Artikeltjes die van mijn hoofdblog http://blog.seniorennet.be/raa 'afgevoerd' werden omdat ze daar te oud werden en toch niet meer gelezen worden..
12-09-2010
Cultuur
Ik ga nooit meer naar de cinema, een theatervoorstelling of een concert. Of eens gaan zwemmen of een terrasje doen bij een fietstocht of een wandeling. Ik doe niets wat geld kost omdat ik me dat financiëel niet kan permitteren.
Maar anders is het voor leefloners, OCMW-klanten.
Die mogen gratis of tegen een sterk verlaagde prijs naar een cultuur- of sportevenement.
In 2007 konden de OCMW-klanten (van Antwerpen) kiezen uit 121 evenementen waar ze gratis of voor weinig geld terechtkonden. Er werd ruim 33.000 keer van het aanbod gebruik van gemaakt. Succesnummers waren - de musical Suske en Wiske - de Filharmonie-concerten - Nekkanacht - voorstellingen in de Roma - sportwedstrijden (o.a. Germinal Beerschot). OCMW-voorzitster Monica De Coninck (sp.a): "We willen mensen met weinig financiële middelen de gelegenheid geven om toch een avondje uit te gaan. Op deze manier kunnen mensen met een laag inkomen zich ontspannen en blijven ze sociaal actief. Maar geld is vaak niet het enige wat deze mensen tegenhoudt. Velen hebben drempelvrees om naar een concert of wedstrijd te gaan. Door in groep te gaan, zetten ze die stap vaak wel."
Wegens het succes wil Monica De Coninck het aanbod nog verder uitbreiden. In theorie moet ik daar wel mee voor betalen.
Voor de veiligheid van de nabijgelegen Antwerpse luchthaven (Deurne) is het noodzakelijk dat aan het Ford III van Borsbeek de bomen gekapt worden. Die staan recht in het verlengde van de startbaan en vormen een gevaar voor de vliegtuigen.
Als het van de minister van openbare werken Kris Peeters afhangt, kunnen de kap- en snoeiwerken in mei van start gaan. Volgens het akkoord met de gemeente krijgt Borsbeek van Vlaanderen voor het weghalen van die bomen en de afbraak van een oude loods aldaar, een vergoeding van 225.000 euro. Verder krijgt Borsbeek jaarlijks nog 15.000 euro om de veiligheidscorridor vrij te houden en het verlies aan natuurwaarde wordt gecompenseerd met een nieuw bos van 8 ha.
Maar leden van Boomspotting en Natuurpunt blijven hier tegen protesteren en acties ondernemen en er werden 520 bezwaarschriften ingediend tegen de aanvraag van het Vlaams Gewest voor een vergunning voor het rooien van deze bomen.
Ook de gemeente Borsbeek zelf en Mortsel verzetten zich tegen de vergunning.
Dit spel van verzet tegen het kappen is zo al meer dan een jaar aan de gang. Ook tegen het verlengen van de startbaan, wat noodzakelijk is om een volwaardige luchthaven uit te bouwen. Maar deze laatste plannen zijn nu definitief van de baan, alhoewel de minister hiervoor een compensatie van 36 hectare recreatiegebied op papier heeft staan, mocht er later toch nog anders beslist worden.
Hierbij wil ik nog een artikeltje over bovenstaand onderwerp terug aanhalen welk ik vorig jaar reeds publiceerde onder de titel: Wat is het verschil?. Zie hieronder.
Wat is het verschil tussen Fort 3 in Borsbeek en Fort 8 in Hoboken?
Fort 3 ligt in het verlengde van de start- en landingsbaan van het vliegveld van Deurne en daar mogen geen bomen omgehakt worden, zelfs niet als die het vliegverkeer in gevaar brengen. De groene jongens staan daar om dat met alle middelen te verhinderen.
Fort 8 daarentegen staat in Hoboken, dus niet in het verlengde van een startbaan en daar mogen wel bomen sneuvelen. Eerst werden daar alle niet-Europese bomen gerooid en daarna ook nog een aantal inheemse exemplaren o.a. omdat er plaats moest gemaakt worden voor een touwenparcours en om vissers meer ruimte te geven rond de vijver. Hier zijn geen kortgedingen aangespannen bij de rechtbanken en hier is zelfs nooit één protesterende groene jongen opgedoken.
Het Antwerpse gemeenteraadslid Fatima Bali (Groen!) heeft in 2006onderzoek verricht naar de maatschappelijke positie van jongens van Marokkaanse origine en concludeert dat er iets grondig fout loopt met de opvoeding van velen van hen. Met haar moedige analyse riskeert ze heel wat kritiek uit haar eigen gemeenschap.
Wie de dagelijkse realiteit in Antwerpen kent, weet dat de Marokkaanse jongens veel problematischer in het leven staan dan hun zussen. Een belangrijke factor is het grote verschil in opvoeding. De meeste Marokkaanse meisjes worden heel streng grootgebracht, met aan de andere kant de jongens, die veel meer vrijheid krijgen, meer vrijheid dan goed voor hen is, terwijl ze juist veel strenger zouden moeten worden opgevoed. In de praktijk maken veel jongens misbruik van de situatie en leren geen respect op te brengen voor anderen. Bali geeft aan wat er fout loopt bij de opvoedingsstijl in de Marokkaanse gemeenschap. Ouders moeten hun kinderen bij de opvoeding corrigeren, maar binnen de Antwerpse gezinnen van Marokkaanse origine is dat niet evident. Maar hoe overtuig je Marokkaanse ouders ervan dat ze het anders moeten aanpakken? Zij volgen nauwelijks onze media, kijken via een schotelantenne naar zenders uit het thuisland en hebben de grootste moeite met onze moedertaal.
(naar artikels van Lex Moolenaar in GVA van 29/5/06)
"Ik word nu als rechts bestempeld omdat ik niet als een blinde vink meekweel in het allochtonendebat. Mensen die een straatje omlopen bij het zien van een groepje allochtonen omdat ze al zeven keer zijn lastiggevallen, worden in dit land als racisten beschouwd. Zou die argwaan misschien het gevolg zijn van het feit dat 85% van onze gevangenissen bevolkt wordt door allochtonen?"
- (in 'De Standaard' van 10 februari 2007): "Ik hoorde dat een schminkster bij de televisie weigert om Filip Dewinter te schminken. Velen zullen daar begrip voor hebben. Maar stel nu dat een schminker zou weigeren om een imam te schminken, niet vanwege zijn huidskleur of zijn baard, maar omdat hij vindt dat vrouwen minderwaardig zijn. Je zou wat horen. Tegenwoordig riskeert een keeper voor racist verweten te worden als hij een penalty van Boussoufa of Mpenza pakt."
In enkele weekendinterviews in 'De Morgen' zegt de komiek Urbanus rake dingen over de multiculturele samenleving en de verstikkende politieke correctheid die daarmee samenhangt. "Heel wat mensen zijn oprecht gechoqueerd door die cartoonrel. Niet door de inhoud van die tekeningen, maar door de fanatieke reacties van de moslims in hun omgeving. Er groeit wrok tegen de multiculturele samenleving. Ik stel mezelf ook vragen. Waar gaat het naartoe als ze in Aalst het carnaval censureren om geen moslims te beledigen?"
Een voorbeeld van die cartoons waar de moslims zo moord en brand voor scheeuwden.
"Ik heb ook een hekel aan het politiek correcte denken over de multiculturele samenleving. Je mag zelfs niks aanmerken op een allochtoon die auto's steelt, want dat is racisme. Een Marokkaanse dief is geen verwerpelijke crimineel, maar een arme allochtoon."
Het leven is als een rit met de trein. Bij de geboorte stap je op en je reis begint. Sommige gebeurtenissen schuiven voorbij, zoals de landschappen die we door het treinraam zien. Sommige flitsen nog sneller voorbij, zoals de electriciteitspalen vlak bij het spoor. Andere dingen laten een iets langere indruk na, zoals de mensen die we zien aan het perron van een halte. Maar altijd komt men aan op zijn laatste halte, zijn bestemming.
(fragment uit de toespraak gehouden in het Cultuurstation Tracé te Ekeren bij de inhuldiging van het kunstwerk van Idir Mecibah op 15 januari 2006)
"Leg eens uit hoe het komt dat een Australiër als Robbie McEwen en een Argentijnse als Prinses Maxima zo snel voortreffelijk Nederlands spreken, terwijl in ons dierbaar land gezagsdragers niet verder geraken dan wat houterig vertaald Frans?".
The Amsterdam Dungeon is een combinatie tussen een museum, een voorstelling en een attractiepark. Een museum omdat de geschiedenis van Amsterdam als uitgangspunt genomen wordt, een voorstelling omdat er gewerkt wordt met echte acteurs en een attractiepark omdat u o.a. een ritje met een angstaanjagende achtbaan en een spannende tocht door het spiegellabyrint zult maken. De Pest, de Spaanse Inquisitie en de donkere straten van Amsterdam; alles is op een duistere manier tot leven gebracht. Dit alles maakt The Amsterdam Dungeon meer dan alleen een museum, het is een belevenis!
The Amsterdam Dungeon is niet geschikt voor kleine kinderen. Kinderen onder de 14 jaar krijgen alleen toegang onder begeleiding van een volwassene. Vandaag woensdag (12/4/06) mogen lelijke mensen gratis binnen! Bij de deur zullen rechters van de horrorattractie beoordelen of iemand lelijk genoeg is. Wie goedgekeurd is, krijgt een papieren zak over het hoofd om het spookhuis binnen te gaan.
Woordvoerster van Dungeon: "We verwachten dat minstens de helft van de mensen voor niets naar binnen mag. Amsterdam en omstreken tellen genoeg lelijke mensen."
Met deze stunt wil men laten zien dat het in de wereld niet alleen om knappe mensen draait.
Uitspraak van Geert Hoste in zijn conférence van eind 2005:
"Mij verbaast het niet dat in ons land de grootste Vlaamse zomerhit van 2005 'Ge hebt me duizendmaal belogen' is. In andere landen is dat een schlager, bij ons is dat een protest over de actualiteit."
Wildplassen Het heeft altijd de normaalste zaak van de wereld geweest dat een jongen of een man, als hij dringend moet, even een plasje doet tegen een boom of een haag langs de weg. Voor een meisje of een vrouw ligt dat door haar anatomische bouw, wel iets moeilijker. Ik herinner me nog van vroeger als we op schoolreis gingen, dat de autobus op zeker moment stopte langs de weg stopte, gewoon om iedereen de gelegenheid te geven even een plasje te doen. (Toen waren de scholen nog niet gemengd.) Maar tegenwoordig mag dat niet meer! Indien ge betrapt wordt: een boete van 50 . 'Wildplassen' noemen ze dat. Vorige week (maart 2006) werd in Mol de eerste vrouwelijke wildplasser betrapt en beboet; zo las ik in de krant. Plassen tegen een gevel of in een brievenbus zoals in uitgaansbuurten al eens gebeurt, dat kan natuurlijk niet. Maar een dringende plas doen op een onschuldige en discrete manier, daar zie ik niets verkeerds in. Ik zou zeggen: "Doe gerust uw dringende pis, maar let op voor de polis.' Want de man der wet waakt. Een nieuwe jacht is open. Gemakkelijker natuurlijk dan zekere andere opdrachten.
Deze dame haalde twee maal het 'Guinness Book of Records'. De eerste maal als dikste dame ter wereld en de tweede maal als vrouw die het meest wist te vermageren.
Deze vrouw uit Florida, Rosalie Bradford, had een obesitasprobleem en woog in 1995 nog 540kg. Hoe het zover was kunnen komen wijt zij aan een traumatische jeugd. Haar moeder was een prostituee die haar kinderen achterliet. Ondanks de goede wil van de pleegmoeder, miste zij de band met een echte moeder en dat reageerde ze af door overmatig eten. Toen ze amper 14 jaar was, woog Rosalie al 91 kg en een jaar later 140 kg. Op haar dertigste, intussen gehuwd en moeder van een zoon, was dat reeds 270 kg en zo ging het steeds van kwaad naar erger. Wegens een infectie kwam ze in het ziekenhuis terecht, waar ze zes weken moest blijven. Daarna moest ze thuis nog veel rusten. Ze kroop in bed en is er 10 jaar blijven liggen. Haar echtgenoot moest zijn job opzeggen om voor vrouw en zoon te kunnen zorgen. Op de duur konden haar gewrichten het gewicht niet meer dragen en kon ze niet meer op haar benen staan. Om te verschonen moest zij met een speciaal apparaat uit bed gehesen worden. Na een zelfmoordpoging vonden haar vrienden dat het welletjes was en contacteerden een afslankgoeroe die een programma met speciale voeding voorschreef. En de kilo's gingen er af. Alles bij elkaar: 412 kg! Tijdens het afvalproces werd ze verschillende keren geopereerd om overtollig vet weg te halen. Nu weegt Rosalie Bradford zo tussen de 130 en 145 k. Dat is wel het minimum, want door de jarenlange zwaarlijvigheid is haar bottenstructuur zodanig veranderd dat ze nooit méér zal kunnen afvallen. Ze voelt zich nu heel gelukkig, maar moet toch nog elke dag vechten tegen de drang om te eten.
De afgelopen week hebben de kerkbezettingen door illegalen, al dan niet gepaard gaande met hongerstakingen, uitbreiding genomen. De bedoeling van deze acties is duidelijk: een nieuwe regularisatiegolf.
Daarbij wordt wel eens vergeten dat het asielbeleid in dit land verre van inhumaan is, wel integendeel.
In Het Laatste Nieuws van 27.04.2006 verklaarde Patrick Loobuyck, Gents moraalfilosoof en kenner van het migrantenvraagstuk : "Dewael zegt altijd heel ferm dat er niet geregulariseerd wordt. En als de camera's niet meer draaien, gebeurt dat wel. In de Sint-Bonifaciuskerk in Elsene zijn er zelfs papieren gegeven aan mensen bij wie de NGO's serieuze vragen hadden."
Al even handig wordt overigens het feit verborgen gehouden dat zich onder de kerkbezetters mensen bevinden die op geen enkele wijze een beroep kunnen doen op de asielcriteria. Meer nog: er zijn er ook bij die zelfs geen aanvraag tot asiel hebben ingediend.
Het staat buiten kijf dat toegeven aan de eisen van de kerkbezetters zondermeer nefast zou zijn.
In Het Laatste Nieuws van 05.05.2006 lezen we hetvolgende: "De overtuiging dat hun acties tot resultaten leiden, zal zich meer en meer gaan verspreiden onder de hongerstakers. Toegeven aan de vraag tot algemene regularisatie, is zeer gevaarlijk: daarmee geeft men de wereld het verkeerde signaal dat iedereen zomaar naar België kan komen."
Al even duidelijk is het feit dat dit land inzake illegaliteit in een vicieuze cirkel is terechtgekomen. Zoals voorspeld, heeft de eerste regularisatiegolf in 2001 een nieuwe immigratiestroom tot stand gebracht. Het resultaat is dat dit land, net zoals in 2001, opnieuw wordt geconfronteerd met een parallelle, illegale samenleving, hetgeen sommigen doet pleiten voor een nieuwe regularisatieronde.
Deze vicieuze cirkel kan enkel doorbroken worden indien eindelijk werk wordt gemaakt van een kordate politiek die wordt geschraagd door een actieve opsporing en effectieve repatriëring van illegalen. Dat een andere politiek ongeloofwaardig is en tot mislukken gedoemd, wordt dezer dagen nogmaals aangetoond.
Ik lees altijd graag de lezersbrieven in de krant (GVA)..
Hier eentje geschreven door een zekere Ferdinand De Decker, welke ik niet ken, maar die er zeker geen bezwaar zal tegen hebben dat ik zijn brief hier integraal overneem.
"De buurt protesteert tegen lawaaierige bussen", las ik onlangs in de krant. Waartegen protesteert "de buurt" niet? Want "de buurt"protesteert tegen: lawaaierige bussen, lawaaierige vliegtuigen, hardklinkende schoolbellen, lawaaierige kinderen in scholen en op speelpleinen, de zero-tolerantie van de overheid inzake verkeersovertredingen. Alhoewel het wapen van de zero-tolerantie wel wordt gehanteerd als deze maar anderen treft dan "de buurt"-bewoners. Het wordt tijd dat iedereen eens in de spiegel kijkt en leert beseffen hoe zero-tolerant we zelf zijn voor we gaan katten en vitten op spelende kinderen, vliegvelden waar de mensen uit eigen wil zijn gaan "in de buurt" wonen en zo meer. Meer vriendelijkheid en tolerantie zou uiteindelijk minder agressie teweegbrengen, waardoor we weer niet moeten gaan protesteren tegen...?
Bij het onderzoek naar de opeenvolgende brandstichtingen bij de Blokkervestingen zijn er zware vermoedens dat de keten bewust geviseerd wordt. Daarbij denkt men steeds meer in de richting van allochtonen. Het is bekend dat de eigenaar van de keten, naar aanleiding van gewapende overvallen op zijn winkels die door allochtone daders gepleegd werden, zich al eerder denigrerend had uitgelaten over de allochtonen en dat hij daarbij reeds in aanvaring kwam met antiracisten. Hij stelde ook openlijk vast dat de criminaliteit toeneemt en de samenleving gevaarlijker wordt als gevolg van de toenemende heterogeniteit, de steeds poreuzere buitengrenzen van Europa en 'het massaal stormlopen op onze streken vanuit Oost-Europa en Noord-Afrika.' Tot nu toe gingen er al 7 Blokker-vestigingen in de vlammen op (Antwerpen-Oostende-Genk-Aalst-opnieuw Oostende-Izegem en Lokeren) en in Aalst een Casa-vestiging (van de zelfde eigenaar).
In tegenstelling tot wat de multiculturele optimisten ons steeds hebben voorgehouden, verbetert de situatie er niet op naarmate de tijd voortschrijdt. Wel integendeel. In een opiniebijdrage in De Standaard (04.05.2006) wijst de hoogleraar pedagogie aan de universiteit van Nijmegen, de heer Juliaan Van Acker, erop dat de achterstand van de allochtone jongeren toeneemt: "Ze wonen meer en meer in eigen wijken, waar kennis van het Nederlands niet meer nodig is. Ze hebben eigen winkels, eigen artsen en eigen overlevingsstrategieën. Volgens leerkrachten die ik ontmoet in die wijken zou de nieuwe generatie allochtone jongeren minder goed Nederlands spreken dan de vorige." "Als pedagoog moet ik autochtone ouders die leven in steden met veel allochtonen het advies geven naar een kleinere gemeente te verhuizen zodra de kinderen de schoolleeftijd hebben bereikt." Jef Valkeniers (VLD-politicus): "Als ik nu door bepaalde wijken in Brussel rijd, dan stel ik me toch vragen. Het lijkt wel apartheid als ik zie hoe bepaalde allochtonen zich, alleen al door hun kleding, opstellen."
In 2004 hebben 49 transseksuelen een verandering aangevraagd van hun voornaam. Dit kan enkel als er een 'verbouwing' heeft plaatsgevonden naar het andere geslacht.
Onder de aanvragers waren er 33 mannen die waren omgevormd tot vrouw en 16 vrouwen die waren omgevormd tot man.
Op mijn oorspronkelijke weblog - http://blog.seniorennet.be/raa heb ik reeds verschillende artikels terug verwijderd omdat ze niet meer zo actueel waren. Maar het gebeurde wel eens dat een bepaald onderwerp plots terug opduikelde. Daarom heb ik besloten om enkele van die artikels onder te brengen in dit nieuwe blog. Vandaar de naam: AFGEVOERD. R.A.A.
Bereken eens uw 'Voedselvoetafdruk'.
Het Antwerpse gemeenteraadslid Fatima Bali (Groen!) heeft in 2006onderzoek verricht naar de maatschappelijke positie van jongens van Marokkaanse origine en concludeert dat er iets grondig fout loopt met de opvoeding van velen van hen.
Deze dame haalde twee maal het 'Guinness Book of Records'.
