Het is weeral veel te lang geleden dat Esther Verhoef op deze blog passeerde (maar liefst 125 boeken geleden). Toen haar nieuwste boek De nachtdienst verscheen, triggerde dit boek mij meteen. Zelf heb ik namelijk ook jarenlang de nachtdienst gedaan in het ziekenhuis. In het boek van Verhoef speelt het verhaal zich echter niet af in het ziekenhuis maar wel in een dierenkliniek.
Emma woont samen met haar dochter Vegas boven de dierenartsenpraktijk waar ze tevens ook als dierenarts tewerkgesteld is. Op een nacht is Emma van wacht en krijgt ze onverwacht bezoek van drie gemaskerde mannen. Eén van hen is zwaargewond en de twee andere boeven dwingen Emma om hun kompaan te opereren. Emma weet niet wat haar overkomt, maar slaagt er toch in om onder de bloedstollende omstandigheden het hoofd koel te houden. Ze wordt door de gangsters bedreigd die haar waarschuwen dat ze in geen geval naar de politie mag stappen. Ze houdt woord en tracht haar dagelijkse leven terug in handen te nemen.
Door haar sublieme boeken De kraamhulp en Lieve mama heeft Esther de lat zeer hoog gelegd. Ik hoop dan ook steeds weer als ik een boek van Verhoef lees dat het zijn voorgangers evenaart. Dat doet de nachtdienst niet, maar toch is het een aangenaam boek. Ik vond Emma een heel tof personage en de verhaallijn met haar dochter boeide mij meer dan het thrilleraspect. Geen tenenkrullende spanning maar wel een mooi verhaal.
Suzanne Vermeer trekt na het avontuur in de Ardèche naar het Zwarte Woud, meer bepaald naar de Titisee. Silvia en haar man Vincent hebben een vakantiehuis aan de Titisee. Om de batterijen terug op te laden besluiten ze naar Duitsland af te reizen. Wanneer Vincent na een mountainbikeritje niet terugkomt naar het huisje, heeft Silvia een akelig voorgevoel. Haar voorgevoel wordt bevestigd en Vincent wordt dood teruggevonden. Alles wijst op een ongeluk. Kort nadien vinden ze ook het lijk van een vrouw met dezelfde verwondingen. De speurders vegen het woord ongeluk van tafel en vervangen het door moord. Snel wijzen de vingers richting Silvia en wordt ze hoofdverdachte nummer 1. Silvia schreeuwt haar onschuld uit. Ten einde raad besluit ze haar oude buurmeisje, Lauren Martens, te bellen, die voor advocaat studeerde. Samen slaan ze de handen in elkaar om haar onschuld te bewijzen.
In boek 317 Zomeravond maakten we reeds kennis met Lauren Martens, hulpofficier bij justitie. Het was zeker een meerwaarde voor dit boek, dat ze in Dwaalspoor terugkeerde. Verder haalde dit boek het niet bij zijn voorganger, maar toch vond ik het geen verloren tijd om dit boek te lezen. Doordat de schrijfster steeds haar verhaal in ander land laat plaatsvinden, weet ze mij toch keer op keer te boeien. Dit boek had zeker een streepje voor doordat ik zelf ooit een bezoekje bracht aan de Titisee in het Zwarte woud.
Wanneer het leven met de jaren verstrijkt, vraagt iedereen van ons zich wel eens af , had ik maar of als ik dat had gedaan wat een ander leven zou ik dan gehad hebben? Over dit onderwerp, gaat Middernachtbibliotheek van Matt Haig.
Nora Seed zit in een depressie. Ze wordt op het werk ontslagen, ze heeft geen contact meer met haar broer en bovenop dat alles is haar kat overleden. Door de opeenstapeling van al deze tegenslagen besluit Nora uit het leven te stappen. Na de wanhoopsdaad komt ze terecht in de Middernachtbibliotheek, een plaats tussen leven en dood. Daar komt ze opnieuw Mevrouw Elm tegen, de bibliothecaresse en vertrouwenspersoon uit haar jeugd. Nu zal ze Nora de weg wijzen in de Middernachtbibliotheek. Deze unieke bibliotheek bevat honderdduizenden boeken die allemaal andere levens zijn die Nora had geleefd indien ze andere keuzes in haar leven had gemaakt. Een leven waar ze koos om wel bij haar ex te blijven, waar ze Olympisch zwemkampioene geworden zou zijn, waar ze een andere beroepskeuze zou maken., Stuk voor stuk kan ze de boeken inkijken en wordt ze naar het leven gekatapulteerd dat het hare had kunnen zijn. Nora stelt zich steeds de vraag is dit het leven dat ik had gewild?
Dit boek brengt toch wat teweeg als je het leest. Iedereen stelt zich zeker weleens de vraag of hij wel de juiste keuzes in zijn leven gemaakt heeft. Maar als je één les moet leren in het leven en uit dit boek dan is het wel dat de kleine dingen in het leven je moeten gelukkig maken. Zeer speciaal boek, surrealistisch, maar ik vond het meer dan de moeite waard om te lezen. Blij met mijn keuze
Na de Chemie die Kaat de Kock mij voorschotelde, wou ik zeker meer lezen van haar. Toen ik de mooie cover van haar nieuwste boek Winter in de B&B op Instagram zag passeren, moest ik mij serieus inhouden om niet meteen naar de boekhandel te gaan. In plaats daarvan plaatste ik het op mijn lijstje voor de lieve Kerstman. En ja hoor! Toen ik op kerstavond één van mijn pakjes open maakte, lachte de cover van Kaat de Kock mij toe. Nadat ik mijn vorige boek had uitgelezen, twijfelde ik dan ook geen seconde welk boek het volgende zou zijn.
Hanne, een twintiger, vindt haar leven niet bepaald spannend. Ze is niet echt gelukkig op haar werk en haar liefdesleven scheert ook geen hoge toppen. Maar op een dag verandert haar leven op slag wanneer ze van een goede vriendin een vakantiehuisje in de Ardennen erft. Samen met haar moeder trekt ze naar de Ardennen om het huisje te ontdekken. Huisje denkt ze, maar wanneer ze het in werkelijkheid ziet, blijkt de term Huisje veel te min voor het immense huis dat nu van haar is. Snel komt ze tot het besluit het huis ten volle te benutten en er een B&B in te beginnen. Ze doet beroep op de knappe klusjesman Rémi, die haar helpt om het huis, B&B-klaar te maken. Zal Hanne haar plaatsje zal krijgen in de gemeenschap en ziet Cupido in Hanne een potentieel slachtoffer ?
Winter in de B&B is een boek dat je hart verwarmt op een druilerige regenachtige dag. In het boek zijn sfeervolle tekeningen aangebracht die je direct in de juiste stemming brengen. Het verhaal zorgt er daarbovenop voor dat er een knusse, warme, romantische sfeer gecreëerd wordt. Ik was gecharmeerd door de vlotte schrijfstijl en door het verhaal en was ook zeer benieuwd naar het einde Op een romantische manier een spannende ontknoping... Nu geduldig wachten op de zomer...
Door de aangrijpende films The Magdalene sisters en Philomena werd ik voor het eerst geconfronteerd met het verhaal van de strenge kloosterorde die in de jaren 1890 opvangtehuizen oprichtte voor ongehuwde, zwangere jonge meisjes. Dit boek is dan wel fictie, maar toch gebaseerd op de Magdalena zusters.
In 1956 raakt Ivy, een jong meisje, zwanger. Tegen haar wil in wordt ze door haar moeder en haar nonkel naar St-Margaret gestuurd. Daar lijdt ze enorm onder het strenge bestuur van de nonnen. Wanneer haar dochtertje Rose wordt geboren, wordt ze meteen van haar weggerukt en afgestaan ter adoptie.
Zestig jaar later vindt Samantha Harper bij haar oma oude brieven die ze nog nooit eerder gezien heeft. Samantha, die journaliste is, is geïntrigeerd door de brieven en raakt helemaal gefascineerd door de schrijfster van de brieven, Ivy. Ze besluit dieper te graven in Ivys verhaal, maar iedereen die ze wil contacteren blijkt gestorven te zijn in verdachte omstandigheden. Sam is echter vastberaden dit verhaal tot op de bodem uit te spitten.
Een onverwacht pareltje. Zo kan ik Het meisje in de brief het beste omschrijven. Door het boeiende onderwerp heeft de schrijfster een zeer sterk verhaal waar ze een sublieme thriller in verweeft. Het enige minpuntje was de kleine druk van het boek en het geschrift van de brieven was wat storend. Dit zijn echter de enige minpuntjes die ik kan bedenken want dit is op en top een aanrader.
Net als in de film was één van de kerstcadeautjes van mijn schoonmoeder vorig jaar. Aangezien het jaar weer met rasse schreden vooruit gaat en we weeral in december terechtgekomen zijn, was het dan ook de hoogste tijd om dit boek te gaan lezen.
Evie Summers, werkzaam in de filmindustrie, heeft een lastige taak. Indien ze promotie wil maken als agent moet ze scenarioschrijver Ezra Chester overhalen een script te schrijven voor een romcom. Ezra gaat akkoord en vraagt Evie in ruil een aantal meetcutes" in scène te zetten. Deze meetcutes zijn eigenlijk scènes uit romantische films, die gebruikt worden om een mogelijke partner te ontmoeten. Hierdoor komt ze in hilarische situaties terecht die ze keer op keer doorgeeft aan Ezra. Maar is er op het einde een romantische komedie? En zal Evie haar happy-ending krijgen?
De hoofdstukken zijn opgebouwd uit scènes, net als in de film ;-). Misschien wel een originele benadering, maar ik had moeite om in het verhaal te geraken. Door de superromantische cover verwachtte ik een boek waar de romantiek van af droop. Ik kwam echter van een kale reis thuis: ik werd getrakteerd op één romantische kus, maar dat is voor een romantisch zieltje zoals ik véél te weinig. Voor mij werden de verwachtingen dan ook niet ingelost, maar wie niet op zoek is naar een zeemzoet romantisch boek zal dit misschien meer smaken.
Daar waar de rivierkreeften zingen behoorde - net zoals boek 310: Alles voor jou - toe tot het vakantieboekenpakket aangeboden door Libelle. Wanneer je een beetje op de hoogte bent van het literaire gebeuren kan je in 2021 niet om dit boek heen. Op alle leesgroepen op Facebook zag ik dit boek meermaals passeren, met elke keer opnieuw lovende commentaren. Het triggerde mij dan ook meer en meer om zelf een oordeel over dit boek te vellen.
Kya is een meisje van zes. Ze woont in een erbarmelijk hutje met haar ouders, broers en zussen in een moeras in North Carolina. Naarmate de jaren vorderen komt Kya helemaal alleen te staan in het leven. Het beetje geld dat ze heeft bekomt ze door mosselen en vis te ruilen voor middelen waarmee ze kan overleven. Tate, een jongen die ze tijdens het vissen leert kennen, is gefascineerd door Het moerasmeisje en zorgt ervoor dat Kya haar plaatsje kan bemachtigen in de wereld. Ze voelt zich thuis in haar hutje in het moeras met al zijn bewoners, maar haar woongebied grenst eveneens aan de bewoonde wereld waar gevaar steeds om de hoek schuilt.
Meer ga ik niet verklappen over dit boek. Wat dit boek nog specialer maakte, was dat ik vooraf niet wist wat me te wachten stond. Zeer mooi, uniek verhaal en zeer goed geschreven. De schrijfster, een biologe, slaagt er in om het gebeuren in het moeras zeer goed weer te geven waardoor je niet veel fantasie nodig hebt om het moeras te zien, te horen en te ruiken. Ontroerend mooi. Aanraden is dan ook het enige dat ik kan doen.
Het boek Enkeltje Ierland kocht ik omdat er Ierland in de titel stond. Boeken over Ierland en Engeland spreken mij altijd enorm aan. Mijn vermoedens klopten niet helemaal toen ik dacht dat het van de hand was van een Ierse of Britse schrijfster, want Charlotte De Monchy is namelijk Nederlandse.
Lisa, een jonge Amsterdamse vrouw heeft Nederland achter zich gelaten om als dierenarts in het Ierse dorpje Brentwood te gaan werken. De prachtige natuur en het omgaan met dieren waar ze zoveel van houdt, maakt dat Lisa zich al snel thuis voelt in Brentwood. Het enige wat haar een beetje zorgen baart, is hoe dun gezaaid de mannen in dit dorp zijn. Op een dag krijgt ze een noodoproep om naar het immense landgoed van William McKinney te gaan voor diens hond. Eerst denkt ze dat hij misschien nog een mogelijke liefdeskandidaat is, maar als ze hem leert kennen, vindt ze hem niets meer dan een arrogante, introverte kerel. William, die sinds kort terug in Brentwood woont, is op zoek naar een stand-in verloofde. Dit moet hem helpen om de nodige financiën te vinden voor zijn project, de opening van een restaurant. En laat Lisa nu de enige beschikbare kandidaat zijn in Brentwood.
Aan de liefhebbers van Jill Mansell kan ik dit boek alleen maar aanraden. Een zalig ontspannend boek om even te ontsnappen aan alle kommer en kwel. Het bederft voor mij zeker de pret niet dat je als lezer al snel weet hoe dit boek afloopt. Neen, het maakte dat ik alleen maar sneller las om tot de romantische ontknoping te komen. Leuke ontdekking en ik zal zeker nog van deze schrijfster lezen.
Als je een beetje geïnteresseerd bent in de literaire wereld dan ken je ongetwijfeld De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst. Zelf had ik dit boek echter nog nooit gelezen, maar een arts waarmee ik samen werk, zei mij dat dit boek niet mocht ontbreken in mijn leespalmares. Ze had het thuis liggen en was zo vriendelijk om het mij even te lenen. Het exemplaar dat ik van haar kreeg, is maar liefst een vierendertigste druk, wat nog maar eens bevestigt dat dit boek echt wel een hit is.
De familie Verhulst woont in het Vlaamse Reetveerdegem. De kleine Verhulst woont er samen met zijn vader, grootmoeder en zijn drie nonkels. Het grootste tijdverdrijf van de mannelijke gezinsleden is op café hangen, zich lazarus zuipen, braken en de volgende dag opnieuw beginnen. In deze marginaliteit moet de kleine opgroeien en zich trachten staande te houden. Gelukkig is er nog de grootmoeder die zich bekommert over het lot van haar zonen maar zeker over dat van haar kleinzoon. Bestaat de mogelijkheid dat hij ontsnapt aan het lot waartoe hij gedoemd lijkt?
De helaasheid der dingen is aaneenschakeling van korte impressies van het leven van de familie Verhulst. De schrijver gebruikt een aangename schrijfstijl en eigenlijk dacht ik dat het heel wat platvloerser ging zijn. Het personage dat mijn hart stal, was ongetwijfeld de grootmoeder. Het ene moment bracht ze mij aan het lachen, een ander moment zorgde ze voor ontroering. Het is niet mijn doorsnee lectuur maar zo af en toe kan ik dit wel smaken.
Toen dit boek mijn blik passeerde, bleven mijn ogen op slag rusten op de mooie cover. Klopte het dat ik hier het gekendste schip ter wereld, de Titanic, dacht te herkennen? Na het lezen van de korte inhoud werd mijn vermoeden bevestigd en in één klap waren zowel ik als het boek verkocht.
Nadat Katharina Thompsons vader een verkeerde investering doet, verliest het gezin van de ene op de andere dag hun rijke leven en de daarbij horende status. Katharina is vastbesloten om zelf iets van haar leven te maken en besluit om samen met haar verloofde een nieuw leven op te bouwen in Amerika.
Ze besluit te reageren op een advertentie van de White Star Line, die op zoek is naar dienstmeisjes voor hun nieuwe schip Titanic. Katharinas broer is er echter van overtuigd dat het schip gedoemd is om te zinken. Hij smeekt haar om niet aan boord te gaan. Katharina heeft echter haar redenen om dit wel te doen. Zal ze haar ongeluk tegemoet varen?
Iedereen kent wel het tragische verhaal van Titanic. Wanneer je als lezer aan dit boek start, weet je dan ook hoe het zal eindigen. Dat maakt het als schrijver des te moeilijker denk ik om de lezer te blijven boeien. Toch slaagt Van Den Noort hierin: ze verweeft namelijk een complottheorie in het alom gekende verhaal. Het zet je als lezer toch aan het denken: Wat als ze het bij het rechte eind heeft en de Titanic inderdaad gedoemd was om te zinken?
Na 15 andere boeken gelezen te hebben, is het wederom tijd voor Suzanne Vermeer.
Nadine Dubois is een Franse journaliste, die bij het Franse publiek gekend is door haar podcast Creme de la crime, waar ze cold cases onder de loep neemt. Ze wordt benaderd door Gabriel Baptiste, een advocaat, die haar vraagt om een bepaalde zaak te onderzoeken. Zijn cliënt Julien Fournier zit al twaalf jaar in de gevangenis voor de moord op het Nederlandse meisje Celeste Martens. Fournier beweert echter bij hoog en bij laag dat hij al die tijd onschuldig in de cel zit en dat er zoveel jaar geleden met het onderzoek is geknoeid.
Celeste Martens werd twaalf jaar geleden vermoord teruggevonden in een rivier in het Franse dorpje Aubenas in de Ardèche toen ze daar op vakantie was met haar zus. Nadine wordt getriggerd door het betoog van Baptiste en besluit contact op te nemen met Lauren Martens, de zus van Celeste. Zal ze bereid zijn om de oude wonden weer open te rijten en te weten te komen wat er werkelijk met haar zusje is gebeurd ?
Hoewel ze steeds schrijft over andere bestemmingen, voelen de boeken van Suzanne Vermeer voor mij steeds als thuiskomen. Zeker na het vorige boek was dit een verademing. De schrijfstijl zorgt ervoor dat je direct meegevoerd wordt met het verhaal. Leuke personages en goed verhaal. Toen ik het aan het lezen was, was het verstand op nul en genieten. Het einde bracht nog een aangename verrassing met zich mee toen ik de laatste twee woordjes las, namelijk
Het slot van de blauwe vogels van Heinz Konsalik, is er letterlijk en figuurlijk ééntje uit de oude doos. Het boek stond in mijn kindertijd al op de boekenplank bij mijn ouders. Als je het boek nu vastneemt, hangt de cover met haken en ogen aan elkaar maar dat maakt het voor mij eens zo charmant. Mijn vader vertelde mij dat ik dit boek zeker eens moest lezen, dus nam ik het mee met de hoogste verwachtingen.
Gert Sassner is een gelukkig man. Hij heeft een goede baan, maakt deel uit van een leuk gezin en heeft alles wat zijn hartje begeert. Op een dag vindt er echter een kortsluiting plaats in zijn hersenen. De eens zo stabiele Gert is nu helemaal ontregeld en hij lijdt aan serieuze waanvoorstellingen. Zijn vrouw, Louise is ten einde raad en neemt contact op met Dr. Dorian in de Hohenschwandtkliniek, een experimenteel ziekenhuis waar Sassner terecht kan. Dr Dorian is in extase dat hij bij Sassner zijn eerste hersenoperatie ooit mag uitvoeren. Alles lijkt goed te gaan tot een paar dagen na de operatie Louise opstaat en merkt dat haar man Gert is verdwenen. Tegelijk worden in de buurt vermoorde mensen terug gevonden. Is dit het werk van Gert?
Ooooh, ik vond dit een enorme teleurstelling. Ik heb mij werkelijk door dit boek moeten sleuren. Telkens verwachtte ik dat het verhaal mij op één of andere manier zou meetrekken, maar dat gebeurde jammer genoeg niet. Persoonlijk kon het verhaal mij totaal niet boeien en ik verwachte naar het einde toe toch een plottwist die er spijtig genoeg niet kwam. Mijn broer had dit boek blijkbaar ook al gelezen en hij deelde dezelfde mening als mijn vader. Zo zie je maar, smaken verschillen en daarom kan ik maar één ding aanraden: begin maar te lezen en vel zelf je oordeel.
Via het boekenjagersboek (zie boek 313) maakte ik kennis met Kaat de Kock, een schrijfster van young adults boeken en chicklit. Ik ben haar werk gaan uitspitten en mijn oog viel op Chemie. Enerzijds is chemie altijd één van mijn lievelingsvakken op school geweest en anderzijds: wat is er mooier dan chemie tussen twee mensen?
Emma is zeventien en stiekem verliefd op Mr. Vandevelde. Emma moet hem inderdaad zo aanspreken, want Mr. Vandevelde is niemand minder dan haar leraar chemie. Ze is net gedumpt door haar vriendje en kan niet wachten tot de schoolreis naar Griekenland aanbreekt. Eén van de begeleiders die meegaat op reis is immers - hoe raad je het - Mr. Vandevelde. Wanneer de reis aanbreekt, probeert Emma, net zoals vele andere meisjes, op alle mogelijke manieren de aandacht van Mr. Vandevelde te trekken. Ze beseft maar al te goed dat hij haar leraar is, maar toch heeft ze de indruk dat hij nogal veel haar kant op kijkt. Of beeldt ze zich dit maar in?
Chemie is duidelijk een young adult boek. De dubbele betekenis van het woord chemie in de titel en de mooie cover zorgden ervoor dat dit boek mij direct aansprak. Het is zeer aangenaam geschreven en deed mij een beetje denken aan de romantische kortverhalen die ik vroeger verslonden heb in de Joepie. Doordat het liefdesideaal hier een leraar is, was ik er mij tijdens het lezen wel steeds van bewust dat dit sowieso de chemische reactie zou bemoeilijken en dat het moeilijk zou zijn om een stabiel atoom te bekomen . Ik ga zeker nu ook haar romantische boeken lezen op zoek naar nog meer chemie.
Dit boek lag al eventjes op mij te wachten op de boekenplank. Net zoals bij vele boeken van Lucinda Riley en Corinna Bomann zijn ook hier twee verhaallijnen verweven.
De eerste verhaallijn begint in 1951. Esther Durrant stapt nietsvermoedend op een schip dat haar naar de Scilly-eilanden voor de kust van Cornwall brengt. In de veronderstelling dat ze met haar man op vakantie gaat, is ze dan ook geschokt als dit helemaal niet waar blijkt te zijn. Esthers man brengt haar namelijk naar een instelling voor geesteszieken. Door een tragische gebeurtenis in Esthers leven is ze het spoor bijster en haar man hoopt dat ze hier terug haar oude zelve zal worden. Esther is woedend wanneer ze wordt achtergelaten op het eiland en voelt zich eenzaam en alleen. Gaandeweg begint ze zich terug goed in haar vel te voelen en leert ze te houden van de rust, puurheid en schoonheid die het eiland te bieden heeft.
Het tweede verhaal speelt zich af in 2018. Rachel, een zeewetenschapper wordt voor haar volgende project gevraagd om onderzoek te gaan doen over kokkels op de Scilly-eilanden. Door onvoorziene omstandigheden komt ze op hetzelfde eiland terecht waar 66 jaar geleden Esther Durrant vertoefde.
Zeer mooi boek. Zowel films als boeken die zich afspelen in Engeland hebben bij mij een streepje voor. Door de beeldende schrijfstijl van de schrijfster voel je ook echt de Britse vibe. Het is een verhaal over verboden liefde en ontluikende liefde. Zeker een aanrader. Elke keer als je het boek openslaat, kom je op een andere plaats terecht. Daar doe je het toch steeds voor vind ik, bij het lezen even ontsnappen aan de realiteit en een nieuwe wereld betreden. Zalig gewoon!
De boekenjagers is een facebookgroep die op het moment van schrijven 75.583 leden telt. Eén van die leden - hoe raad je het - ben ik . De bezielster van de groep is Veerle Nijs, die op zeer jonge leeftijd besmet werd met de leesmicrobe. In 2016 richtte ze de groep op. Het droppen van en het jagen naar boeken kon beginnen. Een absoluut hoogtepunt werd op 27 augustus 2021 bereikt met een boekdroprecord van maar liefst 8074 boeken ter ere van het vijfjarige jubileum van De boekenjagers.
Omwille van dit vijfjarig jubileum werd er ook een boek op poten gezet. Veerle contacteerde verschillende schrijvers met de vraag of ze wilden meewerken aan haar kindje. Verschillende schrijvers reageerden enthousiast. Zelfs de wereldberoemde Ierse schrijfster Lucinda Riley was bereid om een verhaal voor Het boek neer te pennen. Met als resultaat dat het boekenjagersboek een pareltje geworden is voor iedereen die van boeken houdt. Het is een verzameling van boekenjagersgerelateerde kortverhalen afgewisseld met anekdotes van Veerle maar ook van andere boekenjagers. Ook tal van schrijvers van eigen bodem deden hun duit in het zakje. Enerzijds de voor mij gekende schrijvers zoals Debruyn, Spit en Debbaut, maar anderzijds ook nieuwe ontdekkingen zoals Kaat de Kock en Kevin Valgaeren waar ik in de toekomst zeker een boek van zal lezen. Dat maakt De boekenjagers ook zo leuk. Eigenlijk is het een allegaartje van verhalen die je aangeboden wordt en je kan kiezen van wie je nog meer wil proeven. Daarom raad ik dit boek ten zeerste aan aan alle mensen die graag lezen. En als er een boek al jaren op je boekenplank staat: misschien is het moment aangebroken om het in het boekenjagerscircuit te laten circuleren. Je maakt er niet alleen mensen mee gelukkig, maar ook het boek misschien ;-).
Jennifer Donnelly zorgde door haar sublieme trilogie De theeroos dat ik haar naam nooit meer zou vergeten. Na De theeroos schreef ze nog een fantasy-reeks - wat niet echt mijn ding is - maar nu heeft ze in het young adult genre twee boeken geschreven, namelijk Vergif en Stiefzus.
Ik verkoos om met Stiefzus te starten.
Isabelles moeder heeft er alles, maar dan ook alles voor over dat haar dochter met de prins zal trouwen. Haar extreme gedrag levert niet het gewenste resultaat op. Vlug wordt duidelijk dat het schoentje niet aan Isabelles voet past maar wel aan die van haar stiefzus Ella, waardoor Ella trouwt met de prins. Klinkt dit je al bekend in de oren? Inderdaad: dit is het verhaal van Assepoester. Alleen wordt de focus in dit verhaal niet op CinderElla gelegd maar wel op haar stiefzus Isabelle. Isabelle blijft verweesd met haar moeder en zus Tavi achter en heeft geen idee hoe haar toekomst er nu zal uitzien. Alles lijkt tegen te slaan. Isabelle beseft dat de verantwoordelijkheid om te overleven nu volledig op haar schouders ligt. Ze besluit het heft in handen te nemen en wordt hierbij geholpen door Tanaquil, beter gekend als: de goede fee. Zoals het een goed sprookje betaamt, is ook in dit verhaal een slechterik present. Of Isabelle een en ze leefden nog lang en gelukkig krijgt daarover kan ik maar één ding zeggen: lezen maar!
Stiefzus is toch wel een apart boek, een bijzonder, uniek verhaal of beter gezegd een modern sprookje. Ik zal eerlijk zijn: in het begin was het wennen aan het verhaal. Maar gaandeweg - is het een betovering misschien? - pakt ze je volledig in met haar boek. Je krijgt sympathie voor het hoofdpersonage, een personage dat haar persoonlijkheid volledig kwijtraakte door andere mensen, en besluit terug op zoek te gaan naar haarzelf.
Met de boekenbon die ik van een goede vriendin kreeg, stapte ik op een vrijdagnamiddag de Standaard Boekhandel binnen om mijzelf te verwennen na een hectische werkdag. Niets is leuker voor mij dan in de winkel rond te snuisteren op zoek naar nieuwe schatten. Rauwkost was een cover die mij direct in het oog sprong. Eén van mijn grootste passies is namelijk eten en koken. Dat de schrijver Bart Debbaut bleek te zijn, waar ik eerder al Sudoku (zie boek 229) van gelezen had, zorgde voor een extra troef.
De bekende TV-chef Wout Dumoulin wordt na een opnamedag het slachtoffer van een ontvoering. Niet veel later wordt zijn lichaam terug gevonden. Het speurdersduo en tevens liefdeskoppel, John Leyssens en Mieke Van Cattendyck, moet deze mysterieuze moord onderzoeken. Omdat er bij het lichaam een aanwijzing is naar een andere sterrenchef worden alle ogen op hem gericht als mogelijke dader. Maar ook hij wordt kort daarna vermoord teruggevonden. Leyssens en Van Cattendyck beseffen dat ze het over een ander fornuis moeten gooien voor er nog een andere chef het slachtoffer wordt van deze moordenaar.
Toen ik het boek opensloeg en het boeiende, mooie voorwoord las van de schrijver was ik al verkocht. Debbaut schrijft over een zeer origineel onderwerp en de link naar reëele chefs is een leuke insteker. Dit is geen tenenkrullende, spannende thriller, maar voor mij hoeft dat ook niet. Hij levert een mooi verhaal af. Ook het zij-verhaal over het speurdersduo zorgt voor een leuk extraatje. Bovendien heeft Debbaut een sterk einde in petto, misschien een beetje morbide, maar toch had ik een klein beetje begrip voor de dader .
Elke zomer biedt Libelle een speciaal uitgezocht pakket aan met vakantieboeken. Voor mijn verjaardag was dit boekenpakket één van mijn cadeautjes. Het bestond uit zes boeken, en Alles voor jou van Lianne Moriarty was er één van. Deze schrijfster was mij absoluut niet onbekend. Eerder las ik al het sublieme Het geheim van mijn man, Bijna echt gebeurd en Grote kleine leugens, allemaal terug te vinden op deze blog.
Ellen heeft een zeer bijzonder beroep: ze is namelijk hypnotherapeut. Ze oefent dit beroep met gedrevenheid en passie uit en is ervan overtuigd dat hypnotherapie bij mensen soelaas kan brengen. Het enige wat minder vlot is haar liefdesleven. Ook daar blijkt echter verandering in te komen wanneer ze de knappe vrijgezel Patrick ontmoet. Het klikt eigenlijk vanaf het eerste moment. Patrick wil dan ook meteen open kaart spelen met Ellen. Hij heeft namelijk een stalkster, Saskia, zijn ex. Ellen reageert niet met verwachte afschuw, maar is eigenlijk geïntrigeerd door Saskia. Ze wil begrijpen wat de drijfveren zijn van deze vrouw. Wat Ellen niet weet is dat ze Saskia al eerder heeft ontmoet, namelijk in haar praktijk.
Dit boek had het voor mij niet. De andere werken van Moriarty zijn keer op keer pareltjes, maar dit boek hoort daar spijtig genoeg niet bij. Veel te langdradig. Minder paginas had dit boek goed gedaan. Het hypnose thema is op zich goed gevonden. Toch had ze daar naar mijn mening nog meer kunnen uithalen. Het einde is dan wel weer wat beter en gaf mij toch nog een gevoel dat het geen verloren tijd was om dit boek te lezen.
Het boek Tot aan de zon en terug was een boek dat zeker en vast tot mijn collectie moest behoren. Niet alleen was het boek geschreven door één van mijn favoriete schrijfsters, Jill Mansell, maar ook zijn alle paginas in mijn lievelingskleur roze. Nu, in theorie was ik er meteen fan van, maar om het te lezen is het toch wat wennen.
Het verhaal speelt zich af in een Engels dorpje Elliscombe. Daar volgen we het verhaal van drie personen, Didi, haar vriendin Layla en Laylas moeder Rosa. Voor de achttiende verjaardag van Layla, trakteert haar vader haar op een reisje naar Venetië met een tiental klasgenoten. Didi is in de wolken als ze mee mag op deze trip. Op een winterse avond, wanneer sneeuwvlokjes zachtjes door de lucht dwarrelen, leert Didi, Shay, één van de jongens die mee is, kennen op het prachtige romantische San Marcoplein. Ze worden een koppel maar door een ongelukkig voorval komt er een einde aan hun relatie. Shay verlaat Elliscombe. Dertien jaar later staan Didi en Shay terug oog in oog met elkaar in het hotel waar Didi werkt. De klik is er nog steeds. Is er er nu wel een toekomst voor hun weggelegd ?
Ik was teleurgesteld in dit boek, misschien waren het de roze paginas, misschien heb ik haar een beetje te veel gelezen of misschien was dit toch wel een minder boek van Mansell.
