Aangezien ik door het vorige boek nog op een roze wolk vertoefde en ik nog even verder wou zweven, besloot ik nog maar een boek te kiezen in het zeemzoete genre. Mijn keuze was al snel gevallen op Liefde op het strand. Een boek met het woord liefde in de titel: dat kan niet stuk.
Avery Sunshine runt samen met haar twee zussen, Bella en Taylor, het bureau Sunshine Bridal. De drie zussen hebben als weddingplanners al een zekere faam in het kuststadje opgebouwd. Avery leeft voor haar bedrijf en vrije tijd staat niet in haar woordenboek. Wanneer haar beste vriendin Ally aan Avery vraagt om haar huwelijk te plannen, aarzelt ze ondanks haar drukke agenda geen seconde. Avery had echter niet gerekend op Allys irritante broer Carter Ross, die haar getuige zal zijn. Carter kent ze nog uit haar jeugd en toen al was hij na de dood van hun ouders zeer beschermend naar Ally toe. Nu is Carter vastbesloten om Avery op de voet te volgen, zodat zijn zus het perfecte huwelijk krijgt. Avery is niet zo blij met haar nieuwe partner die haar overal naartoe volgt. Enerzijds haalt hij het bloed van onder haar nagels maar anderzijds doet hij ook haar bloed sneller stromen. Carter geniet meer en meer van Averys aanwezigheid maar zit in tweestrijd. Hij is een man die niet gelooft in de liefde en laat dat nu net het gevoel zijn dat hij voor haar begint te voelen.
Ik weet het, dit is geen literatuur, maar het heeft mij wel enkele aangename wegzwijmelmomentjes bezorgd. Als je van dit genre houdt, kan ik dit boek alleen maar aanraden. Wat ik ook als zeer positief beschouw, is dat dit het eerste deel is van de zomerzussen trilogie. Ik kan niet wachten om het liefdesverhaal van Bella en Taylor te lezen gelukkig is het binnenkort Kerstmis.
Het was weer sterker dan mijzelf, maar het boek Zwaar verliefd kon ik in Het Kruitvat niet achterlaten. De leuke feelgood film Zwaar verliefd is immers - hoe raad je het - op dit boek gebaseerd. De film wist mijn romantische hart enorm te bekoren en daarom moest ik ook het boek absoluut hebben.
Isa is een dertiger die geniet van haar job als dierenarts en ook van het leven. Doordat ze zo een levensgenieter is en enorm kan genieten van lekker eten uit zich dat ook als ze op de weegschaal gaat staan. Een cijfer dat haar absoluut niet kan bekoren komt tevoorschijn en zorgt bij Isa elke keer voor een teleurstelling. Wanneer Isa op een avond wordt opgeroepen om langs te gaan bij Ruben met zijn hond Bo, besluit ze iets aan haar gewicht te doen. Isa is immers meteen totaal van slag door zijn knappe verschijning en met een smoesje zorgt ze ervoor dat ze Ruben terug ontmoet, om hem zo beter te leren kennen. Voor Isa start een strijd tegen de kilos, maar met elke kilo die ze verliest, worden haar gevoelens voor Ruben alleen maar sterker. Maar is ook hij geïnteresseerd in haar of is de relatie enkel professioneel?
Ondanks het feit dat ik wist hoe het ganse verhaal ging lopen, heeft dit boek mij geen seconde verveeld. Het boek wijkt bij momenten licht af van de film, mijns inziens zeker een meerwaarde, waardoor ik me afvraag waarom ze niet volledig het boek hebben gevolgd. Het boek mist wel Jim Bakkum (de acteur die Ruben speelt in de film) maar die fantaseer je er gewoon bij natuurlijk.
Als ik de cover van dit boek bekijk waarop een Brits landhuis prijkt en de titel het woord mysterie bevat, ben ik ervan overtuigd - zonder dat ik één letter gelezen heb - dat dit boek mij zal smaken.
De Duitse Charlotte Pauly is in haar nopjes wanneer ze een nieuwe baan heeft. Ze zegt Berlijn vaarwel om als gouvernante aan de slag te gaan in het landhuis Chalk Hill op het Britse platteland. Haar taak is om les te geven aan de kleine Emily, die samen met haar vader op Chalk Hill woont. Emily is de gedroomde leerling: ze is leergierig en vriendelijk. Charlotte komt er echter al snel achter dat niet alles is wat het lijkt. Emily wordt s nachts geteisterd door nachtmerries en ze beweert bij hoog en bij laag dat haar moeder bij haar op bezoek komt. Haar moeder is echter een paar maanden voor de aankomst van Charlotte verdronken in de nabij gelegen rivier de Mole. Het huishouden draagt duidelijk nog de littekens van de tragedie die zich toen afspeelde. Charlotte wil meer te weten komen over het overlijden van Emilys moeder, maar ze stuit langs alle kanten op tegenwerking. Hoe meer ze tegengewerkt wordt, hoe vastberadener ze wordt om het mysterie te ontrafelen.
Ik had voordien nog nooit over deze schrijfster gehoord, maar ik moet bekennen dat ze mij aangenaam verrast heeft. Het was het verhaal dat ik verwachtte: een verhaal omhuld door geheimzinnigheid en dat zorgt voor een unieke sfeer. Ik kon vrij vlug achterhalen hoe de vork in de steel zat, maar dat verdreef de pret niet. Heel goed boek.
Ook Een dichtbij verleden werd door Libelle gekozen als één van hun jaarlijkse zomerboeken. Na Daar waar de rivierkreeften zingen is ook dit boek een excellente keuze van hun geweest.
Het verhaal speelt zich af in het heden en verleden. Voor het verledenverhaal' gaat de schrijfster terug naar 1940 en strijkt neer in de Champagnestreek. Michel Chauveau en zijn vrouw Ines runnen samen met wijnmeester Theo en diens vrouw Céline een champagnehuis. De oorlog, die in het begin ver weg is, staat op een morgen onverbiddelijk voor hun deur. Céline is er helemaal niet gerust in, want door haar Joodse afkomst beseft ze maar al te goed dat de Duitsers ook haar kunnen gaan viseren. Ze proberen elk op hun manier de gruwelijke oorlog door te komen, maar de vraag is natuurlijk of ze het allemaal overleven.
Het hedenverhaal speelt zich af in 2019: Liv heeft net een pijnlijke scheiding achter de rug. Ze verschiet zich een ongeluk wanneer ze haar 99-jarige oma, Edith, op de stoep ziet. Ze wil dat Liv haar onmiddellijk volgt naar Parijs en duldt geen tegenspraak. Ze neemt haar kleindochter mee omdat het voor Edith eindelijk tijd is dat Liv haar ware afkomst te weten komt. Toevallig leidt deze afkomst naar Maison Chauveau
Wat een prachtig boek. Ik vond het een meeslepend, spannend en ontroerend verhaal. Dat een deel van het verhaal zich afspeelt in de Champagnestreek kan ik enkel als een extra troef beschouwen. Wanneer ik nu nog een glas champagne drink, zal ik steeds terugdenken aan dit prachtige boek.
Zoals ik eerder al schreef in mijn blog, had ik mij voorgenomen om de zeven zussen-boeken niet te kopen, maar ze via de bibliotheek uit te lenen. Toen ik echter op een zonnige zondagmorgen op de rommelmarkt rondliep, riepen Schaduw en Parel mijn naam. Voor 5 Euro per boek veranderden ze van eigenaar en bracht ik ze mee naar huis. Ik besloot Schaduw mee te nemen naar Luxemburg waar we onze vakantie gingen doorbrengen.
Star kan amper geloven dat haar vader Pa Salt overleden is. Net zoals haar andere zussen reist ze af naar Genève waar haar ouderlijk huis zich bevindt. Ook Star is een geadopteerde dochter van Pa Salt en ook zij krijgt van George Hoffmann, de advocaat van de familie, een brief van haar vader met aanwijzingen over haar afkomst. Stars roots blijken zich in Engeland te bevinden en al vlug besluit ze naar Londen af te reizen op zoek naar antwoorden. Zoals haar vader in de brief haar aanraadde, bezoekt ze de boekenwinkel, Arthur Morston Books, en vraagt ze naar Flora McNichol. Voor Star, die altijd onder de vleugels van haar zus Cece vertoefde, gaat een nieuwe wereld open en ze leert stap voor stap op eigen benen te staan.
Doordat dit boek niet uit de bibliotheek kwam, viel de druk om het zo snel mogelijk uit te lezen wat weg. Het heeft mij dan ook ettelijke weken gekost om het uit te lezen. Op een vrije dag besloot ik dat het boek nu eindelijk wel eens moest uitraken, en toen heb ik maar liefst 270 paginas op één dag gelezen. Ik kan er niet aan doen, maar ik vind nog steeds dat de zeven zussen mij niet zo bekoren als Rileys losstaande verhalen. Nu ik er echter aan begonnen ben, zal ik zeker de verhalen van de andere zussen nog lezen in de hoop dat er toch een zus is die mij wat meer weet te raken.
Als jullie trouwe lezers zijn van mijn blog, weten jullie ondertussen dat ik op mijn werk ook bekend sta als de bibliothecaresse van dienst. Zo had een collega mij een goed boek gevraagd om mee te nemen op vakantie. Ik leende haar twee boeken uit mijn grote verzameling en ze vertelde me dat zij ook een boek gekregen had van haar man, waarvan ze dacht dat ik het ook leuk zou vinden. Zo, nu is het mijn beurt om een geleend boek te lezen: Lessen in chemie van Bonnie Garmus.
Elizabeth Zott is niet zoals alle andere vrouwen rondom haar. Zoals het een goede vrouw betaamt, moet deze immers uitblinken in het runnen van het huishouden en kinderen baren. Elizabeth is echter totaal niet geïnteresseerd in dit alles. De enige passie die ze heeft, is de wetenschap, meer bepaald chemie. Zo abnormaal is dat toch niet, zou je denken, ware het niet dat dit verhaal zich afspeelt in 1961. Niemand neemt haar au sérieux, tot ze op het werk Calvin Evans ontmoet. Hij heeft enkel oog voor haar kennis en is verontwaardigd dat het Elizabeth zo moeilijk gemaakt wordt om als een evenwaardig lid van het team te fungeren. Is haar passie voor chemie en haar eigengereide persoonlijkheid genoeg om te overleven in deze mannenwereld?
Ik moet eerlijk zijn: toen ik het boek begon, dacht ik: Ai, ai. Ga ik dit wel goed vinden? Maar naarmate het verhaal vorderde, slaagde de schrijfster er zeker in om mij mee te nemen. Elizabeth Zott vond ik een fantastisch personage. Ze brengt met momenten humor en zorgt ook wel voor ontroering. Wij vrouwen hebben een lange weg afgelegd, want als je dit boek leest, is het duidelijk: wij komen inderdaad van ver.
Na mijn eerdere kennismaking met De zeven zussen ben ik nu toe aan het tweede boek in de reeks. In dit verhaal staat Alcyone of kortweg Ally centraal. Ally is een professioneel zeilster. De zeilboot, het water en de uitgestrekte zee zijn haar lust en haar leven. Ook op relationeel gaat het haar zeker voor de wind, wanneer ze de liefde vindt bij één van de leden van haar zeilteam. Aan al die vreugde in haar leven komt op slag een einde als ze bericht krijgt dat haar vader overleden is. Kort daarna slaat het noodlot opnieuw toe en besluit ze de zeilsport de rug toe te keren, en, net zoals haar zus Maia eerder in boek 1 heeft gedaan, op zoek te gaan naar haar afkomst. Door de coördinaten in de brief die haar vader voor haar heeft achtergelaten, komt ze te weten dat haar roots in Noorwegen liggen. Ally besluit naar Noorwegen af te reizen met al haar vragen en verdriet.
Ook in dit verhaal keert Lucinda Riley terug naar het verleden. Deze verhaallijn speelt zich af in de gloriejaren van Edvard Grieg, die volop furore maakte met zijn wereldbekende werk: Peer Gynt. Maar wat heeft dit allemaal te maken met Allys afkomst? Ally raakt steeds meer en meer gefascineerd door haar afkomst en uiteindelijk zal ze meer ontdekken dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.
Ik had iets meer moeite om in het verhaal te geraken. Het was pas op pagina 400, dat ik echt benieuwd werd naar de afloop. Wederom vond ik ook hier de historische verhaallijn het interessantste. De Grieg-factor en de positie van Noorwegen tijdens de tweede wereldoorlog zijn weer weetjes die ik te weten ben gekomen na het lezen van dit boek. Altijd goed als het lezen je iets bijleert.
Boek 340: Mademoiselle Coco en het parfum van de liefde
Auteur: Michelle Marly
Aantal blz.: 311
Eerste druk: 2018
Leestijd: 08/08/2022-13/08/2022
Algemene beoordeling: ****
Het boek Mademoiselle Coco en het parfum van de liefde werd mij aangeraden door mijn schoonmoeder. Ik had nog nooit van deze schrijfster gehoord, maar door de positieve commentaren wou ik dit boek ook wel eens lezen.
Het verhaal start als de minnaar van Coco, Boy Capel, komt te overlijden. Op dat moment is Coco Chanel, geboren als Gabrielle, al een heuse naam in de Parijse modewereld. Coco kan het verlies maar moeilijk een plaats geven, maar wanneer ze besluit als eerbetoon een parfum te creëren komt ze er langzaam weer bovenop. Haar vriendin Misha staat haar bij in haar zoektocht naar de perfecte geur, die ze kan vereeuwigen in een flesje. In haar zoektocht ontmoet ze Dimitri Romanov, die haar helpt om de eerste voetstappen te zetten in de wereld van de parfums. Deze zoektocht leidt uiteindelijk naar de creatie van het tot nu toe misschien wel bekendste parfum, namelijk Chanel No. 5.
Dit verhaal is gebaseerd op ware feiten, die in een roman werden gegoten. Ik vond het een zeer boeiend verhaal. Langs de ene zijde belicht het het ontstaan van Chanel No.5 en langs de andere kant worden we ondergedompeld in de tijdsgeest waar Coco geleefd heeft. Zeg nu zelf: Is het niet super als je Picasso en Stravinsky tot je vrienden mag rekenen? Ook haar vriendin Misha is geen onbekende voor mij, want zij was de dochter van de beroemde Halse cellist Adrien Servais. Gaf dit boek een extra dimensie. Leuke ontdekking.
In 2014 kwam het eerste deel uit van de Zeven zussen van de inmiddels overleden Lucinda Riley. Toen de reeks hier in België verscheen, wist ik al dat het zeven boeken zouden worden en had ik mij vooraf voorgenomen ze via de bibliotheek te ontdekken.
Dus stapte ik in juli naar de bib op zoek naar de zussen. Hoewel het eerste deel al acht jaar geleden voor het eerst uitkwam, waren de vier exemplaren uitgeleend en besloot ik om het boek te reserveren. Op 29 juli kreeg ik bericht, ging er meteen om en s avonds stortte ik me op het verhaal. Ik was dan ook zeer benieuwd wat ik van deze wereldbefaamde reeks ging vinden.
Maia is op bezoek bij haar vriendin in Londen als ze verneemt dat haar vader overleden is. In allerijl vliegt ze terug naar het meer van Genève waar het huis staat waar ze opgroeide. Maia is niet de enige die terug afreist, ook haar vijf andere zussen komen zo snel mogelijk terug naar huis. Pa Salt, is echter niet hun natuurlijke vader. Alle zussen van Maia zijn, net zoals zijzelf, geadopteerd toen ze nog babys waren. Pa Salt liet voor elk van hen een brief na met meer info over hun herkomst. Zo ontdekt Maia dat haar roots in Rio de Janeiro, Brazilië liggen en ze besluit erheen te reizen om meer te weten te komen over haar verleden. Ze is meteen geïmponeerd door het grote standbeeld Christo, de verlosser. Laat dit beeld nu net verbonden zijn met Maias afkomst
Zoals in haar andere boeken wisselt Lucinda hier het heden af met het verleden. Ze schetst zeer goed de Braziliaanse sfeer en het verhaal achter de Christo is eveneens zeer boeiend. Ondanks de omvang van dit boek vloog ik er door als een hoge snelheidstrein. Kortom dit boek smaakt naar meer, en er is meer - en niet zoals eerst werd gezegd zes boeken, maar wel zeven. Toen Riley stierf in 2021 kwamen we te weten dat het verhaal niet eindigde met de zevende zus, maar dat er nog een achtste boek komt met de uiteindelijke ontknoping. Namelijk de hamvraag: waarom werden deze zes meisjes door pa Salt geadopteerd?
De Nederlandse Julia is samen met haar nichtje Irene en haar vriendin Sofie op weg naar Tsjechië. Ze reizen naar het landhuis van haar overleden grootmoeder, Eva, om er haar urne met as uit te strooien. Wanneer ze aankomen op het landgoed worden ze terug gekatapulteerd naar de tijd waar ze hun zomervakanties bij hun geliefde grootmoeder doorbrachten. De glorie van welleer is echter ver te zoeken bij de aanblik van hun omas huis. Na een avondje stappen slaat het noodlot toe. Julia, die aan het stuur van de wagen zit, rijdt iemand die in paniek de weg overloopt, aan. Julia wordt door de politie meegenomen naar het politiebureau. Julia kan het niet geloven als ze de naam van het slachtoffer hoort, want het slachtoffer is geen onbekende voor haar. Wat deed ze daar op het midden van de weg, in het holst van de nacht? Julia blijft niet bij de pakken zitten en besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
Persoonlijk vond ik dit boek nu niet het beste dat ik van Suzanne Vermeer al gelezen heb, maar zoals steeds lezen haar boeken zeer vlot. Wat dit boek wel een extra dimensie geeft, is dat er ook een speurpuzzel in het boek zit. Er zit een verzegelde envelop bij met documenten die door het lezen van het boek meer duidelijkheid brengen en die ervoor zorgen dat je het mysterie kan ontrafelen.
Op 6 juli was het mijn 44ste verjaardag. Mijn man gaf mij verschillende boeken cadeau waaronder twee boeken van Danielle Steel. Natuurlijk stond ik zoals gewoonlijk weer te popelen om er aan te beginnen. Mijn eerste keuze viel op Royal. Het is 1943 en de tweede wereldoorlog woedt volop. In Engeland, en dan voornamelijk in Buckingham Palace, bekijken ze de oorlog met argusogen. De koninklijke familie besluit hun jongste dochter, prinses Charlotte, naar Yorkshire te sturen bij een adelijke familie om haar veiligheid te garanderen. Dit zint de prinses niet echt, maar ze beseft ook dat er niets anders op zit en besluit er dan maar het beste van te maken. Haar paard reist mee af naar Yorkshire en dit zorgt ervoor dat het gewone leven dat ze nu moet leiden draaglijker wordt. Elke morgen maakt ze dan ook een ritje met haar paard en zo leert ze de zoon van haar gastgezin kennen. De gastouders, die de enigen zijn die de ware identiteit van Charlotte kennen, staan niet echt te springen over de ontluikende vriendschap tussen de twee. Wanneer de twee hopeloos verliefd worden en de oorlog nog steeds in al zijn hevigheid woedt, is de grote vraag of er daadwerkelijk een toekomst is voor hen?
Dit was een heel mooi en onderhoudend verhaal. Het boek is absoluut niet dik maar toch gebeurt er enorm veel in die 285 paginas. Het is een verhaal over familie, liefde, verraad, geheimen, opoffering en natuurlijk een happy-ending. Heel erg genoten van deze Steel!
Het is weeral zomervakantie en naar jaarlijkse gewoonte geeft Libelle dan 6 zomerboeken uit. Matildas laatste dans was er één van.
Jenny Sanders is vijfentwintig als ze haar man en haar zoontje verliest. Bij de notaris valt ze bijna van haar stoel wanneer ze ontdekt dat haar man Peter haar een schapenboerderij in de outback heeft gekocht. Niet goed wetend wat ermee te doen, besluit ze toch Sidney en al haar zorgen achter te laten en richting boerderij Churinga te reizen. Daar wacht haar een koele ontvangst door Brett Wilson, de beheerder van Churinga. Toch beseft hij maar al te goed dat Jenny het lot van Churinga in handen heeft en dat, mocht ze besluiten het domein te verkopen, hij op zoek mag naar een andere boerderij.
Jenny is eigenlijk meteen betoverd door de prachtige ruigheid van de Australische outback en nog meer wanneer ze de dagboeken aangeboden krijgt, die toebehoorden aan de vorige eigenares: Matilda. Jenny beseft het dan nog niet, maar door het lezen van de dagboeken zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn.
Het boek komt een beetje traag op gang. Gelukkig kon ik tijdens mijn staycation eens goed doorlezen wat een boek altijd goed doet, vind ik. Wat mij voorgeschoteld werd, was toch niet wat ik verwachtte. Het is een verhaal dat me bij momenten toch wel zwaar op de maag lag. Zeker een aanrader als je fan bent van Australië, want dat wordt prachtig beschreven: je waant je echt even 15.000 km verderop.
In al die jaren dat ik gretig bladzijden verslond in mijn boeken, is het mij nog nooit overkomen dat ik een readers block had. Tot nu. Voor ik aan dit boek begon, had ik al serieuze bestsellerauteurs ter hand genomen zoals Karin Slaughter, Agatha Christie en - ongelofelijk - zelfs Danielle Steel. Maar niemand van deze kanjers slaagden er in om mij te overtuigen hun boek uit te lezen. Nadat ik het boek van Danielle Steel had weggelegd, besloot ik Het geheim van Raven Hall te lezen in de hoop dat Emma Rous mij kon genezen van mijn readers block.
In 1988 komt Beth toe op Raven Hall. Dit wordt haar nieuwe thuis, nadat ze een aantal jaar had verbleven in een kindertehuis na de dood van haar ouders. Wanneer ze het prachtige huis ziet, is ze meteen betoverd. Het gezin, bestaande uit Marcus, Leonora en hun dochter Nina, doet er alles aan opdat Beth zich zo snel mogelijk thuis zou voelen.
2019. Sadie Langton is een werkloze actrice. Haar impresario heeft echter een bijzondere opdracht voor haar: deelname aan een moordmysteriespel dat doorgaat op het imposante landgoed Raven Hall. Sadie hapt direct toe en is zeer benieuwd naar hoe het spel in zijn werk zal gaan. Maar hoe langer ze op Raven Hall verblijft, hoe meer en meer ze beseft dat er iets niet klopt. Wie zijn de andere gasten die deelnemen aan het spel, en wie zal als winnaar het spel beëindigen?
Oef, dit boek heb ik dan toch uitgelezen. Het deed mij op momenten denken aan Agatha Christie, maar spijtig genoeg was Hercule Poirot niet uitgenodigd. Maar toch een zeer entertainend boek. De verhaallijnen van verleden en heden wisselen elkaar af en stukje per stukje vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
De nieuwe boeken van Lianne Moriarty komen steevast op mijn verlanglijstje van te lezen boeken te staan. De titel van haar nieuwste boek sprak mij ook weer enorm aan: Appels vallen niet. Een toch iets of wat bizarre titel, waardoor je als lezer totaal niet weet welke richting het verhaal uit zal gaan.
Stan en Joy Delaney zijn in hun buurt zeer gekend door de tennisschool die ze ooit hadden. Samen met hun vier kinderen vormen ze ook een mooi voorbeeld van het ideale gezin. De kinderen zijn ondertussen het huis uit en de tennisschool is verkocht. Hun leven kabbelt wat voort en ze denken na over hun leven en gemiste kansen, tot op een avond aan de deur wordt gebeld. Daar staat een jonge, gewonde vrouw. Joy en Stan zien er geen graten in en laten deze vreemde onmiddellijk in hun huis binnen. Wat eerst voor een nacht lijkt te zijn, loopt al zeer snel uit tot verschillende weken. Dit is niet naar de zin van de kinderen van Stan en Joy. Zij zien deze vrouw, Savannah, als iemand waar ze uiteindelijk niets van afweten, als een indringer, en ze hopen dat haar beweegredenen om in het huis van hun ouders te vertoeven zuiver zijn. Enkele maanden later verdwijnt Joy. De hele familie en ook de buurt staan in rep en roer. Vertoont het ideale beeld van deze familie nu zichtbare barsten?
Wederom ben ik met mijn zelfde commentaar daar, namelijk dat dit boek zoveel beter was geweest als het 200 paginas minder had geteld. In dit verhaal is het naar mijn mening niet nodig om zoveel bladen papier te beschrijven. Maar toch had dit verhaal iets. De schrijfster slaagt er toch steeds opnieuw in om de lezer op het einde te verrassen, en de grote finale van het boek heeft weer dat typische Moriarty-sausje over zich. Ze sloeg met dit boek de bal niet helemaal mis, hij was nog net binnen de lijnen.
Mijn vorige recensie eindigde met de woorden geniet van het moment, geniet van het nu. Wanneer ik dus op zoek was naar een volgend boek om te lezen, sprong mijn oog op Carpe Diem het laatste boek van Luc Deflo. Inderdaad, dit boek is het laatste van vier boeken die postuum verschenen na zijn dood in 2018.
Carpe diem is de naam van het landgoed van de rijke André Degreef. Deleu en Mendonck, de rechercheurs die steeds de hoofdrol op zich nemen in de Deflo boeken, worden naar het landgoed geroepen omdat er een vreselijke slachtpartij heeft plaatsgevonden. In de stallen van het huis treffen ze André, zijn vrouw Celia, zijn dochter Victoria en de twee kleinkinderen vermoord aan. Bij de autopsie blijkt dat het jongste kleinkind Jonas nog drie dagen langer heeft geleefd dan de rest van het gezin. Waarom? En waarom is het ganse gezin op brutale wijze vermoord? Vragen die Deleu en Mendonck krijgen voorgeschoteld en waarop ze zo snel mogelijk een antwoord op proberen te vinden.
Dit boek valt onder de noemer politiethriller. Dit genre verschijnt niet zo heel veel op mijn blog, maar telkens als ik een Deflo lees, weet hij mij keer op keer goed te entertainen met zijn verhalen. De spanning komt al naar je toe vanaf de eerste pagina, nadien een boeiend onderzoek dat geen seconde verveelt en dan ook nog een goede ontknoping.
Met gemengde gevoelens begon ik aan het boek Naar de overkant van toch wel één van mijn favoriete auteurs, namelijk Santa Montefiore. De reviews over dit boek zijn nogal verdeeld. Dit heeft denk ik alles te maken met het onderwerp waar we misschien liever niet aan denken namelijk: dementie.
Marigold is een actieve 66-jarige vrouw die samen met haar man, haar dochter Suze en haar moeder in een Engels dorpje woont. Ze geniet van al de pracht van de natuur en al haar energie steekt ze in haar kruidenierswinkeltje en haar gezin. Wanneer de relatie van Daisy - de dochter van Marigold die naar Italië is getrokken - op de klippen loopt, besluit ze naar Engeland terug te keren en neemt ook zij haar intrek bij haar ouders. Marigold vindt het zalig dat haar gezin terug compleet is en ze haar organisatorische talenten in de verf kan zetten. Maar Marigold merkt ook dat ze daar af en toe moeite mee heeft omdat ze af en toe zaken vergeet. Aanvankelijk wijt ze het aan vermoeidheid en teveel doen maar als de vergeetachtigheid alleen maar erger wordt maakt Marigold zich grote zorgen. Haar familie ziet in het begin ook niets ernstigs in haar gedrag, maar als ze de pedalen totaal verliest, beseffen ze dat het nu hun beurt is om klaar te staan voor hun moeder.
Ik heb van dit ontroerende verhaal genoten van de eerste tot de laatste letter. Een verhaal dat mij spijtig genoeg maar al te bekend in de oren klonk, want drie jaar geleden zat ik in een vergelijkbare situatie. Santa op haar best. Ze schrijft over dit delicate onderwerp zo mooi. Door af te wisselen met de verhaallijnen van haar dochters brengt het toch wat luchtigheid. De boodschap van dit boek is: Here and now, leef hier en nu en geniet ook van het moment: geniet nu!
Een cover om bij weg te dromen een aanlokkelijke titel, en ik was verkocht. Dit boek was een koopje dat ik op de kop wist te tikken in de supermarkt. Bij het boodschappen doen, kan ik het nooit laten om even te gaan kijken bij de koopjes en dit boek ging al snel met mij mee.
Callie Vanetta schrikt zich een ongeluk als er midden in de nacht een vreemde man op haar deur staat te kloppen. Ze waarschuwt de politie, maar wanneer deze aankomt, is van de man geen spoor meer te bekennen. Bij het betreden van haar badkamer treft ze de man gewond aan. Hij heeft duidelijk nood aan medische hulp. Callie aarzelt niet lang en besluit de man te verzorgen. Meer nog, ze besluit hem ook onderdak te geven tot hij terug volledig hersteld is. Al snel merkt ze dat hij niet enkel langs de buitenkant is gehavend, maar dat hij ook intern serieuze letsels heeft opgelopen. Haar bedoeling is hem om hem zo snel mogelijk terug te laten vertrekken, maar dag na dag wordt ze meer en meer geïntrigeerd door deze vreemdeling. Een man met een groot geheim, maar wil het nu net lukken dat ook Callie een groot geheim met zich meedraagt.
Ik wou een luchtig boek lezen in deze woelige oorlogstijden. Een boek waarbij je je verstand op nul kan zetten en wegdromen naar betere oorden. Het boek laat zich vlot lezen, maar toch voldeed het niet volledig aan mijn verwachtingen. Zo was er één personage dat niet het einde kreeg, dat ik bij zulk een boek zou verwachten. Spijtig, maar ja, ook in het echte leven krijgt niet iedereen een happy-ending.
Kastanjemanden is een Deense thrillerserie op Netflix, die mijn aandacht al wist te trekken en op mijn nog te kijken lijstje kwam. Niet veel later las ik in een artikel dat Kastanjemanden eigenlijk een verfilming is van het boek Oktober van Søren Sveistrup. Is het nu geen ongelofelijk toeval dat dit boek geduldig op mijn boekenplank lag te wachten om gelezen te worden?
Thulin, een politierechercheur, die haar overplaatsing aangevraagd heeft naar de afdeling cybercriminaliteit, wordt opgeroepen om een moord te gaan onderzoeken. Ze wordt bijgestaan door Hess, een rechercheur die door Europol naar het dorpje waar Thulin werkt, is overgeplaatst. Beide rechercheurs zijn geschokt als ze zien wat een gruwelijkheden het slachtoffer heeft moeten ondergaan. Bij het verminkte lijk vinden ze een kastanjemannetje. Niet veel later wordt er nog iemand vermoord en wederom prijkt er een kastanjemannetje aan de zijde van het lijk. Thulin en Hess zetten beide hun tanden in de zaak en willen kost wat kost achterhalen wie achter deze sinistere moorden zit.
Oktober is zeker en vast het lezen waard. Voor wie niet terugdeinst om dikke boeken te lezen, is deze thriller zeker een aanrader. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft Sveistrup de lezer waar hij hem hebben wilt, namelijk op het puntje van je stoel. De korte hoofdstukken ervaarde ik als zeer prettig want het brengt vaart in het verhaal. Ook het plot gaat je hier zeker niet teleurstellen: geloofwaardig en goed gevonden. Geen vier sterren hier: ik heb de boeken liever wat dunner, maar de meesten zullen hier geen graten in zien.
Zoals ik in de recensie van boek 320 Enkeltje Ierland schreef, wou ik nog meer van Charlotte de Monchy lezen. En nu is het al zover. Toen ik de korte inhoud van dit boek las, was het voor mij meteen duidelijk dat dit ook echt een chicklit zou zijn waar ik van hou: leuk vriendelijk meisje ontmoet ongelikte beer.
Marius Delaive was ooit de ster van een boysband en tekende een contract bij een uitgeverij voor zijn biografie. Veel journalisten hadden reeds hun tanden stukgebeten op de onmogelijke Marius, en de uitgeverij was dan ook ten einde raad. Als laatste redmiddel wordt Lois, een knappe Amsterdamse, naar Canada gestuurd om Marius op te zoeken. Lois, die in haar jeugdjaren stiekem verliefd was op haar idool, begint vol goede moed aan haar onmogelijke taak. In het kleine dorpje waar Marius nu een kluizenaarsbestaan leidt, komt ze hem dan ook snel tegen. Haar droombubbel spat al meteen uiteen als ze de introverte en onbeleefde ster van weleer ontmoet. Met een smoes weet ze zich toch in zijn leven te infiltreren en probeert ze te verwezenlijken waarvoor ze gekomen is. Zal ze Marius kunnen overtuigen om zijn leven met haar en gans de wereld te delen?
Het boek leest lekker weg, maar ik vond het romantisch avontuur in Ierland toch leuker dan dat in Canada. Het verhaal kwam naar mijn mening iets te traag op gang, maar éénmaal de vonk in het verhaal kwam, heb ik er toch van genoten.
Het is weeral veel te lang geleden dat Esther Verhoef op deze blog passeerde (maar liefst 125 boeken geleden). Toen haar nieuwste boek De nachtdienst verscheen, triggerde dit boek mij meteen. Zelf heb ik namelijk ook jarenlang de nachtdienst gedaan in het ziekenhuis. In het boek van Verhoef speelt het verhaal zich echter niet af in het ziekenhuis maar wel in een dierenkliniek.
Emma woont samen met haar dochter Vegas boven de dierenartsenpraktijk waar ze tevens ook als dierenarts tewerkgesteld is. Op een nacht is Emma van wacht en krijgt ze onverwacht bezoek van drie gemaskerde mannen. Eén van hen is zwaargewond en de twee andere boeven dwingen Emma om hun kompaan te opereren. Emma weet niet wat haar overkomt, maar slaagt er toch in om onder de bloedstollende omstandigheden het hoofd koel te houden. Ze wordt door de gangsters bedreigd die haar waarschuwen dat ze in geen geval naar de politie mag stappen. Ze houdt woord en tracht haar dagelijkse leven terug in handen te nemen.
Door haar sublieme boeken De kraamhulp en Lieve mama heeft Esther de lat zeer hoog gelegd. Ik hoop dan ook steeds weer als ik een boek van Verhoef lees dat het zijn voorgangers evenaart. Dat doet de nachtdienst niet, maar toch is het een aangenaam boek. Ik vond Emma een heel tof personage en de verhaallijn met haar dochter boeide mij meer dan het thrilleraspect. Geen tenenkrullende spanning maar wel een mooi verhaal.
