Op 24 november moest ik onder het mes. Mijn collega had mij op mijn laatste werkdag een cadeautje gegeven dat ik pas mocht openen als het achter de rug was. Bij mijn thuiskomst lag er dus een toepasselijk boek op mij te wachten, meer bepaald "Slaapwel" van Patrick De Bruyn.
Het hoofdpersonage in De Bruyns nieuwste boek is meneer Adam zoals hij hem noemt. Meneer Adam is weduwenaar en probeert de geneugten van het leven terug te achterhalen. Zijn twee zonen proberen hun vader zoveel mogelijk te ondersteunen, maar zelf moet hij daar niets van weten. Hij gaat dagelijks op restaurant en geniet van de vrouwelijke aandacht die hij krijgt. Ook al beseft hij maar al te goed dat hun redenen niet altijd even zuiver zijn. Wanneer hij in een fameus dipje zit, besluit hij op vakantie te gaan naar Deauville in Frankrijk. Badend in eenzaamheid beseft hij dat zijn reisje toch niet zo een goed idee was, tot op het moment dat Françoise aan zijn ontbijttafeltje komt zitten ...
Ik hoop dat ik mag zeggen dat dit een andere De Bruyn is. In het begin van het verhaal denk je van ah ja dat gaat er gebeuren maar neen, het verhaal neemt een totaal andere wending, en op dat moment zitten we niet meer in het klassieke De Bruyn boek. Dat vond ik persoonlijk nu zo tof, de beschrijving van meneer Adam is meeslepend zodat je op een bepaald moment sympathie of is het medelijden voor die oude brompot voelt. Zeer goed verhaal en een verrassend einde, een einde dat er voor zorgt dat er een vervolg komt op Slaapwel. Al is dat wel het laatste dat je wilt doen als je dit boek aan het lezen bent.
"Pilaren van de aarde" zal misschien beter bekent zijn als "De kathedraal", beide titels van hetzelfde boek. Het boek werd eveneens in een serie gegoten. Als je het in handen neemt, is het ook werkelijk een kathedraal van een boek. Met zijn duizend en zes pagina's is "Pilaren van de aarde" dan ook het dikste boek dat ik tot nu toe gelezen heb, de leestijd, zoals je hierboven kan zien, was dan ook navenant.
Het verhaal speelt zich af in de twaalfde eeuw, de Middeleeuwen. Tom builder, een meesterbouwer is met zijn vrouw en twee kinderen op zoek naar werk. Het zijn barre tijden, een tijd van rovers en verkrachters en mensen die trachten te overleven. Nergens is er werk en wanneer zijn vrouw Agnes zwanger wordt, is Tom ten einde raad. De situatie wordt helemaal uitzichtloos wanneer zijn vrouw sterft in het kraambed. Niet in staat om zijn zoon te voeden, besluit hij hem achter te laten in het bos. Hij zelf klopt aan bij de priorij van Kingsbridge in de hoop dat hij daar aan het werk kan. Prior Philip merkt dat Tom op zijn tandvlees zit en neemt hem op. Tom kan zijn geluk niet op, want er is net een baby in het bos gevonden...
Dit is het begin van een lang verhaal, een verhaal met heel veel geschiedenis, meer bepaald over de Middeleeuwen, doorweven met het boeiende levensverhaal van onze hoofdpersonages.
Ik vond het een goed boek, maar ik moet eerlijk zijn, een historische roman die handelt over de Middeleeuwen is nu niet mijn geliefkoosde lectuur. Maar dat neemt niet weg dat ik het verhaal van de personages die in die tijd leefden wel heel mooi vond. Ik vind van mezelf dat ik een dikke pluim verdien dat ik dit boek heb uitgelezen maar voor al wie een voorliefde heeft voor de Middeleeuwen kan ik dit alleen maar aanraden.
Jill Mansell is een bekende chicklit schrijfster. Toch had ik nog nooit een boek van haar gelezen. Toen ik die deze dwarsligger zag liggen, was ik verkocht.
"Open huis" is wat je kan noemen de moderne kasteelsroman. Het boek speelt zich af in Engeland op een groot landgoed waar Kilburton Castle zich bevindt. Nell en Marcus hebben hun ganse leven in hetzelfde dorp geleefd. Marcus, woonachtig in het kasteel, en Nell een plattelandsdochter kunnen elkaar niet luchten of zien. Enkele jaren later, wanneer Killburton Castle op de rand van bankroet staat, schakelt hij Nell in om hem te helpen. Ze besluiten om het kasteel open te zetten voor het grote publiek. Niet wetend of het al dan niet een succes zal worden, zijn ze verplicht om met elkaar samen te werken. Langzaam maar zeker ontstaan er gevoelens, maar Nell is er rotsvast van overtuigd dat door het klassenverschil haar romance met Marcus geen enkele toekomst heeft. Marcus is van een andere mening ...
Ik vond het een heel aangenaam boek om te lezen. Ik moet eerlijk zijn: ik verwachte het zeemzoete maar dat is het zeker niet. Goed geschreven verhaal, het boek gaat niet enkel over Marcus en Nell maar over al de inwoners van het dorpje wat mij doet denken aan Maeve Binchy, de Ierse schrijfster. Ik zal zeker nog boeken van Mansell lezen, toffe ontdekking.
"Momentopname" van Harlan Coben was de gelukkige winnaar om in mijn valies mee naar Bath te reizen. Als dwarsligger was hij dan ook de ideale "lichte" reisgenoot voor mij.
Grace Lawson is een getrouwde vrouw met twee kinderen. Wanneer ze op een dag de vakantiekiekjes gaat ophalen is ze verwonderd wanneer er een oude foto tussen zit. Op het eerste zicht lijkt het een vergissing, maar wanneer ze de foto nader bekijkt, is ze er rotsvast van overtuigd dat één van de personen op de foto haar man is. Het bizarre aan de foto is dat van één van de meisjes op de foto haar hoofd doorkruist is. Wanneer ze 's avonds haar man Jack over de foto aanspreekt, zegt hij niets te maken te hebben met de foto. Hij neemt zijn wagen en vertrekt, nadien is Jack spoorloos. Grace die niets begrijpt van wat er zich allemaal afspeelt, stapt naar de politie. Wie zijn die personen op de foto? Blijkbaar is ze niet de enige die een antwoord op deze vraag wil krijgen.
"Momentopname" is een zeer goede pageturner. Ik hou van Cobens schrijfstijl. Tot op de laatste zijde houdt hij ons in spanning en geeft hij ons een verrassend plot.
Na "De verborgen bibliotheek" kocht mijn man het tweede boek van deze schrijver. Hij heeft het eerst gelezen en hij verzekerde mij dat het zeker de moeite waard was om dit boek te lezen.
Ook nu speelt Dr. Emily Wess de hoofdrol. Emily is totaal van slag wanneer haar neef 's nachts bij haar thuis door inbrekers vermoord wordt. De inbrekers die op zoek waren naar een document beseffen niet dat ze slechts een deel van het document stelen en dat Emily nog steeds in het bezit is van het tweede deel ervan. Emily gaat samen met haar man op onderzoek uit. Het document dat op het eerste zicht compleet waardeloos lijkt, verbergt na nader onderzoek totaal nieuwe informatie over een verborgen "schat". De informatie die op het document te vinden is, leidt hen naar Egypte waar hun een spannende zoektocht te wachten staat. Op de hielen gezeten door de misdadigers doen ze er alles aan om uit te zoeken wat er zo goed verborgen moest blijven.
Dit is inderdaad zeker een aanrader. Het is vergelijkbaar met de Dan Brown boeken en is naar mijn mening veel spannender dan zijn vorig boek. Veel meer spanning, niet langdradig en een goed einde.
Spijtig genoeg heb ik ook hier niet gemerkt dat dit boek in de ik-vorm werd geschreven. Ik kan er niet aan doen maar heb zeer veel moeite om deze boeken te appreciëren. Heb meer moeite om er mij in te leven.
Marc Seidman, een arts, wordt wakker op de intensieve zorgen na twaalf dagen in coma te hebben gelegen. Hij is totaal gedesorïenteerd en een politieman meldt dat hij is neergeschoten. Zijn vrouw is ook neergeschoten maar overleefde de aanslag niet. Marc informeert naar zijn dochtertje, Tara, die op het moment van de aanslag ook in het huis aanwezig was. Marc krijgt een nieuwe schok wanneer men hem vertelt dat Tara spoorloos is. De ontvoerders nemen contact op met Marc en vertellen dat hij Tara kan terug krijgen maar dat hij onder geen beding de politie mag verwittigen. Marc betrekt echter de politie erbij, de ontvoerders komen erachter en hij krijgt Tara niet terug. De ontvoerders bellen hem nog eens op en vertellen hem dat hij geen tweede kans krijgt. Marc is wanhopig en vreest dat hij zijn dochter nooit meer zal terug zien. Maar anderhalf jaar na de aanslag nemen de ontvoerders opnieuw contact op met Marc. Krijgt hij toch een tweede kans?
Ja, ik weet niet waarom, want ik heb al enorm genoten van zijn voorgaande boeken, maar dit boek nam mij niet mee. Het plot is wel wat verrassend maar het maakte het boek niet goed. Als je de eerste keer een boek van Coben gaat lezen, zou ik dit zeker niet aanraden.
De revelatie in de wereld van de boeken van 2015 is ongetwijfeld "Het meisje op de trein". Van een boek besteller maken, is voor elke schrijver de ultieme droom en voor Paula Hawkins werd deze droom werkelijkheid. In een mum van tijd werden van dit boek miljoenen exemplaren in Amerika en Engelannd verkocht en ook in de Belgische top 10 schitterde hij op nummer 1.
Rachel is een Londense vrouw die dagelijks met de trein naar haar werk pendelt. Elke dag zit ze op haar plaatsje in de trein en kijkt ze door het venster naar buiten. Ze observeert alle mensen die ze buiten passeert en ze fantaseert over hoe hun leven eruit ziet. Ze is vooral geïntrigeerd in het koppeltje - ze noemt ze Jess en Jason - die langs het spoor wonen. Op een dag passeert ze weer maar merkt ze iets zeer vreemd op. Rachel ziet hoe een andere man Jess kust. Ze weet aanvankelijk niet wat te doen met deze informatie. Wanneer Jess kort daarna verdwijnt, besluit ze de onwetende echtgenoot in te lichten over wat ze gezien heeft die dag in de trein.
Het boek is in de ik-vorm geschreven. Ik probeer er echt op te letten als ik een boek koop dat het niet in de ik-vorm is. Maar deze is door zijn naam door de mazen van het net geglipt. Dit boek begon als een boemmeltrein, die storend traag op gang komt. Na een 100-tal pagina's besluit de schrijfster toch dat het tijd is om op een snellere trein te springen en komt er toch wat vaart in het verhaal. Voor mij was dit boek zeker geen topper, maar haar einde moet ik wel zeggen was zeer goed!
TV-familie deed deze zomer weer een actie van romantische wegzweefboeken. "Water en vuur" van Françoise Bourdin was er één van. Ik vind het leuk dat ze zulke acties doen. Zo leer je nieuwe schrijvers kennen. Spijtig genoeg zijn er nog niet veel boeken van haar vertaald, maar ik hoop dat dat in de toekomst gaat veranderen.
Scott Gillespie is stomverbaasd als hij terugkeert op het landgoed in Schotland. Zijn vader, een zestiger, is halsoverkop getrouwd met een Britse die twintig jaar jonger is dan hijzelf. Niettegenstaande het schokkende nieuws dat zijn vader getrouwd is, is er ook nog het feit dat ze haar vier kinderen heeft meegebracht. De drie jongens zijn onuitstaanbaar en vinden niets leuker dan hun zus Kate te pesten op alle mogelijke manieren. Haar moeder is blind voor de pesterijen en doet niets anders dan ze te verdedigen en op te hemelen. Gelukkig voor Kate is er Scott die wel lief tegen haar is en als dertienjarige wordt ze voor de eerste keer op slag verliefd als ze hem ziet. Scott die negen jaar ouder is dan Kate neemt de rol van grote broer op zich. Kate smacht naar Scott maar hij ziet haar als een zus en niets meer. Met de jaren evolueert Kate echter van bakvis naar een leuke jonge vrouw en is ze nog steeds verliefd op haar onbereikbare Scott.
Ik heb enorm genoten van dit boek, voor alle romantische zieltjes onder ons kan ik dit boek alleen maar aanraden. Voor je het weet zit je op een wolk te zweven en te genieten van het verhaal. Einde niet zo sterk als het verhaal en daardoor net geen vijf sterren.
Dit is één van de boeken die ze schreef voor Harlequin voor ze faam maakte met haar bekende Rizolli en Isles boeken.
Richard Tremain wordt vermoord. Alle bewijzen wijzen naar zijn ex-minnares Miranda Wood. Hij is immers vermoord teruggevonden op haar bed met haar keukenmes. Miranda schreeuwt moord en brand en beweert dat ze onschuldig is. De broer van Richard, Chase Tremain is er rotsvast van overtuigd dat Miranda de dader is. Wanneer iemand de borgsom betaalt, komt Miranda weer vrij en besluit ze op onderzoek te gaan om haar onschuld te bewijzen. Naarmate Chase meer en meer met Miranda te maken heeft, begint ook hij meer te twijfelen of ze het wel daadwerkelijk gedaan heeft. Chase probeert te vechten tegen de gevoelens voor Miranda die steeds sterker worden. Al snel blijkt dat ze met hun zoektocht op het goede spoor zitten en moeten Miranda en Chase vechten voor hun leven. Komen ze er achter wie de werkelijke dader is?
Dit is een leuk ontspannend verhaaltje. Gerritsen schreef toen al goed. Waarschijnlijk daardoor dat ze doorbrak als schrijfster. Ideaal boek voor op vakantie of lekker in je luie zetel te lezen.
De eerste verrassing kwam al toen ik dit boek net opensloeg. Suzanne Vermeer is eigenlijk een fictieve persoon en is een "pin name" voor de Nederlandse auteur Paul Goeken. De auteur overleed in 2011 maar nadien besloot de uitgeverij in samenspraak met de familie onder de naam Suzanne Vermeer verder boeken te gaan schrijven. Het was een compleet mysterie welke persoon er achter de naam Suzanne Vermeer school en het is pas na zijn dood dat de uitgeverij bekend maakte wie de echte schrijver nu was. Bella Italia is nog door zijn hand geschreven.
Hans en Petra besluiten dit jaar samen met hun zoon Niels aan het Gardameer in Italië te gaan kamperen. Niels heeft het helemaal naar zijn zin op de camping en maakt al snel vriendjes. Hans heeft wat moeite om Niels los te laten en legt hem strikte uren op waarop hij terug in de caravan moet zijn. Niels houdt zich aan de afspraken tot op een avond Niels niet op het afgesproken tijdstip opdaagt. Hans gaat op zoek naar zijn zoon. Hij schrikt zich een ongeluk wanneer hij Niels vindt naast zijn vriend, die dood op de grond ligt. Hans zet de achtervolging in op de vermoedelijke dader waardoor deze verdrinkt in het Gardameer. De zaak wordt als gesloten beschouwd. Terug in Nederland is hun zoon niet meer wie hij was. Hij is totaal in zichzelf gekeerd en wil met geen woord reppen over wat er die avond gebeurd is. Dan valt er opnieuw een dode op een camping aan het Gardameer...
Ja, ik heb al veel betere boeken gelezen. Je zou het misschien kunnen vergelijken met Linda Van Rijn maar ik vind dat zij veel aangenamer schrijft. Geen spanning, ondanks de 226 pagina's zelfs langdradig, een teleurstelling.
Met "Het land van belofte" komen we aan het laatste deel aan van onze trilogie. In dit boek treden de dochters van Kura en Elaine - de hoofdrolspelers uit het vorige boek - op het voorplan.
Gloria, de dochter van Kura de operazangeres, is een gelukkige tiener en woont bij haar grootouders Gwyneira en James op Kiward Station. Ze is gefascineerd door het reilen en zeilen van de schapenboerderij. Haar geluk wordt abrupt verstoord wanneer haar ouders besluiten dat ze op internaat moet naar Engeland. Gwyneira stemt er uiteindelijk in toe al knaagt haar geweten wel, en om het iets draaglijker voor Gloria te maken besluit ze haar nichtje Lily mee te sturen. Lily ziet het avontuur naar Engeland wel zitten en de meisjes vertrekken. Gloria is er doodongelukkig, ze past niet in het koele internaat en ze mist Kiward Station enorm. Ook na haar studie kan ze nog niet terugkeren naar haar geliefde Nieuw Zeeland, want haar ouders besluiten dat ze mee op tournee moet door Amerika. Ook daar kan Gloria niet aarden en ze neemt een drastisch besluit. Ze is vastbesloten terug te keren naar Nieuw Zeeland en loopt weg. Dan begint pas de echte hel.
Het moet gezegd worden: dit is een prachtige trilogie. De verhaallijn in dit deel is totaal verschillend van de eerste twee boeken, wat maakt dat ook dit boek weer leest als een trein. Op het einde valt de spanning wat weg, maar niettegenstaande zijn dit boeken die je moet gelezen hebben.
Met Linda Van Rijn ga je steeds op vakantie. Het is niet de eerste keer dat ik een boek van deze schrijfster lees (zie Off piste, Winterchalet). Haar boeken zijn puur ontspanning, dus verwacht zeker geen gecompliceerde thriller met een verrassend plot. Met Blue Curaçao neemt ze ons mee naar de Nederlandse antillen.
Hannah is in de zevende hemel sinds ze zes maanden geleden de charmante Koen tegenkwam. De zogenaamde vonk sloeg over, ze stapten in het huwelijksbootje zonder dat iemand er weet van had en nu zijn ze op weg naar Curaçao op huwelijksreis. Koen en Hannah genieten volop van elkaar en ontdekken het wondermooie Curaçao. Op een dag gaan ze naar het strand, Koen gaat snorkelen en Hannah valt in slaap op het strand. Wanneer ze wakker wordt, is er van Koen geen spoor meer te bekennen. Totaal verbouwereerd stapt ze naar de lokale politie, maar die hechten niet veel belang aan het zoeken van haar man. Dus gaat Hannah zelf op onderzoek uit. Wat ze ontdekt is helemaal niet wat Hannah verwacht had en ze komt erachter dat ze haar man helemaal niet kende.
Ja dit is weer zo een leuk tussendoortje, verstand op nul en lezen maar. Met de aankomende vakantie in het verschiet is dit zeker een aanrader om op het vliegtuig of op je strandstoel te lezen maar dan hopelijk wel met de juiste partner.
Een collega op het werk vertelde mij dat "The maze runner", de film waarop dit boek gebaseerd was, niet slecht was. Ik zag het boek in de Carrefour staan en moest het hebben Ik ben er bijna meteen aan begonnen en hoopte op een spannend boek.
Het boek begint zeer bizar. Thomas komt via een speciale lift in een totaal andere wereld terecht. Wat er vooraf gebeurd is, weet hij niet. Een groep jongens die al een tijdje vast zitten in de zogenaamde Laar maken hem wegwijs. Ze vormen een kleine gemeenschap die omringd is door een gigantisch labyrinth. Overdag zijn er de Renners die het labyrinth in kaart proberen te zetten - proberen - want elke dag verschuift het labyrinth en verandert het pad. De grievers, mechanische monsters, maken 's nachts het labyrinth onveilig en de jongens maken Thomas duidelijk dat hij onder geen geval in het labyrinth mag. Thomas is echter geïntregeerd door het labyrinth en wil ontsnappen. Natuurlijk komt hij op een nacht vast te zitten in het labyrinth. Zal Thomas weten te overleven en is er een manier om het labyrinth te kraken?
Het boek wist mij niet te boeien. Het is ook weeral deel van een trilogie dus je weet nog steeds niet wat er gaande is. Je moet de andere twee boeken dus lezen om het geheim te ontsluieren. Ik heb ondertussen ook de film gezien en die is zeer afwijkend van het boek. Ook de film kon mij niet bekoren.
"Het lied van de wolken" is het tweede deel van de Nieuw-Zeeland trilogie van schrijfster Sarah Lark.
De familiesaga gaat verder met de kleindochters van de hoofdrolspelers Gwyneira en Helen uit "Het land van belofte".
Elaine, de kleindochter van Helen, is totaal overdonderd wanneer op een dag de Ier William Martyn het pension van haar grootmoeder betreedt. William is op zijn beurt zeer ingenomen met de leuke verschijning van Elaine. De twee beginnen afspraakjes te maken en al snel is Elaine tot over haar oren verliefd. Alles lijkt goed te gaan, een verloving ligt in het verschiet, tot haar nichtje Kura op het toneel verschijnt. Kura is alles wat haar nichtje niet is. Kura verafschuwt het plattelandsleven en droomt van een carrière als zangeres. Gwyneira, haar oma, verwacht echter van Kura dat ze Kiward station, het familiebedrijf overneemt. Wanneer William de beeldschone Kura ontmoet ziet hij Elaine niet meer staan en trouwt hij uiteindelijk met Kura. Elaine, totaal ontredderd stort zich halsoverkop in een huwelijk met Thomas Sideblossom. Maar zal Elaine gelukkig worden? En zal William de onstuimige Kura kunnen temmen?
Dit is het begin van het boek, er gebeurt natuurlijk nog veel veel meer. Want als je 585 pagina's moet volschrijven, begrijp je dat de twee hoofdpersonages veel gaan meemaken. Maar ik kan je nu al zeggen, ook dit deel leest als een trein, en je leeft werkelijk drie weken (zolang heb ik erover gelezen) mee met deze familie in Nieuw-Zeeland.
Zafons verhalen zijn op zijn minst apart te noemen. Als je mij dit boek laat lezen, zonder dat je mij laat weten wie de schrijver is, zal ik dit verhaal zeker herkennen als één van Zafon. Dit is één van de jeugdboeken die hij geschreven heeft voor hij faam kreeg met "De schaduw van de wind".
Het verhaal begint in Calcutta 1916. Een man is op de vlucht met twee baby's. Hij wordt achtervolgd door een duister individu en wil er alles aan doen om de baby's in veiligheid te brengen. Hij belt aan bij een groot huis en vertrouwt de kinderen toe aan de vrouw die openmaakt. Zij besluit de kinderen voor hun eigen veiligheid uit elkaar te halen en brengt de jongen naar het weeshuis. Daar groeit de jongen, Ben, op. Samen met zijn vrienden van het weeshuis richt hij een geheim genootschap op. Ze komen samen in het middernachtspaleis. Ben blijft in het weeshuis tot hij zestien wordt. De dag van zijn afscheidsfeest staat er een vrouw op de stoep met een meisje, waarmee hij zich meteen verbonden voelt. Al snel blijkt dat een bedreiging ervoor zorgde dat ze 16 jaar geleden gescheiden werden en dat nu hun leven in gevaar is.
Wanneer ik deze bespreking aan het neertypen ben, merk ik zelf dat de korte inhoud nogal verwarrend overkomt. Het verhaal in begin komt ook zo over, maar ik schreef het hier al eerder: Zafon schrijft bizarre verhalen, hij gaat de fantastische toer op en laat de realiteit achter zich. You love it, or you hate it. Ik persoonlijk hou meer van "De schaduw van de wind". Dit boek is op momenten best gruwelijk en kan zeker en vast door volwassenen gelezen worden.
In Danielle Steel's nieuwste boek "Winnaars" staat skiën centraal. De zeventienjarige Lily Thomas is bezeten van skiën. Ze is zelfs er zo goed in dat ze volop aan het trainen is voor de Olympische winterspelen. Gedurende de kerstvakantie gaat ze met haar vader op wintersport in Squaw Valley. Op een morgen staat ze vol enthousiasme op om terug de bergen in te trekken en haar favoriete sport te beoefenen. Maar dan slaat het noodlot toe. Lily krijgt een vreselijk ongeluk en belandt in een rostoel. Niet alleen Lily's wereld, maar ook die van haar vader stort volledig in. Langzaam maar zeker komen vader en dochter tot het besef dat ze voor eeuwig in de rolstoel zal blijven en dat ze haar geliefde sport nooit meer zal kunnen beoefenen. Haar dokter, Dr. Jessie Matthews, probeert Lily en haar vader zo goed mogelijk te begeleiden en op te vangen. Ze benadrukt dat Lily's leven niet afgelopen is en dat als ze dat zelf wil er een mooie toekomst voor haar weggelegd is.
Weeral een toppertje van Steel. Het begin van het boek is weer ijzersterk en de beschrijving van het ongeval, daar word je toch even stil van. Ze schrijft zoals altijd zeer vlot, het enige minpuntje vond ik dat de hoofdpersonages wat sneller bij elkaar mochten komen, maar ja, de liefde kan je niet forceren hé.
Hier ben ik al terug met een bespreking van een nieuw boek. Deze keer viel mijn keuze op "Buren" van Patrick De Bruyn. Ik denk dat er in mei een nieuw boek van hem verschijnt, dus het was de hoogste tijd dat ik met "Buren" zou kennis maken.
Tomas Vervoort lijkt het allemaal voor elkaar te hebben. Hij heeft een prachtig huis naast zijn schoonvader, waar hij samen met zijn vrouw en twee kinderen woont. Ook zijn goedbetaalde job heeft hij te danken aan zijn schoonvader. Tomas stelt zijn geluk niet in vraag tot er op een dag een persoon opduikt in zijn leven waarvan hij dacht dat die al vijftien jaar dood is. Tomas ergste nachtmerrie lijkt werkelijk te worden. Alle akelige herrinneringen die Tomas zo hard heeft proberen te verdringen, dreigen nu allemaal opgerakeld te worden. Wanneer kort daarna ook nog zijn oude buurmeisje Kimberley, die hij vijftien jaar geleden voor het laatst gezien heeft, met hem contact opneemt, staat het leven van Tomas totaal op zijn kop. Tomas verliest alle pedalen, zoekt zijn toevlucht tot de drank en probeert alles maar dan ook alles om zijn leven toch terug op de rails te krijgen.
Dit boek had mij direct mee, na twee dagen ontdekte ik het geheim van 'Buren' en nu staat het dus al op mijn blog. Op de laatste pagina's word je constant op het verkeerde been gezet en De Bruyn zijn ontknoping, zou ik toch wel zeer beklijvend en verrassend noemen. Het zet je toch eens aan het denken want je buren, die de meeste van de lezers toch allemaal hebben, ken je nooit helemaal . . .
"Cipressen in de storm" maakt deel uit van de bloemenreeks waar ik hier op mijn blog al verschillende boeken van heb besproken.
Ons verhaal begint in Napels in 1905. Sofia Manzone groeit er op als dochter van een rijke rederijhouder. Op een dag ontmoet ze Stefano Pasqualini, een arme Napolitaan die de kost verdient als steenhouwer. Sofia valt meteen als een blok voor deze knappe verschijning. Haar vader echter heeft andere plannen met zijn dochter en wilt dat ze een andere rijke man huwt om de toekomst van de familie te garanderen. Sofia ziet geen andere oplossing en stemt toe in het huwelijk. Maar niet voordat ze één nacht heeft met haar grote liefde. Stefano, die na het huwelijk van Sofia niet in Napels kan blijven, besluit Italië te verlaten. Hij komt terecht in een dorpje nabij Stuttgart en besluit daar een leven op te bouwen met Anna, de dochter van een bouwmeester die hem een job aanbood. Stefano slaagt erin zijn Sofia te vergeten en krijgt zelf een tweeling met Anna. Op een dag echter staat Sofia voor zijn deur met de mededeling dat Stefano nog een kind heeft ...
Dit is het begin van een prachtige familiesaga. We komen alles te weten over de nazaten van Stefano en Sofia en dit met de Duits-Italiaanse geschiedenis op de achtergrond.
Ik heb enorm genoten van dit boek. Het feit dat hier veel aandacht aan de pré-oorloogse periode wordt besteed, vond ik zeer interressant. De manier waarop wordt beschreven dat er een oorlog in het vershiet lag, is zo herkenbaar. Door de onrusten en gruwelijkheden die zich momenteel in het Midden-Oosten afspelen, hoopte ik als lezer dat de toekomst zich zeker niet zal herhalen.
In "De vuurtoren van Connemara" neemt Montefiore ons mee naar het prachtige Ierland. Ellen Trawton is het haar in keurslijf gegegoten leven beu. Haar nakende huwelijk, licht gedwongen door haar strenge moeder, ziet ze al helemaal niet zitten. Om al de lasten van haar huidig leven te ontlopen, ontvlucht ze het drukke Londen en gaat ze op bezoek bij haar tante Peg die in Connemara, Ierland, woont onder het mom dat ze daar een boek wil schrijven. Ellen komt helemaal tot rust in deze rustieke omgeving, de zee, de prachtige vuurtoren en de vele kastelen. Vooral de vernielde vuurtoren intrigeert Ellen enorm. Een aantal jaar geleden werd de vuurtoren vernield door een brand waarbij een vrouw omkwam. De wildste geruchten doen de ronde over wat er toen gebeurde en een groot deel van de bevolking is er van overtuigd dat haar man haar vermoord heeft. Emma doet er alles aan om te achterhalen wat er zich die avond afspeelde. Wanneer ze de weduwenaar ontmoet, valt ze als een blok voor deze robuuste Ier. Ze geniet volop, maar in haar achterhoofd knaagt het feit dat ze wil weten wat er die avond aan de vuurtoren is gebeurd.
Ik val in herhaling maar Montefiore stelt mij zelden teleur. Ook hier benadert ze haar verhaal weer op een totaal andere manier. Door de overleden echtgenote ook haar verhaal te laten vertellen, geeft dit een leuke dimensie aan het verhaal.
Na 173 boeken verschijnt uiteindelijk de koningin van de misdaad op mijn blog, namelijk niemand minder dan Agatha Christie. Wie kent haar niet? Zij is de moeder van de thriller, de geestesmoeder van Hercule Poirot en Miss Marple. Dit boek heeft ze geschreven in 1976, het jaar dat ze stierf.
Gwenda, een Australische, besluit met haar man in Engeland te gaan wonen. In het landelijke Dillmouth valt Gwenda's oog op een prachtig landhuis. Ze is meteen verkocht en besluit het huis te kopen. Wanneer ze op ontdekkingstocht gaat in het huis besluipt er haar een raar gevoel. Ze heeft het gevoel dat er iets akeligs gebeurd is in dit huis. Wanneer ze een soort van visioen krijgt en een dode vrouw in de hal ziet liggen, besluit ze samen met haar man op onderzoek te gaan en te gaan grasduinen in het verleden. In Engeland leert ze Miss Marple kennen, een oud vrouwtje geïntrigeerd door misdaad, en die helpt hun maar al te graag in hun zoektocht.
Dit is een typisch Brits boek: het verhaal wordt rustig opgebouwd, moord, onderzoek en ontknoping. Je weet wat er komt maar dat neemt niet weg dat dit een leuk boek is. Rustiger dan de hedendaagse thrillers, maar literair zeer goed geschreven.
Ik ben er bijna meteen aan begonnen en hoopte op een spannend boek.
