De wereld is een fluit met zoveel duizend monden en elkeen blaast zijn lied. En 't maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? Misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden.
Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete. 'K Zag de Alpen, Vlaanderen en Straatsburg aan de Rijn. Ik heb bemind. Ik sloeg de trommel in veel stoeten. Ik pluisde in boeken die vol oude wijsheid zijn. Ik heb gezocht, zo 't kan, met handen en met voeten.
En 't slot? Ik hield daaruit als onvervreemdbaar deel de troost van 't eigen lied, wanneer ik stil gezeten, des avonds, op de hoge berm een wijsje speel, niet voor 't heelal en de eeuwigheid, maar slechts voor 't heden. Dat maakt me een blijde dag te meer. En dat is veel.
(dit is het enige vers dat bij R.Minne kon verrijzen. Maar het is dan ook een meesterstuk!
van Staf Leuckx voor mijn verjaardag./ Ik heb het lied gelezen der verzen die verrezen uit MINNES rijke grond. 'k Fluit je een lied van dank Voor 't meesterlijk gedicht Waar zindert in mijn klank... 't Is tot mijn hart gericht ! Staf, dank voor deze stond.
Beste René, Sainte fête de Tous les Saints. ´k Wens je een mooie novembermaand. ´k Zag een dokumentaire over Gérard Philippe : le star des années 50, gai, espiègle, déchaînée. Toen zag ik weer in gedachten de mooie foto van Gérard Philippe., in théâtre-ornaat, in jou klas van de 6des, en die nog jaren us blijven hangen, n'a je vertrek uit IMA, totdat "les vagues de révolution noire" zijn voorbijgekomen. Ik zag natuurlijk heel wat meer mooie 'dinges' hier, maar Gérard Philippe bracht me weer bij jou. - De flamboyants staan in volle bloei. We kregen al een eerste vlaagje regen. + van ver en memento. Steeds genegen. Johan. (...et il en a toujours été ainsi de l'amour: il ne connaît sa véritable profondeur qu'à l'instant de la séparation)
Voor één van mijn verjaardagen op "de Kafubu" boden Geert en Dirk, lekenhelpers (?) mij dit mooie gedicht van Elisabet Eybers aan:----------
Die Moeder. Die vreemde oorsprong van jou lewe het Soos lig deur n Kristal deur my gevloei In al die maande toe ek één was met Die stil geheim van jou verborge groei.
En nou kan niks ons skei-want is jy nie Afhanklik en gebonde aan my bloed Wat met sy onbegryplike chemie Jou wonderlik gevorm het en voed?
En of die uur ver en vergete word, En of die jare tussen jou en my Hul seile span, die see sy golwe stort, Of selfs die Dood sy somber baken steek, Nogtans sal jy aan my gebonde bly Met die onsigbre naelstring wat nie breek.
September 1984 - moeder is ziek, kanker knaagt haar weg...
Dag moeder! Danken wil ik nou voor elke ster en elke zon die rees als dag of nacht begon in ´t leven dat ik kreeg uit jou.
Jij gaat me vele jaren on- gemeten, welgezind en trouw voor hart en ziel de onderbouw. Jij bad voor mij, deed wat je kon.
Nu d'avond daalt en ´t duister dekt voor jou de wereld, bloemdoorspekt, waar jij geleefd hebt, opgewekt
wendt oog, wendt oor zich binnenwaart het hart alleen naar God nog staart op Hem speel jij je laatste kaart
nu d'avond daalt bid nog voor ons bid nog voor mij, je vader-ons
le 9/12/84 à Lubumbashi, quand j'ai appris son décès, à la messe "de requiem", j'ajoute: ...maintenant que ton jour éternel vient de commencer ...maintenant que tu es là, ...dans le grand cur de Dieu ...prie pour nous, ...prie avec nous le "Notre Père"...
De Heer is opgestaan. De dood heeft afgedaan. De zon verdrijft de maan. De Geest geeft kracht voortaan. Speel fluit en harp, laat trommels slaan, En hef een lied van vreugde aan. Trek witte nieuwe kleren aan Om met de Heer op stap te gaan.
'k verlustig mij in de koralen van de biddende Bach. Er staan geen woorden bij - gebeden zonder woorden - muziek - ´k Had nood aan woorden - woorden welden op.
december 1983
Geest van God, geef gul uw gaven; vreugde, wijsheid, licht en moed, liefde kracht om mild te zijn.
Geest van God, mijn koelte haven, maak mijn leven gul en goed, geef het smaak van vreugdewijn.
Geest van God, laat mij me laven in de bron die leven doet. Gij zijt bron, zijt eeuwig leven; zijt mijn bron, mijn eeuwig streven.
Verlof 1980 ? Zus Elisabet vroeg me hun boot te zegenen
heer Jezus, gij die mens geworden zijt om ons de weg te leren bewandelen die naar het hart van uw vader leidt kom en zegen deze boot en zijn bewoners
dat op al onze reizen de zon van uw liefde mag schijnen kom hier uw intrek nemen, Heer, Stap gij zelf in onze boot Wees onze reisgezel.
Op het Meer van Genesaret in de boten van uw apostelen voeldet gij u tuis Voel u tuis bij ons, Heer!
vanuit hun boten hebt gij het volk onderwezen leer ons uw wil volbrengen leer ons in u geloven
vanuit hun boot hebt gij de storm gestild stil de stormen in ons hart en stil de stormen rondom ons
dan zal onze boot altijd veilig varen naar uw welbehagen dan zullen wij na elke tocht met u een veilige haven vinden waar alleen uw liefde ons kan brengen. ----------
een foto in de zon die zeer snel ondergaat maar binnenin een licht dat gloeit en blijft verwarmen ik mag niet wenen nu in heimwee mij verliezen maar dicht bij jou je weemoed helpen dragen de voren verder ploegen waar vader niet meer kon
vadertje is overgegaan op 28/09/1976 zijn laatste woorden tot mij als ik hem omhelsde ten afscheid juist voor ik op het vliegtuig stapte: "TOT ZIENS IN DE HEMEL"
The joys of life are simple things which dust and dirty hide away you truly have to look for them they are on the surface of the day Desires of life, my Freddy Friend, Difficulties and greater joys If you go on detecting them Become The entity of life and anyone that meeting you will feel The joy you found will come to you with heart and soul to drink with you The wine of life
blootsvoets en rechtop gaat een kleine jongen in beide handen de stuurstang van een zelfontworpen model: Verroeste draden vaardig verweven tot een rijdend geheel. de zon op zijn kroezelhaar licht in zijn ogen zo loopt hij al fluitend de wereld der groten voorbij. --------------------
Evangelie 25B
September 1984 - moeder is ziek, kanker knaagt haar weg...
