Inmiddels heb ik er 9 dagen van de revalidatieperiode van 40 dagen opzitten.
Sinds woensdag heb ik een nieuwe kamergenoot. De 'oude' is deze week nog twee dagen bezig geweest mijn zijn eindassessment en is nu opgevolgd door een man die ik nog ken van het beginassessment. Dit geeft direct een ander gevoel. Je hebt samen al iets meegemaakt, het voelt vertrouwd. Wij zullen het samen wel weten te vinden.
Het programma als zodanig begint nu al routine te worden. Iedere dag is er een interval-, duur en krachttraining. De afwisseling zit hem in fietsen en lopen bij de duur- en intervaltraining; bij de krachttraining in bovenste en onderste extremiteiten. De ene dag begint het op de fiets met intervaltraining, gevolgd door krachttraining van bijvoorbeeld de bovenste lichaamshelft; in de middaguren komt dan de duurtraining op de loopband aan bod. De andere dag begint dan met duurtraining op de fiets gevolgd door krachttraining van de onderste extremiteiten met in de middag intervaltraining op de loopband. Dit gaat een week zo door. De volgende week begint een nieuwe cyclus op de loopband,dan weer krachttraining en in de middag komt de fiets aan de beurt.
Een andere vaste dagactiviteit is de buitenwandeling. Behalve wanneer het echt beestenweer is, wordt er iedere dag buiten een wandeling gemaakt. De keuze die je kunt maken is de kleine (650 meter) of de grote (1250 meter) ronde. De eerste dag in Horn heb ik de grote ronde gelopen. 1250 meter is voor mij zeker te doen. Thuis wandel ik wel een ronde van 2670 meter. Toch kwam ik mij in Horn tegen. Met mijn verkoudheid blijkt het tempo van de groep zo hoog dat er drie keer moet worden gestopt om mij in de gelegenheid te stellen weer op adem te komen. Ik voel mij daardoor zo opgelaten dat ik de dagen erna voor de kleine ronde heb gekozen. Achteraf blijk dit de foute keuze te zijn. Het is namelijk een groepsactiviteit en iedereen moet zich aanpassen aan de langzaamste wandelaar. Na hierover met mijn fysiotherapeut te hebben gebabbeld loop ik afgelopen donderdag en vrijdag weer de grote ronde! In beide gevallen hebben 'wij' één stop gemaakt. In de route zit namelijk 'de hel van Horn'. Voordat wij aan die 'beklimming' beginnen wordt er even een pauze ingelast zodat iedereen zonder een versnelde ademhaling aan dit lastige deel van de route kan beginnen.
3 maal per week vinden wij Unsupported Arm Exercize (in het locale jargon: UAE) in het dagschema. Hierbij kun je in iedere hand een gewichtje nemen; er zijn gewichten tot 3 kgm. Ik werk in principe met een gewicht van 1 kilo. UAE staat voor 30 minuten in het dagschema. Wij doen 10 verschillende oefeningen. Iedere oefening 'moet' één minuut worden volgehouden en dan volgt één minuut rust. De bewegingen van de arm tot aan de schouder doe ik met gewicht; boven de schouder doe ik nog even zonder.
Een andere activiteit die drie maal per week op het programma staat, is sport en spel. Bij 'sport en spel' wordt regelmatig een bal gebruikt waarbij de gekste dingen kunnen gebeuren en er nogal eens wat te lachen is. Ook kan in de avonduren drie maal per week gebruik worden gemaakt van het zwembad. Hier sta ik in eerste instantie niet te trappelen om vrijwillig gebruik van te maken. Toch ben ik de eerste week al een keer gegaan. Afgelopen week ben ik gewoon iedere keer gegaan. Officieel heet het Watertherapie (fysieke training in het zwembad). Het is een mondvol; kortwegshalve noem ik het 'dobberen' in water, maar dan wel in een grote bak met redelijk warm water (maandag: 33 graden Celcium, de andere dagen 32 graden). Als je een half uur in dat water hebt rondgehangen heb je het niet koud, maar warm is toch anders. Onder de douche kun je dan wel lekker bijtrekken. Het aantal mensen dat er gebruik van maakt is tot nog toe op de vingers van één hand te tellen.
Twee keer per weken hebben wij een activiteit 'Denken - voelen - doen: lichaamsbewustwording'. Dit vindt plaats in de gymzaal net als UAE en 'sport en spel'. Vrijdagmiddag stond het nog op het programma en wordt ingevuld met het thema: denk na voor je samen iets doet, voel in hoe de ander zich voelt en zorg ervoor dat je het samen kunt volhouden. Wij doen het in duo's. De een speelt de rol van 'leider', de ander is dan 'volger'. Die rollen worden steeds verwisseld. Mijn partner, een vrouwelijke patiënt, en ik hebben het prima naar onze zin gehad. Het bewegen op muziek, ziet er al snel uit als een dansje. Als er dan nog een bal in het spel wordt gebracht (een bal per duo) zijn wij bezig als in een warming up voor een volleybalwedstrijd. Op deze manier is trainen een feest.
Een laatste activiteit in de gymzaal is het onderdeel ontspanningsoefeningen. Hierbij moet ik al snel denken aan de yogalessen die ik samen met Willeke heb gedaan bij Twan van den Hurk in 2004 - 2005. De eerste week heb ik zoals de meesten zittend op een stoel meegedaan. De tweede week heb ik gekozen voor een matje. De rustige achtergrondmuziek en de zachte, haast zingende stem van de sessieleidster,een jonge vrouwelijke stagiaire fysiotherapie, brengen zoveel ontspanning dat ik in de loop van deze sessie boven mijn matje lijk te zweven. Ik voel mij in de wolken.
Tot slot moet ik nog vermelden dat er ook een behoorlijk aantal educatieve bijeenkomsten staat gepland. Deze week hebben wij er vier gehad. De ene is interessanter dan de andere en de kwaliteit van degene die de bijeenkomst verzorgd is wisselend. Zo verzuchte een ex-docent na een van deze bijeenkomsten: "Als ik het zo had gedaan, had ik het tweede of derde college geen student meer in de zaal gehad." Ik kan hem niet tegenspreken. Daarover nadenkend kom ik tot de conclusie dat ik op momenten de rol speel van 'verzamelaar van stempeltjes'. Iedere activiteit die je volgt, wordt in de 'agenda' namelijk afgestempeld, waarmee gezegd wil zijn dat je heb meegedaan. Of je er ook iets aan hebt gehad, wordt daarmee nog niet in kaart gebracht.
03-10-2013
2.1 Excuus
Van schrijven is deze week nog niet veel terecht gekomen. De agenda van activiteiten is een beetje vol. Waar vorige week nog gaten in het schema te zien waren, is dat deze week niet het geval geweest.
Om een voorbeeld te geven, volgt hier het schema van woensdag 2-10-2013.
De dag begint met bloedprikken om de glucosespiegel in het bloed te bepalen; de eerste keer om 7:15 uur met herhalingen om 12:00 en 17:15 uur. Medicijn innemen (het vernevelen van Combivent) doe ik al om 6:45 uur.
8:30 ontbijt
9:00 intervaltraining fiets
10:30 krachttraining bovenlichaam
11:30 unsupported arm exercize
12:00 Vernevelen en lunch
13:00 dagelijkse buitenwandeling
13:30 gesprek verpleegkundig coach
14: 00 educatie: Hoe om te gaan met longmedicatie?
15:15 duurtraining loopband
16:00 gesprek fysiotherapeut
16:45 Videoconferentie thuisfront
Aansluitend vernevelen en .............
17:30 diner
18:45 watertherapie (fysieke training in het zwembad)
Daarna ga ik douchen en koffie drinken. Bij dit laatste tref ik twee lotgenoten. Wij raken in gesprek en besluiten dat rond 22:00 uur af te ronden om naar onze respectievelijke slaapkamers te gaan.
De pauzes tussen bovenstaande activiteiten bedragen 10 minuten tot een kwartier. Juist genoeg om even wat te drinken en te hoesten, maar niet om de moeite te nemen de laptop op te starten en te gaan schrijven. Mijn excuses hiervoor, maar ik heb het druk, druk, druk!
