Artikeltjes die van mijn hoofdblog http://blog.seniorennet.be/raa 'afgevoerd' werden omdat ze daar te oud werden en toch niet meer gelezen worden..
11-07-2011
11 juli
Vandaag is het 11 juli en vieren we het feest van de Vlaamse Gemeenschap.
Klassieke heraldische leeuw
Gestileerde leeuw
Maar waar komt eigenlijk het symbool van die leeuw op onze vlag vandaan?
Goede vraag, want in onze streken hebben nooit leeuwen rondgelopen.
Wel, die leeuw hebben de Vlaamse kruisvaarders meegebracht van de kruistochten naar Turkije, Palestina, Syrië, kortom, uit het Midden-Oosten. Toen de kruisvaarders de Arabische vijand zagen komen aanmarcheren, schrokken ze van de allerlei vervaarlijk uitziende symbolen van dieren op hun vlaggen, waaronder de draak en de leeuw. Vooral de Vlamingen waren zo onder de indruk van de leeuw, dat ze het dier ook wilden gebruiken voor het thuisfront. De leeuw is dus een importproduct. Aanvankelijk was de leeuw op de Vlaamse vlag gewoon zwart, maar op advies van de Vlaamse Heraldische Raad, die zich liet inspireren door de oudste beschikbare afbeeldingen uit de 14de eeuw, kreeg hij rode nagels en een rode tong. Het is deze afbeelding die op 11 juli 1985 als officiële Vlaamse Leeuw verscheen in het Belgisch Staatsblad.
Naar aanleiding van de aanhoudende discussie over de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië had de vorige Vlaamse regering een doorlichting laten maken van de transfers in 2003. Deze kwam uit op 6,6 miljard euro. (zie ook mijn artikel 'De geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië' geschreven 21/5/05 en op 23/05/06)
Maar er ontstonden meningsverschillen over deze studie en om alle twijfels weg te nemen liet Vlaams Minister-president Yves Leterme die studie onderzoeken door een commissie van Frans- en Nederlandstalige experts. Deze commissie bevestigd nu deze cijfers.
In Doorbraak, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging, verscheen een artikel van oud-ambassadeur Theo Lansloot over de Buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking. Daarin staat een interessante tabel waarin de transfers naar Wallonië worden vergeleken met wat de Verenigde Staten jaarlijks aan ontwikkelingssamenwerking betalen.
Verenigde Staten
Vlaanderen
Aantal inwoners (in miljoen)
272.000.000
5.700.000
Totale ontwikkelingshulp in euro
14 miljard euro
Transfers naar Wallonië
11,5 miljard euro
Amerikaanse ontwikkelingshulp per inwoner per jaar
Laurette Onkelinx (toen vice-premier en minister van Justitie) over Yves Leterme (toen nog Vlaams minister-president):
-"De pij maakt de monnik niet. In het openbaar is hij charmant en één en al glimlach, terwijl hij in vergaderingen 'hard' is tegenover de franstaligen."
Elio di Rupo (voorzitter PS) over Yves Leterme (toen nog Vlaams minister-president ):
- "Als meneer Leterme droomt van een autonomie van Vlaanderen met Brussel, dan droomt hij."
-"België is de vrucht van een evenwicht tussen volledig artificiële taalgrenzen en een georganiseerde solidariteit. Als men raakt aan één element van het evenwicht, staat alles weer op de helling."
-"In een land waar 40% franstaligen wonen, zou het niet abnormaal zijn dat gedurende 40% van de tijd er een franstalige eerste minister is."
Filip Dewinter (VB): Het Vlaams Belang wil een Vlaams Antwerpen, waarbij de allochtone gemeenschappen zich aanpassen aan de Vlaamse en Europese normen en waarden en niet omgekeerd.Allochtonen worden meer dan ooit geknuffeld en gepamperd, in plaats van hen duidelijk te maken dat er tegenover rechten ook plichten staan, o.a. de duidelijke plicht tot inburgering, in plaats van een multiculturele alles-kan-en-alles-mag samenleving te promoten.
Vorige week kwam in het nieuws dat er steeds meer dieren in het asiel terechtkomen. Ofwel worden ze als verlaten langs de weg opgepikt of men dropt ze zelf in het dierenasiel.
Een huisdier in huis nemen is een belangrijke beslissing. Men moet beseffen dat daar alle dagen moet voor gezorgd worden. Iets om op voorhand over na te denken. Maar velen laten zich verleiden door de schattigheid of door de blik van het dier. Maar het verzorgen wordt al vlug een sleur en uiteindelijk moet het dier terug weg.
- Een week-end in juni 2006 kwamen bij mijn dochter 2 grote 'verdwaalde' honden op de hof, op zoek naar eten en drinken. De bijgehaalde politie kon de eigenaars aan de hand van de ingebrachte chips niet traceren en heeft de dieren dan naar het asiel gebracht. Je huisdier langs de weg of in een bos droppen en/of ze aan hun lot overlaten tijdens uw zò verdiende vakantie is laf, onverantwoordelijk en ontoelaatbaar.
Het verhaal van een trouwe hond, zoals er zo vele zijn.
"Hoe kon je?" (niet voor gevoelige dierenvrienden)
Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je aan het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout" was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me " hoe kon je?", maar dan gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen. Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik' s nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen.We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want " ijs is slecht voor honden ", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen. Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carriere besteden, en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij -inmiddels je vrouw- is geen "hondenmens". Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was. Toen kwamen de menselijke baby ' s en ik deelde in je opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik; werd een "gevangene van de liefde ". Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op de neus. Ik hield van ze en van hun aanraking - jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam - en ik zou hen met mijn leven, hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit. Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je slechts" ja" en veranderde je van onderwerp. Ik was van" jouw hond " geworden tot slechts "een hond" , en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel.
Nu heb je een carrierekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste beslissing genomen voor je" gezin ",maar er was een tijd dat ik je enige gezinslid was. Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid. Je vulde de paperassen in en zei "Ik weet zeker dat jullie een goede thuis voor haar vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een "met papieren". Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde" Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen! "En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen - en ik nu ook. Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goede thuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden:"hoe kon je? " Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal slechts een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af. Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed. Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde:
"hoe kon je?"
Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei: "het spijt me zo". Ze hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen - een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn "hoe kon je?" niet tegen haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten. Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.
Nota:
Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon je?, zoals bij mij, komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen dieren die ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven.
(overgeplaatst van blog.seniorennet.be/raa - 22/6/06)
Uitspraak van Monica De Coninck (voorzitter van het Antwerpse OCMW en van de raad van bestuur van ZINA, Ziekenhuis NetwerkAntwerpen):
Als je van op afstand naar ons land en zijn systemen kijkt, dan kan je als je vanuit een ander werelddeel komt besluiten: dat is daar gemakkelijk.Waarom zou je er dan niet naartoe gaan?Want je kan daar zomaar geld krijgen Je zou bij manier van spreken al bijna een onnozelaar moeten zijn om dat niet te doen.
In een gesprek met een journalist van de Franse krant Libération gaf Yves Leterme ( toen nog Vlaams minister-president) een analyse van de taaltoestanden in de Vlaamse rand rond Brussel, die ronduit wraakroepend zijn. Het franstalige imperialisme wurgt er in sneltempo het Vlaamse karakter van de Vlaamse faciliteitengemeenten. Terecht stelt Leterme ernstige vragen bij de manifeste onwil van de franstaligen in de Rand om zich aan te passen en Nederlands te leren, wat nochtans de bedoeling was van de eens als tijdelijk voorgestelde faciliteitenregeling.
Hij deed daarbij enkele uitspraken die bij de Franstalige politici in ons land grote verontwaardiging uitlokten.
Zo zei hij ondermeer dat de Belgische staat lange tijd de Nederlandstaligen onderdrukt heeft en: "Vandaag is het te laat om die realiteit te veranderen. Kijk maar naar de moeilijkheden die Franstalige leiders hebben om vlot Nederlands te spreken." Hij stelt zich daarbij tevens de vraag wat Vlamingen en Franstaligen nog gemeen hebben.
Leterme onderstreept ook dat er niet kan geraakt worden aan de taalgrens, ook niet in de rand rond Brussel, zoals Di Rupo zou willen.
Dat er in de faciliteitengemeenten tegenwoordig meer Franstaligen dan Nederlandstaligen wonen is geen reden. "Aanvankelijk was het idee dat veel Franstaligen zich zouden aanpassen. Maar blijkbaar zijn ze intellectueel niet in staat om Nederlands te leren; vandaar de verlenging van dit uitzonderingsstatuut."
Juist deze laatste uitspraak zette veel kwaad bloed bij de Waalse politici.
Enkele reacties op de uitspraken van Yves Leterme in de franse krant Libération.
Didier Reynders: (MR): "Deze uitspraken zijn beledigend. Leterme maakt de Franstaligen uit voor intellectueel gehandicapten."
Elio Di Rupo
(PS) "Dat een minister-president van een kwaliteitsregio als Vlaanderen de Franstaligen zo kan beledigen, dat moet een vertaalfout zijn of slecht gebruik van het frans." "De faciliteiten ter discussie brengen is meteen de taalgrens ter discussie stellen, meer bepaald door de uitbreiding van Brussel."
Ecolo
: "Leterme verschilt nog nauwelijks van Vlaams Belang".
Volgens de PRL (de franstalige liberalen) spreekt Leterme slecht frans en is hij verkeerd begrepen.
Olivier Maingain
(FDF-voorzitter en fervent Vlaminghater) nam zelfs zoveel aanstoot aan de uitspraak dat hij overweegt een klacht wegens racisme in te dienen tegen de minister-president
Leterme
(CD&V) zelf verduidelijkt zijn uitspraak met: "Ik stel vast dat de Franstaligen de faciliteitengemeenten bij Brussel willen voegen. Ik stel ook vast dat de faciliteiten uitdovend waren bedoeld. Maar de Franstaligen willen zich niet aanpassen en ze leren geen Nederlands. Ofwel is het onwil, ofwel zijn ze er niet toe in staat. Dat laatste is natuurlijk ironisch bedoeld, want ze willen niet en bijgevolg gaat het om onwil." In Standpunt in GVA van 18/8 schrijft de columnist Luc Rademakers: Historisch associëren Vlamingen Franstaligen die weigeren in een Nederlandstalige omgeving Nederlands te begrijpen met arrogantie, belediging, superioriteitsgevoel, desinteresse en macht. Vlaanderen is ondertussen sterk genoeg om dat niet meer te tolereren.
In Le Soirschrijft politiek commentator Bénédicte Vaes: De grote baas van Vlaanderen speelt als een koorddanser op de draad die hangt tussen autonomie en onafhankelijkheid. Hij zweert dat hij geen separatist is Maar in zijn interview met Libération overschrijdt de patron van Vlaanderen een grens. De uitdrukking dat de Franstaligen uit de Rand ne sont pas en état intellectuel dapprendre le néerlandais is dubbelzinning, het resultaat beledigend en kwetsend. Zijn toon is arrogant,kwellend en choquerend. Hij bespot de moeilijkheden van de Franstalige leiders en zelfs van de Koning om vlot Nederlands te praten. Perfect tweetaligen als Rudy Demotte, Didier Reynders, Armand De Decker en anderen hebben geen les in tweetaligheid te krijgen, in tegenstelling tot bepaalde Vlaamse ministers uit de federale regering. Een man die België in die mate misprijst, kan geen eerste minister worden."
- Jarenlang hebben de Vlamingen pesterijen ondergaan van de franstalige "elite". Honderden klachten zouden er "terecht" ingediend kunnen geweest zijn.
- Maingain is misschien wel de allerlaatste die iemand van taalracisme moet beschuldigen. Maingain moet eens eerst goed nadenken.
- De franstaligen willen nog steeds baas spelen over de Vlamingen en het is hun woede dat zoiets niet meer kan. Brussel is het ergste. Iedereen gelijk voor de wet, 2-talig waarom niet, maar ik ken diensten in Brussel, Federale Diensten waar je enkel in het Frans terecht kan. Wij Vlamingen moeten 2-talig zijn voor een job, als een Waal 1 woord Nederlands kan is het in orde.
En van een inwoner uit de Vlaamse Rand: - Ik woon reeds 20 jaar in een gemeente in de rand van Brussel, geen faciliteitsgemeente. Het weinige wat ik daarover kan zeggen is dat er meer om meer migratie is van mensen uit het Brusselse naar onze gemeente toe en dat er niemand binnen mijn weten daarvan Nederlands spreekt, Nederlands leert. Als ik in de straat Nederlands spreek tegen onze nieuwe inwoners wordt er mij geantwoord in het Frans, zelfs in ommige winkels in de gemeente antwoord men mij in het Frans. Begrijp me goed, ik heb niets tegen Franstaligen, wel tegen het feit dat ik in mijn eigen streek, op straat, mijn taal minder en minder kan spreken, dat ik mij moet aanpassen aan nieuw aangekomen mensen en zij niet aan de "plaatselijke" bevolking. Ik vraag immers ook niet dat er in Wavre of Waterloo Nederlands wordt gepraat, schijnt mij logisch nee !
Vandaag 2 februari vieren we Maria Lichtmis, of kortweg Lichtmis. Een eeuwenoude traditie. De Mariafeesten zijn in het Westen in de 7de eeuw van het Oost-Romeinse Rijk overgenomen. Marie Lichtmis was zo het eerste Mariafeest waarvoor processies werden georganiseerd met brandende kaarsen.
Lichtmis is gebaseerd op een Joods gebruik waarbij vrouwen, om zich 40 dagen na de geboorte van een kind te zuiveren, volgens de voorschriften van Moses in de tempel een lam of twee duiven offerden. Om de dag te gedenken dat Maria dit deed, werd dit feest door paus Celasius in het leven geroepen.
Vandaag staat Maria Lichtmis niet meer bekend om die eeuwenoude tradities maar staat de dag bekend als pannenkoekendag! Want wie aan Maria Lichtmis denkt, denkt aan pannenkoeken die traditioneel op die dag gegeten worden. Vandaar trouwens de spreuk:"Al is het vrouwtje nog zo arm, bij lichtmis zet zij haar pannetje warm."
Op2 februari,40 dagen na Kerstmis, vieren we het feest van Maria Lichtmis of kortweg Lichtmis . Het is de herdenking van de "Opdracht van de Heer in de Tempel en het zuiveringsoffer dat Maria veertig dagen na de geboorte van Jezusmoest brengen. Vlnr: Jozef, Maria, Jezus, Simeon, Hanna. 'De Opdracht des Heren' van Fra Angelico, 1434, Cortona (foto: Web Gallery of Art, wga.hu)
Aan het begin van de mis van die dag vindt een processie met gezegende kaarsen plaats.
Het centrale thema is de openbaring van Christus als het Licht dat voor alle volkeren straalt. Maria, de moeder van Jezus, is de draagster van dit goddelijke licht. Omdat de lichtprocessie tijdens de mis van die dag als een huldeblijk aan de Moeder Gods werd beschouwd, heeft het feest van 2 februari in het Nederlandse taalgebied de naam Maria Lichtmis gekregen.
Het feest van Maria Lichtmis is ook het feest van het steeds sterker wordende daglicht. Een oud volksgezegde luidt ' Het wordt lichter; na kerstmis wordt het daglicht een hazensprong lichter, na nieuwjaar een hertesprong, en met Maria Lichtmis een heel uur". Het werd later de dag, waarop men de kaarsen liet wijden die een familie gedurende een heel jaar nodig had.
Maria Lichtmis is het laatste lichtfeest, na een periode van tweemaal 40 dagen. Het Sint Maarten-feest is het eerste lichtfeest op 11 november, 40 dagen vóór Kerstmis. Zo wordt de periode tussen 25 december en 6 januari ook wel 'kleine kersttijd' genoemd en de periode van twee maal 40 dagen 'grote kersttijd'. En nog iets: op de dag van Maria Lichtmis eten we pannekoeken. Ik weet niet of dat een algemeen gebruik is, maar toch bij ons in het Antwerpse.
Brigitte Grouwels: (Staatssecretaris van het Brussels gewest, bevoegd voor Ambtenarenzaken en de Haven van Brussel): "Het wordt tijd dat we in Turkije en Marokko aan de mensen duidelijk maken dat België niet, ik herhaal: níét het paradijs is."
België heeft op gebied van gezinshereniging voor nieuwkomers, de soepelste wetgeving. Enerzijds zou Patrick Dewael (minister vn Binnenlandse zaken) die wel wat willen verstrengen zoals in de buurlanden (maar hij krijgt de Waalse PS niet mee), anderzijds minimaliseert hij (en heel de VLD) het probleemvan de België-route. De cijfers liegen er echter niet om. De Antwerpse politica en CD&V-kamerlid Nahima Lanjri, die we zeker geen racisme kunnen verwijten, pleit eveneens voor een strengere aanpak van de gezinshereniging en komt met volgende cijfers: in Antwerpen waren er in 2001 1742 volgmigranten door gezinshereniging, in 2005 waren dat er reeds 4348 en alles wijst erop dat dit aantal voor 2006 nog zal worden overscheden. Bij aanvragen voor steun bij het Antwerpse OCMW i.v.m. volgmigratie, zijn er één op de vijf een Nederlander. Zij vertelde ook het verhaal van een asielzoeker die, nadat zijn dossier goedgekeurd was, onmiddellijk gebruik maakte van het recht op gezinshereniging en zijn vrouw en 9 kinderen liet overkomen. vier hiervan waren ouder dan 18 jaar en boden zich meteen aan bij het OCMW om aanspraak te maken op een leefloon. Welkom in het land van melk en honing!
Nog een zeer beproefde methode om volgmigranten naar hier te krijgen is dat men (en dit is een fenomeen dat zich voornamelijk in de zomer voordoet) in het land van herkomst gaat trouwen (al of niet een schijnhuwelijk, wat in die landen niet gecontroleerd wordt) om aldus hier gemakkelijk een verblijfsvergunning te bekomen, want de kans is dan heel klein om hier nog tegengehouden te worden.
Vlaams Minister van Inburgering Marino Keulen (VLD), de Antwerpse schepen Dirk Grootjans (VLD) en Minister Dewael (VLD), die de impasse met de PS niet kan doorbreken, vinden dat het probleem van de België-route op hoger niveau moet opgelost worden en schuiven de zaak door naar Europa. De Sp-a houdt zich in heel de discussie oorverdovend stil.
Door de TV-uitzending van vorige week (eind jan.2010) 'In Godsnaam' op Eén over een Vlaams meisje dat zich bekeerde tot een moslima en waarbij aan het licht kwam dat haar Algerijnse echtgenoot gelogen had over zijn verstrekte verklaringen, werd er een strafrechtelijk onderzoek geopend wegens valsheid in geschrifte en zal opnieuw worden bekeken of het hier niet over een schijnhuwelijk gaat. Hiermee is dit fenomeen weer in de actualiteit gebracht. Ook in de soap 'Thuis' kwam dit thema toen aan bod.
In de regio Antwerpen werden in 2008 ( laatst bekende cijfers - voor 2009 zijn nog geen cijfers beschikbaar) 700 dossiers onderzocht. 196 aanvragen of 28% werden geweigerd omdat het om een schijnhuwelijk ging. In ruim 6 op de 10 gevallen werd het huwelijk zonder probleem voltrokken.
Volgens de administratie, schommelt het aantal geweigerde aanvragen voor 2009 opnieuw rond de 25%.
Over 'Schijnhuwelijken' schreef ik al meermaals een artikeltje in mijn krantje. Voor de geïnteresseerden heb ik ze hier in aflopende volgorde samengebracht.
Uit cijfers van de dienst Vreemdelingenzaken blijkt dat één op de vijf huwelijken in België verdacht is en wel een schijnhuwelijk (*) zou kunnen zijn. De dienst onderzoekt momenteel meer dan 6.800 verdachte huwelijken om na te gaan of ze niet gesloten worden of reeds werden om mensen aan papieren te helpen om ons land binnen te geraken. Bij meer dan 1/3de van de gevallen komt een partner uit Marokko. Ook Turkije en Algerije zijn sterk vertegenwoordigd.
(*) Wat is een schijnhuwelijk? We spreken van een schijnhuwelijk wanneer een huwelijk, gedefinieerd in het Burgerlijk Wetboek, om andere redenen wordt gebruikt dan het aangaan van een duurzame relatie met een partner.
De cel Schijnhuwelijken van de Lokale Recherche onderzoekt actief mogelijke of geplande schijnhuwelijken. Dit speurwerk maakt deel uit van de strijd tegen mensenhandel. Daarvoor werkt ze nauw samen met het gerecht, de federale Dienst Vreemdelingenzaken en de plaatselijke ambtenaar van burgerlijke stand.
Dit jaar (tot 31 oktober) legden de gemeentebesturen aan de Dienst Vreemdelingenzakenal 7.771 verdachte huwelijken voor.
In 2006 bedroeg dit aantal dossiers voor heel het jaar 5.474.Een forse stijging dus.
Verdachte huwelijken komen meestal voor met partners uit Marokko (62%), Turkijë (12%) en Algerijë (8%).
Het zijn vooral de grote steden die alert zijn voor schijnhuwelijken.Antwerpen heeft 654 dossiers ingediend, Gent 503, Luik 380 en Charleroi 482 (22/12/07)
Illegalen, asielzoekers, schijnhuwelijken, recht op gezinshereniging, het heeft eigenlijk allemaal met elkaar te maken. Het éne vloeit voort uit het andere en uiteindelijk is het de bedoeling om een verblijfsvergunning te bemachtigen voor onze contreien. Er zijn wel wetten en reglementen, maar die worden vaak omzeild of misbruikt.
Om een verblijfsvergunning af te dwingen, wordt massaal gesjoemeld en schijnhuwelijken zijn schering en inslag. Uit dossiers van de Dienst voor Vreemdelingenzaken (DVZ) blijkt dat schijnhuwelijken op grote schaal worden misbruikt om verblijfsvergunningen te verkrijgen. De overheid staat erbij, kijkt ernaar en knijpt een oogje toe.
Journalist Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws, kon een bundel dossiers inkijken .
Opmerkelijk: in twintig van de vijftig dossiers zitten politieke tussenkomsten! "In de meeste gevallen is er sprake van flagrant misbruik. Er wordt gescheiden en getrouwd dat het een lieve lust is", schrijft Het Laatste Nieuws.
Journalist Luc Van der Kelen: "Het feit dat schijnhuwelijken worden gebruikt om in ons land te kunnen blijven, was bekend. Maar dat het zo schaamteloos wordt gedaan en de Dienst Vreemdelingenzaken zelfs in schokkende gevallen nog visa aflevert, doet toch wel vragen rijzen".
De krant geeft een beknopte bloemlezing van enkele straffe gevallen. "Zo is er het verhaal van een Turkse vrouw, van wie de gezinshereniging met haar man in Duitsland geweigerd werd wegens schijnhuwelijk. Ze besluit het dan maar in België te proberen. Ze scheidt en gaat enkele maanden later een nieuw schijnhuwelijk, deze keer met een Belg. Die doet niet eens de moeite om de schijn op te houden. Hij blijft gewoon bij zijn ex-vrouw en hun kind wonen Volgens het verslag van de Belgische ambassade in Turkije weet de vrouw niets over haar nieuwe echtgenoot. Ze kende ook nauwelijks de getuigen, er was geen trouwfeest, niet eens een huwelijkskleed. Conclusie van de ambassade: negatief advies. Beslissing van de Dienst Vreemdelingenzaken: visum verleend "
Francis Van den Eynde (Kamerlid van het Vlaams Belang) bevestigt dat keer op keer visa worden uitgereikt, zelfs na uitdrukkelijk negatief advies van onze ambassade in het land van herkomst. Zelfs aan veroordeelde mensenhandelaars en drugdealers. Het Laatste Nieuws: "Veroordelingen zijn geen beletsel om toch in ons land te kunnen blijven. Ter illustratie het geval van een Russische man, veroordeeld wegens (lucratieve) mensenhandel tot vier jaar cel met uitstel en een boete. Een maatregel ter verwijdering uit het rijk is niet noodzakelijk, schrijft de toenmalige procureur-generaal in 2003 "
Waarom kijkt de politiek de andere kant uit? Omdat vooral de Franstalige partijen de Parti Socialiste op kop - nieuwe kiezers willen binnenhalen. Kiezers die moeten dienen om een dam op te werpen tegen de Vlaamse onafhankelijkheid.
Luc Van der Kelen: "In twintig van de vijftig dossiers zitten politieke tussenkomsten. Vooral Franstalige politici laten zich niet onbetuigd: senaatsvoorzitster Linzin (PS), minister Flahaut (PS), vice-premier Onkelinx (PS), partijvoorzitster Milquet (CdH), minister-president Di Rupo tot prins Filip toe " De boel stinkt, zoveel is duidelijk.
Even voorspellen hoe het afloopt? Dewael schiet nog eens uit zijn krammen en beveelt een onderzoek. Niet naar het misbruik, maar naar de medewerkers die de misbruiken hebben gelekt. Zo gaat dat in dit land.
Een Europese richtlijn geeft buitenlanders, die legaal in een land verblijven, het recht om in het kader van een gezinshereniging, leden van hun gezin te laten overkomen. Deze europese regeling biedt de lidstaten wel de vrijheid om bijkomende nationale regels toe te passen en alzo dit recht te beperken. In Nederland is de wet op gezinshereniging veel strenger dan bij ons. Vandaar, zoals ik reeds schreef in mijn artikel van 30/5 (over schijnhuwelijken), het ontstaan van de 'België-route'. Deze manier om de Nederlandse wet te omzeilen, wordt haarfijn en compleet uitgelegd op de internetsite http://www.buitenlandsepartner.nl . Onze minister van Binnenlandse zaken Patrick Dewael (VLD) heeft ook de gelegenheid gehad om bij ons die wet te verstrengen, maar hij werd hierin geblokkeerd door de PS. Het probleem van de 'België-route' werd al eens aangekaart bij de Nederlandse minister van Vreemdelingenzaken Rita Verdonk, maar die ligt er niet wakker van. Onze eigen minister Dewael eigenlijk ook niet, want volgens hem "zijn er geen indicaties van veel misbruik". Er werd wel afgesproken om 'de omvang van het probleem in kaart te brengen', maar zonder een deadline te stellen.
Buitenlanders die alleen maar trouwen met een Belg of met iemand die hier een wettig verblijf heeft om zelf een verblijfsvergunning te bekomen, sluiten een schijnhuwelijk af.
Hiervoor wordt gemakkelijk 10 à 15.000 euro neergeteld. Verder zijn alle middelen goed, zoals agressie, het verwekken van kinderen, bedreigingen, zelfs met de dood.
Tevens een beproefde formule is trouwen, scheiden en opnieuw trouwen.
Als echtgeno(o)t(e) van een Belg kan men al na 3,5 jaar de Belgische nationaliteit krijgen.
Indien er duidelijke aanwijzingen zijn dat het om een schijnhuwelijk gaat, kan de burgelijke stand weigeren om zon huwelijk te voltrekken.
De cel Schijnhuwelijken van de stadAntwerpen beschikt sinds kort over 5 personeelsleden (voordien 2) en nog kan men het aantal dossiers niet aan. Zo werden er in 2004 745 nieuwe dossiers geopend. Hiervan werden 215 aanvragen geweigerd en 246 risico-huwelijken moest men laten doorgaan zonder voorafgaand onderzoek wegens onvoldoende personeel. Ondertussen zijn er al verschillende klachten van deze huwelijken binnengekomen omdat de betrokkenen al snel doorhadden dat de romance maar voor de schijn was.
Sinds enkele maanden wordt van elk geweigerd huwelijk een commentaar toegevoegd in het bevolkingsregister van de stad, zodat men bij elke nieuwe huwelijksaanvraag snel kan nagaan of er een verdacht verleden is. Dat zou ook moeten kunnen ingeplant worden in het rijksregister om huwelijksshopping tegen te gaan, aldus de beambte van de dienst, want nu is het dweilen met de kraan open. Bij een geweigerd huwelijk gaat men soms in beroep, maar gewoonlijk probeert men dan te trouwen in een andere stad of gemeente.
Sinds vorige maand zijn schijnhuwelijken in ons land strafbaar met drie maanden cel en een boete van 550 euro. Deze maatregelen reiken echter helemaal niet ver genoeg en wegen niet op tegenover de bedragen die men voor zon huwelijk over heeft. Bovendien worden straffen onder de 6 maanden in België toch niet meer uitgevoerd. Binnenlandse zaken kan bij een veroordeling wel de verblijfsvergunning intrekken, maar wie Belg werd door een schijnhuwelijk, blijft Belg.
Op mijn oorspronkelijke weblog - http://blog.seniorennet.be/raa heb ik reeds verschillende artikels terug verwijderd omdat ze niet meer zo actueel waren. Maar het gebeurde wel eens dat een bepaald onderwerp plots terug opduikelde. Daarom heb ik besloten om enkele van die artikels onder te brengen in dit nieuwe blog. Vandaar de naam: AFGEVOERD. R.A.A.
Laurette Onkelinx (toen vice-premier en minister van Justitie) over Yves Leterme (toen nog Vlaams minister-president):
Elio di Rupo (voorzitter PS) over Yves Leterme (toen nog Vlaams minister-president ):
Filip Dewinter (VB):
Journalist Luc Van der Kelen: "Het feit dat schijnhuwelijken worden gebruikt om in ons land te kunnen blijven, was bekend. Maar dat het zo schaamteloos wordt gedaan en de Dienst Vreemdelingenzaken zelfs in schokkende gevallen nog visa aflevert, doet toch wel vragen rijzen". 
Francis Van den Eynde (Kamerlid van het Vlaams Belang) bevestigt dat keer op keer visa worden uitgereikt, zelfs na uitdrukkelijk negatief advies van onze ambassade in het land van herkomst. Zelfs aan veroordeelde mensenhandelaars en drugdealers.
