"Heer, blijf bij ons, de zon gaat onder." Wij boden dan het avondbrood den vreemden man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl hij, 't zegenend, de ogen sloot, gebeurde het: Zijn aangezicht verklaarde in een hemels licht, waarin hij plotseling verdween... Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween En 't licht in ons is blijven branden. Blijf zo in ons, o Heer, de zon gaar onder. Felix Timmermans - uit Adagio, Amsterdam, Van Kampen en Zoon.
