Na het ontbijt de auto geparkeerd aan het station van Cuinchy en de fietsen op de boot gezet.  We vertrokken te 09:10 uur over het kanaal dat vandaag blijkbaar tot een het Canal de la Deule voor ons alleen was. Pas daar kwamen we he eerste vrachtschip tegen.  Wanneer we dit kanaal richting Doaui opvoeren zagen we nog een pleziervaarder uit de richting van Lille komen aanvaren.

Kunst onderweg.    Canal de la Deule.                       Mooie vlinder komt drinken.

Vervolgens kwamen we een aantal vrachtschepen tegen en één gewezen huurboot.  Te 11:45 uur draaiden we dan het Canal de Lens op waar we gisterenavond via Google Earth een steiger gevonden hadden. Toch een handig hulpmiddel dat programma.  Te 11:50 uur lagen we vast aan het 40 meter lange aluminium steigertje ter hoogte van de camping.  Het steigertje wordt ook niet veel gebruikt denk ik te zien aan de eendenpoep die er op ligt. Zoals gewoonlijk wordt door ons dat gedeelte van de steiger dat wij gebruiken gepoetst zodat we met propere voeten aan boord kunnen.

Deze morgen na het ontbijt begonnen met de montage van de demperplaat. De plaat was netjes gemaakt zoals op de tekening die ik had doorgestuurd maar de gaten van de paspennen kwamen niet overeen !

En het moét passen.

De gaten netjes bijgevijld en alles terug gemonteerd. De olie van de keerkoppeling maar mee ververst en te 12:30 uur konden we de motor terug starten.  We blijven hier vandaag nog wel liggen, we moeten nog inkomen doen.  Voormiddag een onweer gehad met een stevige bui het is hier niet meer zo warm als het gisteren onderweg was.  Namiddag kwam de zon er regelmatig door en dan werd het weer drukkend warm.

Op bezoek geweest bij onze moeders, namiddag naar de dienst voor de begrafenis van Annemie.  Te 19:15 uur terug vertrokken naar Cuinchy.  We hadden op de radio gehoord dat het overal aanschuiven was richting Frankrijk.  We hebben erop gegokt dat we na de files in Brussel zouden zijn en hebben inderdaad nergens moeten aanschuiven op de ring. Alleen ter hoogte van de afrit Jette gingen de auto’s voor ons op de rem. Er was net een ongeluk met blikschade gebeurd, er stond er eentje pal tegen de vangrail op de uiterst linkse rijstrook en twee stonden er op de pechstrook. We konden er gewoon langzaam voorbij rijden en verdergaan.  We zijn dan verder de ring afgereden tot in Halle en daar de E429 richting Doornik – Lille genomen. Hier was praktisch geen verkeer, we hebben tot ter hoogte van Lille ook maar twee vrachtwagens gezien ! Wat een verschil met de E40 en de E17 zeg. We arriveerden te 22:08 uur net voor het donker werd en na 242 km terug aan de boot. Het was onderweg wel serieus heet maar zolang je kan blijven rijden gaat het nog.

Te 08:15 uur naar huis vertrokken.  Namiddag demperplaat opgehaald in Maasbracht en nadien naar Hamont wegens overlijden van onze goede vriendin Annemie.

Vandaag het motorruim gekuist gezien ik er nu goed bij kan omdat de keerkoppeling gedemonteerd is met het oog op de hermontage van de demperplaat.  Het is heet vandaag maar uit de zon gaat het nog want er staat namelijk een lekker windje. Alles klaar gemaakt voor vertrek naar huis.

Namiddag een fietstocht van 23 km gemaakt die ons van Cuinchy, door Givenchy-lès-La-Bassee en via Les Fontaines, Festubert, L’Epinette, Le Touret, Le Hamel, Le Quesnoy, Le Préolan, Rue de Gorre en Cambrin terug naar Cuinchy.

Cemetery Le Touret.             Ingang.                                  Detail van een van de poorten.

Het begin van de route ging door de Marais de l’Avoué, een gebied met veel visvijvers omzoomd met veel groen. Natuurlijk kwamen we weer veel militaire begraafplaatsen tegen.  Elk dorp heeft er hier wel enkele, zo dik liggen ze hier gezaaid.  Een heel mooie is deze van Le Touret waar een mooi gebouw op staat.  Er is een lange galerij met twee die er haaks op gebouwd zijn.  In de nissen van de gallerij staan de namen van meer dan 13.000 ‘vermiste’ gesneuvelden waarvan niets meer terug gevonden werd na de verschillende veldslagen die hier in 1915 plaats hadden. Vervolgens ging de tocht terug richting kanaal en staken dit over ter hoogte van Le Quesnoy. Ter hoogte van Le Préolan staken we het stukje kanaal van Beuvry over.  Het eerste deel tot de originele ophaalbrug, waar vermoedelijk vroeger de kolen van de mijnen uit de buurt geladen werden, is nu de jachthaven van Beuvry.

De kerk van              Kapel onderweg.  Brug over kanaal      New York ?

Festubert.                                           in Beuvry.

Hier liggen aan de ene kant een aantal pleziervaarders en aan de andere kant vermoedelijk “langliggers”. We hadden al een tijdje uitgekeken naar een terrasje of een cafe maar terrasjes zijn onvindbaar en de cafetjes die er waren waren allemaal dicht. Gelukkig hadden we nog wat drankvoorraad bij.  Hier mag je niet weg rijden zonder iets te drinken mee te nemen. Vervolgens reden we door de Marais d’Annequin via Cambrin terug naar Cuinchy. Terug aan boord te 18:00 uur.  Gezien het zo warm was hebben we maar gewacht met eten tot 20:00 uur en daarna, na het nieuws op Tv te hebben gezien, buiten op het terras gezeten.

Gezien we hier toch moeten blijven liggen en wachten op het wisselstuk hebben we de boot nog eens een beurt gegeven.  Ze ziet niet zo heel vuil maar de spinnekoppen doen dit jaar hun uiterste best om grote constructies te maken.

Welke plant is het ?   Steenbergen van steenkoolmijnen.     St Mary’s advanced Dressing

                                                                                      Station Cemetery 1915 - 1918

Gezien we hier weer vast liggen hebben we namiddag een fietstocht gemaakt in de buurt. Het is hier een streek waar vroeger veel steenkoolmijnen waren.  Als je hier rondkijkt zie je overal “grote molshopen” liggen, de steenbergen van de mijnen. Tijdens de fietstocht kwamen we ook verschillende oude spoorwegbeddingen tegen van de spoorwegen die vermoedelijk de mijnen met het kanaal verbonden.  We reden van Cuinchy via Gambrin, Annequin, Noyelles-les-Vermilles, Vermilles, Hulluch, Haisnes en Auchy-les-Mines terug naar Cuinchy. 

Idem vorige foto.              Grote graanvelden rondom.     Ninth Avenue Cemetery.

Onderweg passeerden we weer enkele oorlogsbegraafplaatsen, een redelijk groot en twee kleine welke op geen 100 meter van mekaar lagen. De dorpjes hebben hier allemaal mooi aangeplante pleintjes, ronde punten en veel huizen staan er fleurig bij.  Een groot verschil met de dorpen in Belgie in de Borinage die ook vroegere mijnwerkersdorpen zijn.  Na 16 km waren we terug aan boord. Ondanks dat het zaterdag is zijn er nog veel vrachtschepen gepasseerd.

Nog verder gezocht op internet maar na een tip van Gerrit contact opgenomen met Houben in Maasbracht die onmiddellijk het nodige gedaan hebben om een nieuwe demperplaat te bekomen.  Dinsdag zou ze daar af te halen zijn. In de late namiddag nog een rondje gemaakt in de buurt gezien we nog wat inkopen dienden te doen.

Monument in Givenchy.    Ligplaats boven de sluis.

We reden van Cuinchy binnendoor naar Auchy-les-Mines waar een grote Carrefour zou zijn. Nadien  via binnenwegen terug naar Givenchy-lès-La Bassée en via de Rue du Moulin terug naar de sluis.  In La Bassée vonden we op de oude kanaalarm ( hier werd een bocht in het oude kanaal afgesneden) nog een aanlegsteiger maar aan de eendenpoep erop denken we dat hier niet dikwijls boten komen liggen. De rit van vandaag was maar 12 km.

Deze morgen te 10:00 uur vertrokken. Toen we de Bras Mort de Béthune uitvoeren hoorden we een metalig geluid van uit de machineruim. Na het wegnemen van het gas tot stationair toerental was het geluid verdwenen. Terug wat gas gegeven en het geluid was weg.  Niets aan de hand, niets abnormaals meer gehoord.  Te 11:30 uur arriveerden we aan sluis Cuinchy en daar wachtten we enkele minuten tot een vrachtschip dat net na ons gearriveerd was binnen was en we konden er ook achteraan.

De brug over het oude kanaal in Bethune.     De Jachthaven van Beuvry.

Toen we de sluis wilden uitvaren en ik de schroef terug in werking zette was het gerammel er terug, nu erger dan daarstraks.  We besloten de boot net na de sluis aan de kade te leggen voor een inspectie. Na het controleluikje voor de demperplaat te hebben geopend bleek de kunststof tussenstuk dat in de demperplaat zit volledig vernield te zijn. Dat betekend dat we hier zullen moeten blijven liggen tot het hersteld is.  Namiddag de zaak gedemonteerd en op internet voor een vervanging gezocht.

Rond 09:30 uur vertrokken om de auto op het halen in Lambres. Van de steiger over de oude kanaalarm ter hoogte van de oude stadsomwalling naar de overkant en dan via kleine wegen via Hingette en Hinges naar het nieuwe kanaal.  Vervolgens aan de overkant langs het jaagpad tot aan de brug van L’Epinette.  Daar terug overgestoken richting Busnes en via Guarbecque en Isbergues naar Lambres vaar we naar 29 km arriveerden.  Onderweg langs uitgestrekte velden met erwtjes gepasseerd. 

De kerk van .                           En de watertoren.

Vandaag varen we verder naar Béthune. Goed geslapen vannacht en nog een fikse regenbui gehad.  Rond 10 uur met de fiets vertrokken richting Arques om de auto op het halen. 

Steigertje te Air-sur-la-Lys.      Onderweg werd het druk.          Een pleintje in Béthune

We vertrokken richting Garlinghem, van daaruit langs het jaagpad naar de brug van Blaringem, hier de kanaal over en naar Racquinghem en via Wardrecques en Campagne le Wardrecques naar Arques.  Hier staken we via de spoorbrug aan de scheepslift van Fontinettes het kanaal terug over en zo tderug naar de jachthaven Arques.

Vervolgens met de auto terug naar Aire-sur-la-Lys waar we de auto parkeerden aan de Intermarche van Lambres op enkele kilometer van Air-sur-la-Lys en met de fiets terug naar de boot.

De kerk….                     Het stadhuis………          Het belfort in Béthune.

Vervolgens vertrokken we rond 14:00 uur met de boot richting Béthune.  Onderweg kwamen we nog een paar mooie plaatsjes om aan te leggen tegen maar die waren te kort bij.  Vandaag werd het druk, het is te zien dat het kanaal hier een maand gestremd geweest is. Geen pleziervaart gezien maar wel een groot aantal vrachtschepen.  We hebben op dit stuk geen sluizen dus moeten we nergens wachten.  Af en toe werden we opgelopen door een vrachtschip maar dat is hier gezien de breedte van het kanaal geen enkel probleem.  Te 16.30 uur voeren we de dode kanaalarm naar Béthune op. 

Eindelijk kunnen we verder.  We vertrokken te 09:30 uur en konden dadelijk na een afgaande schutting met vier vrachtschepen samen met een vrachtschip en de Bontekoe (NL) door sluis Flandres.  Wanneer we hier uit gingen lagen er al drie vrachtschepen te wachten om afgeschut te worden. 

Een kwartier later arriveerden we aan sluis Fontinette.  Hier stond het sein op rood en moesten we wachten voor een afgaande schutting met weer drie vrachtschepen.  Wanneer wij binnen waren moesten we nog even wachten op een derde pleziervaarder en konden beginnen aan de 13 meter naar boven. 

Ingang van Ecluse de Fontinettes.         Oude sluis op Lys in Aire sur la Lys.      

Gelukkig zijn hier drijvende bolders geinstalleerd. Na 20 minuten waren we boven en achter deze sluis lagen nog zeker 20 vrachtschepen te wachten om afgeschut te worden.  Het wordt hier voor de mannen van de sluis een drukke dag maar ze hebben dan ook een maand geen schip gezien.  Van hieruit ging het over het vroeger genoemde Canal de Neufosseé van de Aa naar de Leie in Aire sur la Lys.  Onderweg kruisten we vier vrachtschepen en een pleziervaarder. 

In het bassis de Quatre Faces kwamen vroeger het Canal de Neufossée ( verbinding Aa met Lys (Leie), de Lys en het Canal d’Aire (verbinding Lys met Deule). Met het verbreden van de kanalen werd een ‘kortsluiting’ gemaakt waardoor de schepen dit knelpunt konden omzeilen.

Vandaag zijn we met de auto naar Nieuwpoort gereden en gaan we op bezoek bij Koen, Kim, Lenn en Nout. We namen de fiets mee en reden met z’n allen naar Middelkerke waar de bierfeesten gehouden worden dit weekend. 

Zon onder de wolken.

Lenn reed zelf met zijn fiets tot in Lombardzijde.  Hij rijdt al goed ondanks dat de fiets eigenlijk nog iets te groot is. Alleen het vertrekken en stoppen gaat nog wat moeilijk. Na ondanks het weerbericht toch nog een goede maar winderige dag vertrokken we te 21:30 uur met de auto terug naar Arques.

Vandaag hebben we niet zon grote tocht met de fiets gedaan. We reden van de haven over de sluis terug tot aan de spoorbrug en daar de AA over richting van het station van St Omer.  Hiezr namen we de weg naar Clairmarais.  We doorkruisten het dorpje dat gekend is voor zijn groententelers die in de marais met bootjes hun groenten ophalen.  Het zijn hier allemaal grachten en sloten tussen de velden. 

Uitgestrekte groentenvelden.      Dooraderd met grachten.             En veel waterpret.

Vroeger was het hier een moerasgebied dat met de komst van de monniken van de Abbaye de St Bertin (zie in het verslag een week geleden) werd drooggelegd en nu de groententuin van de regio Nord Pas de Callais is. We reden ook tot de halte fluvial maar daar geraken wij met onze boot nooit.  Het is maar voorzien voor kleine bootjes. 

Het mooi gerestaureerde    In het Foret de Clairmarais.              Groot bos..

Kerkje van Clairmarais.       Voormalig V2 lanceerplatform.

Van hieruit reden we door het Foret de Clairmarais.  Een groot bos met in het centrum het Etang d’Harchelles.  Het is een bos dat je kan vergeleiken met het ‘Bosland’ tussen Eksel, Lommel, en Overpelt maar dan met loofbomen in plaats van dennenbomen.  Het is volgens mij echter niet aangepland. In het midden van het bos komen acht wegen samen.  Hier vindt je ook nog een van de plaatsen waar in 1944 een aantal V2 raketten ( geassembleerd in het fabriek onder de Coupole) vanop een mobiele lanceerinstallatie werden gelanceerd richting Londen. Van hieruit ging het via Renecure terug naar Arques.  In Renescure werd in 2014 een verwerkingsinstallatie voor de afval van de groentenkwekers en de mest van de melkkoeien opgericht.  Het levert nu bio-elekktriciteit aan de helft van het dorp.  Na 18 km waren we terug aan boord.

Tevens werden lange gangen naar de verschillende lanceerplatforms aangelegd.  Zodoende was het geheel vrij goed beschermd voor bombcardementen.  De treinen voor de aanvoer van materialen reden volledig in de grote gang aan de ingang zodat ze nooit ergens onbeschermd moesten halthouden. Het werk werd er gedaan dooropgevorderden en krijgsgevangenen die onder controle stonden van de duitsers.  In het gebouw is een permanente tentoonstelling over de ontwikkeling van de V1 en V2’s van in Peenemunde tot het afschieten.  Op panelen zijn kaarten te zien met de inslagen van V en V2.s in het Verenigd Koninkrijk en rond Antwerpen dat eveneens bestookt werd om de haven lam te leggen en te verhinderen dat de geallieerden de haven zouden gebruiken om te ontschepen.  De streek rond Antwerpen, de kuststreek van UK met alle havens en Londen zien zwart van de rode en zwarte stippen (V1 en V2 werden appart weergegeven). Uiteindelijk werd  de site tijdens een geallieerd bombardement getroffen door enkele Tallboy’s waardoor de ingang werd geblokkeerd. Ook de aanvoerlijnen werden gebombardeerd zodat de site door de duitsers ontruimd werd. Geen enkele bom geraakte echter door de koepel ervan. Een erfenis van de ontwikkeling van de vliegende bommen is de ruimtevaart. Na de bevrijding werden een groot aantal ingenieurs door zowel de Amerikanen, de Engelsen en de Russen ‘gevangen’ genomen en werden zij ‘tewerkgesteld’ in hun ruimtevaartontwikkeling.   De ruimtevaartwedloop kon beginnen.  Als je de site zou bezoeken reken dan op zeker 3 uur als je alles wil bekijken en alle informatie wil lezen.  Wij waren te 14:30 uur binnen gegaan en we waren bijna aan het einde van de rondgang toen te 17:45 uur werd opgeroepen dat iedereen wegens de sluiting naar de uitgang diende te gaan. Op de site is ook een planetarium gevestigd.  Als je alles samen wilt bezoeken raad ik aan reeds 's morgens naar ginder te gaan gezien je anders veel tijd tekort komt.

Vandaag hebben we de “Coupole” bezocht.  Het is een site van WOII meer bepaald een ondergrondse assemblagefabriek van V1 en V2’s.  Aanvankelijk werden deze tuigen vervaardigd in Peenemunde op de grens van Duitsland en Polen, maar later werd besloten ze korter bij de kust van Engeland te gaan produceren. 

De ingang waar vroeger de            De koepel - 71m               De stroomgenerator.

treinen inreden.                            diameter.

De bedoeling was 50 raketten per dag te gaan lanceren ! Tussen begin 1944 en de landing in Normandie werden hier een dikke 5000 V2’s klaargemaakt om nadien afgeschoten te worden van op hierrond liggende vaste en mobiele lanceerplaatsen.

Tentoonstelling in de gangen.                        

Het gebouw bestaat uit een vijf meter dikke betonnen koepel met een diameter van 71 meter die op een heuvel gegoten werd.  Na het uitharden van het beton werd de kalkstenen rots eronder uitgehold en de zijkanten verstevigd met beton zodoende dat een grote ondergrondse ruimte ontstond waarin de assemblagefabriek geinstalleerd werd.  Onder het ondergrondse gebouw met centrale lift werden gangen en galerijen voor de opslag van de materialen en de gedeeltelijk geassembleerde V2’s uitgehakt. 

Een V2.                                De motor ervan.                       Een Tallboy.

Vandaag houden we eens een rustdag, de fiets moet ook eens kunnen afkoelen hé. Voormiddag de boot nog eens onder handen genomen, het heeft vanmorgen vroeg geregend en zij is nu toch nat. Ook enkele wasjes gedraaid in een groot machine aan de Intermarche van Campagne lès Wardreques waar ook weer zo’n ‘wasserettecontainer’ staat.  Daarna terug naar de boot voor het middageten.  Ik ben dan nadien alleen naar het museum van de scheepslift van Fontinettes gereden.  Het is een klein museum met drie zaaltjes waarin in de ene zaal door middel van foto’s, oude documenten en geschriften de geschiedenis van de scheepslift uit de doeken gedaan wordt.

De scheepslift beneden aan de Aa.   Werkt volgens dit principe.            De kleine turbine.

Vroeger was hier, waar het Canal de Neufossée in de Aa uitkomt, een sluizentrap met vijf gekoppelde sluizen waarmee het hoogteverschil van 13.3 meter werd opgevangen.  Het werd door de industrieële revolutie met de opkomst van veel fabrieken hier in de buurt drukker en drukker en op het laatste moesten de schippers hier soms een hele week liggen aanschuiven.  Daarom werd beslist naar analogie met een situatie in Alderton (UK) een scheepslift te laten bouwen. In 1887 was die klaar en werd de sluizentrap alleen nog gebruikt wanneer de scheepslift voor onderhoud buiten werking was (wat naar het schijnt ook nogal eens voorkwam door het sleet dat ontstond doordat in het water veel fijn zand voorkwam. 

De scheepslift werkte  door twee grote door water aangedreven pistons onder de bakken die met een systeem zoals ‘communicerende vaten’ met mekaar in verbinding stonden.  Het geheel werd geregeld met kleppen die met een groot wiel bediend werden.

De centrale aandrijfas van het werkhuis.    Een motorpomp.

Eenmaal in evenwicht werden de kleppen zo gezet dat een piston verder naar onder kon door het water eronder te laten weglopen terwijl door middel van een met waterkracht aangedreven pomp water onder de andere piston werd gepompt zodat bak met boot omhoog kwam.  De deuren van de bakken werden door middel van een soort slang die errond aangebracht was en die werd opgepompt afgedicht. 

Nu duurde de doortocht die anders door de sluizen 1.25 tot 1.50 uur duurde herleid tot 10 minuten.  In 1967 werd beslist de vijf aaneengekoppelde sluizen te vervangen door een grote waar meerdere schepen ineens konden geschut worden.  Bij ingebruikname van deze sluis werd de lift stil gelegd. In de jaren 1978 werd de lift van afbraak gered en sedert 1979 is hij te bezoeken.

Vanmiddag maakten we weer een rit van 37 km.  We vertrokken van de haven naar sluis Flandres waar we over de passerelle de Aa overstaken. Iets verderop reden we over het oude ophaalbrugje over het oude kanaal naar St Omer naar het centrum van Arques. Van hieruit ging het weer effe steil bergop tot over de autoweg en dan richting Blendeke.  Hier was het weer overal enkel richting in de straatjes en daarom hebben we er een paar straatjes te voet gedaan gezien ik anders de wegbeschrijving niet meer kon volgen. De kerk van Blendeke was van buiten niet om aan te zien, oud, verweerd en grijs.  We wilden er eerst gewoon voorbij gaan maar gezien de deur open stond gingen we er toch maar binnen.  We hebben het ons niet beklaagd.  Een schitterend gerestaureerd interieur. Vollodig uitgevoerd in kalkzandsteen.  Er is bijna geen hout in de kerk verwerkt. Letterlijk alles is er in steen, zelfs de biechtstoelen en de preekstoel.

De binnen mooi gerestaureerde kerk van Blendeke volledig uitgevoerd in kalkzandsteen.

In vergelijking met de kerken die we tot nu toe zagen is er bijna geen hout in verwerkt.

Van hieruit ging het verder onder de oude spoorweg door weer bergop richting Le Bibrou, Baudringhem, Roquetoir, Racquinghem, Blaringem en Wardrecques. Een groot deel van dit traject loodste ons over een heuvelkam die de rand vormt van de kalksteenstreek Artois. Onderweg passeerden we een grote kartonfabriek en de fabriek van Arc International (fabrikant van huismeubels en huisraad). Wanneer we onderweg twee keer het Canal de Neufossée (het verlengde van de gekanaliseerde Aa voorbij de sluis van Fontinette) oversteken zien we dat er hier wel vrachtschepen varen.   Uiteindelijk komen we terug in Arques

Toen ik vanmorgen naar de bakker ging heb ik een fietsenwinkel gevonden in Arques maar er hing een blaadje dat de zaak definitief gesloten was wegens pensionering. Dan voormiddag naar St Omer voor een fietsmaker die ik op internet gevonden had.

Recht tegenover het station, we zijn er eergisteren voorbij gereden maar had hem niet gezien. Met twee nieuwe buitenbanden en een nieuwe binnenband terug naar de boot maar ter hoogte van het station heb ik aan een bank maar eerste mijn achterband vervangen.   Die was namelijk zo slecht geworden dat ik het niet meer vertrouwde.  Na een kwartiertje terug de fiets op en naar ‘huis’. Daar dan maar eerst de fiets van Annie onderhanden genomen, de remmen nog een bijgesteld, banden opgepompt en klaar was kees.  We kunnen er straks weer tegenaan.

Namiddag rijden we terug naar Watten om de auto op te halen en korter bij te zetten.  We

Reden langs de kamping van het Etang Beausejour naar het zwanenmeer Etang de Malhove, door een mooie wijk van Malhove, rond het bos op de heuvel waarin het Etang d’Harchelles gelegen is naar Clairmarais (Klaarmares).  Hier passeerden we de zeer grote hoeve die vroeger tot de abdij van Clairmarais behoorde.

De abdijhoeve van de voormalige Abbay de Clairmarais. 

De abdij zelf werd echter volledig vernield en er bleef maar één stuk muur van de kerk over.

De abdij is buiten een stuk muur van de vroegere abdijkerk dat eenzaam in een weide is achtergebleven volledig verdwenen.  De hoeve staat er nog in al zijn glorie.  Ze is spijtig genoeg binnen niet te bezichtigen gezien ze heden ten dage privaat terrein is.  De buitenkant zegt genoeg over de omvang van het terrein. We rijden verder langs de zuidzijde van de vallei met uitgestrekte natte weilanden welke doorkruist worden met grachten en poelen.

Zo ziet de Marais er nu uit.          Een kerkwegeltje door de weide.

We passeren nog een grote kapel en een Lourdesgrot en kunnen pas ter hoogte van Le Coin Perdu de beken die de vallei volgen oversteken en terugkeren.  Wij rijden voorbij straatjes als ‘Rue Petit Paradis’, ‘Rue Grand Paradis’, langs Booneghem, St Momelin en dan over een helling van 4 m naar 71 m over een afstand van 1.2 km tot boven op de berg waar de windmolen van de ruine van de Abdij van Watten staat.  Van hieruit ging het steil bergaf tot het centrum van Watten en we arriveerden aan de auto na 34 km.