Vrijdag begint een beetje vervelend maar eindigt mooi omdat ik weer naar huis kan.
Donderdagavond ben ik vergeten te kijken naar de agenda van vrijdag. Ik begin de dag zoals gebruikelijk om 7:00 uur met het vernevelen van Combivent en wat fysiologisch zout, ga onder de douche en steek mijzelf weer in trainingspak. Nu kijk ik dan in de agenda en zie tot mijn grote schrik dat ik om 8:00 uur in de gymzaal moet zijn voor een algemene gymoefening: unsupported arm exercize. Aansluitend een intervaltraining op de fiets en de dagelijkse buitenwandeling. Het ontbijt is vervangen door tussendoortjes: twee maal een bakje chocoladevla en een banaan. Door de snelle opeenvolging van activiteiten is er nog geen rustmoment geweest. De activiteiten van het programma komen extra hard aan. Om 10:30 uur is er dan eindeljk tijd voor een kopje koffie. Het lichaam voelt niet prettig aan.
Dan hebben wij voor de lunch nog krachttraining die zwaar voelt en direct erna lichaamsbewustwording. Dit is echt een benenbreker. Eén van de oefeningen is een lang stap maken en met de andere knie zo dicht mogelijk naar de grond buigen. Andere oefeningen zijn een stuk op de hakken lopen en een stuk op de tenen. Ik heb het erover gehad met mijn persoonlijke trainer die reageerde met 'dat zul je zondag wel voelen'. Inmiddels weet ik dat dit klopt. Na anderhalf uur rust is er nog een duurtraining op de loopband waar ik aardig doorheen kom met mijn toch al vermoeide benen. De saturatie is op een bepaald moment lager dan 90% maar met een beetje extra zuurstof kom ik niet in de problemen.
Na deze training kan ik weer onder de douche en na nog wat te hebben gedronken met Willeke gaan wij naar huis.
3 Dag 3
Mijn eerste activiteit van vandaag zit er al op. Duurtraining op de loopband: 2 minuten warming up, 20 minuten lopen (2,8 km/u) en 1 minuut cooling down. Ook nu gebruik ik de zuurstof. Tussendoor werd er gevraagd "hoe gaat het?" waarop ik zei: "het is om in slaap te vallen". Reactie: dan kunnen wij de volgende keer de snelheid misschien wel wat verhogen. Dan loop ik slapend verder en denk 'waarom niet direct?' Vervolgens heb ik de snelheid op 3,0 km/u gezet en de laatste 2 minuten op 3,2 km/u. Na de training komt de vraag 'hoe het met de benauwdheid en de vermoeidheid?'. Zeg ik: beter dan toen ik begon!
Ik heb daarna weer een krachttraining, een onderdeel sport-spelactiviteiten, en de dagelijkse buitenwandeling opzitten.
De krachttrainingen zijn tot nu toe wel vol te houden. Het enige dat ik bespeur, is een lichte verhoging. Dit heeft zowel met de temperatuur (lichaamswarmte) als de ademhaling te maken. De temperatuur is geen probleem; ik doe gewoon met jack uit. Het toenemen van de ademactiviteit daar valt best mee te leven. Op het juiste moment inademen en goed uitblazen bij het kracht zetten tijdens de serie van 8 bewegingen. Vervolgens krijg je ongeveer 2 minuten rust. Die gebruik je om geconcentreerd langzaam door de neus in te ademen en met getuite lippen weer uit te blazen. De rust wordt door het trainingsprogramma bijgehouden. Na drie piepjes, zo je wilt fluittoontjes, kun je weer beginnen. Zo is het in feite een 'fluitje van een cent'.
De spelactiviteit is vandaag ingevuld met 'spelen met een bal'. Zittend op een kruk , de mensen zitten in een cirkel, moest de bal linksom worden 'doorgegeven'. Wij zitten wel zo ver van elkaar dat er zacht moet worden gegooid. Omdat het linksom direct al prima verloopt, mogen wij het rechtsom proberen. Enige verruwing in het spel kon door de getrainde observator al worden bespeurd. Dan krijgen wij de vrije hand. Wij hoeven niet naar de buurvrouw of -man, wij mogen zelf het slachtoffer kiezen. Nu is het echt leuk aan het worden. Ik spaar mijn krachten, want de speeltijd is nog lang. Behalve gooien met een bal, kun je er ook tegenaan schoppen. Al snel is het hek van de dam . Als een stel jonge honden gaan de jongens en de meisjes te keer. Opa, zo de oudste van het spul weleens wordt genoemd, is niet voor de poes. Hij weet hem, de bal dus, aardig te raken. Er wordt heel wat afgelachen. Die ballen lijken wel ongeleide projectielen. De spelleider grijpt in. Er moet richting worden gegeven aan de bal. Iedereen krijgt een kegel, van dat andere balspel op de kegelbaan. Deze kegel wordt tussen de voeten geplaatst. De bedoeling? Ja, hoor. Omschoppen dat ding. Wel op de kruk blijven zitten, anders wordt het te gevaarlijk. Natuurlijk. De eerste die de kans krijgt op de kegel van de spelleider te mikken mist schromelijk. De spelleider wordt 'in het kruis' geraakt. Iedereen lachen. De spelleider heeft er geen nadelige gevolgen van overgehouden.
Met de dagelijkse buitenwandeling heb ik vandaag weer voor de kleine ronde gekozen. Dit op advies van de trainer die mij begeleide op de eerste dag tijdens de intervaltraining op de fiets en graag wilde dat ik zuurstof ging gebruiken. Dit is al een goed advies geweest. Zijn tweede advies heb dus ook opgevolgd.
25-09-2013
2 Dag 2
Vannacht was een ramp. Weinig geslapen o.a. vanwege hoest partijen
en de productie van aardig wat fluimen; die gingen met zijn allen
gezellig in een potje voor het lab. De longarts (een Belg) wil het
nog even aankijken (waarschijnlijk mede doordat ik afwijzend sta
tegen te snel grijpen naar prednison) en wachten op de
laboratoriumuitslag. Als er een bacterie wordt gevonden wordt er
direct een adequaat antibioticum voorgeschreven.
Verder heb ik nu ook twee nieuwe luchtwegverwijders. Dus wie weet
wat dat nog gaat opleveren.
Het trainen met zuurstof biedt mogelijkheden. Vandaag is met de
intervaltraining op de loopband en de duurtraining op de fiets
gebleken dat ik er baat bij heb. Ging gisteren op de fiets de
saturatie al snel naar 80%, een waarde waarbij ik niet meer verder
kan -en van de trainer mag- fietsen, vandaag bleef het met fietsen
in de middaguren de saturatie hangen bij 86%, waarbij ik het
alleen behoorlijk warm kreeg. Vanmorgen op de loopband is de
saturatie steeds boven de 90% gebleven. Daarnaast ook nog
drie kwartier krachttraining gedaan en het gebruikelijke rondje na
de lunch gelopen. Ik was na dat alles wel moe maar houd er toch
wel een goed gevoel aan over.
Tags:longrevalidatie
1 Dag 1
De eerste dag zit erop. Helaas heb ik weer een verkoudheid opgelopen en dat heeft duidelijk een weerslag op het prestatievermogen. De kleinste inspanning geeft al snel last. Zondagmiddag liep ik nog een rondje van bijna 1,5 km in iets meer dan 20 minuten. Vandaag tijden de middagwandeling kon ik het tempo van de groep niet bijhouden en moest er drie keer worden halt gehouden. Aan het einde van de ochtend ik een krachttest doen die best goede resultaten opleverden. Na een hoestbui rond de middag was het gedaan met de koopman, zo bleek tijdens de wandeling.
Aan het einde van de middag moest ik een intervaltraining doen op de fiets. De bedoeling is dat ik twee minuten 38 watt rondtrap en dan één minuut rust; bij de tweede of derde minuut rust heeft de instructeur al ingegrepen. Hij haalt een saturatiemeter en komt op een meetwaarde uit van net 80%. Vervolgens wordt de opdracht: fiets één minuut en wacht tot de saturatie gestegen is tot tenminste 90%. De instructeur gaat vervolgens bellen met de longarts. Het verdict luidt: ik ga de intervaltrainingen voorlopig doen met zuurstof. Dat is toch een tegenvaller. Het is niet het einde van de wereld, want in de trainingszaal zitten meerdere patiënten met zuurstof. De uitleg voor de zuurstof is dat het voorkomt dat ik zonder extra zuurstof niet maximaal kan trainen en daardoor niet het maximale resultaat uit de trainingen haal. Dat zou jammer zijn en dus ga ik morgen vrolijk met de zuurstof aan de slag.
