OVER LEVEN EN OVERLEVEN EN GOD EN SATAN EN RECHT EN ONRECHT EN WAARHEID EN LEUGENS ENZOVOORT ENZOVOORT (HEEL VEEL TEKSTEN)
11-01-2013
10. De vereniging van onbenullen
Alleen omdat iemand zo dom is dat hij niet zo slim is als jij, zou hij jou niks kunnen maken, zou hij onschadelijk zijn? Oei man, je zou eens moeten weten wat domme mensen in deze wereld allemaal al kapot gemaakt hebben. Alleen maar omdat alle deuren open gaan om hen toe te laten hun verdorven ideeën te propageren, en ze de macht krijgen om hun ideeën te laten gelden. Ben ik de enige die dat met een mengeling van verstomming en afgrijzen aanschouwt? Er is geen groter gevaar dan de vereniging van onbenullen. De huldiging voor wat hen gezegd is te doen, te doen, zo is de vereniging van onbenullen in werkelijkheid ingericht, maar dat is aan de oppervlakte niet zichtbaar, daar lijkt het omgekeerd, alsof zij de touwtjes in handen hebben. Ze doen wat hen gezegd is te doen, en in ruil daarvoor krijgen ze bescherming. Er wordt hen gezegd hoe ze zich moeten gedragen, ook verbaal: "Over die kwestie mag je je mening zeggen, maar over die kwestie niet. " En dan zijn ze, onterecht, blij omdat ze überhaupt ergens hun mening over mogen zeggen. Maar wat ze niet zeggen, is dat ze andere mensen ook niet de toelating geven om te spreken over het onderwerp waarover ze moeten zwijgen. Ja maar, waarom lachen ze dan? Want blij zijn is een superieure positie, zeker zolang iedereen er intrapt. Degene die gemanipuleerd wordt is degene die manipuleert. Zoals de zogenaamde "leider Ambrosius", die leidende functies moet opnemen waar en op welk ogenblik dat door de vereniging van onbenullen verlangd wordt, en zijn leidende functies moet verzaken waar en op welk ogenblik dat door hen verlangd wordt. Omdat ze niet willen laten wat ze doen maar niet zouden moeten doen, en niet willen doen wat ze laten maar niet zouden moeten laten. Om zo ongestoord verder te kunnen blijven doen, mogen ze bij mij geen rekenschap afleggen, want dan zouden ze onder het gezag van de zogenaamde Ambrosius vallen, dus dat is uitgesloten. Ja, bij mij moeten ze geen rekenschap afleggen hè. In feite willen ze de baas spelen, maar dan op de meest achterbaks mogelijke manier. Ze willen u vangen door u even te laten denken dat u het woord hebt, en dat u het dirigeerstokje in handen hebt, maar het is een val. En als u bevrediging zou nemen met de leidende functies die ze u willen doen opnemen, zou u hypocriet en huichelachtig zijn, zoals hen. Ze denken dat ze iets bereikt hebben door in feite te doen wat hen gevraagd werd, en worden daarvoor beloond. Maar ze gaan gebukt onder hun onderwerping, onderwerping die ze naar u trachten door te schuiven. Aan de oppervlakte een stralende glimlach, onder de oppervlakte het gewicht van de duisternis. En het enige dat ze bereikt hebben, is dat ze duimspijkers gegooid hebben op de weg die de mensen, die echt iets willen bereiken, moeten ontlenen.
Vergeet niet de Brief aan de Efeziërs 6,12 er op na te lezen: "Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen. " Welnu, de wereldbeheersers van deze duisternis, en boze geesten in de hemelen, hebben natuurlijk contactpunten nodig op aarde om hun heerschappij in de maatschappij te laten gelden. Die contactpunten vinden ze in de vereniging van onbenullen. Een onschuldig en onbenullig klimaat is een gunstig klimaat voor de heerser van de maatschappij om degene die hij in het vizier heeft in de verdrukking te brengen. Door een zone witter te maken dan ze in werkelijkheid is, lijken de zone's die er rond liggen meteen in een kleurschakering te vallen die dichter bij het zwart ligt, door het contrast. Je moet natuurlijk niet een blij gezicht opzetten omdat je blijer wilt lijken dan degene die naast jou staat, je moet een blij gezicht opzetten omdat je blij bent. Omdat deze mensen een gemeenschap hebben, en omdat wij geen gemeenschap hebben, en de gewoonte hebben te knokken om ons staande te houden, draait dat knokken in ons nadeel uit, want we krijgen de naam voyou's te zijn, louter omwille van onze overtuigingen. Of nee, louter omwille van het feit dat we überhaupt overtuigingen HEBBEN. Want in het land van de idioten zijn mensen met overtuigingen geen koning hoor, vergeet dat maar. In het land van de idioten zijn mensen met overtuigingen crapuul. Uiteindelijk moeten we aan liefdadigheid doen en het zogenaamde instituut van liefdadigheid een goede naam bezorgen, maar blijven we wel de rotte appels. Dat is dom. We moeten de maatschappij betalen wat we haar verschuldigd zijn, maar in hun geval is dat: "Wij zijn vrij, en wat u betreft: als ge nog geen handboeien om hebt zijt ge op zijn minst verdacht. Want wij zijn engelkes, en gij zijt ne rotten appel. " Ma wacht, as ek efkes mag: Als ze zich allemaal samen zetten om met vereende krachten al hun zonden aan iemand toe te schrijven, niet omdat hij al die zonden begaan heeft, nee, maar omdat de cultus van hun vereniging het geloof in Jezus Christus niet belijdt zoals ze dat zou moeten belijden, dan moet degene die de duivel in het vizier heeft, degene aan wie ze hun zonden/fouten willen toeschrijven dus, er wel aan geloven. Ze moeten alleen nog de spreekwoordelijke trekker overhalen. Maar doen ze dat niet, dan houden ze zich natuurlijk niet aan hun afspraak, want er is een heleboel geregeld en georganiseerd, en er zijn een heleboel mensen bij betrokken, en ze moeten natuurlijk niet zo flauw doen om nu nog tegen te werken, want dan heeft alles wat tot nu toe op poten is gezet tot niets gediend, en dan is er maar één spelbreker; dat zijn zij zelf. My point being: dat is het bewijs dat ze geen engelkes zijn. Dat ze mensen afvallen om te bewijzen dat ze het geloof in Christus belijden zoals ze dat zouden moeten belijden. Als ze zo heilig waren zouden ze die mensen niet moeten aftroeven.
Als gans de wereldbevolking één haartje uit je hoofd trekt, dan kan niemand iets verweten worden. Ondertussen ben je wel zo kaal als ne knikker. Dat de Radu Radu, de grote hoer, de duivel, de pest! alles georganiseerd hebben, daar hebben we nog nooit van gehoord. O wee als bij iemand uitlekt met wat voor iemand ze nu een deal afgesloten hebben. De cirkel van de zonde breidt steeds uit, en wordt steeds groter, zodat de heerser van de maatschappij een vereniging in het leven moet roepen om zijn web rond zijn doelwit te weven. De vereniging van onbenullen. De beschaving en Europese waarden zoals gelijkheid onderschatten het impact van dommeriken aan het roer. Onderschat het niet en onderschat ZE niet. Ze vinden dat niet erg hoor, van onbenullig te zijn. Dat heeft twee voordelen. Één: ze mogen aan het roer staan. En twee: ze worden als onschuldig gekwalificeerd. Wat moet je nog meer hebben? Verder zie ik niet wie er nog beter van wordt.
Moi-même, j'ai le coeur d'un clochard. Aux yeux de Dieu, vous êtes tous des clochards. Jésus est le roi ! Jésus est le seigneur ! Vous devez renforcer votre témoignage. Votre témoignage est ici ! Dans votre esprit. Il a été construit par vos expériences, dans votre vie, depuis votre plus jeune âge. Dieu vous appelle tous ! Mais il vous appelle tous d'une façon différente ! Parce que vous êtes tous différents. Vous êtes tous uniques ! Alors vous devez répondre à cet appel. Vous devez accomplir votre tâche.
12. Licht moet schijnen uit het duister (De 2de Brief aan de Korintiërs 4,6)
De gewone mensen krijgen toch helemaal geen krediet meer? Wie zijn dat, al die helden in de media en de voetbal, en waar dan ook? Die kunnen mijn problemen niet oplossen ze! Wat kunnen die dan voor mij betekenen? Niks! Dat is, in tegenstelling tot die mensen, helemaal niet belangrijk wie ik ben ze! Allee, zet nu efkes uwe kop recht, alleen met de gewone mensen kan van de wereld een betere plaats gemaakt worden; maar wat belangrijke mensen betreft, die koppen moeten rollen hè: die zijn toch alleen een blok aan het been van het Vlaams belang? Dat is alleen omdat ze de gewone mensen in de boeien slaan, dat de belangrijke mensen aan de gewone mensen kunnen wijsmaken dat we niet zonder hen kunnen. The truth is: de gewone mensen zijn veel beter af zonder de belangrijke mensen. VEEL beter! Een gebaar, een detail, een goedkeurende blik, iemand die betrokken is bij de gewone mensen, is voor ons toch veel meer waard dan een koning?
Mensen gebruiken hun bekendheid en/of succes om boven de anderen te kunnen staan. "Hij heeft zijn volk verheven. " zeggen ze dan. Fout, want om zijn volk te verheffen moet iemand net zo diep afdalen dan de gewone man zelf, en dat is heel wat anders dan superieur doen, en dat is heel wat anders dan wat al de grote en minder grote beroemdheden doen. Ze zijn groot en machtig in hun ivoren toren, maar onderaan is de realiteit bij onze ster net zoals bij de gewone mens: Het loopt uit de hand, hij is schuldig, hij dwaalt. En de gewone mensen zijn geen haar beter. Ze vervolgen de mensen die ons willen verheffen waar we het erbarmelijkst zijn, de mensen die het licht uit de duisternis willen laten schijnen. Want als iemand de waarheid nadert, dan zetten ze hun verdedigingsmechanisme in gang, en vallen ze die mensen aan, ofschoon dezen hen ter hulp kwamen. En de oorzaak daarvan is dat de plaats waar ze het erbarmelijkst zijn, tegelijkertijd de plaats is waar ze het meest kwetsbaar zijn. En het resultaat daarvan is dat zij, en tegelijkertijd ook wij, van het heil geen deelgenoot worden.
Dat is waar ik van Jezus in moet geloven, en dat is waar ik in geloof: dat het volk in de verkeerde leiders gelooft, leiders die zullen vallen, samen met hun heerschappijen, en dat mijn heil van de val van die leiders afhangt. Voor mij is het gebakken-luchtgehalte van die heerschappijen met hun leiders doorzichtig, maar niet voor hun blinde onderdanen. En ik heb de holheid van hun systemen neergepend en op internet gezet, and I nailed it! Maar hun adepten zouden mijn geschriften niet kunnen begrijpen. Waarom? Één woord: het woord! La parole! Dat is een steen des aanstoots en een struikelblok voor die mensen. Je kan mijn woorden vergelijken met vast voedsel, en de woorden van die leiders met papjes. Die heerschappijen bestaan dus uit mensen die, zoals peuters, alleen nog maar papjes kunnen eten. De muur tussen mij en hen kunnen ze wel opbouwen, ja, scheiden kunnen ze als de grote mensen, maar als ik een toenaderingspoging onderneem, een gebaar maak, om de problemen - er zijn veel meer problemen dan dat - te vergeten, verzoeningsgewijs, dan blijken de mensen het slechte niet te willen laten, niet te kunnen accepteren dat ze wel eens niet vlekkeloos perfect zouden kunnen zijn, en het pad van onwetendheid te blijven bewandelen.
Ik lijd aan een ziekte: het imperialisme. Ik ben de ziekte niet, maar ik lijd er wel aan. Niet aan imperialisme in haar klassieke betekenis: zoals Napoleon die een zo groot mogelijk territorium als zijn eigendom wil kunnen beschouwen, maar zoals iemand die een zo groot mogelijk aantal mensen als zijn eigendom wil kunnen beschouwen, zoals zijn grondgebied, territorium dus. In mijn woordenboek staat onder imperialisme: streven naar machtsuitbreiding, en daar heb ik het over. Maar het gaat veel verder dan dat: het gaat over mensen graag zien. Het gaat over de waarheid afbotten, zodat ze langzaam wegsterft. Het gaat over het witwassen en zuiveren van iemands schuld door iemand anders, wanneer iemand iets misdaan wordt, wat het ook zij, zodat de schuldvraag langzaam wegsterft, samen met de waarheid. En alles gebeurt in de duisternis, in het verborgene, want zo is de aard van het beestje, of moet ik zeggen 666?
Ter zake nu, eigenlijk gaat het zo: Iedereen verliest zich in mijn teksten, dat is de oneerbare verdienste van de engelen van Satan, daar zorgen zij wel voor; en als er nu tussen al dat volk één mens is, die zich niet in mijn teksten verliest, zoals ik, dan zal zeker hoegenaamd niemand dat in de gaten hebben. Laat het duidelijk zijn: Satan heeft liever een vijand die naïef is, dan één die niet naïef is. Misschien begrijp je nu wel wat ik daarmee bedoel. Dat is minstens even erg als het imperialisme.
Er is één ding dat je niet mag doen in deze wereld. Je mag een volk decimeren als je dat wil. Een genocide, dat is toegestaan. Als je dat doet ben je een grote leider, een president. Maar er is één ding dat je niet mag doen: tegen de kloten van Satan stampen. Als je dat doet, dan moet je zwijgen. Dan ben je zot. Dan sluiten ze je op. Dan steken ze je weg. In het gesticht. In het asiel. Zoals ze met mij gedaan hebben. Want zie je, als Satan door een petit emmerdeur, als ik, in opspraak komt, dan is de prijs veel te hoog. Het gaat over de prijs. Als de prijs, of de inzet, veel te hoog is, dan mag je niet meespelen. Het gaat om de prijs die ik, en ieder van u, moet betalen om ergens, eender waar of wanneer, toegelaten te worden. Die prijs is: het tolereren in het bijzijn van Satan te zijn!! I'm sorry, I can't do that!
Nogmaals, voor wie mij schizofreen verklaart (complotten zijn voor de zotten): Er zijn complotten genoeg; jammer dat ge u op dat woord blind staart, maar ge kunt de waarheid niet aan, omdat ze tegen u getuigt. Als ge er maar de helft van snapt, ja, van wat ik geschreven heb, snapt ge er al de helft meer van dan de rest. Kan ik het helpen dat uw keizer zo traag van begrip is? Napoleon, de grote veroveraar, en de bendeleider, en de aartsvader van de maffia, en de schoonheidskoningin, en de charismatische priester, jullie maken ze allemaal groot, maar leg hen mijn teksten voor, en na twee woorden zijn ze allemaal het spoor bijster. Ben ik dan zo groot? Nee man, ik ben het laagste van het laagste. Ik heb een grotere aantrekkingskracht op een magneet dan op eender wie. En toch beschouwen velen onder hen mij als één van hun ergste vijanden. Wat zegt dat over hun macht? Dat ze lamlendig zijn, lamlendig is hun macht, en zo is het. De waarheid moet uit de mond van een schizofreen komen. "Well, we can't all be wrong, can we? " Wel, jammer voor iedereen, maar het lijkt er meer en meer op dat iedereen inderdaad fout is, en dat zal mettertijd ook duidelijker en duidelijker blijken.
Mensen krijgen de bevoegdheid over een breed aantal zaken, en dingen, en mensen, die ze zogezegd kennen, maar eigenlijk niet kennen. Andere mensen krijgen de bevoegdheid over een beperkt aantal zaken, die ze kennen. Maar eigenlijk kennen ze een breed aantal zaken, en dingen, en mensen. Dus het is allemaal kennen en niet kennen hè. Of samen iets hebben en niet samen iets hebben. Relatiegewijs. Eender welke relatie.
Ik heb geen verhaal. Ik heb al 52 blz. vol geschreven met uitleg, uitleg, uitleg. Wie kan hetzelfde zeggen? Dat hij 52 blz. vol uitleg heeft geschreven? Niet veel mensen, alleszins. Maar, ik heb geen verhaal. Dus een verhaal, daar ben je echt niets mee. Wat je nodig hebt, is een advocaat. En God weet dat de duivel een goede advocaat heeft. Nochtans, de reden waarom de mensen altijd claimen dat ze recht in hun schoenen staan is: omdat ze een verhaal hebben. Dus laten we even een advocaat gaan zoeken.
Jullie denken dat de underdog en zijn moeder samen iets hebben, wat ze nooit gehad hebben, en nog steeds niet hebben. Jullie denken dat hij in zijn kindertijd iets had, wat hij niet had. Jullie denken dat hij met een paar vrienden iets heeft, wat hij niet heeft. Jullie denken dat hij en JIJ samen iets hebben, wat jullie niet hebben, en nooit gehad hebben. De reden waarom jullie dit alles denken, is om te beletten dat de underdog uit de schaduw zou treden, of om dat op z'n minst zo lang mogelijk uit te stellen. Uit de schaduw treden betekent -inderdaad- uit de vervolging treden, en uit de verdrukking. En daar knelt het schoentje: jullie houden veel meer van het slachtoffer dan van het verzachten van zijn leed. Wie niemand heeft kan in principe aanspraak maken op barmhartigheid. Dus als de mens die het minst populair onder jullie is, of de underdog, het echt heeft, wat jullie ten onrechte denken dat ie heeft, dan kan hij geen aanspraak maken op wat hij tekort komt. En dat is nu net de bedoeling van het plan.
Als ik succesvol ben, beleeft mijn entourage daar plezier aan. Maar als ik op de bodem van de put zit, beleeft mijn entourage daar evenveel plezier aan, hè! Dat is even goed! Dat is juist hetzelfde! Vreugde maken op mijn kosten is niet hetzelfde als in mijn vreugde delen. Dat moeten de mensen nog leren. Vreugde maken op mijn kosten, geeft mij geen vreugde. In mijn vreugde delen geeft mij wel vreugde. Die twee dingen zijn met elkaar verbonden. Dat begrijpen ze niet. Dat is spijtig. Maar het is wel een mooie levensles. Het maakt voor de mensen niet uit of je gelukkig, dan wel ongelukkig bent. Ben je daar hoog bovenaan, prima. Ben je daar diep onderaan, ook prima. Zit je op de voorste of op de achterste rij, dat maakt niet het minste verschil.
Er is een deel van mij, een bovenlaag, dat goed is, en dan is er een ander deel van mij, een onderlaag, dankzij hetwelk dat eerste deel van mij goed is. Dus het eerste deel kan niet zonder het tweede deel, zeg maar. MAAR, er is een heikel probleem: het tweede deel treedt de heiliging van de mensen niet tegemoet. En wat doen de mensen nu: Ze consumeren dat deel van mij dat goed is, en dat ander deel, dat de heiliging van de mensen niet tegemoet treedt, en dat op zichzelf volledig verantwoordelijk is voor (het gedijen van) het deel dat goed is (hetwelk ze geconsumeerd hebben), gooien ze bij het afval. Begrijp me niet verkeerd: Ze komen onder mijn tent schuilen, maar de mast die de tent ophoudt noemen ze slecht, terwijl zonder die mast de tent volledig in mekaar zou zakken. Dus hun houding is tegenstrijdig en hypocriet: ze vervloeken de boom, maar de vruchten van exact dezelfde boom, vinden ze heerlijk. De boom, of de mast, is de drijvende kracht. De vruchten, of de tent, het EERSTE deel (want het treedt op de voorgrond), is toevallig het goede deel, maar het is daarom niet dat de mensen ervan eten en drinken hoor, want ze hielden daar al van nog láng voor het goed werd (lees: nog láng voor ik Jezus gevonden had). Zoals ik in de vorige alinea heb uitgeklaard, beleven de mensen rond mij er evenveel plezier aan, ongeacht of ik succesvol ben, of op de bodem van het gat zit. Of hoe de mensen van mij, maar ook van jou, kunnen houden omwille van de verkeerde redenen.
Jullie houden van het slachtoffer? Nee hoor, dat denken jullie maar. Of het is de liefde van de hypocriet. Wat jullie samen met hem hebben, is onbestaand. Of het is de liefde van de hypocriet! En aan hypocrieten hebben we geen gebrek. Aan advocaten daarentegen...
De waterpistooltjes die in de roos schieten en die niemand deren, schieten in de roos, maar de kanonnen die in de roos schieten, schieten zogezegd een heel andere kant op. Want de duivel maakt de artillerie wijs dat ze helemaal niet meer in de roos schieten, zeggende: "God vraagt u een bepaalde keuze te maken, en eenmaal je die keuze gemaakt hebt, kan je niet meer terug. En dan zegt God: "Je hebt de verkeerde keuze gemaakt. "" En de artillerie is er mee weg: "O we schieten helemaal de verkeerde kant op. " Met als gevolg dat ze ook EFFECTIEF de verkeerde kant op gaan schieten. Want ze veranderen van schouder en kiezen een ander doel, terwijl ze het doelwit nu net recht in het vizier hadden.
Ik lig al jaren met de duivel in de clinch, en dan denken ze dat ik daarvoor te benijden ben! Ik ben daarvoor niet te benijden hè. Dat denken is een wanhoopsdaad begaan. Omdat ze het conflict met de duivel niet aankunnen, vermijden ze het conflict, en worden ze zijn kompaan. En je kan geen twee heren tegelijk dienen hè. Als ze de juiste keuze zouden maken, dan zou dat deuren openen naar een ernstigere samenwerking, en de zaak vergemakkelijken voor wie na hen komt. En wie na hen komt, dat zouden zij zelf kunnen zijn. In tussentijd blijft de ernst plaats maken voor meer onbegrip en onredelijkheid. Neem nu de keuze die ik gemaakt heb, of de weg die ik gekozen heb. Dat vinden de mensen er het ergste aan: niet waar ik geraakt ben, maar hoe ik er geraakt ben. Dat ik de rechtvaardige weg ontleend heb, les sentiers de la justice, en niet langs de illegale douane gepasseerd ben, dát vinden ze het ergste. De parel, dat is het eeuwige leven, en aan die weg blijven timmeren stelt voor veel mensen problemen.
Van de mensen die geloven in het ware evangelie, verlangt de duivel dat ze afdwalen naar een nabijgelegen tussenstadium. Het is nog niet in zijn klauwen vallen, maar het is ook niet meer het ware geloof in het ware evangelie zoals ze in haar oorspronkelijke staat is. Op die manier kan de duivel zijn greep op hen versterken, op zo'n manier dat ze niets vermoeden. Hij probeert ze een merkteken op te kleven, zodat hij ze kan stigmatiseren, in een hokje onderbrengen dus, zodat dat merkteken hen bij hun oorspronkelijke geloof langzaam maar zeker weglokt. Ik zal u een voorbeeld geven: Neem een openstaande vacature voor een belangrijke leidinggevende functie. Wie die betrekking aanvaardt is zijn vrijheid, en zijn onafhankelijke positie, ogenblikkelijk kwijt. Want hij gaat verbintenissen aan met andere mensen, en die andere mensen hebben allemaal hun prijs. Als ze hun nieuwe "baas" niet in een hokje onderbrengen, betreft het een geïsoleerd geval, want zulke ontgoochelende fake-leidinggevende functies zijn er te over! Maar voor zij die de functie niet aanvaarden, ja, zij die een standvastig en onomkoopbaar geloof hebben, begint het kat-en-muisspelletje met Satan weer van voor af aan.
De profeten die het woord van God verkondigd hebben, zijn mijn meesters. Er zijn ook andere meesters geweest in mijn leven, en die "andere" mag je letterlijk nemen. Ze vinden het jammer dat ik op intellectueel gebied niet meer zo zwak sta als vroeger. Ze kunnen het niet verdragen. Dus ze vinden dat mijn intelligentie uit het niets komt, omdat hen dat het beste uitkomt. Als mijn intelligentie uit het niets zou komen, dan zou dat komen omdat de intelligentie van al mijn meesters uit het niets zou komen. Voor sommige van hen klopt dat ook, namelijk voor zij die de verkeerde tradities van onze voorouders niet van zich kunnen afschudden. Maar om bij het begin van de alinea in te pikken: mijn meesters zijn de profeten die het woord van God vertolkt hebben, en zoals het woord van God al doet vermoeden: hun intelligentie komt niet uit het niets, maar komt van God. De school in deze maatschappij, daar worden diploma's uitgereikt naarmate de faveurs en schouderklopjes uitgedeeld worden. Op zo'n school ben ik natuurlijk een mislukte idioot. Bij overmaat van ramp breek ik die school compleet af; het mag geen wonder heten dat ik in de ogen van die mensen een ramp ben. De stem van het volk is eensluidend: tegen de tradities van de voorouders kan je niet winnen. De stem van de ramp is ook eensluidend: dat zullen we nog wel eens zien!
Jullie komen allemaal ergens vandaan, en jullie ZOUDEN er allemaal iets uit MOETEN geleerd hebben. Daar zijn jullie immers bevoorrechte personen voor: jullie weten hoe het daar was, jullie WAREN er immers. En als je om rechtsgeldige redenen ergens geraakt bent, op een betere plaats, dan weet je ook dat die ervaring kan aangewend worden om andere mensen te helpen. Je was ooit, ergens, op een bepaald ogenblik in een impasse, en je bent eruit geraakt. Als dat het geval is, GEBRUIK de ervaring die je daar opgedaan hebt dan ten bate van de anderen die in hetzelfde schuitje zitten als jij, toen; maar nee, de mensen schuiven hun rijkere kant naar voor, en de lessen die ze daar toen gekregen hebben, ja zelfs openbaringen, schuiven ze naar achter. Dát is níet vanzelfsprekend!! Je hebt rijker, en je hebt armer. En alleen al op uzelf: zelf heb je ook een rijkere, en een armere kant. Er is duisternis, en er is licht, en daartussen heb je oneindig veel kleurschakeringen, en elke kleurschakering verleent zich perfect voor misbruiken. En de rijkere kant moet ook altijd verantwoording afleggen tegen de armere kant. In deze optiek wel, en dit is de correcte optiek. Gebruik wat je van God gekregen hebt, in plaats van het te misbruiken. Doe met uw talenten iets voor de anderen, in plaats van ze verloren te laten gaan.
Ik wil u het leed dat de goddelozen veroorzaken op een dienblad presenteren. De eerste stap in het oplossen van een probleem is, het erkennen en identificeren van dat probleem. Het doel van mijn werk is dat u bewust zou worden dat er een kwaal verspreid geweest is in de moraal van de wereld en doorgedrongen is tot in de machtsstructuren van het (liefde-)systeem en dat u persoonlijke, kordate voornemens maakt. Dat ons systeem een levend systeem moge genoemd worden, en geen dood systeem! Ik ben een tolk van het verlangen, het hart, de wil, de passie, en de liefde. Bondig samengevat, heb ik van de Vader de geest gekregen die de kracht heeft de bewegingen van het kwaad te analyseren, om daaruit het voordeel van het goede te maken. Wat zoveel is als zeggen: ik laat het licht uit de duisternis schijnen.
Wat ik in het leeuwendeel van mijn werk onder de aandacht breng is: wat blijft er van het collectief bewustzijn nog over na de afval van God? De definitie van collectief bewustzijn is dus: het collectief bewustzijn beïnvloedt de mensen omdat ze contact hebben met het collectief bewustzijn. En dat wordt nog versterkt door de tijdsgeest, alhoewel je niet van collectief bewustzijn kan spreken zonder van tijdsgeest te spreken.
Er is een groep goddelozen die een zekere ondergang tegemoet gaan omdat zij aan de toorn van God bouwen en waarvan nu reeds vaststaat dat zij op de dag van de komende toorn niet meer achteruit zullen kunnen, maar daar horen vandaag ook mensen bij die het wel goed bedoelen, maar te naïef zijn om de verwerpelijke moraal van deze groep te beseffen. Die mensen wil ik tot bekering brengen. Hopelijk slaag ik erin hun ogen te openen met mijn werk, want ik geloof dat het voor die laatste groep mensen nog niet te laat is. Er zijn de mensen wiens werken ronduit boos zijn, en die de duisternis liever hebben dan het licht, en dan zijn er de mensen die hen een helpende hand toereiken en aan hetzelfde zeil trekken, omdat zij niet weten met, of tegen wie ze zijn. De duivel spant hen listig voor zijn kar. Mogen ze voortaan de ware leider erkennen, en hun zielen gespaard blijven. Want er staat geschreven: "Heb medelijden met sommigen die twijfelen en tracht ze te redden door hen aan het vuur te ontrukken. " (De Brief van Judas 22-23) Het is het verstand, dat beslist waar en wanneer macht aangewend wordt, en waar en wanneer niet. Maar gij, met uw grote macht, wat gaat gij bereiken zonder realiteitszin? Als ik één persoon kan bekeren tot het ware geloof was mijn werk de moeite waard.
When the Life Giver dies all around is laid waste. Wanneer Hij, die het leven schenkt, sterft is alles rondom verwoest. God is de paraplu die ons, het volk, beschermt tegen de regen. Wanneer wij dan onze paraplu afzweren zweren wij daarmee ook onze bescherming tegen de neerslag af, en zakken wij collectief in elkaar als een cake die slecht bereid is. Zoals het juiste ingrediënt in de cake ontbreekt om een goed resultaat te bekomen, zo zijn ook ongelovigen niet in God verheerlijkt, en God niet in hen, en dat maakt van hen beklagenswaardige schepsels. Ik bedoel niet dat God zelf sterft, maar de mensen in geest en ziel. Het is niet God die niet in de mensen gelooft, het zijn de mensen die niet in God geloven. Wat is de afval van God? De afval van God is eigenlijk de eigenlijke zonde. Het nalaten van het goede kan vaak een veel grotere zonde zijn dan een zondige daad. Het is God die het leven schenkt, God die plezier verspreidt, en de mensen die niet in God geloven zijn geestelijk dood, zijn te ongelukkig om te zingen of te dansen. De mensen die niet in God geloven zijn geketend, maar wie in God gelooft, die heeft zijn ketenen afgeworpen en is vrij, vrij om te leven en in het leven te geloven.
Ongelovigen zijn geketend, en geven hun ketenen door aan hun kinderen. Dat is de verantwoordelijkheid die we dragen, maar ook ons juk. Onze kinderen groeien op naar het voorbeeld van hun ouders. Als de ouders geen moed hebben in het leven, geven ze aan hun kinderen geen moed door, integendeel, ze ontmoedigen hen. Is dat dan de schuld van de kinderen? Neen, dat is de schuld van de ouders!
Ik ben ervan overtuigd dat op het emotionele vlak de mens achter staat in zijn evolutie, in vergelijking met andere vlakken. De moeilijkste vragen zijn de vragen die ons "zelf" aangaan. En mensen zonder problemen zijn de uitzondering. Doch hoe erger het probleem is, hoe groter de reden is om het met wortel en tak uit te roeien, of niet soms! De labyrinten van diep vanbinnen waarachter het bewustzijn eindigt, daar moet aan gewerkt worden. Aan de diepte moet er gewerkt worden, niet aan de oppervlakte. Psychologie is de kern van de zaak. Maar dit omvat ook politiek, sociologie en rechtvaardigheid. De mensen geven mij niet de indruk dat ze gelukkig zijn. Veel mensen zijn eigenlijk nog altijd aan het zoeken naar het precieze verband tussen wat ze zoeken en wat het probleem is. Je kan zeggen wat je wil, maar je moet eerst je emoties op hun spoor krijgen in uw leven. Ik heb ook wel eens gedacht: ik zou wel eens op de valreep de boot naar liefde en geluk kunnen gemist hebben... Je kan zeggen: We hebben bewezen dat we iemand zijn, en we hebben bewezen dat we de mensen kunnen kloten. Maar ik heb niet het gevoel dat we bewezen hebben dat we iemand zijn. Maar ik heb wel altijd gedacht dat het geloof het enige is dat het leven zin kan geven. Van het geloof word je beter. Ik wil al mijn tranen wegvegen en om dat doel te bereiken ben ik tot alles bereid. Waarmee moet men stoppen? Met geen licht op de duisternis te schijnen. Laten we even op de deur van de toekomst kloppen. "En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. " (De Apokalyps of Openbaring van Johannes 21,3-4)
In feite is het ontroerend. De mensen proberen het leven te begrijpen maar slagen er niet in. Er is iets tussen ons, mensen. Ik denk dat de volgende zinsnede dit boek het best besluit: "... om hun ogen te openen ter bekering uit de duisternis tot het licht en van de macht van de satan tot God... " (De Handelingen van de Apostelen 26,18) Deze maatschappij laat zich kenmerken door een gebrek aan liefde en respect en dat maakt van haar een kweekvijver voor misdaad. De wereld is rot. Dat is mijn mening. Koeien zijn heilig, talenten zijn dwazen, artiesten zijn klazen en de kinderen zijn de bazen. wat je belangrijk acht is niet reëel, en wat je als detail beschouwt domineert je leven. "Indien gij blind waart, zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; daarom blijft uw zonde. " (Het evangelie volgens Johannes 9,41)
De strijd lijkt zinloos te zijn geworden. Wie waardeert nog de bouwstenen van het geloof? De bouwstenen van het geloof zijn: respect, God, en natuurlijk liefde en het geloof in Jezus Christus. De strijd tegen de boze wereld is een gevecht tegen de bierkaai geworden. Wie maakt er vandaag nog schoon schip met zichzelf, ja, wie wast er zijn handen nog? Wie houdt zich nog kranig om het leven soepeler te maken? Wie vermant er zichzelf nog om wakker te worden? Allemaal woorden van harde realiteit, doch het zijn woorden in het ijle uitgesproken. De tragiek is dat het zaad goed is maar de aarde slecht, want het zaad brengt geen vruchten voort, en dan beweert de aarde weer dat het zaad slecht is, en dat de oorzaak bij haar ligt.
"De slechte boom brengt slechte vruchten voort. " (Het evangelie volgens Matteüs 7,17) En de slechte mens straalt dat uit op zijn naasten. Er bestaat geen computer die u de garantie kan geven dat alles wat er in uw leven gebeurt rechtvaardig is. Goed is goed, slecht is slecht, punt uit. Een globale neutrale resultante van de wereld bestaat evenmin. "Neutraal" is zelfs meer dan dat, namelijk een werktuig van de duivel, bij gebrek aan een afdoende referentie. Die zogenaamde neutraliteit ontleent haar waarde hier aan de plaats die ze bekleedt, namelijk het enige mogelijke uitgangspunt tot "rechtvaardiging" van het gedrag. Neen, het leven is een beweeglijk gegeven waar geluk en ongeluk hun plaats moeten vinden. Het heeft dan ook geen zin om van alles en nog wat systematisch te ontkennen, want in dit leven geraak je daar misschien mee weg, maar dat zal als je oog in oog met de Heer staat wel anders zijn. Wees waakzaam ten opzichte van zonden die gemakkelijk zijn, maar waar veel macht mee gemoeid is. Ontkennen is daar misschien wel de meest voorkomende van. "Want het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard en dringt door tot het raakpunt van ziel en geest, van gewrichten en merg. Het ontleedt de gedachten en bedoelingen van de mens. Geen schepsel is voor Hem verborgen, alles ligt open en bloot voor zijn ogen. Aan Hem hebben wij rekenschap af te leggen. " (De Brief aan de Hebreeën 4,12-13)
Verdrukking en schijnheiligheid gaan hand in hand, zoals een etiket opgeplakt krijgen, en verdrukt worden, hand in hand gaan. Van God los zijn is niet goed, in God geloven is goed. Doch ik ben beter af dan de mens in zijn bekrompen wereld waarin alles om het uiterlijk draait. Ik ben veel dieper, de manier waarop ik omga met de wereld is veel dieper. Doch ik stel mij niet tevreden met op mijn broeders neer te kijken. Neen, ik stel er mijn eer in u bij het majestueuze erfdeel van God zo veel mogelijk te betrekken, opdat u zou geloven, en dit erfdeel niet alleen van mij zou zijn, maar ook van u, want zo wil de Vader in de hemel het.
In sommige gemeenschappen, onder andere grote bedrijven, laat ik hier voor het gemak een willekeurige onderneming De Schuldkuil noemen, wordt een klassenvereringssysteem gehanteerd waarvan de werking niet gevoed wordt door de mensen die in het bedrijf het hoogst op de ladder staan, maar het laagst op de ladder staan, de werkvloer dus. Doch de onderste trappen van de ladder mogen nog zo veel voedsel geven aan de bovenste trappen als ze willen, dat is zinloos: de bovenste trappen weten nog niet goed wat voedsel is of zo. Ik heb het hier niet over bifteck friet, maar over de Heilige Geest, dat begrijpt u ook wel. Dat is de basis, dames en heren, en wat de basis betreft staan de hoogste trappen nog nergens. De werkvloer zit aan de grond en zonder verdediging, ten gevolge van het feit dat ze door de hoger gelegen trappen arm gegeten worden, maar de ware schuldigen zijn hoger geplaatst. Hun comfort en duizelingwekkende hoogte is niet gebaseerd op de heilige Geest, maar is gebaseerd op het verraden van de braafste gozer van de werkvloer. Die gozer is een no-good, er wordt met hem gespot, big time! Het oogmerk, de opzet van dit systeem is het ontvluchten van de buitenwereld, een oase creëren waar de werknemers kunnen bekomen van de verzengende hitte van de woestijn, waarbij de woestijn het burgerleven uitbeeldt, en de oase De Schuldkuil. Maar in de plaats van in de hoogte te bouwen, in casu een piramide, bouwen de gezagsdragers een kuil, in de diepte. Een piramide is een eerlijke, stevige en duurzame constructie: de laagste werknemer heeft een normaal neutraal niveau, en het niveau stijgt trapsgewijs naarmate je hoger klimt in de hiërarchie, tot en met de grote baas. De kuil is een andere toestand: daar is de grote baas de enige die het hoofd boven water houdt; en om de andere werknemers te spotten moet je de hangladder afkruipen: de koude, kilheid, en duisternis in, geleidelijk afdalend in de hiërarchie; en naarmate de begane grond zich verwijdert raken de mensen meer en meer gefrustreerd, en reageren hun frustratie af op - hoe kan het ook anders - de staart van de hangladder. Oorzaak: de superioriteit van Zijn Nietsontziende Alleenheerser en de hoger gelegen trappen. De woestijn die daar ligt wordt ontvlucht, maar ze wordt vervangen door een kuil van schulden, en it's pretty low, I've been there! De schulden van de hoogste trappen zijn hen niet vergeven, helemaal niet, ze zijn zo schuldig als maar kan zijn. En de onderste trappen krijgen al de blaam, wegens het misdoen van wat ze niet hebben misdaan. In tegendeel, ze worden gedwongen om zichzelf te verkopen als losprijs voor hun oversten. Niettegenstaande dat Jezus zijn lichaam heeft gegeven als losprijs voor velen, heeft de top van De Schuldkuil de voorkeur gegeven aan een geperverteerd schuldkuilsysteem, zonder zichzelf er voldoende rekenschap van te geven dat het verborgen karakter van dit klassenvereringssysteem op de laatste dag tot haar grote schande doorprikt zal worden, en de voornaamste bedieners van dit schouwspel, eenmaal het zover gekomen is, al lang een getuigenis afgelegd hebben die vierkant indruist tegen het aannemen van het feit dat de heilige Geest de Geest van waarheid is.
Als iemand kans maakt om de titel te behalen, mag hij aan de wedstrijd niet deelnemen, zo is dit volk. De reden is heel eenvoudig: omdat er dan koppen zullen rollen, en er een heleboel verliezers zullen zijn. Als je een bepaald niveau van verwezenlijking haalt, stoor je bepaalde belangrijke mensen, en dat is waar, maar dat zijn altijd Satan en de dienaars van Satan. En vooral als je te veel weet, en als je niet naïef bent. Mijn aanwezigheid in bloei zal ik maar zeggen, valt niet te rijmen met andere mensen die het voortouw willen nemen. Als je het slechte uit je leven wegneemt, nemen de andere mensen het goede uit je leven weg. De mensen zijn vies van God, begrijp je? Ze maken een scheiding tussen de bezoedelde mensen en de zuivere mensen. De bezoedelde mensen trekken ze voor, en de zuivere mensen sluiten ze uit.
Als de mensen zich onderwerpen aan de grote plaatselijke afgod en hem/haar aanbidden, dan gebeurt alles; als iemand zich niet onderwerpt, dan euh...ja..., wel ja... Geen commentaar. De persoon die ik volg, euh... nee! Dat is verkeerd. De Jezus die ik volg is een andere Jezus dan degene die de andere mensen volgen. Er zijn twee verschillende Jezussen.
De grote hoer is altijd bereid om mij te benaderen, omdat ik zwak ben. Jullie zijn nooit bereid om mij te benaderen, om dezelfde reden: omdat ik zwak ben. Jullie zijn legendarische egoïsten!
Het kan ons niet schelen wie ik ben.
We willen niet meer beschrijven wat er gebeurd is.
Hoewel er een bont allegaartje van "godsdienstigen" tussen aanhalingstekens en "niet-godsdienstigen" tussen aanhalingstekens heerst, danst 95% van de bevolking naar de pijpen van satan. Dat behaagt satan, het verregaand je-m'en-foutisme wat betreft alles wat met God te maken heeft. Kijk om u heen, wat is dit voor een woestenij, deze wereld? Het lijkt wel of alles stuk moet. Nee, alles MOET stuk! 2 jaar, 2 jaar oud is een kind dat goed en kwaad kan onderscheiden. Wenst u collectief, en eeuwig als peuters rond te lopen? Gelooft u niet dat het LEVEN zal overwinnen? Gelooft u niet dat het leven zal overwinnen ten koste van al uw luchtkastelen? Lucht, lucht, lucht, het is allemaal lucht, uw bekommernissen. Het leven zijn geen bekommernissen, het leven is als een vloedgolf dat met een sneltreinvaart alles wat op zijn pad ligt overspoelt! En zo zal de dag van de Heer zijn. En als u gelooft dat het leven niet zal overwinnen, bedenk dan ook en, nog steeds, dat u voor eigen rekening spreekt. Is dit het majestueuze leven, de soepelheid, de zorgeloosheid, de kracht van het leven, wat u ten berde brengt? Neen, dit is getouwtrek, gepezewever, geLUL.
20. Ik wacht op de rechtspraak van de goddelijke rechter
Mij accepteren lijkt een probleem te zijn. Mijn diepste wezen wordt door sommigen geschikt geacht om bespot te worden; niet bewust, omdat ze hun eigen diepste wezen zelf bespotten, dus sussen ze hun geweten over heel de zaak. Heerlijkheid is niet mijn deel, en blijkbaar is heerlijkheid vandaag het enige criterium om iemand te accepteren. Het miraculeuze aan de mens van vandaag is: hij gelooft niet in God, maar hij gelooft wel in de goede fee! Wie bij geen enkele levende ziel meer steun kan vinden, kan nog altijd bij de goede fee terecht. Dat bevestigt alleen maar wat ik al wist van de wereld, dat ze gevoelloos, leugenachtig en vals is. Misschien moet u maar wat minder naar een ander kijken en wat meer naar uzelf; wat minder naar iemands armoedige schat kijken en wat meer bezinnen over wat voor een onherbergzame wereld dit is.
"Allen die in Christus Jezus godsvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden. " (De tweede Brief aan Timoteüs 3,12) Wie is zo iemand dan in het oog van de wereld? Waarom is zijn voorbarige veroordeling gebaseerd op schijnheerlijkheid van een ander? Waarom wordt hij niet aanvaard op basis van de rechtvaardiging van de enige levensaanvoerder, uw Heer en God? "Gij zijt immers gestorven, en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven; en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid. " (De Brief aan de Kolossenzen 3,3-4)
De gedachte die mij tot het geloof beweegt is het gevoel - dat ik doorlopend heb - dat mijn huidige situatie niet klopt. Wat in u zit telt. Ik heb het gevoel dat vanaf ik geboren ben ik een bepaald iemand moest zijn, maar de mensen mij niet accepteerden zoals ik was. En ik vind dat de mensen mij niet respecteren zoals ze mij zouden moeten respecteren. Of iemand nu heilig is of niet, ik vind dat zolang iemand niets verkeerd doet je zijn persoon als heilig moet beschouwen. Ik ben het middelpunt van het universum totdat er een konijn langskomt en ik opeens van de aardbol verdwijn - en dat is mathematisch. Als je geen respect hebt voor iemands houding heb je geen respect voor zijn persoon, want de houding maakt de persoon. Ik ben wel dicht bij de mensen in mijn gedachten en in mijn dromen, maar ik ben niet écht dicht bij de mensen. Niemand heeft mij ooit het gevoel gegeven dat ik thuis was in deze wereld, niemand behalve God. Men zou het scepticisme kunnen noemen, of zijn vinger opsteken, maar in ieder geval klikt het niet tussen mij en de wereld, omdat dit een geslacht van ongelovigen is. En dit geslacht bedekt die houding niet met de mantel der liefde, en ik lijd daar onder. Aangezien ik mijn thuis niet kon vinden bij de mensen, heb ik dan maar gezegd: mijn thuis is bij God.
Ik heb het hart van een clochard. En de "behandeling" die de wereld mij gegeven heeft, is slechts een voorbeeld voor hoe het er aan toe gaat in de wereld. Er is één ding dat de mensen niet snappen, één ding: dus ik vul er een boek mee, met één ding: de werken van de bokken; misschien zullen de mensen het dan wel snappen, wat nog zeer de vraag is. En misschien zullen de mensen dan de motivatie kunnen opbrengen om het te snappen. Want wat is het enige dat de boosdoener moet doen om je iets te beletten? Je er het plezier van ontnemen! Ik neem de mensen niet voor kleine kinderen. Ik schrijf de harde realiteit, onverhuld. Mijn visie over de wereld, de mensen en mezelf is in mijn leven altijd naar de achtergrond geschoven geweest en dat wil ik met mijn boek rechtzetten. Ik mis iets. Ik mis het bestaan in de ogen van de anderen, het erkend worden, het "in geloofd worden". Allemaal dingen die ik ontbeerd heb in mijn kindertijd en waar ik nu naar verlang. Het schijnt mij toe dat dat voor mij de gelukzaligste dingen zijn. Voor mij zijn het die dingen die uitmaken of je een naam hebt of niet.
Wat betekent dat voor u, in God geloven? Ik bedoel, los van het feit, van in God te geloven in de zin van dat Hij zich barmhartig over u zal ontfermen, maar in de zin van dat Hij bestaat, dat Hij een levende God is. Betekent dat dan niks voor u? Bij de aanvang van dit werk, heb ik ontdékt wat het betekent in God te geloven. Ik ben depressíef geweest in mijn leven. Depressíef! Tot op de dag dat ik herboren ben. De wereld is zo ingeslapen, dat niemand het ooit gemerkt heeft, hoe depressief ik was. Maar wat wellicht nog erger is: niemand heeft ook nooit gemerkt dat ik ben herboren. En in die dagen heeft ook niemand mij ooit geholpen. Integendeel, het is de wereld die mij zo depressief gemáákt heeft. Zijn leven betreurt men omwille van zijn persoonlijkheid, d.w.z. voor het verlies dat de geestelijke armoede in iemands leven betekent voor zijn persoonlijkheid. Maar als je veel afgezien hebt in je leven is dat toch des te meer eer? En een depressie slijpt je karakter. En als ik het kwaad niet had doorleefd, had ik het ook niet kunnen beschrijven. En welke zonde was nu de ergste in mijn ogen? In mijn ogen was het feit niet in mij te geloven het ergste. Daarom vrees ik dat de Heer Jezus Christus weinig genade zal hebben met de mensen die niet geloven in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En ik weet dat mijn vrees gegrond is.
Alles is al gezegd in het leven. Het zijn allemaal wonden, en ontberingen, en frustraties, en irritaties. En het is duidelijk dat ik niet goed ben zoals ik ben. Maar bedelen heeft mij rijker gemaakt dan de koning. En ik heb het niet over geld hè.
Voor mij is de zaak van God een kwestie van leven of dood. Satan die mij al gans mijn leven manipuleert, elke dag, om mij uit de handen van God te houden, dát is een strijd tussen leven en dood. Dat is wat de Kerk van Jezus Christus faalt in te zien! Satan zit met zijn kont op mijne kop, en de Kerk ruikt geen vuiltje aan de lucht. En waarom wordt Satan niet bij mij weggenomen? Omdat ik niet de moeite waard ben meneer!
Ge begrijpt het niet, maar het is nochtans simpel ze: Ik heb de connecties niet. Ik heb het adequate voorkomen niet, laten we zeggen: gehomologeerd door de wereld. Of dan vlakaf: ik draag het zegel van de duivel niet. Ik heb altijd mijn vertrouwen in Jezus gesteld, ziedaar het probleem.
Je moet gewoon een mooie kont hebben en door en door slecht zijn, dan ben je een afgod. En de afgoden strijken mijn eer op, en Satan strijkt de eer van de afgoden op. De afgoden strijken gewoon al de eer op voor mijn werken. En de mensen vragen altijd: "Hoe gaat het? " En ik zeg: "Zoals altijd hè. " En dat begrijpen ze niet. "Hoe is dat dan, zoals altijd? " Sorry, maar dan begin ik mij vragen te stellen. Ze kijken naar een olifant, maar ze zien een muis. Waar zijn de mensen geweest gedurende heel hun leven? Zijn ze alles vergeten? Al wat ik opgebouwd heb is in lucht opgegaan, is dat nog een geheim? Van zodra de mensen iets gedaan hebben, zijn ze vergeten dat ze dat hebben gedaan? En al mijn jaren ervaring? En al mijn eer zit in de buik van Satan. Wie ben ik om zo'n vervolging te VERDIENEN? Het is precies iets religieus, mijn persoon. Eigenlijk ben ik hier niet. Eigenlijk ben ik de eigendom van Satan. Maar eigenlijk ben ik de eigendom van Jezus, omdat hij mijn prijs betaald heeft. Alleen, laat Satan nog heel even met onze kloten rammelen en de wraak zal fuckin' wise zijn! Haha. Ik zeg met onze kloten want als ge met mijn kloten rammelt, rammelt ge met Christus' kloten. Hoezo met mijn kloten rammelen? Ja meneer, aan de lopende band: ik kom buiten, ik begin aan mijn tournee; de eerste persoon, die ziet mij niet staan. De tweede, da's een vrouw, ze is een rang hoger dan mij. Voor de derde mens die ik tegenkom ben ik onbetekenend. Dat zijn de mensen die u vriendelijk noemt! De vierde, da's een straffe, die blaast hoog van de toren, die staat boven mij, dat staat buiten kijf! Dat zijn niet alleen de eerste vier personen die ik tegenkom ze, dat gaat zo door tot en met de laatste. En de dag daarop herbegint dat gewoon! Dat is een LUS, waar Satan in zit. Hier is mijn wijsheid: dat ik vriendelijk ben, meneer! Ik ben vriendelijk!
J'ai souvent entendu parler les gens ici (l'Église de Jésus-Christ des Saints des Derniers Jours) de choses personnelles dans leurs discours, donc je vais en profiter pour faire la même chose. Je n'ai pas de crainte de ventiler mon opinion personnelle. Je ne ressens plus le besoin non plus de me montrer de mon côté le plus noble. D'ailleurs, je n'ai plus autant le besoin d'être aimé. Je ne vaux pas plus qu'un clochard qui est assis, là, par terre, avec une bouteille à la main et une cigarette dans la bouche. Il est temps que quelqu'un dise la vérité. J'ai rempli trente pages avec des plaintes, et je l'ai publié sur l'internet. Personne ne le lit. Pourquoi ? Personne ne m'écoute. Pourquoi ? J'ai ni le statut, ni la gloire, ni la richesse. Les gens fuient leur propre oeuvre. Comme moi, qui est une oeuvre de ce people. Les gens s'enfuient donc de moi, de leur propre oeuvre. Je ne sais pas, peut-être ne vous considérez-vous pas comme complet. Peut-être que j'ai plus de respect pour moi-même. De toute façon, personne ne s'est jamais levé pour moi. J'en ai ma claque. J'en ai ma claque de vous. Au nom de Jésus-Christ, amen.
C'est difficile de se faire respecter dans le monde. Et c'est difficile de se détacher de l'empire des nouveaux élus. Les nouveaux élus de Satan. C'est un combat que je mène déjà depuis ma naissance, et c'est un combat qui dure encore jusqu' aujourd'hui, et je ne sais pas combien de temps il durera encore. Mais ma connaissance et ma compréhension des ruses de Satan et de l'Évangile du Christ n'ont fait que croître. Néanmoins, Satan agit de plus en plus brutalement, et c'est ainsi qu'aujourd'hui je suis persécuté par ses serviteurs à cause de ma foi en Jésus-Christ. Or je me battrai jusqu' à la fin. Même si satan a mis à prix ma tête. Oui, j'appartiens à Jésus, mais je n'appartiens certainement pas à Satan. Et je ne suis pas prêt à vendre mon âme.
"Ik ben de weg, de waarheid en het leven. " (Het evangelie volgens Johannes 14,6) Zij die het ware geloof gevonden hebben, hebben een bres geslagen in de dichte muur van kwaad die ons van God scheidt. De waarheid is goed toegedekt. De waarheid mag niet aan het licht komen. Zware woorden, als u het mij vraagt. En dat is de almachtige, miserabele, de onuitputtelijke bron die het collectief bewustzijn is. Wat een gruwel! Het hoofdprobleem is dat goed en kwaad nooit van elkaar gescheiden gaan. Het kwaad is een rotte appel die iedereen heeft besmet, of toch bijna iedereen. Rotte plekken dicteren ons hun eigen regels. De mensen moeten hun verantwoordelijkheid op zich nemen. En de mensen moeten in elkaar geloven. We zijn eerbare schepsels, maar hoe laag is het om onze dienaars te dienen? Satan treedt in deze wereld op als een boze rechter, waar u geen grip op hebt.
Ik zal u zeggen wat de waarheid vandaag is: een vod. De waarheid is een vod om de vloer mee te kuisen! En de leugen is nooit geen lang leven beschoren. Want als iedereen altijd gelijk wil krijgen boven gelijk hebben, dan komt noodzakelijk het ogenblik dat iedereen bot vangt en de waarheid, maar dan ook de volledige waarheid, door één persoon wordt weggekaapt. M.a.w. die persoon pakt de volle kracht van de dingen bij zijn nekvel en smeert het in het gezicht van de mensen: "Kijk mensen, jullie móeten mij niet meer gelijk geven; ik héb al gelijk! " Die man heeft het monopolie van het gelijk.
Of je er bewust van bent of niet, of je het wil of niet, Satan is aanwezig in uw persoonlijk en intiem leven. In een normale wereld zou het veel eenvoudiger zijn om uit te maken wie God is en wie niet, dan in dit oord des verderfs. Als de mensen Satan niet als koning zouden aanstellen, en alle ongelovigen dragen er onbewust hun steentje toe bij, dan zou hij de koning niet zijn van de dood en het dodenrijk. "Het ritueel in de "kerken" die de duivelaanbidding beoefenen is precies het omgekeerde van dat in een christelijke kerk. De nadruk ligt op alles wat het christendom kan ontwijden. " Uit: "Satan leeft onder ons" van Hal Lindsey. De mensen zijn niet bewust. Ze weten niet dat zijn grote kracht schuilt in het feit dat ze zijn aanwezigheid niet vermoeden. Dat, en al wat ik in dit boek geschreven heb, zijn dingen die in zijn kaarten spelen.
De satanaanbidders haten wat vol van rechtschapenheid, waarheid, liefde, eer, aantrekkingskracht, zachtheid, intelligentie, integriteit, en talent is. Satanaanbidders haten namelijk het goede. Het zijn spotters, die geen erbarmen hebben, noch met wie al in zijn sterfbed ligt, noch met wie nog in de wieg ligt. Contact hebben met psychische voodoodruïde's is gemakkelijk. Ze lopen hier met trossen rond, onder allerhande benamingen, en allen hebben ze als doel afgoden te zijn en/of te aanbidden. Maar de verrijzenis en het leven van Jezus Christus behoren aan de Kerk van God toe, en aan zij die zuiver zijn van ziel. En geen enkele psychologische voodoodruïde of tovenaar zal een weerwoord hebben op het woord van God - geen enkele! En als ze denken dat ze hun leven niet kunnen veranderen door zich te bekeren, zijn ze voor mij al lang in hun graf gekropen, samen met de MASSA mensen die aan gezond verstand tekort schieten. En dat zeg ik niet uit haat. Ik wil simpelweg een goed werk verrichten door mensen te bekeren, voilà.
Vaneigens zouden de satanaanbidders maar al te graag hebben dat de mensen zich in hun rangen zouden vervoegen, dat is immers de macht waar deze mensen zich tot gewend hebben: het rekruteren en vermeerderen van heillozen, opdat dezen in hun leed zouden delen. Maar ik heb liever dat ze mijn persoonlijke gegevens verwisselen en mij een compleet nieuwe identiteit geven, dan mij over te leveren aan Satan, want voor de wereld ben ik dan wel een andere persoon, maar voor God ben ik dan nog steeds dezelfde persoon, dat telt! Trouwens wie dat niet doet is in mijn ogen een hoer!
Kleine denkers, dat zijn de mensen. Zich onderwerpen aan wat overduidelijk het kwaad is, en achteraf aan hun dwaling vasthouden. De collectieve ironie van de gedegenereerden! De zwartgalligheid ervan ontsnapt aan de blinden en de doven. MUZIEK!
Alleen u kan mogelijk maken dat er in de wereld herkenningspunten worden aangetroffen waarmee het geloof kan worden doorgegeven. Alleen u kan God een naam bezorgen door uzelf een naam te bezorgen. Moeten we niet allen de lampenkappen zijn waardoor het licht van God schijnt? Hoeveel te meer lampenkappen zullen dan hun schakelaar vinden, wanneer je aan één ervan voldoende licht hebt geboden, zodat deze zijn schakelaar gevonden heeft? En daarbij, wat je voor één van je medemensen gedaan hebt, heb je voor Christus gedaan. (Het evangelie volgens Matteüs 25,40) Maar als nu in het tegenovergestelde geval een lied van het leven de das omgedaan wordt, dan moet alles in het werk gesteld worden om dat lied niet te verliezen. Zich verdiepen in de miserie en de ellende van een ander, dat is ook liefde. Wie laat een erbarmelijke, machteloze mens achter?
Luister je naar de muziek van het leven? En zijn wij niet allen goden? Luister je dan naar de muziek van God? Het was in mijn tijd dat de goede muziek niet beluisterd werd. Wat werd er dan niet beluisterd? Al de muziek die ik heb. En het is allemaal niet geweldig. Het is goed, maar het is niet genoeg. Dat maakt van het goede het levensnoodzakelijke. Daar wil ik wel eens een setje van draaien. U moet mij er zelfs niet voor bedanken.
Mij laten draaien is mij liefde geven. Mij laten draaien is mij de namen van de artiesten laten eren. Don't worry, openheid ligt op het traject dat God voor ons uitgestippeld heeft. Als men zich in ik weet niet wat voor een bochten moet wringen om gelukkig te zijn in het leven, dan heb ik gefaald. Nee, de fontein van het leven borrelt elders op. Het onderhuids gebroed is elders. Het leven houdt het evenwicht tussen controle en ontspanning. De kunst is het zich ontspannen niet verdringen, en niet de ontspanning zelf. Wie hieraan tornt, plaatst zichzelf tussen twee vuren. De mensen denken dat hun energie ontoereikend is, maar het is juist de angst om hun teugels te vieren.
Als er hier en daar een naam is, projecteren we onze "zelven" in deze namen, en zo worden hier en daar de eerste namen geboren. Wie mag de eerste naam op zijn palmares zetten? De eerste naam. Dat moet een eer zijn, "de eerste naam" op zijn naam hebben staan. Die eerstgeborene is Jezus Christus. "Eens waart gij duisternis, nu zijt gij licht door uw gemeenschap met de Heer. Leeft dan ook als kinderen van het licht. " (De Brief aan de Efeziërs 5,8) De eerste naam, dat zet u aan het dromen. En bij dromen blijft het ook in de overgrote meerderheid van de gevallen, want gij zegt: "Ik wil ver komen in mijn milieu", en nu maak ik uw zin af, "en daartoe moet ik mijn energie in de manke belangen van mijn milieu steken, maar hoe kan ik dan in godsnaam gemotiveerd zijn? Motivatie is essentieel. "
Iedereen moet zijn overgave betuigen aan zijn persoonlijke wijsheid en talenten, want zijn overgave komt zijn persoonlijke rijkdom toe. Er is een verschil tussen hoe goed of hoe slecht men is, en wat men daarmee uitvoert (de evolutie ervan). De mensen zijn van, dat talent kan ik bedriegen want niemand ziet dat toch. Maar mensen met wat meer talent weten dat dat tóch uitkomt. Als je zout op je patatten wil, confronteer jezelf dan met waar je aan gehecht bent, en waar je voor vlucht (introspectie om te veranderen).
"Waar is de liefde voor Jezus? " Daarom haat je mij, omdat ik dat tegen u zeg. I bet you do. Daarom praat je mijn muziek aan de anderen niet aan, omdat dat in uw eigen nadeel zou zijn. De dag dat je tegen mij zal zeggen: "Zet op wat je wil. ", zal niet komen voor het besef, dat sommige mensen minder gelukkig zijn met de muziek die algemeen aanvaard is. Maar maak u geen zorgen, God zal de rechtvaardigheid openbaren. Ik persoonlijk zou niet op het einde van mijn leven voor het voldongen feit willen staan dat ik aan mijn taak verzaakt heb.
De mensen zijn paranoïde. Ja, de mensen zijn paranoïde voor de muziek van het leven. Als je waarden hebt, maak dan de weg in uzelf vrij voor deze waarden. Als je muziek hoort, maak dan de weg in uzelf vrij voor die muziek. En het is altijd mijn muziek die niet gedraaid wordt. Geloof niet in God, maar geloof dan ook niet in mij. Of geloof wel in mij, maar geef mij dan ook wat ademruimte.
Is iemand doodnegeren die iemand anders dan uzelf is geen doodzonde, evenals iemand doodnegeren die uzelf is? Want we hebben goed en kwaad, ja, maar ten opzichte van elkaar juist. Het is zo dom. Achteraf gaat iedereen dat toch zien, hoeveel je in je leven geleden hebt, en de talenten die je ontwikkeld hebt. Want al wat de mensen u in uw leven misdaan hebben, en waartoe ze geen reden hadden, is des te meer eer voor u. Ten eerste omwille van het feit zelf en ten tweede omwille van het feit zelf. Dring mij maar in de oppositie. Wenst u dat ik een échte tegenstander van u zou worden, in tegenstelling tot ieder ander mens die u al tegengekomen bent in uw leven? Het enige dat u moest doen om het mij te beletten, of om mij erin te laten slagen, want daarvoor moet u hetzelfde doen, is mij het plezier ervan ontnemen. En het enige dat ik nodig heb om het te worden, is mijn wil, mijn bloed, mijn geest die levend maakt, en een geloof dat je niet kapot krijgt!
In Ribeaucourt zult ge geen aalmoes krijgen. Ah nee, van de mensen daar zult ge niks krijgen, en van mij zult ge wel iets krijgen, maar dat zal geen aalmoes zijn. I'm taking my day off. Als het het einde van de wereld is, herbegin ik. Is het nog niet het einde van de wereld? Dat is zinvol, er spoed achter zetten. "Hij lacht. " Ja, hij lacht niet. Doe gewoon rustig verder zoals ge bezig zijt. Mijn leven, dat is binnen zonder bellen. Dat is het meest schaamteloze dat ge kunt doen. Wat is er aan de hand? "Onyx! " En mijn vijanden zijn wolkkabouters. De deadline van de hall of fame. Het komt er nooit maar het is er wel.
Een mooi beeld. Het beeld van het genie die in het donker, onder zijn lampenkap, aan het twijfelen is. Zo is het ik ontdekt geweest. Er staat van alles in mijn boekje. Dat is wáár! Ik ben precies een magneet met afstotende kracht. Ik vind dat wel wonderbaarlijk. Een wonderbaarlijke wetenschap. Ge hebt afstotende kracht en ge hebt aantrekkingskracht. Maar ge moet mijn elektronen wel goed africhten hè. Maar romantisch is dat niet hè. En mijn persoonlijke "geschiedenis van de psychologie", dat is zoals de Dracula van Games Workshop. In Games Workshop is er geen Dracula. Allee ja, hij bestaat wel; maar dat mannetje, zijn pion, bestaat niet! Por qué?
Het boek dat ik geschreven heb, is een huis dat ik gebouwd heb, en wanneer het huis af was, ben ik er gaan in wonen. Vroeger had ik geen huis. Vroeger kwamen de mensen onmiddellijk binnen, kwamen naar boven en doken in mijn bed, en ze neukten mij. En ik was altijd geneukt. Nu neuken ze mij niet meer. Mijn huis is in een bos gelegen dat moeilijk bereikbaar is, en er zijn hekken rond. En als de mensen naderen, ben ik daar altijd, en ik zie door het venster wie ze zijn, en welke hun bedoelingen zijn. En ik zie onmiddellijk of ze mij willen neuken. Maar dan ben ik het die hen neuk. Want ik sluit het hek, en ze hebben geen enkele toegang meer. Mijn boek staat op het internet, en je bent vrij om mijn huis te betreden. Maar ik ken u: Je wil me alleen maar neuken. Doch na een tijdje stel je vast dat dat niet kan. Dus dan word je gefrustreerd en ga je weg. Je kwam tot bij mij om mij goed nieuws te vertellen. Maar als je op de terugweg bent, weet ik, dat het geen goed nieuws was, wat je op het punt stond mij te vertellen.
Als ik de mensen in de ogen kijk roept dat bij hen gevoelens van haat op. Ik hou daar wel van, van die haat. Want het is al een grote verbetering in vergelijking met vroeger. Als ik vroeger de mensen in de ogen keek was ik altijd onzichtbaar. Ik heb nooit meer vreugde gezien in mijn leven dan door mijn lijden. Ik denk dat het zo iets is, de kruisiging van Jezus Christus. En jullie willen ook helemaal niet dat ik samen met Christus verrijs. Mijn lijden bezorgt jullie veel meer vreugde dan... mijn vreugde. In het begin van mijn leven heeft men mij met een "onschuldige" naam opgezadeld. Ik zag echter niet dat ik onschuldig was, maar ik zag dat ik een gave had. Die naam heeft men mij gegeven met het oog op laster, en met het oog op ingewikkelde aanvalscombinaties die moeilijk te ontrafelen zijn, en geheel in de lijn liggen van satans vindingrijkheid om kwaad aan te richten. Dat zijn de roots van de Vince. Het "onschuld-etiket" dat op mij kleefde was geen garantie voor onschuld van mijn kant, integendeel. Het aftrekken van dat etiket heeft mij veel onschuldiger gemaakt. Dat kan niet hè, onzichtbaar zijn. Dat is onaanvaardbaar.
De mensen die vroeger bij mij kwamen om mij te neuken, zijn dezelfden als zij die een onderontwikkelde seksualiteit hebben. Vandaar dat ze zich tot mij wendden: om hun tekorten te compenseren. Ge moet mij niet neuken, neuk een vrouw. Een vrouw neuken is geen zonde.
Een normaal niveau van ontginning, ontmaagding, emancipatie hebben, daar bestaat een referentie voor die God ons kan leren. Maar de Vlaamse mainstream is zo preuts als een kind, dat is seksueel, ja, euh... dat bestaat niet gewoon. En dan zijn ze tegen de underground en zijn ze zogezegd heilig en onschuldig, en willen hun onschuld verspreiden. Maar met een seksualiteit die zo ver onder het normale niveau ligt zijn die mensen helemaal niet onschuldig, laat staan heilig. Want een normaal niveau van ontmaagding is een noodzakelijke voorwaarde om een evenwicht te hebben in het welzijn en het geluk, en heil te vinden voor de ziel. En zonder dat evenwicht kan men helemaal geen geluk vinden. En om onschuld of geluk te verspreiden moet men eerst zélf geluk gevonden hebben. Als je de wereld wil veranderen moet je bij jezelf beginnen. Het spijt mij, maar in Vlaanderen vindt de mainstream geen heil voor haar ziel. Treffend is ook dat veel mensen dit niet lijken te willen ophelderen. Een antwoord op wat ik schrijf hebben ze evenmin.
Pracht en lof zijn verdovende roesmiddelen, surrogaten voor de good stuff. Er zijn mensen die vol pracht en lof zijn, en denken dat ik niks van het leven snap. Het nadeel daarvan is dat ik geen erkenning krijg, maar het voordeel daarvan is dat ze hun verdediging laten zakken, en bijgevolg een vogel voor de kat zijn. Mij erkennen of herkennen, nooit, maar mij onderschatten als tegenstander, altijd. Story of my life. Ze graven voor mij een put, maar ik heb in die put leren overleven. Teneinde voor mij een put te graven, snoeien ze in de pracht en de lof, zaken die al geen deel uitmaakten van mijn inventaris van bij het begin.
Honger en verdriet zijn een geregistreerd merk, waar enkel de meer gefortuneerden een patent op hebben. Ik heb nooit geweten dat mijn honger, of mijn verdriet, van een bepaald merk waren, maar kom, indien dat zo was waren het beslist niet de juiste merken. Ik zeg dat omdat teneinde aanspraak te kunnen maken op barmhartigheid, het merk van honger, of het merk van verdriet, compatibel moet zijn met wat de wereldse afgoden naar voor schuiven. Ik ben dus van een andere parochie, want mijn verlangens en mijn kwetsuren zijn in Jezus Christus. Dat merk van emoties verdampt in het nirvana. Niemand begrijpt mijn verleden. Vergelijk het met een zwart gat, en al wat in de buurt van dat zwart gat komt verdwijnt, zowel kwetsuren, als bewijzen, als sporen. Dat is de grote verdwijntruc, en deze laatste trekt mij, en alles en iedereen waarmee ik in contact kom naar beneden, en het enige dat overblijft is de eenvoud. En een lege aula. En ik overleef dat zwart gat omdat ik al wat ingewikkeld is niet nodig heb, noch de pracht, noch de lof, en ik heb geen van beide ooit gekend. Op het gemakske, dat bestaat niet voor mij. En zo blijven wij bewaard.
De situatie is als volgt. De meerderheid bindt onveranderlijk de strijd aan met de oppositie. De afvalligen zijn de meerderheid. Ik ben de oppositie. 95% leert er niets uit. 5% wel.
Ma confiance en mes amis a pris un coup. Oui, un coup assez sérieux. Ils prétendent me connaître, c'est-à-dire l'homme que j'étais avant, qui n'était pas habité par l'esprit de Dieu, pas comme maintenant, que je suis bien habité par l'esprit de Dieu. Pour eux, l'esprit qui habite en moi, est une espèce de démon.
Mes pensées, ce sont toutes des imaginations. Ce sont toutes des fantaisies irréelles. Déjà, quand un copain que je connais depuis vingt ans, me demande si personnellement, je crois que je suis schizophrène ou non, je trouve ça ahurissant. Ca doit être les idées que je me fais. Ca doit être mon monde, dans lequel je vis. Ca doit être ma schizophrénie.
La persécution des chrétiens n'est toujours pas terminée. Comme moi, qui ai été déclaré schizophrène. C'est de la pure persécution. Pourquoi ? Parce que Satan a certaines armes que je désarmerais si l'on me déclarait sain d'esprit. Il me déclare schizophrène par l'intermédiaire des gens qui m'entourent. Mais je m'en fiche pas mal. Il le fait pour voler mon honneur, parce que je suis tellement formidable.
J'ai toujours été quelqu'un d'anormal. Je suis trop pieux pour ce peuple parmi lequel je suis né. On pourrait dire que ma gentillesse irrite les gens, mais c'est pire. Ma gentillesse est une INSULTE pour les gens. Les serviteurs de Satan sont gentils, moi, avec ma piété, je suis méchant. Ma piété est de la méchanceté accompagnée de folie, c'est simple.
Je me souviens de l'enfant que j'étais avant. Maintenant je ne peux plus devenir comme lui. Il est complètement brisé. Mon esprit était comme les chants de cent anges. Maintenant c'est le silence qui règne. Le silence de la nuit.
Het valt de mens gemakkelijker om een hele instelling uit de grond te stampen, dan een eenvoudige blik te werpen, een eenvoudig gebaar te maken... Terwijl dat alles is wat de mens nodig heeft. Dat bewijst wel hoe oneindig nietig de mens is.
Zolang ik zal doorgaan voor een stomme, zal ik niet veel zeggen. Het hangt er weliswaar van af wanneer. Anyway, dat is wat ik al wie tegen mij al gezegd heeft: "Ge zegt ni veel hè, makker! " toewens: dat hij voor eeuwig doorgaat als een stomme. Dan zal ik tegen hem zeggen: "Rejoyce! Rejoyce! " Stille mensen of mensen die niet veel praten worden niet meer geapprecieerd. Iemand de mond snoeren is gemakkelijker dan iemand aan de praat te krijgen. Zachte mensen worden zonder pardon in het hoekje gedrumd. Maar als een zwakke succes heeft staan de afgunstige mensen meteen om het hoekje om een graantje van zijn succes mee te pikken, en liefst zo veel mogelijk. L'opposition, fou, muet, welcome to the club!
Ik zeg: "You can't tell who's a bitch and who's not. " Maar je zou het wel moeten kunnen. Zien wie een hoer is. Of een bitch. Maar blijkbaar kunnen de mensen dat niet. De bitch denkt dat de normale man een lappenpopje is dat ze in haar armen kan nemen en vertroetelen, en dat haar een goed gevoel over zichzelf kan geven. Want een pop heeft geen eigen verlangens. En dus doet ze haar ding, ja, haar toneelopvoering: "Kijk! Ik buig mij vertederend over een popje dat niks doet, niet meer dan een stukje stof dus. Ik ONTFERM mij over hem. " Haar goede reputatie als vredestichtster is veilig gesteld en in één tijd is haar ontfermelinge in haar armen doodgeknepen en uit de weg geruimd, met "de beste bedoelingen". Ik snap ook wel: Als een anders prima appel opeens onderaan de mand floept, dan is dat omdat ze van een prima staat in een rotte staat is overgegaan, en haar bederf onder de gezonde appels tracht te verbergen. En de obligate toneelopvoering claimt alles te laten zien in een spetterend schouwtoneel van ongekend medeleven, dat dient om de vermoedens dat ze een bitch zou zijn weg te nemen. Dat hoort er bij. Ik ben ondertussen al zo wijs om niet anders te verwachten. Is ze erin geslaagd om mijn vermoedens weg te nemen? Nee. Is de witwasoperatie geslaagd? Ja. In de ogen van de wereld is ze zo doorzichtig als een opgepoetste lens.
Maar zo doorzichtig is ze niet. Dat een man een pop kan zijn zonder eigen verlangens strookt niet met de werkelijkheid. En dat hij niet meer doet dan een stukje stof strookt niet met de werkelijkheid. De man achter de pop is veel virieler, en de bitch schildert hem af als een mietje, waar je bij staat. De bedoelingen van de bitch worden in het proces aan uw oog onttrokken. En dat proces maken zowel de dieperliggende bedoelingen van de bitch als de man achter de pop ondoorzichtig. De man achter de pop is net zomin een mietje als ik, en de wereld dwaalt. Zodanig dat het "mietje" ook onderaan de mand floept, net zoals de bitch, maar deze keer niet om zich te verbergen onder de gezonde appels, maar om te worden verborgen. Want de bitch heeft iets te verbergen, maar de man niet. Ik ben wie ik ben, en daar kan niks aan toegevoegd worden, en daar kan niks van weggenomen worden, en daar kan niemand omheen. Ja, de wereld dwaalt. Zodanig dat de man achter het popje niet gekend is door de mensen. En toch blijven ze bij de gratie van hun opgezwollen dikkenek in de waan dat ze hem wel kennen. En toch berusten ze er in hun naïviteit in dat mijn vijand(en) voor mij wel publiciteit zullen maken.
