Na een rustig weekend thuis ben ik nu aan dag 40 van de longrevalidatie bezig. Wij zijn vanmorgen gestart met een uithoudingstraining in de sportzaal. Vanwege mijn blessure kies ik voor een duurtraining op de fiets. Ik wil het rustig opbouwen en besteed 6 minuten aan een warming up, waarbij ik per twee minuten 5 watt toevoeg aan de weerstand. Ik begin met het minimum van 10 watt, zodat ik na zes minuten op 25 watt ben aangeland; dat is de voor mij gebruikelijke weerstand voor een duurtraining op de fiets. Gedurende 20 minuten draai ik rustig die 25 watt rond en sluit af met een cooling down van 4 minuten, waardoor ik totaal 30 minuten op de fiets heb gezeten.

Nu was er al een medewerker langs geweest met de opmerking dat dit niet de bedoeling is. Ik zou mij moeten houden aan de standaard van 2 minuten warming up en 1 minuut cooling down; met de 20 minuten draaien van die 25 watt moest ik dus na 23 minuten klaar zijn. Bij mij komt boven borrelen wat dan de betekenis is van 'luisteren naar je lichaam' en zelfmanagement; begrippen waar je met enige regelmaat mee om de oren wordt geslagen.

Na de training kuier ik richting afdeling fysiotherapie om te overleggen met mijn fysiotherapeute wat ik allemaal (wel of niet) mag. Ik meld ook wat ik al heb gedaan. Zij had de medewerker, die mij had gezegd dat het niet de bedoeling is dat ik een half uur op de fiets bezig bleef, al gesproken. Ik kreeg van haar dan ook te horen dat ik stout was geweest. Ik leg uit dat ik voorzichtig wil zijn in verband met mijn knieblessure en daarom een rustigere warming up wil doen (zelfmanagement), dan de 20 minuten training en afsluit met een wat langere cooling down.

Ik mag niet vergeten dat zij werken met een wetenschappelijk verantwoord programma en als iedereen zo maar gaat doen wat hij zelf wil, …... nee dat kan toch echt niet. Het is overbodig om af te wijken van het uitgekiende programma dat zij voor mij heeft opgesteld. Ik voel boosheid opkomen en besluit maar niet te reageren. Voor deze week heb ik niet eens een programma gekregen en heb zelf besloten om in plaats van een intensieve intervaltraining op de loopband, een duurtraining op de fiets te doen. Ik denk dat de belasting voor mijn knie op de fiets met een rustige duurtraining eerder past bij de blessure die ik heb dan de looptraining (5,5 km/u) die ik zou moeten doen.

Wij spreken af dat ik vanmiddag en morgenvroeg nog een keer een duurtraining doe op de fiets en morgenmiddag een gewone intervaltraining op de fiets. Woensdag begin ik dan weer met looptraining. Sport en spel wordt even geschrapt en bij lichaamsbewustzijn moet ik even kijken wat er gaat gebeuren; als ik denk het aan te kunnen, mag ik meedoen. UAE en krachttraining mag ik blijven doen, maar als het om de benen gaat moet het voorzichtig en oefening 1 (het martelwerktuig) is geschrapt; het bovenlichaam zou geen probleem mogen zijn.

Over zwemmen hebben wij het niet gehad; overigens heb ik de dag wel afgesloten met een bezoek aan het zwembad.

Wij beginnen vandaag met duurtraining; ik dus op de fiets. Een van de medewerkers doet na een minuut of tien een rondje met de saturatiemeter. Bij mij wordt dan snel op de pauzeknop gedrukt. Ik krijg het advies om maar even te dimmen en het wattage terug te brengen. Ik trapte 25 watt rond en heb dit terug gebracht naar 10 watt, zodat de begeleiding ook tevreden is.

De krachttraining is vandaag gericht op het bovenlichaam en heeft geen problemen opgeleverd.

Na de lunch de kleine ronde weer gedaan en daarna rust tot 15:15 uur; dan mag ik in de gymzaal aantreden voor lichaamsbewustwording. Vervolgens staat nog een intervaltraining op de fiets geagendeerd.

Na de training mijn begeleider toch even opgezocht om te melden dat alles goed was gegaan en graag wil weten waarmee ik woensdagmorgen kan beginnen. Wij hebben afgesproken dat ik een intervaltraining op de loopband ga doen en probeer 3,5 km/u te lopen als mijn knie dat verdraagt.

Dag 42 – 44

In de loop van de middag beginnen de inspanning door te wegen en ik twijfel of ik nog wel naar het zwembad moet gaan. Wij doen het rustig aan in het water omdat wij in eerste instantie geen bal krijgen om een beetje over te gooien. Misschien wel hierdoor begin ik het koud te krijgen. Zwemmen gaat niet echt, omdat ik de beenslag niet goed kan maken. Het lijkt wel of het water kouder aanvoelt. Na het zwemmen sta ik misschien wel een half uur onder de douche om weer een beetje warmte worden.

De volgende morgen voel ik mij niet goed. Een verpleegkundige doet wat controles en constateert een lage saturatie en een voor mijn doen te hoge hartslag; ook de bloeddruk is aan de hoge kant. Ik hoest wat meer, geef meer slijm op en ik ben sneller kortademig. Overleg met de dokter is aangewezen. Die komt later op bezoek en vindt het nodig een stootkuur met prednison te starten en hoop daarmee erger te voorkomen. Rustig aan met de inspanningen!! Weer terug naar af?

Vrijdag ziet de dokter mij op de gang en vraagt hoe het gaat. In alle eerlijkheid zeg ik, dat het de slechtste dag is van mijn revalidatie. Stiekem hoop ik dat ik niet zo'n slechte indruk maak, dat zij op het idee komt mij het weekend binnen te houden. Ik zou mijn antwoord al weten: Dat kan niet, want mijn chauffeur is al onderweg. Ik kan mijn lief toch niet voor niets hier naartoe laten rijden!

Weekend

Dag 45

Maandagochtend moet ik op 'rapport', eerst bij een verpleegkundige en later bij de dokter. Het oordeel luidt: opnieuw een exacerbatie en ik krijg naast de prednison nu ook een antibioticum, omdat de kleur van het sputum nu geel/groen is. Kan nauwelijks de ene voet voor de andere krijgen. Ik heb wel een wat meer rustige nacht gehad dan in het weekend. Ik heb vannacht in ieder geval niet hoeven vernevelen.
Voorlopig zit ik hier voor Piet Snot; het eerste dat ik mag proberen is straks om 13:00 uur een klein stukje buiten wandelen (dat is gelukt voor een afstand van 200 meter) . Om 16:15 uur mag ik ook proberen mee te doen met UAE (ook gelukt, maar zonder gewichtjes). Watertherapie is er niet bij vanavond; de temperatuurwisselingen zijn nu uit den boze.

Wij moeten het van dag tot dag, nee van uur tot uur bekijken. Iedereen vindt dat ik er de moed moet inhouden. Daarom doe ik dat ook, maar het aftellen is wel begonnen: nog vier trainingsdagen te gaan.

Dan nog twee dagen eindassessment en 4 december 2013 rond 15:00 uur mag ik weer mijn leventje oppakken.