|
Mensen krijgen de bevoegdheid over een breed aantal zaken, en dingen, en mensen, die ze zogezegd kennen, maar eigenlijk niet kennen. Andere mensen krijgen de bevoegdheid over een beperkt aantal zaken, die ze kennen. Maar eigenlijk kennen ze een breed aantal zaken, en dingen, en mensen. Dus het is allemaal kennen en niet kennen hè. Of samen iets hebben en niet samen iets hebben. Relatiegewijs. Eender welke relatie.
Ik heb geen verhaal. Ik heb al 52 blz. vol geschreven met uitleg, uitleg, uitleg. Wie kan hetzelfde zeggen? Dat hij 52 blz. vol uitleg heeft geschreven? Niet veel mensen, alleszins. Maar, ik heb geen verhaal. Dus een verhaal, daar ben je echt niets mee. Wat je nodig hebt, is een advocaat. En God weet dat de duivel een goede advocaat heeft. Nochtans, de reden waarom de mensen altijd claimen dat ze recht in hun schoenen staan is: omdat ze een verhaal hebben. Dus laten we even een advocaat gaan zoeken.
Jullie denken dat de underdog en zijn moeder samen iets hebben, wat ze nooit gehad hebben, en nog steeds niet hebben. Jullie denken dat hij in zijn kindertijd iets had, wat hij niet had. Jullie denken dat hij met een paar vrienden iets heeft, wat hij niet heeft. Jullie denken dat hij en JIJ samen iets hebben, wat jullie niet hebben, en nooit gehad hebben. De reden waarom jullie dit alles denken, is om te beletten dat de underdog uit de schaduw zou treden, of om dat op z'n minst zo lang mogelijk uit te stellen. Uit de schaduw treden betekent -inderdaad- uit de vervolging treden, en uit de verdrukking. En daar knelt het schoentje: jullie houden veel meer van het slachtoffer dan van het verzachten van zijn leed. Wie niemand heeft kan in principe aanspraak maken op barmhartigheid. Dus als de mens die het minst populair onder jullie is, of de underdog, het echt heeft, wat jullie ten onrechte denken dat ie heeft, dan kan hij geen aanspraak maken op wat hij tekort komt. En dat is nu net de bedoeling van het plan.
Als ik succesvol ben, beleeft mijn entourage daar plezier aan. Maar als ik op de bodem van de put zit, beleeft mijn entourage daar evenveel plezier aan, hè! Dat is even goed! Dat is juist hetzelfde! Vreugde maken op mijn kosten is niet hetzelfde als in mijn vreugde delen. Dat moeten de mensen nog leren. Vreugde maken op mijn kosten, geeft mij geen vreugde. In mijn vreugde delen geeft mij wel vreugde. Die twee dingen zijn met elkaar verbonden. Dat begrijpen ze niet. Dat is spijtig. Maar het is wel een mooie levensles. Het maakt voor de mensen niet uit of je gelukkig, dan wel ongelukkig bent. Ben je daar hoog bovenaan, prima. Ben je daar diep onderaan, ook prima. Zit je op de voorste of op de achterste rij, dat maakt niet het minste verschil.
Er is een deel van mij, een bovenlaag, dat goed is, en dan is er een ander deel van mij, een onderlaag, dankzij hetwelk dat eerste deel van mij goed is. Dus het eerste deel kan niet zonder het tweede deel, zeg maar. MAAR, er is een heikel probleem: het tweede deel treedt de heiliging van de mensen niet tegemoet. En wat doen de mensen nu: Ze consumeren dat deel van mij dat goed is, en dat ander deel, dat de heiliging van de mensen niet tegemoet treedt, en dat op zichzelf volledig verantwoordelijk is voor (het gedijen van) het deel dat goed is (hetwelk ze geconsumeerd hebben), gooien ze bij het afval. Begrijp me niet verkeerd: Ze komen onder mijn tent schuilen, maar de mast die de tent ophoudt noemen ze slecht, terwijl zonder die mast de tent volledig in mekaar zou zakken. Dus hun houding is tegenstrijdig en hypocriet: ze vervloeken de boom, maar de vruchten van exact dezelfde boom, vinden ze heerlijk. De boom, of de mast, is de drijvende kracht. De vruchten, of de tent, het EERSTE deel (want het treedt op de voorgrond), is toevallig het goede deel, maar het is daarom niet dat de mensen ervan eten en drinken hoor, want ze hielden daar al van nog láng voor het goed werd (lees: nog láng voor ik Jezus gevonden had). Zoals ik in de vorige alinea heb uitgeklaard, beleven de mensen rond mij er evenveel plezier aan, ongeacht of ik succesvol ben, of op de bodem van het gat zit. Of hoe de mensen van mij, maar ook van jou, kunnen houden omwille van de verkeerde redenen.
Jullie houden van het slachtoffer? Nee hoor, dat denken jullie maar. Of het is de liefde van de hypocriet. Wat jullie samen met hem hebben, is onbestaand. Of het is de liefde van de hypocriet! En aan hypocrieten hebben we geen gebrek. Aan advocaten daarentegen...
|
