Voor je, een klas vol leven. 24 uur per week; 18-25 leerlingen. Is er iets mooiers dan een klas vol ado's ? Ik zing er een loflied voor. Telkens ik in hun ogen kijk, zou ik willen uitroepen: "Weest gelukkig, jongens!" Er zijn momenten van groot geluk, van obsessieve passie. Ik zie ze graag, zoals een ouder zijn kind. Elke klas begin ik met een zelfgebrouwd gebed, gekrabbeld op een postkaart in mijn klasdagboek geschoven: "God, geef me het juiste woord, de juiste blik. Geef dat ik noch te hoog, noch te laag zing, dat ik de juiste snaar weet aan te slaan, Ook, dat ik niet te luid schreeuw als ik mijn geduld verlies; dat ze geen schrik hebben van mij. Geef dat ze mijn woorden drinken zoals ik jou woord drink. dat ze deze avond iets schoner zijn dan deze morgen. Dat ze mij graag zien, en ik hen... telkens vijftig minuten lang. dat heb ik nu al veertig jaar lang volgehouden. Zo leef ik verder met een gevoel van groot geluk; met in mijn gedachten al de jongens met wie ik veertig jaar lang telkens een stukje weg mocht af leggen. IS DAT NIET SCHOON ?
Public school teachers are unsung heroes. I thank mine whenever I get the chance.