken worden, echt gezellig!)
En we hebben NOG een ervaring opgedaan: we zijn gaan eten in een typische, volkse cantina: plateau nemen, bord en bestek erop en dan aanschuiven en aanduiden wat je wil, en op het einde afrekenen, een soort van Lunch Garden maar dan veel en veel authentieker en gezelliger en typisch Italiaans (want je moet je er het niet afhoudende getater ook bij inbeelden!) heerlijk om de boel af te kijken!
Kogelrond en veel te veel gegeten. Hoe doen die mensen hier dat toch? Die smikkelen een antipasti, primi piatti, soms nog een secondo en dan nog een dolce op en blijven er elegant en slank uitzien wij voelen ons na iet of wat voorgerecht en nadien pasta alsof we opgepompt werden! (en zo zagen we er eigenlijk ook wel uit!! Al goed dat we nog een eindje moesten wandelen naar het hotel!)
Nu is het weeral hoog tijd om de boeken te sluiten, want morgen staat er een lange rit op het programma, van hier naar voorbij Napels pfff! Al maar goed dat er geen keuterwegjes zijn maar enkel snelweg!
Hey hey, hier zijn we weer! Dag 6 alreeds! Het gaat weeral veel te snel vooruit!
Vanmorgen de wekker om zes (6!!!) uur gezet en moeizaam uit het bedje geklauterd om à krieken du jour aan de zwavelhoudende watervallen van Saturnia te arriveren. De prachtige volle maan stond nog als een mozarella aan de hemel en daaronder werd de lucht zachtroze van het nakende ochtendgloren Heerlijk rustig en stil was het nog overal, geen mens op de toch al rustige kronkelwegen, en toen kwamen we aan de waterval, alwaar we toch niet de enigen waren! Zon tiental mensen hadden zich al over de bekkens verspreid, stoomdampen stegen op uit het water, het was heel mooi. En toen gingen we erin, Marc eerst natuurlijk, die moet de onontgonnen gronden exploreren, dat water is 38°C en dus zalig warm. Dus ik er ook in, en toen zei Marc de historische woorden hé kijk, hier zitten allemaal kleine wormpjes in dat water hier! Beikes, bweurrek, aaarrgghhh! Zo van die vliegenlarven, ge kent dat wel, van die kronkelende, zich op-en ontkrullende beestjes, die hier bruinrood afstaken tegen het witblauwe, kalkachtige water! Ik heb mijzelf héél erg moeten beheersen om niet recht te springen en luidkeels gillend het water terug uit te rennen (allee, struikelen en strompelen zou het dan geweest zijn!) Na een poosje dobberen en badderen, spetter, pieter, pater, lekker in het water, heeft Marc nog een toerke gedaan om wat fotos te trekken en is er toen in geslaagd om het water zijn tienslets af te laten pakken! Hij is er nog achteraan gekoerst, maar tevergeefs
Aan de auto hebben we ons commando in onze kleren gezet, nog algauw het sfeervolle en keimooie dorpje Saturnia bezocht en dan hop naar de Agriturismo voor een heerlijk-zij het beetje minder omvangrijk- ontbijt van ongezouten brood, met superjummie prosciutto en dito jummie kaas en een lekker kopje koffie, waarvan je bijna de straal moest doorknippen, heerlijk straf om de dag mee verder te gaan na een early rise!
De rest van de voormiddag en de vroege namiddag bleven in het teken van de oudheid staan, met een tochtje naar Etruskische vondsten in de vorm van uitgehouwen graven, waarvan er door de poreuze tufsteen (de locale steensoort) jammer genoeg niet veel overgebleven is, maar met een begeleidende tekst en een hele hoop fantasie konden we er ons het één en ander bij voorstellen.
Heel indrukwekkend was een hele lange spleet, uitgehouwen door de Etrusken om hun doden naar de laatste rustplaats te brengen. Indrukwekkend, niet enkel door het enorme werk, de zalige koelte, de zeldzame varensoorten die we hier zagen en het bijna constante geritsel van wegvluchtende hagedissen, maar vooral ook door de zwermen (zo leek het althans voor mij) dazen, die het heel halstarrig!!- op mijn zweet en mijn velleke dat met dat zweet bedekt was gemund hadden! Zie hé, dat zijn nu nét teveel beesten op één dag, vooral omdat je van een dazensteek zon joekel van een jeukende tet op je lijf krijgt, miljaar zeg! Dus ben ik gelijk een totale geschifte beginnen molenwieken, rondhoppen, slaan met boeken en dies meer, tot ik totaal uitgeput en half hysterisch en wanhopig de strijd heb opgegeven en in onze verbandsdoos een DEET-spray heb bovengehaald, nèm! Het zal jullie leren, rotbeesten (maarreu geen illusie hoor, ze vonden mij er nog een lekker beetje uitzien!)
Na onze trip (het graf van de Sirene was heel mooi!) in het winkeltje een focaccia gaan halen (bitje een tandenbreker maar soit) met heerlijke gerookte ham en een drinkyoughurt, hetgeen we op de veranda hebben verorberd, nadien wat gemaft (ik toch), gezwommen, gelezen,
Aaaaahhhhh .heerlijk toch! Vandaag zit de temperatuur alweer rond of boven de 30°C, bitje heet, maar het doet wel deugd!
Seffens nog een hapje eten in het dorp en deze dag zit er weeral op!
Veel liefs van ons op het topje van een prachtige Toscaanse heuvel
Na een nachtje van veel wakker worden van jeukende muggenbeten allerhande, een deugddoend doucheke en een lekker ontbijt, waren we ready to go, voor een lange trip zuidwaarts
Het doel van vandaag is Zuid Toscane, op de grens van Lazio.
En de gps wijst dan zon 250 km aan, en je denkt dat je dat "algauw even afbokst "op zon tweeënhalf uur .niets is minder waar! Want de wegen hier zijn niet meer wat ze ooit geweest zijn of ooit zullen zijn, en ze worden bevolkt door wegpiraten en gelegenheidsslakken, die vooral interessant zijn als er een wegversmalling komt en je minutenlang en langer achter zon koekendoos moet tuffen!
Soit, ons doel vandaag was enerzijds Orbetello, een schiereiland/lagune en kennelijk de place to be voor al wat een beetje geld en status heeft (zoals naar het schijnt prins Alexander van Nederland en zijn gevolg) we hebben onze ogen goed opengetrokken maar Alex noch Maxima waren te bespeuren L
Maar ook hier weer: Italianen, Italianen en Italianen als vliegen op een stront! Voor één keer vallen we eens niet over de Duitsers of de Hollanders!! maar, saai als we zijn, hebben we het niet zo voor deze pittoreske maar keidrukke badplaatsen, waar er een overdosis aan blote mensen, goed ingevet en/of bruinverbrand rondhuppelt! Mijn preiwitte benen krijgen hier prompt een complex!
Dus dan maar het binnenland in, richting Cattabio (ons logeeradres) in Zuid-Toscane.
Aaaaahhhhh! Het voelt eigenlijk al bijna als thuiskomen! Het landschap, de sfeer, de olijf- en pijnbomen en parasoldennen, het krinkeldewinkel van de wegen, het kei-vér over steile keuterbaantjes moeten rijden naar het dichtstbijzijnde dorp (lees: handvol huizen en drie katten!),het onvermoeibare getsjirp van de krekels,
Eerst nog even een stapje gedaan in het slaperige (want siësta tijd) dorp Montemerano, heel sfeervol, zij het wat stilletjes ik vraag met telkens weer in die steile dorpjes af: hoe doen die mensen het toch?! Als die naar de Colruyt gaan, hoe slepen die al dat gerief naar boven?! Das een monnikenwerkje om u tegen te zeggen! Niet te doen!
En hoe je je in de winter in deze hooggelegen (lees: kei steile) dorpjes moet voortbewegen, beats me, met een slee-met-rem veronderstel ik!
Dan doorgereden langs de termen van Saturni en de waterval-met-vrije-toegang, waar we morgenvroeg ons geluk (lees: zo weinig mogelijk mensen tegenkomen!!)gaan beproeven! Vandaag was het er een over de koppen lopen, NIET onze ambitie!!!
Met een beetje zoekwerk ons logeeradresje gevonden, bovenop een heuvel, in the middle of nowhere en begot zelfs een hele uitleg met de patron gedaan, ik in koeterwaals Italiaans, hij in zijn eigen taal J maar we verstonden elkaar (toch min of meer)
Na een plonske in het zwembad(Marc) en wat luieren in de ligstoel, zijn we toch nog in actie geschoten en zijn we naar een dorp op een tufstenen rots gelegen Pitigliano- gereden enhebben daar wat rondgekuierd. De dorpsidioot tegengekomen en sossissen zien hangen, die je nog niet aan de hond zou durven voeren maar die mensen kennelijk lekker vinden! Blèèègh!!
Terug gekomen en ons in het plaatselijke restaurant op de menukaart gestort. Rondrijden in de frisse buitenlucht maakt duidelijk hongerig (en reizen in Italië is een caloriebom, maar daar denken we nog niet teveel aan!)
Bij wijze van digestif nog even op de zetels rond het zwembad gaan liggen en de wolkenloze sterrenhemel bekeken en een poging gedaan een grote of kleine beer te vinden . Niet gelukt ! Maar hemels, de temperatuur hier is rond de 24°C (het is 23:00 uur), in de verte klingelen bellen van schapen (moeten die beesten niet slapen?!) en de krekels geven het beste van zichzelf gewoon zalig genieten! Hier kan je oud worden!!
Aaaaaahhhh, de kleine vreugdes van een extra goed hotel: geen urenlangopgewarmde koffie, maar versgemaakte cappuccino of espresso, verse fruitsla (hoewel mijn betere helft een héél raar gezicht trok bij het verorberen der papaya!!), goeie kwaliteit muesli (bijna zo goed als in Café Balthazar in New York!!) en zo nog een paar dingen meer, die het starten van de dag extra veraangenamen.(en even denken we dan niet aan de joekel van een tet die ik op mijn knie heb staan, van het nachtelijke bezoek van (hopelijk maar) een mug of ander slurpdier. Idem dito op mijn enkel en das een vrie lastig plekje!!!! L
Dan de shuttlebus in van het hotel richting veerboot naar Cinque Terre. We hadden een mooi plekje aan de zijkant ingepalmd en waren klaar voor Het Grote Werk.
Eum maar is het normaal dat zon veerboot zo ligt te wiebelen??? J
Eerst voeren we van La Spezia naar Portovenere. Deze keer-wegens het vroege uur- nog zonder zonnende Italianen op elke vrije rots die te vinden was. Ik blijf erbij, Venus die hier geboren zou zijn- zal zich wel totaal rotgeschrokken zijn van de begankenishier!!!
Pràchtig om dit stadje deze keer vanop zee aan te vallen en toen was het al gedaan met de vreugde, want ons schoon, cosy, goedgelegen plekje moesten we al meteen verlaten om op een andere veerboot over te stappen! Dedju! LL
Maar wij zijn trotterkes en laten de mozarella niet vantussen onze focaccia halen, dus op de volgende boot hadden we OOK een schoon plaatske, mét zicht op alle vijf de gronden! Nèm!
Zachtjes doorkliefde de boot het stille water der Ligurische kusten, dat er diepblauwgroen en geheimzinnig bijlag. We staken eenzame motorbootjes voorbij of mensen die dachten dat roeien een fijne bezigheid was en halverwege de zee toch van mening moesten veranderen
PRACHTIG om vanop zee deze dorpjes te zien, het geeft ze nog iets extra's dat je vanop land niet kan zien! We legden aan, bij alle vijf de dorpen, maar wij gingen pas aan wal in Monterosso al Mare, het laatste en grootste Terre-dorpje. Enneu de uitdrukking ze hebben nen boot gelost zeker?! was hier ten zeerste van toepassing!!! J
Wel het klinkt arrogant, maar eigenlijk hebben we al mooiere dingen gezien dan deze vijf dorpjes die op UNESCO werelderfgoedlijst staan. Want buiten een paar gekleurde huizen - sommige in danig erbarmelijke staat, je zou denken werelderfgoed er kan een eurooken af, maar noppes hoor, de verf is afgebladderd en het huis ziet er niet echt fris meer uit- is er ook geen lap, maar dan echt geen LAP te beleven hé! Een handvol restaurantjes en wat souvenirwinkels moeten de boel recht houden.
En die toeristen àààrrrggghhh! Als in trance bewegen ze zich voort ok het is warm!- met de blik op oneindig en het verstand al in de vergeetput gedonderd en walsen gewoon over je, door je foto, whatever NIET GOED VOOR DE NAASTENLIEFDE!
We hebben de hele tros afgewerkt: Vernazza, Corniglia,Manorola en via de Via del Amore (met massas hangsloten als teken van eeuwige trouw tussen geliefden, ahum!) naar Riomaggiore. Tussendoor telkens de trein genomen, zodat ook wij mochten proeven van de Italiaanse stiptheid van de treinen, half uur vertraging in een station waar NIETS te beleven viel! Maar wij hadden ons lesje al goed geleerd, dus in het volgend station werd een arendsblik geworpen op de tijdstabel zodat we niet riskeerden om te laat in deze-overigens leuke maar stinkende- dubbeldektrein te stappen!
Op het einde van de Terre, de trein naar La Spezia genomen, een veel te duur!! pintje gedronken en dan met zware en knikkende knietjes een roteinde naar het hotel gewandeld. Met het zweet tussen de r t , lichtjes muffend naar warm en plakkerig en zweet en snakkend naar een douche, in ons hotel gearriveerd.
En vanavond alweer heerlijk op een steenworp van het hotel, nadien gehoord dat ze met het hotel samenwerken, de snoodaards!!- gegeten en nu gaan we op zoek naar een brug om morgenavond onder te slapen. We gaan steeds meer zuidelijk, nu vallen we Zuid-Toscane aan
Allereerst: hotel Langhe in Alba is een keigoed, zeker aan te bevelen, niet te missen hotel!!! Niet alleen hadden ze verwennerijen als heerlijk geurende douchegel met gember en heerlijke bodylotion, ze trakteerden vanmorgen met een jummie ontbijtbuffet en met stomende, schuimende, hete cappuccino en we kregen als kadootje nog een pak grissini mee, zomaar als je dan bedenkt dat dit hotelletje 2 goedkoper was dan den Albergo aan het Lago, dan is dit toch wel een topadresje!
Ten tweede: als er iets als reïncarnatie bestaat, dan zijn er twee dieren die ik nooit wil worden: een mol en een mier, want beide heb ik al mogen meemaken vandaag! Tunnels, tunnels en nog tunnels, nog nooit van mijn leven zoveel tunnel gezien als vandaag! Je zou er begot nachtblindheid aan overhouden!!
En mieren prachtige dorpjes als Portofino, Carpallo en Portovenere waren overspoeld door mensen in alle mogelijke maten, maar voornamelijk Italiaans van origine! En dan komt de heremiet in mij naar boven en begin ik te denken,dat ik toch meer in de wieg ben gelegd om boven op een heuvel schapen te hoeden!
Ik voel me ook totaal niet geroepen om mij als een zeeleeuw op een rots uit te strekken en dan maar te bakken, blègh! Soit
Van Alba reden we naar Carpallo (vlak bij Portofino) alwaar we gewoon nergens (NERGENS!!) een parkeerplekje vonden. Dit is ook de allerlaatste keer, dat we in augustus naar Italië trekken, want alle Italianen nemen duidelijk verlof tot aan het gaatje!
Heel weinig andere toeristen gehoord of gezien vandaag. (= niet erg)
Portofino vonden we een tikje overroepen en ook vééééél te duur (5 voor een uurtje parkeren en dan geraakten we de parking niet uit doordat een Griekse toerist dacht dat hij zijn centen in de gleuf voor de kaart moest proppen!)
Tjah en aangezien winkelen bij Dior en Gucci niet op de planning stond, zijn we dan maar doorgereden naar La Spezia.
Rond half drie in het hotel www.hotelghironi.it aangekomen alwaar we heel vriendelijk werden ontvangen door een mevrouw-met-bitje-snor en een taaltje waar die van Fawlty Towers jaloers op zouden zijn!! Maar ik kon mijn gezicht in de plooi houden! Meteen ook onze trip voor morgen naar Cinque Terre vastgelegd en dan naar Portovenere gereden.
Maar nu moet mij iets van het hart over gemotoriseerde italiaanders: dat is gelijk vliegen, dat komt van alle kanten op hun motosjiklet aangesnort, zwengselt en manoevreert, komt van links, steekt rechts voor, rijdt bijna in uwe koffer of gooit alles dicht vlak voor jouw voorwielen!
Allee, een wonder dat we zonder blikschade in Portovenere geraakten!!
Tjah en zo moeten mieren zich rond een overrijpe, te pletter gestortte zoete pruim ook voelen dzjieses kraaist! Heel veel bloot vel, soms wat meer bloot dan ons lief was en nergens (ALWEER NERGENS) ook maar één miezerig plekje om onze auto neer te poten!! FFS!! Uiteindelijk wel gevonden, de aanhouder wint
Wat rondgelopen, het landschap en de zonnende meerminnen en mannen bekeken, een cappuccino geslurpt op het plein en dan stilletjes terug. En vanavond half La Spezia afgestruind op zoek naar het restaurant dat de madam van de receptie had aangeraden op een blinde (!!!) kaart!! Toch gevonden nogal krakken dat wij zijn hé!- en superlekker en goedkoop gegeten en gedronken.
Nu vroeg in bed, want morgen wordt een lange dag op de vijf gronden.
Zij die hopelijk niet zeeziek zullen worden, groeten u!
Na amper twee dagen in dit land weten we het al: dit is het wel! Hier zouden we oud kunnen worden: lekker weer, lekker eten, lekkere wijn, mooie dingen om te zien, zucht!
Vanmorgen wakker geworden met een pied-dans-leau-gevoel, want het enige wat we vanuit ons bed zagen was het meer, nu nog gehuld in prille ochtendnevels en strak als een trom, nog even heel rustig, voor het weer helemaal gesplitst en gespleten wordt door motorboten, zeilers, zwemmers,veerboten,
Heerlijk geslapen overigens! Jammer van die Duitsers, die danig beschonken en luid giechelend voorbij onze kamer gestommeld kwamen, maar voor de rest: stilte.
Het ontbijt was zeer behoorlijk en al maar goed dat we even, Belgisch braaf zijnde, gecheckt hadden waar we mochten zitten, want dat was duidelijk niet eender! NIET aan een tafel voor drie, NIET aan een tafel voor één, nondepitjes zeg! Maar de koffie was heet en overvloedig, beats me waarom ze daar dan een hele volle kan schuimende melk bijgeven, maar: beter dat dan zon dommig cupje met nepmelk!
Na het ontbijt onze boel bij elkaar gezocht en terug in de auto gefoeffeld en hopla! Wijle weg, richting Verbenia en La Stresa. De zon was ook vandaag volop en gul van de partij, met temperaturen van rond de 30°C (bitje heet!) en dat maakt alles toch veel mooier hoor!
Maar de villas en hotels rond het Lago, das gene zever! Daarvoor moet je ergens anders je boterham verdienen dan bij Borealis! Jongenslievendeugd! Belle époque van de bovenste plank!
Toen lieten we het meer voor wat het was, en togen richting Alba. Ahum! We moesten daar wel een berg van jewelste over, met HAARSPELDBOCHTEN! Jfc (=jesus f*cking christ!) zeg! Gene zever hoor!
Toch zonder enig probleem en zonder foute richtingen en codas allerhande in Alba gearriveerd alwaar we een schattig hotelletje blijken geboekt te hebben, waar we zelfs een welkomstdrink kregen! Maar eerst even de kamer bekijken .
Na minutenlang vruchteloos gepier en gezoek, bleek dat er geen badkamer was. F*ck! Dus, ik klaar om naar beneden te stuiven en een kamer MET badkamer te vragen. Tot Marc ineens zei: maar dat kan toch niet?! Die kamer hiernaast (die ze net aan het poetsen waren) heeft een uitsparing, dus er moet een badkamer zijn! AHUM! Die was er ook maar wel met een schuifdeur, ipv een draaideur!!! DUUUHHH!!! Hadden we gewoon aan die deur liggen prutsen en in en uit het slot draaien, ipv er even aan te schuiven!!!!???!! Nogal globetrotters dat wij zijn hé!www.hotellanghe.it
Dan zijn we de buurt wat gaan verkennen: Grinzani Cavour met prachtig kasteel (en typisch Italiaans barreke met Franse WC, OOK een belevenis hoor!!!! )Barolo (bwah, niet veel méér te zien dan het kasteel waar we niet in konden en wat enotheken. Wijn kunnen we niet kopen, want die chambreert elke dag tot we terug zijn in de koffer van over de 30°C, dan is die rijp voor de vuilbak! En dan Bra bezocht, maar ook dat kon ons niet echt bekoren, misschien ook omdat het zondag is en alles potdicht is? Het zal wel aan ons liggen, maar we vinden Piemonte niet echt heel speciaal, het heeft veel weg van Montagne de Reims, maar met hogere heuvels. Mooi, maar niets spectaculairs (zijn we verwend of zijn we verwend?)
Dan terug naar het hotel, wat gelezen in de tuin, ons drankje genuttigd en dan gaan eten op het Piazza Navona op een heel gezellig terras met SUPERLEKKER eten en nog veel betere wijn. (die weegschaal, die verban ik naar de zolder!)
Nadien nog wat geflaneerd in de prachtig verlichte straten van Alba, Marc heeft ijsje geproefd en de avond was weer supergeslaagd!
Morgen trekken we richting La Spezia, om de Cinque Terre te bezoeken en nog ander moois onderweg.
hey iedereen! het krieken du jour, werden al iets rijpere krieken, want het was zó vroeg dag en het bedje was nog zo zalig!! Rond 04:15 uur trokken we de garagepoort achter ons dicht en kon Het Grote Avontuur beginnen. Voor mijzelf kwam Klaas Vaak al snel terug even dag zeggen, ik heb een heerlijk knorretje gedaan van Brussel tot Luxemburg en toen , na het obligate plasje en de koffie-die-naar-alles-behalve-koffie-smaakte, nam ik het stuur over en reden we verder. Alles verliep wonderwel rustig, tot we aan wegwerken in Colmar kwamen... die fransozen zullen ook eens niet de moeite doen om een Groot en Duidelijk bord te maken, neen, we zetten "Colmar" met een onnozel pijlke vlak waar de mensen af moeten. we hebben dus de afslag gemist, en mochten dus terugrijden en nog eens in de rij gaan staan...zucht! Maar ook dat leed was gauw geleden en we schoten keigoed op, we haalden zelfs onze Truus (= de GPS) haar berekeningen vrolijk in, dus dat zag er goed uit! De Franse toiletten waren zelfs redelijk schoon, het "verloop" ging vlot, en wij klopten kilometer achter kilometer en in die auto van Marc is het alsof je het vanuit je luie zetel doet!
Maar...mooie liedjes duren ook in Zwitserland niet lang, en we werden gestraft voor ons jeugdig optimisme: de Gotthard-tunnel ging het em even doen: twee uren en een half file! Soort van blokrijden met stukjes en beetjes, zo zagen we onze vooropgestelde aankomsttijd van 13:37 uur naar 16:19 !!!
En ondertussen deed de zwaartekracht zich ook stilaan gelden en geraakte het blaaske maar voller en voller, het rijden over hobbelige wegen deed er niet bepaald goed aan! Maar ook deze hindernis was snel genomen, in de tunnel was het rustig rijden (en keiheet!! 38°C, maar met onze airco op 20°C voelden we dat nog niet !)
Na de Gotthard, dringend tijd voor plas-en drankpauze en dan kroop joors troelie weerom achter het stuur, nadat Marc er 4 uren had achter gezeten. Dus de hele auto terug omgesteld naar het korte-beentjes-type en neus-tegen-de-voorruit en zitting omhoog zodat ik ook "ne grote mens" lijk en wijle weg!
En dan komt de afslag van de snelweg en denk je: yes! We zijn er !! woehoe!!
Niet dus! Langs een krinkeldewinkelbaan, à la Boomsesteenweg met alle kleine en middelgrote ondernemingen van Noord-Italië aan beide zijden hebben we er nog redelijk lang over gedaan tot eindelijk het Lago Maggiore in zicht kwam (of moet ik zeggen: "die grösste See"?? het STIKT hier van de Duitsers en Duitstaligen!! niet te doen! Zelfs heeldere menus staan in het Duits!!! Jawohl!).
Langs een haarspeldbochtjesbaan waar Kim zeker groen en geel en mottig van zou geworden zijn, bereikten we onze Albergo, op een steile weg, met een heleboel trappen en we lagen dan nog op het derde, geen lift en nóg trappen!!!al maar goed dat ik een sherpa bijheb!!! Maar het uitzicht...aaaaahhh!! blauwe lucht, prachtig meer voor onze neus, ongelofelijk mooi uitzicht..dat maakte op slag alles terug goed!!
Gauw douche genomen, frisse kleren aan en naar Cannubio gereden (te voet is een zware zelfmoordpoging op een weg waar een voetpad de Grote Onbekende is) alwaar we gelijk de echten geflaneerd hebben op de boulevard langs het meer, een glaasje wijn met olijven en chipjes hebben genuttigd, intussen het moois, lelijks, hangends en minder hangends bekijkend en voorzien van commentaar (Trinny & Susannah, eat this!) en dan verder geflaneerd naar een heerlijke lusthof waar we voor een appel en een ei een jummie pizza hebben verhaptsjakt, doorgespoeld met het heerlijke Italiaanse bruiswater en een glaasje (of wat) rood.
En nu zitten we terug hoog en droog in ons zwaluwennestje op het balkon, met straffe verhalen van truckchauffeurs in onze oren (die hier beneden wat biertjes achterover kappen) en slierten sigarettenrook in onze neus. Intussen houden de lokale muggen buffet op ons fragiel velleke
Tijd om onder de wol te kruipen dus, morgen is het weer een mooie, lange dag
Dag iedereen (of enkeling die dit wil lezen), Nog een dagje te gaan en weg zijn we ! Afscheid genomen van de collega's, goeie raad gekregen, horrorverhalen gehoord, en goedbedoelde waarschuwingen ook in achterhoofd geprent. Wij zijn er bijna klaar voor, nu komt nog de grootste uitdaging: inpakken....!! En dan is het onze beurt om de Europese wegen onveilig te maken, om inspecties van snelweg-toiletten te gaan houden, en om de geijkte rek-en strekoefeningen als een doorwinterde Japanner uit te voeren na alweer een tripje van een paar uren. Binnenkort meer...
This will be the last word on our New York-trip. Our last day in the Big Apple was lovely, the weather was great: bright sunshine with a light breeze, just perfect to walk around, to discover some more streets and nice squares and lovely parks. Bought our last things (you can really shop till you drop over here!) and then put our credit cards to rest. We took the underground to Jamaica Center and then the airtrain to JFK. We took a stroll in the tax free department and bought ourselves a bottle of eau de toilette. Which proved to be a problem back in Gatwick airport!! Because USA doesn't belong to the EU and therefore the fragrance needed to be checked in !! DUHHH?! How can you do that when the tax free shop comes AFTER the check in?! And why can you bring perfume with you when you come via Heathrow and not when you come via Gatwick? Beats me ! We were NOT happy! Had to go all the way back to arrivals, past the customs, then go back to check in, have one of our backpacks- which was handluggage- checked in, prayed for it to arrive safe and sound in Brussels, then go to the oversized luggage corner and handed it in. Sigh...what a hassle! anyway, we arrived well on time in sunny Brussels and all our luggage arrived at once and immediately! Cool! And that was the end of a superlovely week in an unforgettable city!!
We do have a few tips: never, éver go to the shop LAFNAC on 42nd Street, between Fifth Ave and 6th Ave ! The are almost right next to Zara. They advert in their window with very cheap prices, to get the customers inside but they don't do honest business ! They have very good and sleek salespeople, but it is a rip off ! Do not go there. We learned it the hard way!!
if you want nice breakfast "in style", go to Balthazar in Spring Street. Not cheap but worth it! And if you look for a nice lunch to take away or to eat right next to the deli, go to Gourmet Garage on the corner of Broome and Mercer Street, it is lovely!
And if you'd have a question or a doubt, you can send us a mail via this blog. Meanwhile, take good care of yourself and thank you for reading our blog. a big hug, Marc & Ann Take good care of
Italië 2024
 "Sad"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Mad"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
