Vandaag vertrokken we onder het zonnetje te 09:45 uur richting Canal du Nord. Wanneer we de Scarpe Superieur verlieten en het Canal de la Sensée in de richting sluis Goeulzin opgingen kwam er nog net een vrachtschip uit sluis Couchelettes.  We dachten dat we vermoedelijk met dat schip ook door sluis Goeulzin zouden moeten, maar beide sluizen, de grote en de kleine stonden open  en wij mochten alleen het kleine sas in.  We hadden dus weer twee drijvende bolders voor ons alleen en dus ging het weer heel vlot. Te 11:00 uur kwamen wij aan de afslag naar het Canal du Nord en hadden dadelijk sluis Palleuil in zicht.  Toen we er arriveerden moesten we wachten voor twee vrachtschepen stroomafwaarts en zodra die buiten waren kregen wij groen licht. 

Werken aan de dijk.     Reuze gemakkelijk zo.  Sluis Goeuilzin.            Graanmolen in Arleux.

Vandaag een fietstocht gemaakt van 32 km die ons van Corbehem, via Courchelettes, Férin, Goeulzin, Estrées, Gouy-sous-Bellonne, Bellone, Tortequesne, Sailly-en-Ostrevent, Hamblain-lès-Prés, Biache-Saint-Vaast, Vitry-en-Artois, Brébières terug naar Corbehem voerde. 

De kerk,  de sluis  van Biache-St Vaast en de aanlegkade waar we naar toe wilden.

We halen vandaag de auto op in Courrières. Met deze rit reden we van Corbehem door het fabrieksterrein naar Brébières, vervolgens parallel met de spoorweg naar Vitry-en-Artois en van hieruit naar Query-Lamotte. Hierbij reden we over het plateau tussen deze twee dorpen waar ook een klein vliegveld en een militair oefenterrein gelegen is.  Aan het kerkje van Query hielden we een pitstop onder de bomen rond de kerk.

Graan en nog eens graan.          Stadhuis  en kerk van Hénin-Beaumont.

Gisteren afgesproken met die van het VNF dat wij te 10:00 uur terug wilden vertrekken, we gaan niet verder doorvaren gezien het verderop nog niet gemaaid was en er geen doorkomen aan zou zijn.  Deze morgen na het bakkersbezoek de maaiers van dienst aangesproken over de smurrie die ze voorbij hadden  laten drijven maar dat bleek niet anders te gaan gezien de arm van de kraan maar tot in de helft van de rivier geraakte ! (ook goed georganiseerd hè) en de rest er gewoon voorbij kon drijven en zich voor de sluis kon groeperen.  Als de hoop te groot werdn dreef de rest naar de overloop naast de sluis en zo verder stroomafwaarts.  De man met de kraan zag het probleem  en heeft ongeveer een uur met zijn kraan gewerkt om de smurrie uit de sluis te halen.  Het waren een twintig bakken (!) die dan verderop moesten gedeponeerd worden in afwachting van transport naar ….. Wij waren te 08:15 uur er aan begonnen en te 10:00 uur stipt kwamen de heren van het VNF aangereden met hun lange haakse rieken om alles uit de sluis te halen.  Het werk was net gedaan.  De sluis werd nog een maal gespoeld en de mannen vertrokken.  Wanneer wij dan 5 minuten later wilden vertrekken werkte die verrekte sluis weer niet. Nog maar eens gebeld (3 keer op 45 minuten) en te 11:30 arriveerden ze terug met twee. Uiteindelijk zijn we te 12:00 uur de sluis binnen gevaren en zijn er in blijven liggen om te eten. Te 12:50 uur naar de volgende sluizen gevaren die nu (godzijdank) allemaal dadelijk werkten en te 14:30 uur lagen we vast, terug in Corbehem.  We stoppen hier vandaag, het is wel geweest  na die twee dagen.  Annie heeft namiddag nog eens een wandelinkske gemaakt en is nog eens (waar heb ik dat nog eens geschreven) verdwaald en kwam pas na dik anderhalf uur terug aan de boot

Vertrokken te 10:00 uur en na een tiental minuten terug op de Dérivation de la Scarpe rond Douai naar de eerste sluis voor vandaag, die van Douai. Net voor ons was een vrachtschip langs gekomen en achter ons arriveerde nog een jacht.  Deze sluis heeft drijvende bolders wat weer gemakkelijk is en wat nog beter was, wij hadden naast het vrachtschip twee drijvende bolders.  Na deze sluis een halfuurtje varen tot de sluis Courchelettes.  Het jacht dat eerste achter ons voer had ons net voordoen opgelopen zodat zij nu de twee drijvende bolders in het midden van de sluis hadden en wij die ene achteraan. 

Sluis Courchelettes.                Sluis Vitry.                            En sluis Vitry.

Te 11:45 uur draaiden wij de Scarpe Supérieure op en kwamen 5 minuten later aan de eerste sluis ervan, deze van Corbehem. In de documentatie stond dat we hier de afstandbediening voor de sluizen kregen maar dat bleek maar weer eens veranderd te zijn en nu moest deze gevraagd worden aan sluis Courcheletten.  De boot vastgelegd en te voet terug naar de sluis die een kilometertje van de boot af lag.  Ondertussen was het middagpauze en konden we wachten tot 13:00 uur voor we verder konden. Zeer proper water op de Scarpe maar met als gevolg een groot nadeel: veel plantengroei.  Het eerste stuk is (volgens het boekje) 2,20 meter diep en je kon tussen de planten door de bodem zien !  Er lagen wel veel losse eilanden planten die met de wel snelle stroming tegemoet kwamen.  Later bleek hoe dat kwam.  Boven sluis Vitry-en-Artois waren ze het gras (onderwater) aan het maaien en alles kwam eerst voor de sluisdeuren, dan in de sluizen en vervolgens in de richting van de volgende aangedreven.  Er werd met een kraan wel veel uit het water gehaald maar de kraan raakte maar tot in de helft van de breedte van de rivier zodoende… de rest ontsnapte en zorgde voor problemen.  We hebben op vijf kilometer met vier sluizen vijf uur gevaren ( en stil gelegen om de filter zuiver te maken )

Deze morgen wakker geworden te 07:15 uur. Het lijkt wel een rampjaar te worden hier. Mijne fiets gejat !  De fietsen waren slotvast , aan elkaar en aan de railing vastgemaakt maar het kabelslot werd doorgeknipt en mijn fiets is ribbedebie. Dat wordt weer een serieuze streep door de rekening Het feit dat de fietsen net ter hoogte van het raampje van de slaapkamer stond, het raampje stond trouwens open, en het is hier verlicht zodat het hier klaarlichte dag is ’s nachts, heeft de dief blijkbaar niet afgeschrikt. Als ik die te pakken krijg gaat hij er niet goed van zijn ! Zwemmen zal hij ! Na het ontbijt met de fiets van Annie een toer door de stad gemaakt om te kijken of ik hem nergens zie staan en op zoek naar het politiekantoor om de zaak aan te geven.

Hier stond hij, naast het open venster.    En zo vonden wij hem terug.

Na veel zoeken vond ik het. Niemand weet hier blijkbaar het politiekantoor, zelfs mensen die op het stadhuis werken en aan wie ik het vroeg wisten het niet ! Uiteindelijk in de buurt van het station iemand gevonden die het Hotel de Police wist zijn. Daar aangekomen waren er nog vier wachtenden voor mij zodat ik een tijdje in de wachtzaal moest blijven zitten.  Na een uurtje (en nog twee wachtenden voor mij !) ging plots mijn GSM en het was Annie die meldde dat mijn fiets terug gevonden was, vlak bij in een tuin van de appartementen met uitzicht op de ligplaats.  Het achterwiel was wel volledig naar de klo..  zodat ik op zoek moest naar een fietsenmaker.  Iemand in de buurt had nog wel een oud wiel staan en dat mocht ik hebben als ik geen nieuw vond.  Die man wist ook een fietsenmaker vlak bij dus daar naartoe.  Ik werd er onmiddellijk geholpen en stapte met een nieuw achterwiel en een beer van nieuw extra slot maar 99.98 € lichter buiten en terug naar de boot.  Het wiel werd gemonteerd, de derailleur die iets verwrongen was werd recht gezet en de slijklap is stuk maar dat kon ik ook oplossen zodat ik terug kan fietsen. Gezien het ondertussen al 12:30 uur geworden was zullen we hier maar blijven liggen vandaag. Ondertussen is er nog een bootje met een Frans koppel met hun zoon aangekomen.  Deze mensen arriveerden een tijd terug in de haven van Arques net toen wij er vertrokken.  Nu liggen we hier dus met drie.

Deze morgen wakker geworden te 07:15 uur. Het lijkt wel een rampjaar te worden hier. Mijne fiets gejat !  De fietsen waren slotvast , aan elkaar en aan de railing vastgemaakt maar het kabelslot werd doorgeknipt en mijn fiets is ribbedebie. Dat wordt weer een serieuze streep door de rekening. Het feit dat de fietsen net ter hoogte van het raampje van de slaapkamer stond, het raampje stond trouwens open, en het is hier zo goed verlicht is zodat het hier klaarlichte dag lijkt ’s nachts, heeft de dief blijkbaar niet afgeschrikt. Als ik die te pakken krijg gaat hij er niet goed van zijn ! Zwemmen zal hij ! Na het ontbijt met de fiets van Annie een toer door de stad gemaakt om te kijken of ik hem nergens zie staan en op zoek naar het politiekantoor om de zaak aan te geven.

Hier stond hij, naast het open venster.    En zo vonden wij hem terug.

Deze voormiddag een toertje door en rond de stad gedaan en voor een herlading voor mijn intenetkaart en een water-en elektriciteitssleutel gaan halen.  Namiddag een fietstocht van 24 km gemaakt ten NO van Douai.  We vertrokken via het Centre Comlmercial tussen de Scarpe en de Dérivation de la Scarpe a Douai in de richting van het industrieterrein ten noorden van Douai.  We moeten hierdoor om ten noorden van Douai buiten de stad te geraken. Eenmaal over de A21 die ten noorden van Douai loopt zijn we terug op “landelijk” gebied. 

Aan de oude mijn te Le Marais.  Het interieur van de préromaanse kerk te Flines-lès-Raches.

We rijden door l’Escarpelle tot aan het riviertje voor La Marais waar we links van de baan een van de weinige behouden schachttorens van een mijn zien staan.  Voor het terrein staat een locomotiefje met enkele berlengs als getuigen van de vroegere bedrijvigheid. Van hieruit volgens we westwaarts een mooie weg langs een klein riviertje welk door de marais loopt tot in Raches.  Hier vinden we een préromaanse kerk met een eienaardige toren.  Het gebouw heeft verschillende bouwperiodes gehad wat goed te zien is binnen en buiten de kerk.  De kerk heeft geen kruisvormig grondplan en in de kerk staan verschillende rijen dikke ronde pilaren die vier gewelven ondersteunen.  De basis van de toren staat “los” in de kerk en je kan er langs alle zijden doorheen gaan.  Het orgel staat vooraan aan de zijkant in de kerk. Van hieruit rijden we via Flines-lès-Raches, Montreuil, Anhiers en Lallaing terug onder de A21

Buiten en binnen de kerk.                     En de oude schachttoren van Anhiers.

Vervolgens rijden we door Waziers terug naar Douai.  We hebben onderweg veel woonwijken, de vroeger mijncité’s, gezien. Er zijn een paar grote bij. Tussen Anhiers en Lallaing staat nog één vervallen oude mijntoren. De toren zelf is van beton in tegenstelling met deze die gerenoreerd zijn en die een staalconstructie zijn.  Het grote wiel van de ophaalinstallatie is hier verdwenen en het dak van de gebouw waar de toren deel van uitmaakt staat op instorten. Het was weer een mooi ritje door een streek die getuigt van een vergane steenkoolindustrie.