Vlaamse scholen in Brussel.

De campagnes die de voorbije jaren voor het Nederlandstalig onderwijs in Brussel gevoerd werden, zijn misschien wat té succesvol geweest.  Het resultaat hiervan is een toeloop van Frans- en anderstaligen.

Franstalige ouders sturen hun kinderen vanwege het tanende niveau van het Franstalig onderwijs, in drommen naar Vlaamse scholen.  Die Vlaamse scholen in Brussel weten vandaag nauwelijks nog blijf met die Franstalige instroom.

Nog slechts 14% van de leerlingen in de Nederlandstalige basisscholen in Brussel spreekt thuis Nederlands en doordat ze in de minderheid zijn worden Nederlandstalige kinderen nog al eens uitgesloten in de omgang met de anderstalige klasgenootjes. 
Door de omstandigheden waarin les moet worden gegeven ligt het leerniveau  wat lager en praten de kinderen wat minder vlot en met een beperktere woordenschat.

De Vlaamse ouders maken zich zorgen over deze situatie en beginnen zich steeds meer te organiseren door onderling af te spreken om hun kinderen gezamenlijk in een school in te schrijven.  Ook zijn er die hun kinderen naar scholen in de Vlaamse Rand gaan sturen, waar meer Nederlandstalige leerlingen zijn.

Zo getuigt een juf in het eerste leerjaar van de Nederlandstalige vrije basisschool Wemelweide in de Brusselse gemeente Watermaal-Bosvoorde.  Haar klas telt meer dan twintig leerlingen, van wie  twee Vlaamse kinderen.  In het vierde, vijfde en zesde leerjaar zijn er geen!
“Je geeft les met handen en voeten, met veel prenten en, als het niet anders kan, af en toe één woordje in het Frans.”