Op het werk heb ik naast mijn functie als verpleegkundige nog een tweede functie; namelijk die van bibliotheek. De meeste mensen die mij goed kennen, weten dat ik een behoorlijke collectie boeken vergaard heb en ik doe dan ook niets liever dan andere mensen mee te laten genieten van mijn boeken. Eén van die mensen heeft mij nu voor de tweede maal op rij een boekenbon cadeau gedaan. Met die bon kocht ik twee boeken. Eén daarvan was De kleine bakkerij aan het strand.
Als je nu een boekenwinkel binnen stapt, kan je niet om Jenny Colgan heen. Zo heb je haar bakkerij reeks en de reeks Café, zon en zee. Dit boek was al geruime tijd in mijn been aan het bijten, mijn keuze was dus snel gemaakt.
Polly besluit na een professionele opdoffer haar boeltje te pakken en naar Mount Polbearne, een dorpje in Cornwall te verhuizen. Ze wil met een nieuwe lei beginnen en ze is meteen betoverd door het charmante dorpje aan de zee. Polly zet haar tegenslagen aan de kant en begint er te bakken. De lokale bevolking laat ze mee genieten van haar baksels. Beetje bij beetje krijgt ze haar plaatsje in het dorpje en kan ze zelf aan de slag in de enige bakkerij op het eiland. Ook op liefdesvlak gaat het Polly voor de wind, maar zal ze uiteindelijk als een echte eilandbewoner door het verdere leven kunnen gaan?
Oh, ik was zwaar ontgoocheld in dit boek. Jill Mansell schrijft op het boek: mijn favoriete schrijfster maar - sorry hoor - Colgan komt nog niet tot aan haar knieën. Haar schrijfstijl vond ik echt niet goed en ok heb mij wat door dit boek moeten sleuren. Het had mij echt niet mee en totaal niet romantisch. Spijtig, maar nu weet ik wel dat ik geen boeken meer koop van deze schrijfster.
Langs verschillende wegen kreeg ik te horen dat ik zeker eens de boeken van Ish moest lezen. Toen ik hem op de boekenbeurs zag, kon je echt niet heen om de enorme lange wachtrij die er stond. Dus voor mijn 42ste verjaardag had ik de boeken Cécile en Het moois dat we delen op mijn verlanglijstje gezet. Op 6 juli mocht ik mijn cadeautjes openmaken en één daar van was Cécile.
De elfjarige Djibril leidt een onbezorgd leven in Marokko. Hij doet niets liever dan zijn moeder helpen in het huishouden. Als hij water moet gaan halen aan een bron in Tawhelt, vindt hij niets leuker dan in het water te duiken van op een steeds hogere hoogte. Zijn vader wijst Djibril steeds terecht over het feit dat zijn plaats in de Moskee is en niet de hele tijd naast zijn moeder. Djibril kijkt ook enorm op naar zijn broer Kareem, die als gids werkt. Wanneer op een dag een nieuwe groep toeristen aankomt, is één van de reizigers Cécile. Kareem is meteen geïntrigeerd door het Franse meisje en ondanks de taalbarrière worden de twee naar elkaar toegetrokken. Op dat moment beseft niemand echter dat deze ontmoeting er voor zal zorgen dat het leven van Djibril en gans zijn familie nooit meer hetzelfde zal zijn.
Ik weet het, er verschijnen niet veel literaire werken op mijn blog. De reden daarvoor is dat het meestal geen opbeurende verhalen zijn. Het leven is al hard genoeg, en daarom vind ik het leuk om boeken te lezen waar je kan wegdromen. Dat neemt niet weg dat ik het zeker kan appreciëren. Maar altijd dit soort boeken lezen, dat kan ik niet. Cécile is een boek dat je aangrijpt. Toen ik het aan het lezen was, had ik totaal geen idee welke richting dit verhaal zou uitgaan. Een uniek gevoel moet ik zeggen. Ontroerend dat wel, maar voor mij vooral naar het einde toe te donker. Als ik nu de naam Cécile hoor zal ik tot het einde van mijn dagen wel onherroepelijk aan het boek van Ish terugdenken.
Ik moest maar één blik werpen op het boek Het begint met een blik en ik had het mee naar huis. Dit boek maakt deel uit van een trilogie. In elk boek komt komt één van de drie broers OGrady voor. Alle drie zijn ze dierenarts en werken ze samen in Redwood Ridge in hun dierenartspratijk.
Na een op de klippen gelopen huwelijk besluit Avery Stowe samen met haar autistische dochter Hailey naar haar moeder in Redwood Ridge te verhuizen. Wanneer Avery en haar dochter een hondje in nood vinden, gaan ze naar de dierenartsenpraktijk van de OGradys. Daar ontmoet ze Cade OGrady. Door een misverstand verloopt de eerste kennismaking niet zo goed. Maar éénmaal dat misverstand van de baan gaat het Avery voor de wind en kan ze zelfs in de praktijk aan de slag. Zo leert ze Cade beter en beter kennen. Zal haar gebroken hart terug geheeld worden door deze nieuwe man in haar leven?
Het is zeker een leuk, ontspannend boek. Het begon ook zeer goed - niets op aan te merken - maar gaandeweg, en dat stoorde mij, had ik meer en meer moeite met Avery. Uiteindelijk is er natuurlijk een happy end maar door de houding van het hoofdpersonage, kreeg dit boek geen vier sterren. Ik wil zeker nog de andere twee boeken lezen en ze liggen hier natuurlijk ook al op mij te wachten.
Het is al bijna vijf jaar geleden - ik heb het nagekeken - dat er nog een boek van Harlan Coben op mijn blog verschenen is (zie boek 188: momentopname). Het was dus de hoogste tijd om daar verandering in te brengen. Toen ik ging snuisteren in Het Kruidvat, botste ik op dit boek.
Zes jaar geleden ontmoette Jake Fischer Nathalie, de liefde van zijn leven. Maar wanneer Nathalie met Todd Anderson trouwt stort zijn wereld in. Jake is uitgenodigd op hun huwelijk en daar drukt Nathalie Jake op het hart dat hij haar voortaan gerust moet laten. Jake houdt zich gedurende zes jaar aan zijn belofte tot hij op het overlijdensbericht van Todd Anderson in de krant botst. Nu zijn Nathalie terug vrij is, besluit hij naar de begrafenis te gaan. Jake weet echter niet wat hij ziet, want de echtgenote van Todd is helemaal niet Nathalie. Ondanks zijn belofte, besluit Jake op onderzoek uit te gaan.
Zes jaar heeft mij zeker niet teleurgesteld, Coben is een meesterverteller in zijn genre. Vanaf pagina 1 heeft hij je als lezer direct mee. Dit is geen klappertandende thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit, maar het boek verveelt geen moment!
In onze kleedkamer op het werk is een schap waar mensen boeken deponeren, die ze niet meer willen. Ik vind het altijd super om te kijken wat de mensen achterlaten en een nieuw leven willen bezorgen. Eén van deze afdankertjes was Ontvoering in Venetië van Konsalik. Nu, deze schrijver is mij absoluut niet onbekend want mijn moeder heeft de boeken van Konsalik verslonden. Mijn beslissing was vlug gemaakt. Ik nam het mee naar huis.
Dr. Berwaldt is een medicus die zich bezig houdt met kankeronderzoek. Op een dag vindt hij het medicijn om kankercellen te vernietigen. Een ontdekking van jewelste ware het niet dat er spijtig genoeg een keerzijde aan de medaille is. Wanneer het medicijn in de verkeerde verhoudingen gebruikt wordt, is het een massavernietigingswapen. Dr Berwaldt wordt gecontacteerd door een Italiaan die dit medicijn op de markt wil brengen. Berwaldt reist af naar Venetië en maakt kennis met Cravelli, de Italiaan die zijn medicijn op de markt wil brengen, maar zijn zijn plannen wel zo zuiver als hij zelf beweert? Ilsa Wagner, zijn secretaresse, wordt door Berwaldt opgedragen naar Venetië te komen. Eens ze daar aankomt, is Dr. Berwaldt spoorloos.
Ik heb dit boek zeker met veel plezier gelezen. Het is geen hoogstaande literatuur, maar het is een onderhoudend boek. Ik wou wat meer romantiek, maar ik ga zeker nog boeken van Konsalik lezen. Gelukkig had mijn moeder bijna de gehele collectie in haar boekenkast. Ik vind het dan ook zeer leuk dat ik, haar dochter, nu ook kennis gemaakt heb met Konsalik en dat allemaal dankzij een schap in de kleedkamer.
Simone Van der Vlugt is een Nederlandse schrijfster van voornamelijk thrillers en historische romans. Nachtblauw is één van haar historische romans. Ook deze schrijfster is een primeur voor mijn blog, dus ik was wel benieuwd wat ze mij te bieden had.
Het verhaal speelt zich af in 1654. Catrijn is juist weduwe geworden. Ze besluit haar boerderij en het dorp te verlaten en wil naar Alkmaar. Ze gaat als huishoudster bij de familie Nulandt aan de slag. De vrouw des huizes volgt schilderlessen. Catrijn wordt opgedragen haar bij te staan bij het uitoefenen van haar passie. Ook Catrijn, die zelf gefascineerd is door de schilderkunst, is in haar nopjes en helemaal omver geblazen als ze Rembrandt Van Rijn ontmoet. Het verleden ligt echter op de loer en ze vertrekt naar Delft waar ze bij Evert Nulandt aan de slag kan. Catrijn is in de wolken als ze als schilderes aan de slag kan in de plateelfabriek, een fabriek waar men porselein vervaardigt. In deze fabriek vindt ze de liefde en zorgt zij voor het ontstaan van het Delfts blauw. Verschillende tegenslagen kruisen haar pad, maar ze zet alles op alles om het geluk te vinden.
Dit was een heerlijk boek, te vergelijken met Girl with a pearl Earring. Vanaf pagina één waan je je in die tijd. Het boeit tot de laatste pagina. De schrijfster heeft de geschiedenis verweven met fictie en daar is ze super in geslaagd. Ga zeker nog van haar lezen.
Op 23 mei zijn de winkels na een lange lockdown terug open. Onder het motto, we moeten de kleine zelfstandigheden in deze moeilijke tijden steunen, bracht ik een bezoekje aan mijn favoriete winkel in Halle, namelijk de Standaard Boekhandel. Het was er gelukkig heel rustig en na een grondig onderzoek van de ganse winkel kocht ik maar liefst drie boeken. Eén ervan was het volgende boek dat ik hier nu ga bespreken Het dorp. Het boek is geschreven door een Vlaamse schrijfster. De Vlaamse schrijvers moeten we zeker en vast steunen en de korte inhoud stond mij aan. Daarom mocht dit boek zeker met mij mee.
Eline, een journaliste is op weg naar huis als ze tegen een betonnen blok rijdt. Haar auto doet het niet meer en ze heeft geen bereik op haar GSM. Ze is in the middle of nowhere en besluit naar het nabijgelegen dorp te stappen. Zo belandt ze in Koolbeke, een dorpje langs de Durme. Wanneer Eline daar aankomt, wordt ze niet met open armen ontvangen. De bewoners zijn niet bijster communicatief en zeer argwanend. Ze is gedwongen om er te overnachten, maar ze kan er niet echt haar vinger opleggen wat er aan de hand is in Koolbeke.
Het boek is ingedeeld in vier grote delen. Dat is bijzonder vond ik. Je zit volledig in het verhaal als in deel 2 een totaal nieuw verhaal wordt verteld. Ik vond dit persoonlijk spijtig. Vooral omdat het eerste deel zeer spannend en mysterieus is, en het tweede deel dat totaal niet is. Op het einde van het boek komt alles wel een beetje samen, maar toch wrong het voor mij een beetje.
Vorig jaar zag ik dit leuke boekje in de winkel liggen. Ik dacht bij mezelf, dit is een uitstekend verjaardagscadeautje voor mijn man. Hij had het eerst gelezen en vertelde mij dat ik het zeker ook eens moest lezen.
Dit boek gaat dus - rarara, hoe raad je het - over de kat. De auteur, zelf eigenaar van een kat Ziggy, doet het gedrag van de kat volledig uit de doeken. Het gedrag van de kat is volgens hem een ideaal voorbeeld van hoe wij als mens ons leven kunnen leiden. En inderdaad als hij zo alles op een rijtje opsomt, is het, moet ik toegeven een zeer goede en ontspannende manier om door het leven te gaan. Op het einde van het boek staat zelfs een testje om te kijken hoe zeer je op een kat lijkt. En ik ben geslaagd, ik ben duidelijk een kat ! Er zijn natuurlijk nog een aantal werkpuntjes maar ik heb hier thuis gelukkig ook studiemateriaal rondlopen, dat ik elke dag kan bestuderen, zodat ik ooit echt door het leven kan gaan als een echte kat.
Leuk intermezzo. Zeker voor mensen die zelf een kat hebben, is dit boek enorm herkenbaar en met momenten zeer grappig. Leuke citaten over katten, wissselen af met wijsheden over hoe we ontspannender door het leven kunnen gaan. Leest zeer vlot. Dit boek kan je makkelijk op een dag uitlezen.
Na het zeer goede Gespleten, boek 242 op deze blog, wou ik terug voor Slaughter gaan. Mijn keuze viel op Goede dochter. Het verhaal gaat over twee zussen, de dochters van een beruchte maar een nogal spraakmakende advocaat. Charlie en Sam zullen nooit meer hetzelfde leven hebben wanneer iemand wraak wil nemen op hun vader. De wraakactie loopt niet zoals gepland en Charlie, Sam en Gamma, hun moeder, moeten hierdoor de rekening betalen.
Ongeveer twintig jaar later, proberen de zussen nog steeds het gruwelijke trauma van zoveel jaren geleden te verwerken. Hun wegen zijn ondertussen gescheiden. Sam verhuisde naar New York en Charlie woont nog steeds in hun geboortedorp Pikeville. Op een dag is Charlie getuige van een schietpartij in de school waar ze op dat moment toevallig aanwezig is. Er vallen twee slachtoffers. En - hoe raadt je het - Rusty, de vader van Sam en Charlie wordt de advocaat van het meisje dat verantwoordelijk is voor de schietpartij. Maar wanneer hij haar op een moment niet meer kan verdedigen, contacteert hij zijn dochter Sam om het werk af te maken. Een niet al te enthousiaste Sam, besluit terug naar haar geboortedorp te keren om de verdediging van het meisje op zich te nemen. Want is alles wel zoals het lijkt?
Ik moet eerlijk zijn, ik had veel meer van dit boek verwacht. Slecht was het zeker niet, maar ik vond het bij momenten iets te langdradig. De focus in dit boek wordt vooral gelegd op de verbroken relatie tussen de zussen en niet zozeer op de schietpartij in de school. Dat is hier de zijlijn en misschien had ik het liever andersom gezien. Mooi, maar ik zou dit boek niet aanraden als je de eerste keer Slaughter leest.
Dit boek kocht ik in volle Coronatijden in de Carrefour. Op 13 maart 2020 veranderde ons leven volkomen toen het Coronavirus uitbrak. Boodschappen doen, werd toen helemaal iets anders en om mezelf een beetje te troosten, grabbelde ik snel dit boek mee.
Sarah wil een boek schrijven over een oud psychiatrisch ziekenhuis, Ambergate. Het gebouw is nu volledig in verval geraakt. Sarah verkent echter regelmatig het domein. Wanneer ze op een dag in één van de zolderkamers rondkijkt, botst ze op een groot aantal valiezen. Valiezen die ooit toebehoorden aan mensen die ooit in Ambergate gewoond hebben. In één van de valiezen zit een schilderij, een kruippakje, een haarborstel en een briefje. Sarah is verbouwereerd als ze de woorden op het briefje leest. Van wie was deze koffer, en waarom is ze achtergebleven op deze vergeten zolder ?
Dit boek is gewoonweg in één woord fantastisch. Je zit meteen wanneer je het boek openslaat in het verhaal, dat zich afspeelt in 2006 en in 1956. Het pakt je bij je strot. Zo goed is het. Het was lang geleden dat ik nog eens vijf sterren gaf aan een boek, maar dit verdient het dubbel en dik.
Ik vond dat het nog eens tijd was om een Deflo te lezen. Ik heb nu al een behoorlijk collectie van hem staan in mijn boekenkast. Mijn oog viel op Schatje waar de korte inhoud mij het meeste van aansprak.
Dirk Deleu en Nadia Mendonck worden op een nieuwe zaak gezet. René Pelgrims wordt op zeer gruwelijke wijze vermoord teruggevonden in een hotelkamer in het Mechelse. De rechercheurs bijten zich in het onderzoek vast en ontdekken dat Pelgrims naar het hotel werd gelokt door een sms. Ze vermoeden al snel dat de moord verband houdt met de moord op de achttienjarige Myrthe. Myrthe werd gewurgd teruggevonden nadat ook zij door een sms van haar vriend naar hun afspreekplekje werd gelokt. Haar vriend, hoofdverdachte nummer één, beweert dat zijn gsm gestolen was en dat hij onmogelijk Myrthe naar daar kan hebben gelokt. Het blijft echter niet bij deze twee slachtoffers. Meer en meer vallen mensen in de handen van een meedogenloze seriemoordenaar. Deleu en Mendonck beseffen dat de tijd dringt.
Dit boek is een typische politiethriller, waarbij een politieteam een zaak moet oplossen. Het verhaal van de moorden wordt ons verteld, maar ook de visie van de seriemoordenaar wordt uit de doeken gedaan. Het boek leest zeer vlot, geen ingewikkelde zinnen, waardoor het uit is voor je het wel en goed beseft. Dit is geen uitblinker, maar het was wel aangename lectuur.
Ik heb After leren kennen door Telenet. Op een dag was ik in mijn TV-theek aan het zoeken naar een film. Snel botste ik op de film After. De korte inhoud was mij op het lijf geschreven en al snel maakte ik kennis met Tessa en de innemende Hardin, de hoofdpersonages in dit verhaal. Voor mij was het een zàlige film. Met kerst kreeg ik hem cadeau op dvd en sindsdien heb ik hem zeker al 10 keer bekeken. Het verhaal is gebaseerd op het boek van Anna Todd. Die had ik ook al even in huis en op een dag in maart begon ik eraan.
Tessa Young zegt haar middelbare school en haar vriendje Noah vaarwel en begint haar universitaire leven aan WCU. Al heel snel leert ze Hardin kennen, een jongen met tatoeages, piercings en een sexy Brits accent. Ze moet echter niets van hem weten. Toch voelt ze een aantrekking die ze nog nooit in haar leven heeft ervaren. Hardin is op zijn beurt geïntrigeerd door de brave Tessa. Gaandeweg leren de twee elkaar kennen en vallen ze langzaam voor elkaar, maar hun pad loopt niet over rozen. Omdat hun leefwerelden zo verschillen, botst het regelmatig eens tussen de twee. Maar als het goed gaat, waant Tessa zich in de zevende hemel al heeft ze nog steeds het gevoel dat Hardin iets voor haar verzwijgt.
Het boek was voor mij een zeer grote teleurstelling. Het begon zeer goed en het had mij direct mee, maar het boek is veel te dik. Dit verhaal kon ook verteld worden in 200 paginas minder. Het verhaal is een aaneenschakeling van aantrekking, afstoten en constant ruziemaken. Dat ging mij op een bepaald moment enorm ergeren. Ook het zogenaamde plot vond ik zeer hard. De film vind ik veel beter: minder ruzies en meer liefde. Ik ga dus de rest van de boeken niet kopen, maar de tweede film ga ik zeker kijken.
De jongen in de sneeuw is reeds het derde boek van de Zweedse misdaadschrijver Samuel Bjørk. Ik heb dit boek bewust even laten liggen, omdat dit het laatste boek is dat voorlopig is uitgegeven van deze schrijver. Soms wil je een boek waarvan je weet dat goed gaat zijn toch nog even bewaren, want als je er aan begint, is het voor je het weet uitgelezen.
Tijdens een visuitstapje van een vader en zijn zoon, slaan deze wel een zeer bizarre vangst aan de haak. In het ijskoude water ligt een jong meisje, gehuld in een ballerinapakje. Naast het meer staat een camera op een statief en op de lens is het nummer vier gekerfd. Natuurlijk wordt de bekende speurder Holger Münch op de zaak gezet. Deze doet ook nu weer beroep op Mia Krüger, die net op het punt stond om te genieten van een welverdiende vakantie. Samen staan ze voor een bizarre en ingewikkelde zaak. Niet lang daarna valt er een tweede slachtoffer. Ook hier vinden ze een camera met een cijfer in de lens gekerfd. Het duo zet alles op alles om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers zullen vallen. Kunnen ze de psychopaat opsporen die al deze moorden op zijn kerfstok heeft ?
Ik moet zeggen dat dit toch het minste deel is van de Holger-Münch serie dat ik tot nu toe heb gelezen. Er komen enorm veel personages in voor. Dat zorgt op een gegeven moment voor verwarring. Ik raad dan ook aan om dit boek snel te lezen en niet over een periode van twee maanden, want dan krijg je er denk ik kop noch staart aan. Het plot vond ik persoonlijk wel goed gevonden. Zo zie je weer maar eens. Leg je verwachtingen nooit te hoog, want dan word je dikwijls teleurgesteld.
Op 15 februari moest mijn man naar Reading voor zijn werk. Zoals iedere keer als hij mij achterlaat vind ik wel ergens een cadeautje voor mij wanneer hij weg is. Deze keer lag De schoonmoeder in mijn bed. Het is eens wat anders... Dit boek stond op de bovenste rij van mijn wish-list dus na een paar dagen al, kon ik me niet meer houden om mij in te laten met De schoonmoeder.
Lucy heeft nooit echt een goede relatie gehad met haar schoonmoeder. Ze deed verwoede pogingen om een relatie met haar schoonmoeder aan te gaan, maar door de afstandelijke, koele houding van Diana, is ze daar nooit in geslaagd.
Op een dag staat de politie voor de deur bij Lucy en haar man Ollie. Zoals meestal wanneer de politie voor je deur staat, is het geen goed nieuws. En inderdaad, de politie deelt hen mede dat Diana, Lucys schoonmoeder, gestorven is. Er wordt een afscheidsbrief gevonden en alles duidt op een zelfmoord. Het autopsierapport wijst echter iets totaal anders uit. In haar bloed worden sporen van gif gevonden: Diana is vermoord. De hele familie wordt grondig op de rooster gelegd, want wat is er de dag dat Diana vermoord is, gebeurd?
Het boek wordt benaderd in de ik-vorm, waarbij afwisselend Diana en Lucy de ik-figuur zijn. Het boek leest supervlot, dankzij de korte hoofdstukken, maar ook door de goede schrijfstijl. De stijl is een beetje te vergelijken met Lianne Moriarty (hier ook te vinden op mijn blog). Mijn verwachtingen waren hoog en ze zijn volledig ingelost. Dit boek raakt je. Zeker lezen!
Dit boek stond al een aanzienlijke tijd in mijn boekenkast. Het zal waarschijnlijk gedacht hebben, ze zal mij nooit meer lezen... maar je ziet, niets is minder waar. Hier mijn bespreking van De naderende storm van Rachel Hore. Het is de eerste maal dat deze schrijfster op mijn blog verschijnt.
Het verhaal begint wanneer Lucy Cardwells vader sterft. Bij het opruimen van zijn spullen botst Lucy op de naam Rafe Ashton. Haar stiefmoeder vertelt haar dat het een oom van haar vader was, maar vreemd genoeg, heeft Lucy nog nooit van deze persoon gehoord. Lucy besluit om naar St. Florian, het geboortedorp van haar vader in Cornwall te trekken, om dit mysterie te ontrafelen. Ze bezoekt er het vervallen, Carlyon Manor, het huis waar haar vader opgroeide. Ze leert er Beatrice kennen, een vrouw die haar hele leven in St-Florian geleefd heeft en die haar maar al te graag een antwoord geeft op haar prangende vraag wie Rafe Ashton was en waarom haar vader haar nooit iets over deze zogenaamde oom verteld heeft. Beatrice neemt Lucy mee naar het moment waar alles begon: namelijk een aantal jaar voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog...
Dit boek is zeker geen teleurstelling. De schrijfster slaagt er meteen in om de lezer te boeien in een stijl die is te vergelijken met Santa Montefiore. Wanneer we terugkeren naar vroeger en we in de tweede wereldoorlog terecht komen, verveelt dit boek geen seconde. De ontknoping wordt langzaam opgebouwd en het is dan ook pas op de allerlaatste paginas dat je te weten komt hoe de vork in de steel zit.
Drie kleine leugens was één van de kerstcadeaus die ik van mijn man kreeg. Aangezien ik zeer benieuwd was naar dit boek, heb ik het dus niet te lang laten liggen.
Ellen Mackinnon is in paniek wanneer haar huisgenoot en vriendin, Sasha, niet naar huis komt. Ellen besluit op onderzoek uit te gaan om te ontdekken wat er met haar vriendin is gebeurd. Niemand maakt zich echt zorgen, omdat het niet de eerste maal is dat Sasha voor een tijdje verdwijnt zonder iets van zich te laten horen tot ze dan plots weer opduikt. Ellen vreest dat een voorval, dat tien jaar geleden op oudejaarsnacht plaatsvond, er voor iets tussen zit. Ze zoekt alle personen die er die bewuste nacht ook waren. Al snel vermoedt ze wie achter de verdwijning zit... of toch niet ? En wie spreekt de waarheid?
Het verhaal speelt zich af in de ik-persoon. Maar in Drie kleine leugens, is de ik persoon verschillende keren iemand anders, waardoor je er echt wel goed je hoofd moet bijhouden. Met deze aanpak heb ik eigenlijk nog steeds veel moeite. Ik begrijp niet waarom nu zoveel boeken in de ik-persoon geschreven worden. Maar bon, desalniettemin heb ik toch genoten van dit boek. Je zit tamelijk snel in het verhaal en de schrijfster bouwt de spanning aardig op om dan toch wel tot een goed plot te komen. Goed boek.
Ik ben een enorme kattenliefhebster. Al heel vele jaren, heb ik dan ook deze schattige viervoeter als huisdier. Ook mijn collega Veerle weet dat ik dol ben op katten en ze raadde mij dan ook aan om het boek Met fluwelen pootjes eens te lezen. Haar zus had het gekocht en ik mocht het van haar lenen om te lezen.
Met fluwelen pootjes is zoals men in het vakjargon zegt non-fictie. Het verhaal speelt zich af in Spencer, een stadje in de staat Iowa. In de inleverschuif van de bibliotheek wordt op een koude wintermorgen een katje teruggevonden. Vicky, de bibliothecaresse, ontfermt zich over het verkommerde diertje. Ze besluit het katje te laten opgroeien in de bibliotheek en geeft hem de naam Dewey. Dewey groeit uit tot een mooie, rosse, intelligente en knuffelbare kater. Geleidelijk aan verovert Dewey niet alleen het hart van Vicky maar ook dat van de andere personeelsleden in de bibliotheek. Dewey wordt het gespreksonderwerp van de stad. Als iemand nu een boek gaat lenen, staat er steeds een kater op hun te wachten, hunkerend naar wat aandacht. Iedereen kent Dewey en naarmate hij ouder wordt, horen mensen buiten Spencer ook over deze opmerkelijke kat en groeit hij uit tot een nationale held. Het boek vertelt het levensverhaal van Dewey maar ook dat van zijn baasje Vicky. Dat maakt dit boek zeker goed leesvoer. Het verveelt geen seconde en wanneer je op het einde het boek toeslaat, moet je al serieus je best doen om het droog te houden. Aangenaam boek, dank u Veerle.
De schaduw van de nacht was een geschenk van mijn schoonmoeder voor Kerstmis. Ik ben er diezelfde dag nog in beginnen lezen, want toen ik de korte inhoud las, riep het boek me om er zo snel mogelijk aan te beginnen.
Ava Colette besluit na een dramatische oudejaarsnacht Boston te ontvluchten en verhuist naar een rustig kustdorpje in Maine. De vrouw van het immobiliënkantoor heeft volgens haar een geschikt huis voor haar, namelijk Brodies watch. Een prachtige villa, gebouwd op een klif, met zicht op de zee. Aan de buitenkant ziet het er niet uitnodigend uit om binnen te gaan, maar éénmaal binnen, voelt Ava dat dit haar nieuwe thuis zou kunnen worden. Tevens is het de ideale plaats om haar nieuwe kookboek te schrijven. Al gauw hoort ze vreemde geluiden, is er een vreemde geur waar te nemen en ziet ze een verschijning in het huis. Ava weet niet wat dit allemaal is en besluit op onderzoek uit te gaan. Blijkbaar verbergt het huis een aantal geheimen.
Dit is een atypische Tess Gerritsen. Zoals je al kon merken na het lezen van mijn samenvatting is er geen spoor te bekennen van Rizolli en Isles, haar vertrouwde speurdersduo. Echt missen doe je hen niet, maar toch vond ik het verhaal anders dan we van Tess gewoon zijn. Op een gegeven moment wil ze er erotiek aan toevoegen, maar dat had ze toch anders moeten aanpakken. Ik heb dit boek zeer snel uitgelezen, want ik wou wel weten hoe de vork nu precies in de steel stak, maar ook daar wachtte mij een nieuwe teleurstelling.
Op 10 november 2019 bezocht ik naar jaarlijkse gewoonte de boekenbeurs in Antwerpen. Ik vind het steeds leuk om daar naar toe te gaan: niet alleen betreed je het Walhalla van boeken, er zijn ook tal van auteurs aanwezig om hun boeken te signeren. Ik wist dat mijn favoriete Britse schrijfster ook een bezoekje ging brengen aan de boekenbeurs. Eénmaal daar kocht ik haar nieuwste boek Ik wil met je mee en stond ik mooi in de rij te wachten om haar te ontmoeten. En ja hoor, mooi op tijd, klokslag 15uur was ze daar. Wat een vrouw! Een echte persoonlijkheid in een lange blauw fluwelen jurk. Ik was meteen weg van haar. Ze was supervriendelijk en complimenteerde mij zelfs over mijn sterretjestrui die ik droeg. Het was absoluut geen ontgoocheling haar te ontmoeten. Niet alleen zal deze ontmoeting mij bijblijven, maar ook heb ik nu een gepersonaliseerd gesigneerd boek van Jill Mansell.
Nu hoogtijd voor het verhaal. Mimi gaat op bezoek bij haar vader die in de Cotswolds woont. Ze arriveert er nog maar net wanneer ze Cal ontmoet, een innemende man die in hetzelfde dorpje als haar vader woont. De zogenaamde klik is er, maar Cal is spijtig genoeg geen vrijgezel. Door samenloop van omstandigheden komt Mimi steeds weer in het dorpje terecht en wordt ze verliefd op het dorp en ook stiekem op Cal. Maar het lot is hen niet gunstig gezind: verschillende keren kruist hun pad, maar nooit is het het juiste ogenblik om iets te beginnen met elkaar. Zal er dan nooit een juist moment komen voor Cal en Mimi?
Door de Mansell-schrijfstijl leest dit boek zeer vlot: verstand op nul en hunkeren naar dat moment wanneer de twee hoofdpersonages samenkomen. Voor mij duurde dit eigenlijk een beetje te lang, en het deed mij erg denken aan het boek Love, Rosie dat ik al eerder op mijn blog besprak. Niet haar beste, maar het was zeker de moeite om te lezen.
Na het zeer goede Achter gesloten deuren wou ik zeker nog andere titels lezen van B.A. Paris. Haar volgend boek dat werd gepubliceerd, is het boek dat ik nu ga bespreken: Gebroken.
Op een avond keert Cass terug van een feestje. Haar man zegt nadrukkelijk dat ze niet mag naar huis rijden via de verlaten en obscure weg die door het bos loopt. Maar Cass gooit zijn advies in de wind en rijdt toch via de gevaarlijke weg naar huis. Op deze weg ziet ze een wagen in een inham staan. Wanneer ze passeert, ziet ze een vrouw nogal afwezig in de wagen zitten. Cass besluit echter niet te stoppen en rijdt naar huis en vergeet het voorval. s Anderendaags vertelt haar man haar dat er een vrouw gruwelijk vermoord teruggevonden is langs de weg die Cass gisteravond genomen heeft. Ze besluit niets aan haar man te vertellen, maar Cass kan het voorval maar moeilijk vergeten. Daarbovenop heeft Cass het gevoel dat ze meer en meer vergeet, ... of is dat echter maar schijn?
Ik raad dit boek zeer zeker aan. Vanaf het begin wist ik al wie erachter zat, maar dat neemt niet weg dat ik dit boek met heel veel plezier heb gelezen. Het leest als een trein... dus lezen maar!
