Na mijn eerdere kennismaking met De zeven zussen ben ik nu toe aan het tweede boek in de reeks. In dit verhaal staat Alcyone of kortweg Ally centraal. Ally is een professioneel zeilster. De zeilboot, het water en de uitgestrekte zee zijn haar lust en haar leven. Ook op relationeel gaat het haar zeker voor de wind, wanneer ze de liefde vindt bij één van de leden van haar zeilteam. Aan al die vreugde in haar leven komt op slag een einde als ze bericht krijgt dat haar vader overleden is. Kort daarna slaat het noodlot opnieuw toe en besluit ze de zeilsport de rug toe te keren, en, net zoals haar zus Maia eerder in boek 1 heeft gedaan, op zoek te gaan naar haar afkomst. Door de coördinaten in de brief die haar vader voor haar heeft achtergelaten, komt ze te weten dat haar roots in Noorwegen liggen. Ally besluit naar Noorwegen af te reizen met al haar vragen en verdriet.
Ook in dit verhaal keert Lucinda Riley terug naar het verleden. Deze verhaallijn speelt zich af in de gloriejaren van Edvard Grieg, die volop furore maakte met zijn wereldbekende werk: Peer Gynt. Maar wat heeft dit allemaal te maken met Allys afkomst? Ally raakt steeds meer en meer gefascineerd door haar afkomst en uiteindelijk zal ze meer ontdekken dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.
Ik had iets meer moeite om in het verhaal te geraken. Het was pas op pagina 400, dat ik echt benieuwd werd naar de afloop. Wederom vond ik ook hier de historische verhaallijn het interessantste. De Grieg-factor en de positie van Noorwegen tijdens de tweede wereldoorlog zijn weer weetjes die ik te weten ben gekomen na het lezen van dit boek. Altijd goed als het lezen je iets bijleert.
Boek 340: Mademoiselle Coco en het parfum van de liefde
Auteur: Michelle Marly
Aantal blz.: 311
Eerste druk: 2018
Leestijd: 08/08/2022-13/08/2022
Algemene beoordeling: ****
Het boek Mademoiselle Coco en het parfum van de liefde werd mij aangeraden door mijn schoonmoeder. Ik had nog nooit van deze schrijfster gehoord, maar door de positieve commentaren wou ik dit boek ook wel eens lezen.
Het verhaal start als de minnaar van Coco, Boy Capel, komt te overlijden. Op dat moment is Coco Chanel, geboren als Gabrielle, al een heuse naam in de Parijse modewereld. Coco kan het verlies maar moeilijk een plaats geven, maar wanneer ze besluit als eerbetoon een parfum te creëren komt ze er langzaam weer bovenop. Haar vriendin Misha staat haar bij in haar zoektocht naar de perfecte geur, die ze kan vereeuwigen in een flesje. In haar zoektocht ontmoet ze Dimitri Romanov, die haar helpt om de eerste voetstappen te zetten in de wereld van de parfums. Deze zoektocht leidt uiteindelijk naar de creatie van het tot nu toe misschien wel bekendste parfum, namelijk Chanel No. 5.
Dit verhaal is gebaseerd op ware feiten, die in een roman werden gegoten. Ik vond het een zeer boeiend verhaal. Langs de ene zijde belicht het het ontstaan van Chanel No.5 en langs de andere kant worden we ondergedompeld in de tijdsgeest waar Coco geleefd heeft. Zeg nu zelf: Is het niet super als je Picasso en Stravinsky tot je vrienden mag rekenen? Ook haar vriendin Misha is geen onbekende voor mij, want zij was de dochter van de beroemde Halse cellist Adrien Servais. Gaf dit boek een extra dimensie. Leuke ontdekking.
In 2014 kwam het eerste deel uit van de Zeven zussen van de inmiddels overleden Lucinda Riley. Toen de reeks hier in België verscheen, wist ik al dat het zeven boeken zouden worden en had ik mij vooraf voorgenomen ze via de bibliotheek te ontdekken.
Dus stapte ik in juli naar de bib op zoek naar de zussen. Hoewel het eerste deel al acht jaar geleden voor het eerst uitkwam, waren de vier exemplaren uitgeleend en besloot ik om het boek te reserveren. Op 29 juli kreeg ik bericht, ging er meteen om en s avonds stortte ik me op het verhaal. Ik was dan ook zeer benieuwd wat ik van deze wereldbefaamde reeks ging vinden.
Maia is op bezoek bij haar vriendin in Londen als ze verneemt dat haar vader overleden is. In allerijl vliegt ze terug naar het meer van Genève waar het huis staat waar ze opgroeide. Maia is niet de enige die terug afreist, ook haar vijf andere zussen komen zo snel mogelijk terug naar huis. Pa Salt, is echter niet hun natuurlijke vader. Alle zussen van Maia zijn, net zoals zijzelf, geadopteerd toen ze nog babys waren. Pa Salt liet voor elk van hen een brief na met meer info over hun herkomst. Zo ontdekt Maia dat haar roots in Rio de Janeiro, Brazilië liggen en ze besluit erheen te reizen om meer te weten te komen over haar verleden. Ze is meteen geïmponeerd door het grote standbeeld Christo, de verlosser. Laat dit beeld nu net verbonden zijn met Maias afkomst
Zoals in haar andere boeken wisselt Lucinda hier het heden af met het verleden. Ze schetst zeer goed de Braziliaanse sfeer en het verhaal achter de Christo is eveneens zeer boeiend. Ondanks de omvang van dit boek vloog ik er door als een hoge snelheidstrein. Kortom dit boek smaakt naar meer, en er is meer - en niet zoals eerst werd gezegd zes boeken, maar wel zeven. Toen Riley stierf in 2021 kwamen we te weten dat het verhaal niet eindigde met de zevende zus, maar dat er nog een achtste boek komt met de uiteindelijke ontknoping. Namelijk de hamvraag: waarom werden deze zes meisjes door pa Salt geadopteerd?
De Nederlandse Julia is samen met haar nichtje Irene en haar vriendin Sofie op weg naar Tsjechië. Ze reizen naar het landhuis van haar overleden grootmoeder, Eva, om er haar urne met as uit te strooien. Wanneer ze aankomen op het landgoed worden ze terug gekatapulteerd naar de tijd waar ze hun zomervakanties bij hun geliefde grootmoeder doorbrachten. De glorie van welleer is echter ver te zoeken bij de aanblik van hun omas huis. Na een avondje stappen slaat het noodlot toe. Julia, die aan het stuur van de wagen zit, rijdt iemand die in paniek de weg overloopt, aan. Julia wordt door de politie meegenomen naar het politiebureau. Julia kan het niet geloven als ze de naam van het slachtoffer hoort, want het slachtoffer is geen onbekende voor haar. Wat deed ze daar op het midden van de weg, in het holst van de nacht? Julia blijft niet bij de pakken zitten en besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
Persoonlijk vond ik dit boek nu niet het beste dat ik van Suzanne Vermeer al gelezen heb, maar zoals steeds lezen haar boeken zeer vlot. Wat dit boek wel een extra dimensie geeft, is dat er ook een speurpuzzel in het boek zit. Er zit een verzegelde envelop bij met documenten die door het lezen van het boek meer duidelijkheid brengen en die ervoor zorgen dat je het mysterie kan ontrafelen.
Op 6 juli was het mijn 44ste verjaardag. Mijn man gaf mij verschillende boeken cadeau waaronder twee boeken van Danielle Steel. Natuurlijk stond ik zoals gewoonlijk weer te popelen om er aan te beginnen. Mijn eerste keuze viel op Royal. Het is 1943 en de tweede wereldoorlog woedt volop. In Engeland, en dan voornamelijk in Buckingham Palace, bekijken ze de oorlog met argusogen. De koninklijke familie besluit hun jongste dochter, prinses Charlotte, naar Yorkshire te sturen bij een adelijke familie om haar veiligheid te garanderen. Dit zint de prinses niet echt, maar ze beseft ook dat er niets anders op zit en besluit er dan maar het beste van te maken. Haar paard reist mee af naar Yorkshire en dit zorgt ervoor dat het gewone leven dat ze nu moet leiden draaglijker wordt. Elke morgen maakt ze dan ook een ritje met haar paard en zo leert ze de zoon van haar gastgezin kennen. De gastouders, die de enigen zijn die de ware identiteit van Charlotte kennen, staan niet echt te springen over de ontluikende vriendschap tussen de twee. Wanneer de twee hopeloos verliefd worden en de oorlog nog steeds in al zijn hevigheid woedt, is de grote vraag of er daadwerkelijk een toekomst is voor hen?
Dit was een heel mooi en onderhoudend verhaal. Het boek is absoluut niet dik maar toch gebeurt er enorm veel in die 285 paginas. Het is een verhaal over familie, liefde, verraad, geheimen, opoffering en natuurlijk een happy-ending. Heel erg genoten van deze Steel!
Het is weeral zomervakantie en naar jaarlijkse gewoonte geeft Libelle dan 6 zomerboeken uit. Matildas laatste dans was er één van.
Jenny Sanders is vijfentwintig als ze haar man en haar zoontje verliest. Bij de notaris valt ze bijna van haar stoel wanneer ze ontdekt dat haar man Peter haar een schapenboerderij in de outback heeft gekocht. Niet goed wetend wat ermee te doen, besluit ze toch Sidney en al haar zorgen achter te laten en richting boerderij Churinga te reizen. Daar wacht haar een koele ontvangst door Brett Wilson, de beheerder van Churinga. Toch beseft hij maar al te goed dat Jenny het lot van Churinga in handen heeft en dat, mocht ze besluiten het domein te verkopen, hij op zoek mag naar een andere boerderij.
Jenny is eigenlijk meteen betoverd door de prachtige ruigheid van de Australische outback en nog meer wanneer ze de dagboeken aangeboden krijgt, die toebehoorden aan de vorige eigenares: Matilda. Jenny beseft het dan nog niet, maar door het lezen van de dagboeken zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn.
Het boek komt een beetje traag op gang. Gelukkig kon ik tijdens mijn staycation eens goed doorlezen wat een boek altijd goed doet, vind ik. Wat mij voorgeschoteld werd, was toch niet wat ik verwachtte. Het is een verhaal dat me bij momenten toch wel zwaar op de maag lag. Zeker een aanrader als je fan bent van Australië, want dat wordt prachtig beschreven: je waant je echt even 15.000 km verderop.
In al die jaren dat ik gretig bladzijden verslond in mijn boeken, is het mij nog nooit overkomen dat ik een readers block had. Tot nu. Voor ik aan dit boek begon, had ik al serieuze bestsellerauteurs ter hand genomen zoals Karin Slaughter, Agatha Christie en - ongelofelijk - zelfs Danielle Steel. Maar niemand van deze kanjers slaagden er in om mij te overtuigen hun boek uit te lezen. Nadat ik het boek van Danielle Steel had weggelegd, besloot ik Het geheim van Raven Hall te lezen in de hoop dat Emma Rous mij kon genezen van mijn readers block.
In 1988 komt Beth toe op Raven Hall. Dit wordt haar nieuwe thuis, nadat ze een aantal jaar had verbleven in een kindertehuis na de dood van haar ouders. Wanneer ze het prachtige huis ziet, is ze meteen betoverd. Het gezin, bestaande uit Marcus, Leonora en hun dochter Nina, doet er alles aan opdat Beth zich zo snel mogelijk thuis zou voelen.
2019. Sadie Langton is een werkloze actrice. Haar impresario heeft echter een bijzondere opdracht voor haar: deelname aan een moordmysteriespel dat doorgaat op het imposante landgoed Raven Hall. Sadie hapt direct toe en is zeer benieuwd naar hoe het spel in zijn werk zal gaan. Maar hoe langer ze op Raven Hall verblijft, hoe meer en meer ze beseft dat er iets niet klopt. Wie zijn de andere gasten die deelnemen aan het spel, en wie zal als winnaar het spel beëindigen?
Oef, dit boek heb ik dan toch uitgelezen. Het deed mij op momenten denken aan Agatha Christie, maar spijtig genoeg was Hercule Poirot niet uitgenodigd. Maar toch een zeer entertainend boek. De verhaallijnen van verleden en heden wisselen elkaar af en stukje per stukje vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
De nieuwe boeken van Lianne Moriarty komen steevast op mijn verlanglijstje van te lezen boeken te staan. De titel van haar nieuwste boek sprak mij ook weer enorm aan: Appels vallen niet. Een toch iets of wat bizarre titel, waardoor je als lezer totaal niet weet welke richting het verhaal uit zal gaan.
Stan en Joy Delaney zijn in hun buurt zeer gekend door de tennisschool die ze ooit hadden. Samen met hun vier kinderen vormen ze ook een mooi voorbeeld van het ideale gezin. De kinderen zijn ondertussen het huis uit en de tennisschool is verkocht. Hun leven kabbelt wat voort en ze denken na over hun leven en gemiste kansen, tot op een avond aan de deur wordt gebeld. Daar staat een jonge, gewonde vrouw. Joy en Stan zien er geen graten in en laten deze vreemde onmiddellijk in hun huis binnen. Wat eerst voor een nacht lijkt te zijn, loopt al zeer snel uit tot verschillende weken. Dit is niet naar de zin van de kinderen van Stan en Joy. Zij zien deze vrouw, Savannah, als iemand waar ze uiteindelijk niets van afweten, als een indringer, en ze hopen dat haar beweegredenen om in het huis van hun ouders te vertoeven zuiver zijn. Enkele maanden later verdwijnt Joy. De hele familie en ook de buurt staan in rep en roer. Vertoont het ideale beeld van deze familie nu zichtbare barsten?
Wederom ben ik met mijn zelfde commentaar daar, namelijk dat dit boek zoveel beter was geweest als het 200 paginas minder had geteld. In dit verhaal is het naar mijn mening niet nodig om zoveel bladen papier te beschrijven. Maar toch had dit verhaal iets. De schrijfster slaagt er toch steeds opnieuw in om de lezer op het einde te verrassen, en de grote finale van het boek heeft weer dat typische Moriarty-sausje over zich. Ze sloeg met dit boek de bal niet helemaal mis, hij was nog net binnen de lijnen.
Mijn vorige recensie eindigde met de woorden geniet van het moment, geniet van het nu. Wanneer ik dus op zoek was naar een volgend boek om te lezen, sprong mijn oog op Carpe Diem het laatste boek van Luc Deflo. Inderdaad, dit boek is het laatste van vier boeken die postuum verschenen na zijn dood in 2018.
Carpe diem is de naam van het landgoed van de rijke André Degreef. Deleu en Mendonck, de rechercheurs die steeds de hoofdrol op zich nemen in de Deflo boeken, worden naar het landgoed geroepen omdat er een vreselijke slachtpartij heeft plaatsgevonden. In de stallen van het huis treffen ze André, zijn vrouw Celia, zijn dochter Victoria en de twee kleinkinderen vermoord aan. Bij de autopsie blijkt dat het jongste kleinkind Jonas nog drie dagen langer heeft geleefd dan de rest van het gezin. Waarom? En waarom is het ganse gezin op brutale wijze vermoord? Vragen die Deleu en Mendonck krijgen voorgeschoteld en waarop ze zo snel mogelijk een antwoord op proberen te vinden.
Dit boek valt onder de noemer politiethriller. Dit genre verschijnt niet zo heel veel op mijn blog, maar telkens als ik een Deflo lees, weet hij mij keer op keer goed te entertainen met zijn verhalen. De spanning komt al naar je toe vanaf de eerste pagina, nadien een boeiend onderzoek dat geen seconde verveelt en dan ook nog een goede ontknoping.
Met gemengde gevoelens begon ik aan het boek Naar de overkant van toch wel één van mijn favoriete auteurs, namelijk Santa Montefiore. De reviews over dit boek zijn nogal verdeeld. Dit heeft denk ik alles te maken met het onderwerp waar we misschien liever niet aan denken namelijk: dementie.
Marigold is een actieve 66-jarige vrouw die samen met haar man, haar dochter Suze en haar moeder in een Engels dorpje woont. Ze geniet van al de pracht van de natuur en al haar energie steekt ze in haar kruidenierswinkeltje en haar gezin. Wanneer de relatie van Daisy - de dochter van Marigold die naar Italië is getrokken - op de klippen loopt, besluit ze naar Engeland terug te keren en neemt ook zij haar intrek bij haar ouders. Marigold vindt het zalig dat haar gezin terug compleet is en ze haar organisatorische talenten in de verf kan zetten. Maar Marigold merkt ook dat ze daar af en toe moeite mee heeft omdat ze af en toe zaken vergeet. Aanvankelijk wijt ze het aan vermoeidheid en teveel doen maar als de vergeetachtigheid alleen maar erger wordt maakt Marigold zich grote zorgen. Haar familie ziet in het begin ook niets ernstigs in haar gedrag, maar als ze de pedalen totaal verliest, beseffen ze dat het nu hun beurt is om klaar te staan voor hun moeder.
Ik heb van dit ontroerende verhaal genoten van de eerste tot de laatste letter. Een verhaal dat mij spijtig genoeg maar al te bekend in de oren klonk, want drie jaar geleden zat ik in een vergelijkbare situatie. Santa op haar best. Ze schrijft over dit delicate onderwerp zo mooi. Door af te wisselen met de verhaallijnen van haar dochters brengt het toch wat luchtigheid. De boodschap van dit boek is: Here and now, leef hier en nu en geniet ook van het moment: geniet nu!
Een cover om bij weg te dromen een aanlokkelijke titel, en ik was verkocht. Dit boek was een koopje dat ik op de kop wist te tikken in de supermarkt. Bij het boodschappen doen, kan ik het nooit laten om even te gaan kijken bij de koopjes en dit boek ging al snel met mij mee.
Callie Vanetta schrikt zich een ongeluk als er midden in de nacht een vreemde man op haar deur staat te kloppen. Ze waarschuwt de politie, maar wanneer deze aankomt, is van de man geen spoor meer te bekennen. Bij het betreden van haar badkamer treft ze de man gewond aan. Hij heeft duidelijk nood aan medische hulp. Callie aarzelt niet lang en besluit de man te verzorgen. Meer nog, ze besluit hem ook onderdak te geven tot hij terug volledig hersteld is. Al snel merkt ze dat hij niet enkel langs de buitenkant is gehavend, maar dat hij ook intern serieuze letsels heeft opgelopen. Haar bedoeling is hem om hem zo snel mogelijk terug te laten vertrekken, maar dag na dag wordt ze meer en meer geïntrigeerd door deze vreemdeling. Een man met een groot geheim, maar wil het nu net lukken dat ook Callie een groot geheim met zich meedraagt.
Ik wou een luchtig boek lezen in deze woelige oorlogstijden. Een boek waarbij je je verstand op nul kan zetten en wegdromen naar betere oorden. Het boek laat zich vlot lezen, maar toch voldeed het niet volledig aan mijn verwachtingen. Zo was er één personage dat niet het einde kreeg, dat ik bij zulk een boek zou verwachten. Spijtig, maar ja, ook in het echte leven krijgt niet iedereen een happy-ending.
Kastanjemanden is een Deense thrillerserie op Netflix, die mijn aandacht al wist te trekken en op mijn nog te kijken lijstje kwam. Niet veel later las ik in een artikel dat Kastanjemanden eigenlijk een verfilming is van het boek Oktober van Søren Sveistrup. Is het nu geen ongelofelijk toeval dat dit boek geduldig op mijn boekenplank lag te wachten om gelezen te worden?
Thulin, een politierechercheur, die haar overplaatsing aangevraagd heeft naar de afdeling cybercriminaliteit, wordt opgeroepen om een moord te gaan onderzoeken. Ze wordt bijgestaan door Hess, een rechercheur die door Europol naar het dorpje waar Thulin werkt, is overgeplaatst. Beide rechercheurs zijn geschokt als ze zien wat een gruwelijkheden het slachtoffer heeft moeten ondergaan. Bij het verminkte lijk vinden ze een kastanjemannetje. Niet veel later wordt er nog iemand vermoord en wederom prijkt er een kastanjemannetje aan de zijde van het lijk. Thulin en Hess zetten beide hun tanden in de zaak en willen kost wat kost achterhalen wie achter deze sinistere moorden zit.
Oktober is zeker en vast het lezen waard. Voor wie niet terugdeinst om dikke boeken te lezen, is deze thriller zeker een aanrader. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft Sveistrup de lezer waar hij hem hebben wilt, namelijk op het puntje van je stoel. De korte hoofdstukken ervaarde ik als zeer prettig want het brengt vaart in het verhaal. Ook het plot gaat je hier zeker niet teleurstellen: geloofwaardig en goed gevonden. Geen vier sterren hier: ik heb de boeken liever wat dunner, maar de meesten zullen hier geen graten in zien.
Zoals ik in de recensie van boek 320 Enkeltje Ierland schreef, wou ik nog meer van Charlotte de Monchy lezen. En nu is het al zover. Toen ik de korte inhoud van dit boek las, was het voor mij meteen duidelijk dat dit ook echt een chicklit zou zijn waar ik van hou: leuk vriendelijk meisje ontmoet ongelikte beer.
Marius Delaive was ooit de ster van een boysband en tekende een contract bij een uitgeverij voor zijn biografie. Veel journalisten hadden reeds hun tanden stukgebeten op de onmogelijke Marius, en de uitgeverij was dan ook ten einde raad. Als laatste redmiddel wordt Lois, een knappe Amsterdamse, naar Canada gestuurd om Marius op te zoeken. Lois, die in haar jeugdjaren stiekem verliefd was op haar idool, begint vol goede moed aan haar onmogelijke taak. In het kleine dorpje waar Marius nu een kluizenaarsbestaan leidt, komt ze hem dan ook snel tegen. Haar droombubbel spat al meteen uiteen als ze de introverte en onbeleefde ster van weleer ontmoet. Met een smoes weet ze zich toch in zijn leven te infiltreren en probeert ze te verwezenlijken waarvoor ze gekomen is. Zal ze Marius kunnen overtuigen om zijn leven met haar en gans de wereld te delen?
Het boek leest lekker weg, maar ik vond het romantisch avontuur in Ierland toch leuker dan dat in Canada. Het verhaal kwam naar mijn mening iets te traag op gang, maar éénmaal de vonk in het verhaal kwam, heb ik er toch van genoten.
Het is weeral veel te lang geleden dat Esther Verhoef op deze blog passeerde (maar liefst 125 boeken geleden). Toen haar nieuwste boek De nachtdienst verscheen, triggerde dit boek mij meteen. Zelf heb ik namelijk ook jarenlang de nachtdienst gedaan in het ziekenhuis. In het boek van Verhoef speelt het verhaal zich echter niet af in het ziekenhuis maar wel in een dierenkliniek.
Emma woont samen met haar dochter Vegas boven de dierenartsenpraktijk waar ze tevens ook als dierenarts tewerkgesteld is. Op een nacht is Emma van wacht en krijgt ze onverwacht bezoek van drie gemaskerde mannen. Eén van hen is zwaargewond en de twee andere boeven dwingen Emma om hun kompaan te opereren. Emma weet niet wat haar overkomt, maar slaagt er toch in om onder de bloedstollende omstandigheden het hoofd koel te houden. Ze wordt door de gangsters bedreigd die haar waarschuwen dat ze in geen geval naar de politie mag stappen. Ze houdt woord en tracht haar dagelijkse leven terug in handen te nemen.
Door haar sublieme boeken De kraamhulp en Lieve mama heeft Esther de lat zeer hoog gelegd. Ik hoop dan ook steeds weer als ik een boek van Verhoef lees dat het zijn voorgangers evenaart. Dat doet de nachtdienst niet, maar toch is het een aangenaam boek. Ik vond Emma een heel tof personage en de verhaallijn met haar dochter boeide mij meer dan het thrilleraspect. Geen tenenkrullende spanning maar wel een mooi verhaal.
Suzanne Vermeer trekt na het avontuur in de Ardèche naar het Zwarte Woud, meer bepaald naar de Titisee. Silvia en haar man Vincent hebben een vakantiehuis aan de Titisee. Om de batterijen terug op te laden besluiten ze naar Duitsland af te reizen. Wanneer Vincent na een mountainbikeritje niet terugkomt naar het huisje, heeft Silvia een akelig voorgevoel. Haar voorgevoel wordt bevestigd en Vincent wordt dood teruggevonden. Alles wijst op een ongeluk. Kort nadien vinden ze ook het lijk van een vrouw met dezelfde verwondingen. De speurders vegen het woord ongeluk van tafel en vervangen het door moord. Snel wijzen de vingers richting Silvia en wordt ze hoofdverdachte nummer 1. Silvia schreeuwt haar onschuld uit. Ten einde raad besluit ze haar oude buurmeisje, Lauren Martens, te bellen, die voor advocaat studeerde. Samen slaan ze de handen in elkaar om haar onschuld te bewijzen.
In boek 317 Zomeravond maakten we reeds kennis met Lauren Martens, hulpofficier bij justitie. Het was zeker een meerwaarde voor dit boek, dat ze in Dwaalspoor terugkeerde. Verder haalde dit boek het niet bij zijn voorganger, maar toch vond ik het geen verloren tijd om dit boek te lezen. Doordat de schrijfster steeds haar verhaal in ander land laat plaatsvinden, weet ze mij toch keer op keer te boeien. Dit boek had zeker een streepje voor doordat ik zelf ooit een bezoekje bracht aan de Titisee in het Zwarte woud.
Wanneer het leven met de jaren verstrijkt, vraagt iedereen van ons zich wel eens af , had ik maar of als ik dat had gedaan wat een ander leven zou ik dan gehad hebben? Over dit onderwerp, gaat Middernachtbibliotheek van Matt Haig.
Nora Seed zit in een depressie. Ze wordt op het werk ontslagen, ze heeft geen contact meer met haar broer en bovenop dat alles is haar kat overleden. Door de opeenstapeling van al deze tegenslagen besluit Nora uit het leven te stappen. Na de wanhoopsdaad komt ze terecht in de Middernachtbibliotheek, een plaats tussen leven en dood. Daar komt ze opnieuw Mevrouw Elm tegen, de bibliothecaresse en vertrouwenspersoon uit haar jeugd. Nu zal ze Nora de weg wijzen in de Middernachtbibliotheek. Deze unieke bibliotheek bevat honderdduizenden boeken die allemaal andere levens zijn die Nora had geleefd indien ze andere keuzes in haar leven had gemaakt. Een leven waar ze koos om wel bij haar ex te blijven, waar ze Olympisch zwemkampioene geworden zou zijn, waar ze een andere beroepskeuze zou maken., Stuk voor stuk kan ze de boeken inkijken en wordt ze naar het leven gekatapulteerd dat het hare had kunnen zijn. Nora stelt zich steeds de vraag is dit het leven dat ik had gewild?
Dit boek brengt toch wat teweeg als je het leest. Iedereen stelt zich zeker weleens de vraag of hij wel de juiste keuzes in zijn leven gemaakt heeft. Maar als je één les moet leren in het leven en uit dit boek dan is het wel dat de kleine dingen in het leven je moeten gelukkig maken. Zeer speciaal boek, surrealistisch, maar ik vond het meer dan de moeite waard om te lezen. Blij met mijn keuze
Na de Chemie die Kaat de Kock mij voorschotelde, wou ik zeker meer lezen van haar. Toen ik de mooie cover van haar nieuwste boek Winter in de B&B op Instagram zag passeren, moest ik mij serieus inhouden om niet meteen naar de boekhandel te gaan. In plaats daarvan plaatste ik het op mijn lijstje voor de lieve Kerstman. En ja hoor! Toen ik op kerstavond één van mijn pakjes open maakte, lachte de cover van Kaat de Kock mij toe. Nadat ik mijn vorige boek had uitgelezen, twijfelde ik dan ook geen seconde welk boek het volgende zou zijn.
Hanne, een twintiger, vindt haar leven niet bepaald spannend. Ze is niet echt gelukkig op haar werk en haar liefdesleven scheert ook geen hoge toppen. Maar op een dag verandert haar leven op slag wanneer ze van een goede vriendin een vakantiehuisje in de Ardennen erft. Samen met haar moeder trekt ze naar de Ardennen om het huisje te ontdekken. Huisje denkt ze, maar wanneer ze het in werkelijkheid ziet, blijkt de term Huisje veel te min voor het immense huis dat nu van haar is. Snel komt ze tot het besluit het huis ten volle te benutten en er een B&B in te beginnen. Ze doet beroep op de knappe klusjesman Rémi, die haar helpt om het huis, B&B-klaar te maken. Zal Hanne haar plaatsje zal krijgen in de gemeenschap en ziet Cupido in Hanne een potentieel slachtoffer ?
Winter in de B&B is een boek dat je hart verwarmt op een druilerige regenachtige dag. In het boek zijn sfeervolle tekeningen aangebracht die je direct in de juiste stemming brengen. Het verhaal zorgt er daarbovenop voor dat er een knusse, warme, romantische sfeer gecreëerd wordt. Ik was gecharmeerd door de vlotte schrijfstijl en door het verhaal en was ook zeer benieuwd naar het einde Op een romantische manier een spannende ontknoping... Nu geduldig wachten op de zomer...
Door de aangrijpende films The Magdalene sisters en Philomena werd ik voor het eerst geconfronteerd met het verhaal van de strenge kloosterorde die in de jaren 1890 opvangtehuizen oprichtte voor ongehuwde, zwangere jonge meisjes. Dit boek is dan wel fictie, maar toch gebaseerd op de Magdalena zusters.
In 1956 raakt Ivy, een jong meisje, zwanger. Tegen haar wil in wordt ze door haar moeder en haar nonkel naar St-Margaret gestuurd. Daar lijdt ze enorm onder het strenge bestuur van de nonnen. Wanneer haar dochtertje Rose wordt geboren, wordt ze meteen van haar weggerukt en afgestaan ter adoptie.
Zestig jaar later vindt Samantha Harper bij haar oma oude brieven die ze nog nooit eerder gezien heeft. Samantha, die journaliste is, is geïntrigeerd door de brieven en raakt helemaal gefascineerd door de schrijfster van de brieven, Ivy. Ze besluit dieper te graven in Ivys verhaal, maar iedereen die ze wil contacteren blijkt gestorven te zijn in verdachte omstandigheden. Sam is echter vastberaden dit verhaal tot op de bodem uit te spitten.
Een onverwacht pareltje. Zo kan ik Het meisje in de brief het beste omschrijven. Door het boeiende onderwerp heeft de schrijfster een zeer sterk verhaal waar ze een sublieme thriller in verweeft. Het enige minpuntje was de kleine druk van het boek en het geschrift van de brieven was wat storend. Dit zijn echter de enige minpuntjes die ik kan bedenken want dit is op en top een aanrader.
Net als in de film was één van de kerstcadeautjes van mijn schoonmoeder vorig jaar. Aangezien het jaar weer met rasse schreden vooruit gaat en we weeral in december terechtgekomen zijn, was het dan ook de hoogste tijd om dit boek te gaan lezen.
Evie Summers, werkzaam in de filmindustrie, heeft een lastige taak. Indien ze promotie wil maken als agent moet ze scenarioschrijver Ezra Chester overhalen een script te schrijven voor een romcom. Ezra gaat akkoord en vraagt Evie in ruil een aantal meetcutes" in scène te zetten. Deze meetcutes zijn eigenlijk scènes uit romantische films, die gebruikt worden om een mogelijke partner te ontmoeten. Hierdoor komt ze in hilarische situaties terecht die ze keer op keer doorgeeft aan Ezra. Maar is er op het einde een romantische komedie? En zal Evie haar happy-ending krijgen?
De hoofdstukken zijn opgebouwd uit scènes, net als in de film ;-). Misschien wel een originele benadering, maar ik had moeite om in het verhaal te geraken. Door de superromantische cover verwachtte ik een boek waar de romantiek van af droop. Ik kwam echter van een kale reis thuis: ik werd getrakteerd op één romantische kus, maar dat is voor een romantisch zieltje zoals ik véél te weinig. Voor mij werden de verwachtingen dan ook niet ingelost, maar wie niet op zoek is naar een zeemzoet romantisch boek zal dit misschien meer smaken.
Daar waar de rivierkreeften zingen behoorde - net zoals boek 310: Alles voor jou - toe tot het vakantieboekenpakket aangeboden door Libelle. Wanneer je een beetje op de hoogte bent van het literaire gebeuren kan je in 2021 niet om dit boek heen. Op alle leesgroepen op Facebook zag ik dit boek meermaals passeren, met elke keer opnieuw lovende commentaren. Het triggerde mij dan ook meer en meer om zelf een oordeel over dit boek te vellen.
Kya is een meisje van zes. Ze woont in een erbarmelijk hutje met haar ouders, broers en zussen in een moeras in North Carolina. Naarmate de jaren vorderen komt Kya helemaal alleen te staan in het leven. Het beetje geld dat ze heeft bekomt ze door mosselen en vis te ruilen voor middelen waarmee ze kan overleven. Tate, een jongen die ze tijdens het vissen leert kennen, is gefascineerd door Het moerasmeisje en zorgt ervoor dat Kya haar plaatsje kan bemachtigen in de wereld. Ze voelt zich thuis in haar hutje in het moeras met al zijn bewoners, maar haar woongebied grenst eveneens aan de bewoonde wereld waar gevaar steeds om de hoek schuilt.
Meer ga ik niet verklappen over dit boek. Wat dit boek nog specialer maakte, was dat ik vooraf niet wist wat me te wachten stond. Zeer mooi, uniek verhaal en zeer goed geschreven. De schrijfster, een biologe, slaagt er in om het gebeuren in het moeras zeer goed weer te geven waardoor je niet veel fantasie nodig hebt om het moeras te zien, te horen en te ruiken. Ontroerend mooi. Aanraden is dan ook het enige dat ik kan doen.
