Psalm 16 Omhels me stevig, vriendin God, ik kruip knusjes tegen je aan ik noem je Heer, mijn diepste genot. Wij kronkelen van geneugte; Geen vreugde zonder jou, Gij, mijn erfdeel, mijn beker wijn, Jij stut en steun van mijn bestaan. Je smaakt naar zoete druiven Je geur is die van Magdalas nardus Je aura is een regenboog van kleuren Je lispelt me je liefde toe Je huid is zacht en warm Ik kruip in je armen En kronkel van genot...
Voor Guido Leemans ik houd van een vers, van een heerlijk,gedicht, van waaiende haren en een monter gelaat, van lichaam en ziel van veertig karaat, greiend, bewegend, opwaarts gericht !
Ik houd van een droom in een wild-jong hoofd, van wereldhernieuwende bruisende plannen, ik houd van een liefde, rood-warmende vlammen, Ik houd van wat jong is en minnend gelooft.
Ik houd van een wezen uit rotsen gehouwen, door wind en door zon en door bijtende regen, van een mens, die het lijden kan zien als een zegen, die glimlachen durft en steeds hogerop bouwen.
Ik houd van een lach naar het hardschone leven, een lach als een lichtend en knetterend vuur, een klinkende echo in zuiver azuur, een vertrouwend gebed fris ten hemel gegeven.
Ik houd van een vers, op mijn wegen een licht, ik houd van een jongen die droomt en die mint, die lijdt en die durft, en die leeft als de wind. Ik houd van die jongen, dat heerlijk gedicht.
4/12/1959 het Jongenstehuis-kortenberg vroeg... ...Een versje dat gans het leven van "een verlaten en verstoten jongetje" inhoudt. Ik reken op u om me een ontroerende passende tekst te willen maken, die echt woorden zijn die diep zouden worden aangevoeld en meer zouden kunnen laten begrijpen... Die echt onze mensen ontroeren, opdat ze hun hart zouden geven om zovele kinderen te helpen. ----------
Zilveren wolken, een bolronde maan... Daar komt in het duister een jongen gegaan. Ik zie aan de ogen, de knaap heeft gehuild, Ik reik hem mijn handen. Dicht bij mij hij schuilt,
En droomt van een moeder die teder omhelst, - Dat kind of de sterren, wie huilt er het felst? - Hij droomt van een vader die glimlacht op hem, Zijn kop streelt, hem troost met een diep-warme stem.
Ik lees in die ogen, een wondere zang, Omhels me, ze zingen, en zoen m'op mijn wang ! Mijn broeder, mijn broeder, geef warmte en vuur, En droog op mijn wezen, die tranen zo zuur.
Zilveren wolken, een bolronde maan, Terwijl in de nacht zoveel jongens vergaan. Wie ziet aan hun ogen, ze hebben gehuild ? Wie opent hun hart waar hun weemoed in schuilt ?
Moeder, ik heb uw blik gezien met tranen in de ogen... Uw tranen wil ik drogen; Uw tranen om een wereld vol kleinheid, Om het grote gebrek aan liefde... Uw tranen om mij, om mijn lafheden, Om mijn onstandvastige voornemens. Kinderkens, laat ons niet liefhebben met woord of tong, Maar met daad en in waarheid. Boete, bidden en beminnen... Mijn taak is zwaar. Lafheid moet voor edelmoed wijken, Ikzucht voor hulpvaardigheid; Gulzigheid voor bezadigdheid. Gods hand zal zich zegenend uitstrekken, Droefheid veranderen in parels van vreugde ! Rozenkransen wil ik bidden, dragers van mijn liefde naar zielen over de brug die de zielen verbindt boven de afgrond van kleinheid. Ik wil bidden voor allen die alleen zijn Omdat er geen brug is tussen hun en uw ziel. Bid om liefde die afzondering verbreekt, Om kracht die 's werelds beminnen doet groeien, Die zo uw tranen omtovert in glimlach. ----------
2/06/1958 - Houdt u gereed en weest dappere mannen ! Morgenvroeg moet ge klaar staan om tegen de heidenen te strijden die tegen ons zijn verenigd om ons en ons heiligdom te verdelgen. (1 Makk. 3, 58) Zo sprak Judas de Makkabeër tot zijn moedige Israelieten, Heer. Maar hoe meer ik hoor, en hoe meer ik lees van de dingen die in de wereld gebeuren, des te meer ga ik beseffen dat die woorden gericht zijn ook tot ons. - Heer, uw heiligdom, de Kerk, wordt bedreigd. Het is uw lichaam dat bloedt, en de wonden worden niet geheeld. Moskou nodigt de volkeren uit:
"Moskou verwacht u !" Las ik op een tijdschrift. Moskou verwacht de westerse volkeren. Ze mogen Rusland gaan bewonderen in zijn sportprestaties en godsdienstigheid... terwijl diep in de gevangenissen het hart en de ziel van het westen doodbloedt. Tot daar dringt het oog van de bezoeker niet door... Ik was ontroerd toen ik de bede las, vanuit de Russische gevangenissen, in het geheim naar de Paus gesmokkeld: "Katolieken uit het westen, luistert niet naar Moskou. Gaat Rusland niet bezoeken. Moskou bedriegt u!" Heer, waarom vluchten miljoenen mensen voor de Rode Terreur ? Waarom mogen sinds drie jaar geen nieuwe missionarissen meer binnen in Indië ? Omdat Moskou ook in Indië de Kerk doet bloeden. Moskou, dat zijn de heidenen, Heer, die ons en ons heiligdom willen verdelgen. Ook in ons land hitst Moskou op tegen uw Kerk, tegen u. De heidenen leven. Maar ook ik leef, Heer, en omdat ik leef met u, wil ik de roep van de grote Makkabeër beantwoorden. Ik houd me gereed ! En komt morgenvroeg de beslissende slag, geef me dan moed en veel dapperheid. Geef dat ik klaar sta en strijde. ----------
Heer, lang geleden werd een kostbare brug opgetrokken.
Het was de brug die leidde naar uw koninklijk hart; De brug die het oerwoud met de Liefde verbond; De brug die leidde van het moeras naar de heuvelen van licht.
Duizenden missionarissen hadden gezwoegd, Velen hun jeugd en hun leven op de brug moeten laten. Duizenden hadden het volk en hun zielen Over de brug gebracht tot bij u. Het Oosten was blij. Het volk zong van vreugde. Het zong met hun hart zolang de brug werd begaan. Het bad in zijn blijheid om andere bruggen, Om meer volk dat in liefde zou bouwen. China, Japan, Korea en Vietnam, Pakistan, Indië en alle oosterse landen Zagen plots die brug ondermijnd. Tanks en granaten deden vernielend hun werk; Joegen mensen en zielen terug naar 't moeras. Heer, de brug is opgeblazen. Honderdduizend mensen dolen rond; Sterven van honger en kou. Miljoenen zijn gevlucht voor de banvloek tegen God. Nu dromen de boeren van verlaten akkers, En kinderen lopen bij vreemden vereenzaamd. Moeders zitten gepijnd nu te staren op 't ongebundeld bezit. Achter hen: de Rode Storm, razend en verwoestend over het land. Men vlucht het Rode Paradijs. Heer, Heer, nu blijft nog mijn liefde, mijn bidden ! Ik bid voor Mindzenty, en allen die lijden om u. Ik ween mee met de velen die wenen, Met hen die treuren omdat de brug is verwoest. Ik bid met de Paus en offer met hem, Dat het Rode Gordijn mag verdwijnen, Dat dit IJzeren Gordijn van voor uw hart wordt geweerd; Dat tussen u en de zielen Die brug triomfantelijk herrijst.
Waar voert de tocht, van tak en twijg verlaten arm en tenger blad ? Eens rukten winden mij los van de beuk waar ik ´t licht mocht aanschouwen. Nu vliegend en vluchtend wordt ik gesleurd van diep uit het bos naar de velden van ´t laagland weg, hoog de bergen op... Eeuwig op trektocht met hem, is al wat ik weet en niets anders. ik ben op de weg die eenieder begaat, op de weg waar natuurdrang op drijft het blad van de roos en laurier. ---------- La foglia Leopardi. (Alles is leeg en zinloos/ ziel op het absolute agfestemd vindt nergens rust)
Lungi da propio ramo, existentialist povera foglia frale. schoonste vers dove vai tu ? Dal faggio là dov´io nacqui, mi divise il vento. Esso, tornando, à volo dal bosco alla campagna dalle valle mi porta alla montagna. Seco perpetuamento vo pellegrina, e tutto l'altro ignoro. Niets is zeker Vo dove ogni altra cosa, dove naturalmente va la foglia di rosa, 'liefde e la foglia d'allora. roem"
Nel gran cerchio de l'alpi, su'l granito sqallido e sciallio, su' ghiacciai candenti, regna sereno intenso ed infinito nel suo grande silenzio il mezzodí.
Pini ed abeti senza aura di venti si drizzano nel sol che li penètra, sola garrisce in picciol suon di cetra l'acqua che tenue tra i sassi flui.
In wijde alpenkreits op woeste en vale rotsen op gletsjers schitterwit heerst kalm en maatloos machtig diep en stil de middag zon.
Geen adem roert de sparren zondoordrongen pijlrecht staand. Één lichte citerklank ´t fijn-ruisend water dat tussen rotsen vliedt.
17/12/1955 De ezel stapt voort, en grijs waait de wind, Maria hoedt warm en rustig het kind. Herodes, hij raadt en al vloekende wedt, op zoek nu, soldaten, dat kind moet ge doden, vlug nu, want ik ben de koning der Joden.
Maria, heb dank voor het kind dat ge bracht, Ik wil het u hoeden, en blijf op de wacht, Het kind is gekomen maar moet ook gered. Rijd gij op de ezel, naast Jozef ga 'k mee, En zoek voor het kind een veel betere stee. ,
1/10/1955 Op de tank / zat een man in het zwart. Het was de bull-dozer man. Hij trok aan zeven stangen tegelijk, en in zeven haasten lag de weg breed voor hem open.
met de bulldozer der liefde heuvelen slechten en dalen vullen. dat was het waar Hugo aan dacht, toen hij de snelweg zag groeien.
zet uw bulldozer in gang, gelijk die man op zijn tank. maar dat het een zij van het zwaarste kaliber!
onder de stuwing van vuur en van liefde, al wat u hindert zal wijken. trek aan de stangen alles zal branden. En open zal liggen de weg: zielen zullen de hemel binnenrollen, door de stuwkracht van de bulldozer der liefde.
De aarde slaapt vol donkre kracht, milde sterren blinken en de melkweg nevelt zacht. 'k Voel mij diep in God verdrinken. Ach, hoe heilig is de nacht. Fé Timmermans
2/9/1955 Voor mij ligt diep de nacht ze ruist met volle akkoorden het lied van Gods stilte...
"Winden gingen te rust in de populieren, roerloos staan rozen als kelken vol purperen wijn..."
Über allen Gipfeln ist Ruhe...
Diep in mij Gods aangrijpende tegenwoordigheid; op mij lippen vol overgave dit ene gebed: Mijn Jezus Barmhartigheid. Akkoorden zinderen voort, harpen en cello's... 'k Hoor de basnoot van Bach over de toetsen wandelen.
1er Vendredi du carême 1979 Dieu nous donne 40 jours de désert, de forêt, de retour au village d'Emmaüs, d'abandon, de combat contre Satan, Lucifer, de recherche du bien-aimé, du premier amour perdu. C'est le pèlerinage aux sources du fleuve sacré, caché au fond du bois, sur sa sainte montagne, où nous allons boire gratuitement l'eau vive pour nous intoxiquer de Dieu. pèlerinage - en vue de la croissance de notre coeur - en vue de la mutation en Esprit-Saint - en vue de la découverte de l'homme nouveau, l'homme Pascal / ressuscité, L'homme touché par Dieu / l'homme illuminé, l'homme transfiguré - en vue d'un poids extra-ordinaire de glorie, éternelle, de KABOD, d'éclat, de majesté, de puissance / de douceur indescriptible - en Vue de ce qui ne se voit pas, de ce que l'on attend / mais qui n'a pas encore paru - en vue de la réalisation de notre espérance: vivre c'est Christ Alors chante le chant de celui qui voit loin dans la foi - chant tantôt doux / tantôt exubérant / toujours plein de ferveur, - chant du faible qui se sait fort, de l'humble qui met son orgueil dans la grâce - chant de l'esclave (sans visage) au visage dévoilé qui reflète le KABOD de YAHVÉ ----------
Draag als ik sterf, uw witte gewaden en zing bij mijn dood uw hoogste lied. Ik heb onuitsprekelijk liefgehad daarom wil ik uw tranen niet.
steek in de kerk alle lichten aan vergeet de bloemen op tafel niet en lees dan hoe Paulus heeft liefgehad en voel voor mij geen verdriet
vaak waren mijn woorden kleurloos en koel maar de geest is een laaiend vuur indit huis heb ik vele uren vertoefd maar dit is het mooiste uur
nu zijn alle grenzen weggevaagd ik ben eindelijk nieuw en vrij al wat ik in mijzelf niet veranderen kon veranderde God in mij
draag als ik sterf uw witte gewaden en zing bij mijn dood uw hoogste lied opdat deze stad die ik zorgend liefhad uw juichende vreugde ziet ! (Bron: niet gekend)
Uit "Angst - Wijsheid om stormen te doorstaan" Thich Nhat Hank Meditatie (M) kan je meteen geluk brengen. Je zet een punt achter je zorgen, je ongerustheid en je projekten, zodat ze je niet langer kunnen meeslepen. je komt terug naar het huidige moment, je raakt aan wat nog steeds positief is in je, en je ervaart de vreugde van M, de vreugde van de beoefening zoals die door de Buda werd onderwezen. De vreugde van M is net als je eten, je dagelijks brood. Als je die dagelijkse voeding niet hebt, die vreugde, ben je als een verwelkte bloem. Als je weer in kontakt komt met het bewustzijn dat er nog veel positiefs in je aanwezig is, wordt je geest weer vol vreugde en je glimlacht naar jezelf, je ziet er fris en levendig uit. Ontneem jezelf dat voedsel, de vreugde van M niet.g
Vakantie 2014 - Selisberg / Bad EmsWewaren op weg naar SelisberW
We waren op weg naar Selisberg,
Het regende een beetje, maar dat was niet erg. We mediteerden bij dag en bij nacht; Wij sloegen op 's werelds gebeuren geen acht. We maakten aan 't mediteren een end, En keerden terug naar de fiere stad Gent. Van Gent naar Bad Ems, een 5-urenrit vol bergen en dalen en zwanen wit. De vader zwom voor, de moeder kwam achter, te midden twee kleintjes van pluimen veel zachter. Na 'vishis' en 'bastis' bij de vleet, Waren we weer voor de tuisreis gereed. De roep der 'Coupure' was luid en fel, En pak en zak we vulden ze snel. De wagen gestart, goed weder geschooid, de 'krackers' van 'Hackers' vergeten we nooit.
Als ik bij jou binnenkom... Licht in overvloed een hart vol warme gloed geurende wierook een brede glimlach ook Als ik bij jou binnenkom... Lampjes die de nacht verlichten Vuurtjes die wonderen verrichten Vingers die strelen Diepe wonden helen Als ik bij jou binnenkom... Omhelzende armen Die mijn wezen verwarmen Je mond die zacht kust Brengt mijn wereld tot rust Als ik bij jou binnenkom...
Moeder, ik heb uw blik gezien met tranen in de ogen...
