Net als in de film was één van de kerstcadeautjes van mijn schoonmoeder vorig jaar. Aangezien het jaar weer met rasse schreden vooruit gaat en we weeral in december terechtgekomen zijn, was het dan ook de hoogste tijd om dit boek te gaan lezen.
Evie Summers, werkzaam in de filmindustrie, heeft een lastige taak. Indien ze promotie wil maken als agent moet ze scenarioschrijver Ezra Chester overhalen een script te schrijven voor een romcom. Ezra gaat akkoord en vraagt Evie in ruil een aantal meetcutes" in scène te zetten. Deze meetcutes zijn eigenlijk scènes uit romantische films, die gebruikt worden om een mogelijke partner te ontmoeten. Hierdoor komt ze in hilarische situaties terecht die ze keer op keer doorgeeft aan Ezra. Maar is er op het einde een romantische komedie? En zal Evie haar happy-ending krijgen?
De hoofdstukken zijn opgebouwd uit scènes, net als in de film ;-). Misschien wel een originele benadering, maar ik had moeite om in het verhaal te geraken. Door de superromantische cover verwachtte ik een boek waar de romantiek van af droop. Ik kwam echter van een kale reis thuis: ik werd getrakteerd op één romantische kus, maar dat is voor een romantisch zieltje zoals ik véél te weinig. Voor mij werden de verwachtingen dan ook niet ingelost, maar wie niet op zoek is naar een zeemzoet romantisch boek zal dit misschien meer smaken.
Daar waar de rivierkreeften zingen behoorde - net zoals boek 310: Alles voor jou - toe tot het vakantieboekenpakket aangeboden door Libelle. Wanneer je een beetje op de hoogte bent van het literaire gebeuren kan je in 2021 niet om dit boek heen. Op alle leesgroepen op Facebook zag ik dit boek meermaals passeren, met elke keer opnieuw lovende commentaren. Het triggerde mij dan ook meer en meer om zelf een oordeel over dit boek te vellen.
Kya is een meisje van zes. Ze woont in een erbarmelijk hutje met haar ouders, broers en zussen in een moeras in North Carolina. Naarmate de jaren vorderen komt Kya helemaal alleen te staan in het leven. Het beetje geld dat ze heeft bekomt ze door mosselen en vis te ruilen voor middelen waarmee ze kan overleven. Tate, een jongen die ze tijdens het vissen leert kennen, is gefascineerd door Het moerasmeisje en zorgt ervoor dat Kya haar plaatsje kan bemachtigen in de wereld. Ze voelt zich thuis in haar hutje in het moeras met al zijn bewoners, maar haar woongebied grenst eveneens aan de bewoonde wereld waar gevaar steeds om de hoek schuilt.
Meer ga ik niet verklappen over dit boek. Wat dit boek nog specialer maakte, was dat ik vooraf niet wist wat me te wachten stond. Zeer mooi, uniek verhaal en zeer goed geschreven. De schrijfster, een biologe, slaagt er in om het gebeuren in het moeras zeer goed weer te geven waardoor je niet veel fantasie nodig hebt om het moeras te zien, te horen en te ruiken. Ontroerend mooi. Aanraden is dan ook het enige dat ik kan doen.
Het boek Enkeltje Ierland kocht ik omdat er Ierland in de titel stond. Boeken over Ierland en Engeland spreken mij altijd enorm aan. Mijn vermoedens klopten niet helemaal toen ik dacht dat het van de hand was van een Ierse of Britse schrijfster, want Charlotte De Monchy is namelijk Nederlandse.
Lisa, een jonge Amsterdamse vrouw heeft Nederland achter zich gelaten om als dierenarts in het Ierse dorpje Brentwood te gaan werken. De prachtige natuur en het omgaan met dieren waar ze zoveel van houdt, maakt dat Lisa zich al snel thuis voelt in Brentwood. Het enige wat haar een beetje zorgen baart, is hoe dun gezaaid de mannen in dit dorp zijn. Op een dag krijgt ze een noodoproep om naar het immense landgoed van William McKinney te gaan voor diens hond. Eerst denkt ze dat hij misschien nog een mogelijke liefdeskandidaat is, maar als ze hem leert kennen, vindt ze hem niets meer dan een arrogante, introverte kerel. William, die sinds kort terug in Brentwood woont, is op zoek naar een stand-in verloofde. Dit moet hem helpen om de nodige financiën te vinden voor zijn project, de opening van een restaurant. En laat Lisa nu de enige beschikbare kandidaat zijn in Brentwood.
Aan de liefhebbers van Jill Mansell kan ik dit boek alleen maar aanraden. Een zalig ontspannend boek om even te ontsnappen aan alle kommer en kwel. Het bederft voor mij zeker de pret niet dat je als lezer al snel weet hoe dit boek afloopt. Neen, het maakte dat ik alleen maar sneller las om tot de romantische ontknoping te komen. Leuke ontdekking en ik zal zeker nog van deze schrijfster lezen.
Als je een beetje geïnteresseerd bent in de literaire wereld dan ken je ongetwijfeld De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst. Zelf had ik dit boek echter nog nooit gelezen, maar een arts waarmee ik samen werk, zei mij dat dit boek niet mocht ontbreken in mijn leespalmares. Ze had het thuis liggen en was zo vriendelijk om het mij even te lenen. Het exemplaar dat ik van haar kreeg, is maar liefst een vierendertigste druk, wat nog maar eens bevestigt dat dit boek echt wel een hit is.
De familie Verhulst woont in het Vlaamse Reetveerdegem. De kleine Verhulst woont er samen met zijn vader, grootmoeder en zijn drie nonkels. Het grootste tijdverdrijf van de mannelijke gezinsleden is op café hangen, zich lazarus zuipen, braken en de volgende dag opnieuw beginnen. In deze marginaliteit moet de kleine opgroeien en zich trachten staande te houden. Gelukkig is er nog de grootmoeder die zich bekommert over het lot van haar zonen maar zeker over dat van haar kleinzoon. Bestaat de mogelijkheid dat hij ontsnapt aan het lot waartoe hij gedoemd lijkt?
De helaasheid der dingen is aaneenschakeling van korte impressies van het leven van de familie Verhulst. De schrijver gebruikt een aangename schrijfstijl en eigenlijk dacht ik dat het heel wat platvloerser ging zijn. Het personage dat mijn hart stal, was ongetwijfeld de grootmoeder. Het ene moment bracht ze mij aan het lachen, een ander moment zorgde ze voor ontroering. Het is niet mijn doorsnee lectuur maar zo af en toe kan ik dit wel smaken.
Toen dit boek mijn blik passeerde, bleven mijn ogen op slag rusten op de mooie cover. Klopte het dat ik hier het gekendste schip ter wereld, de Titanic, dacht te herkennen? Na het lezen van de korte inhoud werd mijn vermoeden bevestigd en in één klap waren zowel ik als het boek verkocht.
Nadat Katharina Thompsons vader een verkeerde investering doet, verliest het gezin van de ene op de andere dag hun rijke leven en de daarbij horende status. Katharina is vastbesloten om zelf iets van haar leven te maken en besluit om samen met haar verloofde een nieuw leven op te bouwen in Amerika.
Ze besluit te reageren op een advertentie van de White Star Line, die op zoek is naar dienstmeisjes voor hun nieuwe schip Titanic. Katharinas broer is er echter van overtuigd dat het schip gedoemd is om te zinken. Hij smeekt haar om niet aan boord te gaan. Katharina heeft echter haar redenen om dit wel te doen. Zal ze haar ongeluk tegemoet varen?
Iedereen kent wel het tragische verhaal van Titanic. Wanneer je als lezer aan dit boek start, weet je dan ook hoe het zal eindigen. Dat maakt het als schrijver des te moeilijker denk ik om de lezer te blijven boeien. Toch slaagt Van Den Noort hierin: ze verweeft namelijk een complottheorie in het alom gekende verhaal. Het zet je als lezer toch aan het denken: Wat als ze het bij het rechte eind heeft en de Titanic inderdaad gedoemd was om te zinken?
Na 15 andere boeken gelezen te hebben, is het wederom tijd voor Suzanne Vermeer.
Nadine Dubois is een Franse journaliste, die bij het Franse publiek gekend is door haar podcast Creme de la crime, waar ze cold cases onder de loep neemt. Ze wordt benaderd door Gabriel Baptiste, een advocaat, die haar vraagt om een bepaalde zaak te onderzoeken. Zijn cliënt Julien Fournier zit al twaalf jaar in de gevangenis voor de moord op het Nederlandse meisje Celeste Martens. Fournier beweert echter bij hoog en bij laag dat hij al die tijd onschuldig in de cel zit en dat er zoveel jaar geleden met het onderzoek is geknoeid.
Celeste Martens werd twaalf jaar geleden vermoord teruggevonden in een rivier in het Franse dorpje Aubenas in de Ardèche toen ze daar op vakantie was met haar zus. Nadine wordt getriggerd door het betoog van Baptiste en besluit contact op te nemen met Lauren Martens, de zus van Celeste. Zal ze bereid zijn om de oude wonden weer open te rijten en te weten te komen wat er werkelijk met haar zusje is gebeurd ?
Hoewel ze steeds schrijft over andere bestemmingen, voelen de boeken van Suzanne Vermeer voor mij steeds als thuiskomen. Zeker na het vorige boek was dit een verademing. De schrijfstijl zorgt ervoor dat je direct meegevoerd wordt met het verhaal. Leuke personages en goed verhaal. Toen ik het aan het lezen was, was het verstand op nul en genieten. Het einde bracht nog een aangename verrassing met zich mee toen ik de laatste twee woordjes las, namelijk
Het slot van de blauwe vogels van Heinz Konsalik, is er letterlijk en figuurlijk ééntje uit de oude doos. Het boek stond in mijn kindertijd al op de boekenplank bij mijn ouders. Als je het boek nu vastneemt, hangt de cover met haken en ogen aan elkaar maar dat maakt het voor mij eens zo charmant. Mijn vader vertelde mij dat ik dit boek zeker eens moest lezen, dus nam ik het mee met de hoogste verwachtingen.
Gert Sassner is een gelukkig man. Hij heeft een goede baan, maakt deel uit van een leuk gezin en heeft alles wat zijn hartje begeert. Op een dag vindt er echter een kortsluiting plaats in zijn hersenen. De eens zo stabiele Gert is nu helemaal ontregeld en hij lijdt aan serieuze waanvoorstellingen. Zijn vrouw, Louise is ten einde raad en neemt contact op met Dr. Dorian in de Hohenschwandtkliniek, een experimenteel ziekenhuis waar Sassner terecht kan. Dr Dorian is in extase dat hij bij Sassner zijn eerste hersenoperatie ooit mag uitvoeren. Alles lijkt goed te gaan tot een paar dagen na de operatie Louise opstaat en merkt dat haar man Gert is verdwenen. Tegelijk worden in de buurt vermoorde mensen terug gevonden. Is dit het werk van Gert?
Ooooh, ik vond dit een enorme teleurstelling. Ik heb mij werkelijk door dit boek moeten sleuren. Telkens verwachtte ik dat het verhaal mij op één of andere manier zou meetrekken, maar dat gebeurde jammer genoeg niet. Persoonlijk kon het verhaal mij totaal niet boeien en ik verwachte naar het einde toe toch een plottwist die er spijtig genoeg niet kwam. Mijn broer had dit boek blijkbaar ook al gelezen en hij deelde dezelfde mening als mijn vader. Zo zie je maar, smaken verschillen en daarom kan ik maar één ding aanraden: begin maar te lezen en vel zelf je oordeel.
Via het boekenjagersboek (zie boek 313) maakte ik kennis met Kaat de Kock, een schrijfster van young adults boeken en chicklit. Ik ben haar werk gaan uitspitten en mijn oog viel op Chemie. Enerzijds is chemie altijd één van mijn lievelingsvakken op school geweest en anderzijds: wat is er mooier dan chemie tussen twee mensen?
Emma is zeventien en stiekem verliefd op Mr. Vandevelde. Emma moet hem inderdaad zo aanspreken, want Mr. Vandevelde is niemand minder dan haar leraar chemie. Ze is net gedumpt door haar vriendje en kan niet wachten tot de schoolreis naar Griekenland aanbreekt. Eén van de begeleiders die meegaat op reis is immers - hoe raad je het - Mr. Vandevelde. Wanneer de reis aanbreekt, probeert Emma, net zoals vele andere meisjes, op alle mogelijke manieren de aandacht van Mr. Vandevelde te trekken. Ze beseft maar al te goed dat hij haar leraar is, maar toch heeft ze de indruk dat hij nogal veel haar kant op kijkt. Of beeldt ze zich dit maar in?
Chemie is duidelijk een young adult boek. De dubbele betekenis van het woord chemie in de titel en de mooie cover zorgden ervoor dat dit boek mij direct aansprak. Het is zeer aangenaam geschreven en deed mij een beetje denken aan de romantische kortverhalen die ik vroeger verslonden heb in de Joepie. Doordat het liefdesideaal hier een leraar is, was ik er mij tijdens het lezen wel steeds van bewust dat dit sowieso de chemische reactie zou bemoeilijken en dat het moeilijk zou zijn om een stabiel atoom te bekomen . Ik ga zeker nu ook haar romantische boeken lezen op zoek naar nog meer chemie.
Dit boek lag al eventjes op mij te wachten op de boekenplank. Net zoals bij vele boeken van Lucinda Riley en Corinna Bomann zijn ook hier twee verhaallijnen verweven.
De eerste verhaallijn begint in 1951. Esther Durrant stapt nietsvermoedend op een schip dat haar naar de Scilly-eilanden voor de kust van Cornwall brengt. In de veronderstelling dat ze met haar man op vakantie gaat, is ze dan ook geschokt als dit helemaal niet waar blijkt te zijn. Esthers man brengt haar namelijk naar een instelling voor geesteszieken. Door een tragische gebeurtenis in Esthers leven is ze het spoor bijster en haar man hoopt dat ze hier terug haar oude zelve zal worden. Esther is woedend wanneer ze wordt achtergelaten op het eiland en voelt zich eenzaam en alleen. Gaandeweg begint ze zich terug goed in haar vel te voelen en leert ze te houden van de rust, puurheid en schoonheid die het eiland te bieden heeft.
Het tweede verhaal speelt zich af in 2018. Rachel, een zeewetenschapper wordt voor haar volgende project gevraagd om onderzoek te gaan doen over kokkels op de Scilly-eilanden. Door onvoorziene omstandigheden komt ze op hetzelfde eiland terecht waar 66 jaar geleden Esther Durrant vertoefde.
Zeer mooi boek. Zowel films als boeken die zich afspelen in Engeland hebben bij mij een streepje voor. Door de beeldende schrijfstijl van de schrijfster voel je ook echt de Britse vibe. Het is een verhaal over verboden liefde en ontluikende liefde. Zeker een aanrader. Elke keer als je het boek openslaat, kom je op een andere plaats terecht. Daar doe je het toch steeds voor vind ik, bij het lezen even ontsnappen aan de realiteit en een nieuwe wereld betreden. Zalig gewoon!
De boekenjagers is een facebookgroep die op het moment van schrijven 75.583 leden telt. Eén van die leden - hoe raad je het - ben ik . De bezielster van de groep is Veerle Nijs, die op zeer jonge leeftijd besmet werd met de leesmicrobe. In 2016 richtte ze de groep op. Het droppen van en het jagen naar boeken kon beginnen. Een absoluut hoogtepunt werd op 27 augustus 2021 bereikt met een boekdroprecord van maar liefst 8074 boeken ter ere van het vijfjarige jubileum van De boekenjagers.
Omwille van dit vijfjarig jubileum werd er ook een boek op poten gezet. Veerle contacteerde verschillende schrijvers met de vraag of ze wilden meewerken aan haar kindje. Verschillende schrijvers reageerden enthousiast. Zelfs de wereldberoemde Ierse schrijfster Lucinda Riley was bereid om een verhaal voor Het boek neer te pennen. Met als resultaat dat het boekenjagersboek een pareltje geworden is voor iedereen die van boeken houdt. Het is een verzameling van boekenjagersgerelateerde kortverhalen afgewisseld met anekdotes van Veerle maar ook van andere boekenjagers. Ook tal van schrijvers van eigen bodem deden hun duit in het zakje. Enerzijds de voor mij gekende schrijvers zoals Debruyn, Spit en Debbaut, maar anderzijds ook nieuwe ontdekkingen zoals Kaat de Kock en Kevin Valgaeren waar ik in de toekomst zeker een boek van zal lezen. Dat maakt De boekenjagers ook zo leuk. Eigenlijk is het een allegaartje van verhalen die je aangeboden wordt en je kan kiezen van wie je nog meer wil proeven. Daarom raad ik dit boek ten zeerste aan aan alle mensen die graag lezen. En als er een boek al jaren op je boekenplank staat: misschien is het moment aangebroken om het in het boekenjagerscircuit te laten circuleren. Je maakt er niet alleen mensen mee gelukkig, maar ook het boek misschien ;-).
Jennifer Donnelly zorgde door haar sublieme trilogie De theeroos dat ik haar naam nooit meer zou vergeten. Na De theeroos schreef ze nog een fantasy-reeks - wat niet echt mijn ding is - maar nu heeft ze in het young adult genre twee boeken geschreven, namelijk Vergif en Stiefzus.
Ik verkoos om met Stiefzus te starten.
Isabelles moeder heeft er alles, maar dan ook alles voor over dat haar dochter met de prins zal trouwen. Haar extreme gedrag levert niet het gewenste resultaat op. Vlug wordt duidelijk dat het schoentje niet aan Isabelles voet past maar wel aan die van haar stiefzus Ella, waardoor Ella trouwt met de prins. Klinkt dit je al bekend in de oren? Inderdaad: dit is het verhaal van Assepoester. Alleen wordt de focus in dit verhaal niet op CinderElla gelegd maar wel op haar stiefzus Isabelle. Isabelle blijft verweesd met haar moeder en zus Tavi achter en heeft geen idee hoe haar toekomst er nu zal uitzien. Alles lijkt tegen te slaan. Isabelle beseft dat de verantwoordelijkheid om te overleven nu volledig op haar schouders ligt. Ze besluit het heft in handen te nemen en wordt hierbij geholpen door Tanaquil, beter gekend als: de goede fee. Zoals het een goed sprookje betaamt, is ook in dit verhaal een slechterik present. Of Isabelle een en ze leefden nog lang en gelukkig krijgt daarover kan ik maar één ding zeggen: lezen maar!
Stiefzus is toch wel een apart boek, een bijzonder, uniek verhaal of beter gezegd een modern sprookje. Ik zal eerlijk zijn: in het begin was het wennen aan het verhaal. Maar gaandeweg - is het een betovering misschien? - pakt ze je volledig in met haar boek. Je krijgt sympathie voor het hoofdpersonage, een personage dat haar persoonlijkheid volledig kwijtraakte door andere mensen, en besluit terug op zoek te gaan naar haarzelf.
Met de boekenbon die ik van een goede vriendin kreeg, stapte ik op een vrijdagnamiddag de Standaard Boekhandel binnen om mijzelf te verwennen na een hectische werkdag. Niets is leuker voor mij dan in de winkel rond te snuisteren op zoek naar nieuwe schatten. Rauwkost was een cover die mij direct in het oog sprong. Eén van mijn grootste passies is namelijk eten en koken. Dat de schrijver Bart Debbaut bleek te zijn, waar ik eerder al Sudoku (zie boek 229) van gelezen had, zorgde voor een extra troef.
De bekende TV-chef Wout Dumoulin wordt na een opnamedag het slachtoffer van een ontvoering. Niet veel later wordt zijn lichaam terug gevonden. Het speurdersduo en tevens liefdeskoppel, John Leyssens en Mieke Van Cattendyck, moet deze mysterieuze moord onderzoeken. Omdat er bij het lichaam een aanwijzing is naar een andere sterrenchef worden alle ogen op hem gericht als mogelijke dader. Maar ook hij wordt kort daarna vermoord teruggevonden. Leyssens en Van Cattendyck beseffen dat ze het over een ander fornuis moeten gooien voor er nog een andere chef het slachtoffer wordt van deze moordenaar.
Toen ik het boek opensloeg en het boeiende, mooie voorwoord las van de schrijver was ik al verkocht. Debbaut schrijft over een zeer origineel onderwerp en de link naar reëele chefs is een leuke insteker. Dit is geen tenenkrullende, spannende thriller, maar voor mij hoeft dat ook niet. Hij levert een mooi verhaal af. Ook het zij-verhaal over het speurdersduo zorgt voor een leuk extraatje. Bovendien heeft Debbaut een sterk einde in petto, misschien een beetje morbide, maar toch had ik een klein beetje begrip voor de dader .
Elke zomer biedt Libelle een speciaal uitgezocht pakket aan met vakantieboeken. Voor mijn verjaardag was dit boekenpakket één van mijn cadeautjes. Het bestond uit zes boeken, en Alles voor jou van Lianne Moriarty was er één van. Deze schrijfster was mij absoluut niet onbekend. Eerder las ik al het sublieme Het geheim van mijn man, Bijna echt gebeurd en Grote kleine leugens, allemaal terug te vinden op deze blog.
Ellen heeft een zeer bijzonder beroep: ze is namelijk hypnotherapeut. Ze oefent dit beroep met gedrevenheid en passie uit en is ervan overtuigd dat hypnotherapie bij mensen soelaas kan brengen. Het enige wat minder vlot is haar liefdesleven. Ook daar blijkt echter verandering in te komen wanneer ze de knappe vrijgezel Patrick ontmoet. Het klikt eigenlijk vanaf het eerste moment. Patrick wil dan ook meteen open kaart spelen met Ellen. Hij heeft namelijk een stalkster, Saskia, zijn ex. Ellen reageert niet met verwachte afschuw, maar is eigenlijk geïntrigeerd door Saskia. Ze wil begrijpen wat de drijfveren zijn van deze vrouw. Wat Ellen niet weet is dat ze Saskia al eerder heeft ontmoet, namelijk in haar praktijk.
Dit boek had het voor mij niet. De andere werken van Moriarty zijn keer op keer pareltjes, maar dit boek hoort daar spijtig genoeg niet bij. Veel te langdradig. Minder paginas had dit boek goed gedaan. Het hypnose thema is op zich goed gevonden. Toch had ze daar naar mijn mening nog meer kunnen uithalen. Het einde is dan wel weer wat beter en gaf mij toch nog een gevoel dat het geen verloren tijd was om dit boek te lezen.
Het boek Tot aan de zon en terug was een boek dat zeker en vast tot mijn collectie moest behoren. Niet alleen was het boek geschreven door één van mijn favoriete schrijfsters, Jill Mansell, maar ook zijn alle paginas in mijn lievelingskleur roze. Nu, in theorie was ik er meteen fan van, maar om het te lezen is het toch wat wennen.
Het verhaal speelt zich af in een Engels dorpje Elliscombe. Daar volgen we het verhaal van drie personen, Didi, haar vriendin Layla en Laylas moeder Rosa. Voor de achttiende verjaardag van Layla, trakteert haar vader haar op een reisje naar Venetië met een tiental klasgenoten. Didi is in de wolken als ze mee mag op deze trip. Op een winterse avond, wanneer sneeuwvlokjes zachtjes door de lucht dwarrelen, leert Didi, Shay, één van de jongens die mee is, kennen op het prachtige romantische San Marcoplein. Ze worden een koppel maar door een ongelukkig voorval komt er een einde aan hun relatie. Shay verlaat Elliscombe. Dertien jaar later staan Didi en Shay terug oog in oog met elkaar in het hotel waar Didi werkt. De klik is er nog steeds. Is er er nu wel een toekomst voor hun weggelegd ?
Ik was teleurgesteld in dit boek, misschien waren het de roze paginas, misschien heb ik haar een beetje te veel gelezen of misschien was dit toch wel een minder boek van Mansell.
Na 307 boeken die op deze blog zijn verschenen, is het nu de eerste keer dat ik een recensie ga neerschrijven over een auteur die ik werkelijk ken. Mike Van Hoecke is een orthopedist in het ziekenhuis waar ik werk. Naast zijn chirurgische activiteiten debuteert hij nu met zijn eerste roman De violist van Birkenau.
Zijn hele leven heeft Marc Hessels een voorliefde voor klassieke muziek. Hij is dan ook in de wolken als hij samen met zijn vrouw Lena een concert van de cellovirtuoos Antonovitsj mag bijwonen. Marc is betoverd door de mooie klanken en is geïntrigeerd door deze fantastische muzikant. Wanneer Antonovitsj zijn blik op Marc Hessler laat rusten gaat er een schok door hem heen. De gelijkenis met een vriend die hij kent van vroeger is opvallend. Na het concert geraken Antonovitsj en Hessler aan de praat. Nu is het echter Marcs beurt om met verstomming geslagen te zijn want de jeugdvriend die de cellist in hem dacht te herkennen, blijkt ook geen onbekende te zijn voor Marc.
Dit is het begin van een mooi en prachtig verhaal, een verhaal dat ons leidt naar de tweede wereldoorlog, de holocaust met de vernietigingskampen, maar ook een boek waar klassieke muziek centraal staat. Het is een verhaal over liefde en de helende kracht van muziek. Zeer leuke schrijfstijl. Eenmaal je aan dit boek begint, wil je het in één ruk uitlezen (wat ik ook gedaan heb). Het was zeer aangenaam om te lezen, je wordt in het verhaal gezogen en als je aandachtig luistert, hoor je in de verte de vioolmuziek.
Wat is vakantie toch zalig! Lekker niets doen en boekjes lezen. Hierdoor ben ik dan nu al terug op mijn blog. Het boek dat ik nu ga bespreken, stond eveneens op mijn E-reader: Zomernacht van Kristin Hannah. Wat zo leuk is aan een E-reader, is dat je de korte inhoud niet meer kan lezen. Dit boek stond er al geruime tijd op, dus ik wist totaal niet meer waar dit boek over ging. Zonder enige verwachting of voorbereiding begon ik er dan ook aan.
Lexie Gaill gaat van het ene pleeggezin naar het andere met dank aan haar drugsverslaafde moeder die niet voor haar kan zorgen. Maar opeens blijkt dat er toch nog familie van Lexie is, namelijk haar oud-tante Eva. Vanaf dat ogenblik breekt er voor Lexie een nieuw hoofdstuk aan. Ze gaat naar een nieuwe school en daar leert ze Mia Farraday kennen. De twee worden hartsvriendinnen en ze maakt ook kennis met Mias tweelingsbroer Zach. Vanaf het moment dat ze Zach ontmoet, neemt ook hij een speciaal plekje in haar hart in. De familie Farraday neemt Lexie op in hun gezin en voor haar gaat een heel nieuwe wereld open. Jude is een overbeschermende moeder die niets dan goeds voorheeft met haar tweeling. Maar dan op een zomernacht verandert alles en zal niets meer zo zijn zoals voorheen.
Prachtig verhaal. Eigenlijk is het aan te raden om vooraf geen korte inhoud te lezen. Het is een verhaal dat je zeker aan het wenen maakt en dat je ook aan het denken zet. Schrijnend mooi, maar een verhaal dat niemand wil meemaken. Zeker lezen.
Hier ben ik al terug met een volgende bespreking. Ik ben momenteel met grote vakantie. De derde coronagolf is achter de rug, we hebben een vaccin gekregen, dus trokken mijn man en ik erop uit voor vier dagen. Op vakantie in eigen stad weliswaar, want corona is zeker nog niet weg. Daarom onze keuze om dicht bij huis te blijven. We verbleven in de Griekenlandkamer in De Kaai en ongelofelijk maar waar: het vakantiegevoel hebben we hier zeker terug gevonden. We houden ervan om lekker te luieren met een goed boek met daarenboven een prachtig zicht op onze stad. Mijn leeskeuze viel op De stille patiënt van Alex Michaelidis.
Alicia Berenson zit al geruime tijd in een psychiatrische instelling. Zes jaar geleden heeft ze haar man met vijf geweerschoten om het leven gebracht. Het grote mysterie is dat Alicia na het plegen van deze gruweldaad geen woord meer heeft gesproken. Theo Faber, een psychotherapeut, wordt aangesteld in de instelling. Eigenlijk is hij maar in één patiënte geïnteresseerd, namelijk Alicia Berenson en hij is er rotsvast van overtuigd dat hij haar terug aan het praten kan krijgen.
Opnieuw een leuke spannende thriller. Het verhaal wordt verteld door Theo Faber enerzijds en anderzijds via het dagboek van Alicia. De lezer wordt hoofdstuk per hoofdstuk puzzelstukjes aangereikt die uiteindelijk leiden tot een verrassende ontknoping. Wat heb ik ervan genoten om eens goed door te kunnen lezen. Thuis wordt het boek toch gemakkelijker opzij geschoven. Zeker een aanrader!
Na In een donker donker bos had Ruth Ware mij helemaal overtuigd om nog boeken van haar te lezen. Ook met dit boek heeft ze mij zeker en vast niet teleurgesteld.
Rowan Caine kan haar geluk niet op als ze de advertentie in de krant ziet staan. Het is bijna te mooi om waar te zijn. De rijke familie Elincourt is op zoek naar een nieuwe nanny en wil maar liefst 55.000 pond per jaar betalen. Rowan reist naar Schotland af voor haar sollicitatiegesprek. Ze zet alles op alles om de job te bemachtigen. Het feit dat ze de vijfde nanny op korte tijd zal zijn en dat één van de dochters in het geniep zegt om zeker niet te komen, laat Rowan niet aan haar hart komen. Ze krijgt de job en is zeer verheugd dat ze gekozen is. Eénmaal aangekomen ondervindt Rowan dat er rare dingen gebeuren in het huis. Ze hoort vreemde geluiden, onverklaarbare gebeurtenissen en de kinderen werken allesbehalve mee. Wanneer één van de kinderen sterft, is Rowan hoofdverdachte nummer één.
Oh, wat vond ik dit een zalig boek. Ik heb het echt in één ruk uitgelezen. Het is mega-spannend vanaf de eerste pagina. Naarmate het boek vordert, wil je zo snel mogelijk weten hoe de vork in de steel zit. Alles hangt natuurlijk af van de ontknoping en die was ook super. Daarom de verdiende vijf sterren.
Op 11 juni 2021 kwam het zeer onverwachte en trieste nieuws dat de 55-jarige schrijfster Lucinda Riley haar vierjarige strijd tegen kanker verloor. De schrijfster van de zeven zussen - de boekenreeks waar ze wereldberoemd mee werd - is er niet meer. Het was dan ook meer dan vanzelfsprekend dat het volgende boek op mijn blog van haar zou zijn. De keuze was snel gemaakt en ik besloot om voor De lavendeltuin te gaan.
Emilie De la Martinières moeder komt te overlijden. Een hechte band met haar moeder waar elke dochter naar verlangt, heeft ze nooit gehad. Maar door haar dood staat ze er nu wel helemaal alleen voor. Emilie is de erfgename van een prachtig kasteel in Frankrijk en de enige levende de la Martinières. Kort na de dood van haar moeder ontmoet ze Sebastian Carruthers, een kunsthandelaar die steeds op zoek is naar nieuwe kunstwerken. Sebastian wordt haar nieuwe steun en toeverlaat. Wanneer ze een dichtbundel vindt van Sophia De la Martinières is ze geïntrigeerd, want haar vader was altijd zeer karig met verhalen over zijn zus Sophia. Emilie besluit op onderzoek uit te gaan en te achterhalen wat er met Sophia gebeurd is.
Wederom kreeg ik een fantastisch verhaal voorgeschoteld. Emilie vond ik nu niet bepaald een leuk personage, waardoor het boek mij niet direct meehad. Pas wanneer de verhaallijn in 1943 begint, had ze mij volledig mee.
Haar nagedachtenis zal nu verder leven in haar boeken. Maar dat neemt niet weg dat dit een enorm verlies is voor de literaire wereld. Lucinda: dank u voor al je mooie verhalen, we zullen je missen.
. Ik ga zeker nu ook haar romantische boeken lezen op zoek naar nog meer chemie.
