Meeloopdag.

De bedoeling daarvan is om partners en/of kinderen te laten ervaren wat patiënten in Horn er voor moeten doen om zich een beetje beter te gaan voelen.

Van de verpleging mocht ik niet doorlopen naar de gymzaal waar Ger al bezig was met zijn UAE oefeningen dat wil zoveel zeggen als werken met gewichtjes voor armen en bovenlichaam. Ik moest dus wachten totdat deze bezigheid was afgerond voordat ik echt mee mocht doen.Het had als voordeel dat ik kon beginnen met een kop koffie. Heel lekker na die autorit.

Om 8.30 uur kwam de Ger woonkamer binnenlopen. Samen zijn we naar de trainingszaal gelopen want om 8.45 uur stond intervaltraining op de loopband op het programma.

Ger begon met zijn “neusbril” vast te koppelen aan het zuurstofapparaat in het midden. Vanaf dat moment heb ik even op dezelfde manier getraind als Ger. Hij moest 1 minuut lopen met een snelheid van 5 km/uur en dan 1 minuut rust. Dat moest hij 15 keer doen. Voor hem was dat best zwaar en ik neem mijn petje voor hem af want hij houdt dat toch maar vol. In eerste instantie heb ik precies hetzelfde gedaan. Later heb ik de boel opgeschroefd naar 6.5 km/uur en een hellingshoek van 1.5%. Ook ik mag wel voelen dat ik iets gedaan heb toch?

Tijd voor 1 kopje koffie want om 9.45 uur staat de dagelijkse buitenwandeling op het program.

Ger koos voor de grote ronde dat is een afstand van 1250 meter; die was nu wel mogelijk omdat zoals ikzelf heb gezien de gebruikte defibrilator terug is gebracht.

Onderweg hebben wij 2 x gepauzeerd, waarvan 1 x vrij lang omdat één van de deelnemers een enorme hoestbui had en daarna even bij moest komen. De wandeling verliep verder zonder problemen. Het zonnetje scheen en de temperatuur was goed.

Dan gaan we weer op weg naar de trainingszaal voor de krachttraining. We beginnen met de beenspieren. Er moet na 5 x de warming up van 50kg. 2 x een gewicht van 70 kg weggedrukt worden + 1 x van 80 kg. Best heftig.

Daarna een soortgelijk apparaat maar dan met de bedoeling het gewicht naar beneden te drukken.

En daarna een apparaat voor de buikspieren.

Hierna hebben we pauze en tijd voor een boterhammetje. In de gang kwamen we Remco tegen, een van de coachen die mensen begeleid tijdens de training. Ger vraagt of Jérôme er is en dat hij graag die middag mee wil doen aan sport en spel. Remco zegt dat hij dat eerst aan Maud (Fysio) moet vragen.

Om 13.00 uur hebben we een afspraak met de longarts. Daar komt het gebruik van zuurstof aan de orde. De fysiotherapeute wil dat Ger met zuurstof traint en had hem al het harnas in gejaagd door te stellen dat hij met zuurstof naar huis zou gaan. Uiteraard kwam dat ter sprake bij de longarts.

In ieder geval is Ger gerustgesteld. We waren al op zoek naar een geschikte manier om met zuurstof te kunnen trainen. Volgens de longarts hoeft dat voorlopig niet. Vanaf dat moment zie je Ger opbloeien. Hij loopt weer fier rechtop en heeft praatjes in overvloed. Zelf zegt hij; “Er is een last van mijn schouders gevallen”

In de agenda van Ger staat voorlopig tot 15.15 uur niets ingevuld. We besluiten naar de gymzaal te gaan en daar te kijken naar sport en spel. Op het moment dat we langs de kamer van de fysiotherapeuten lopen wordt Ger aangesproken door Maud en wordt er gezegd dat hij wel mee mag doen met sport en spel. Hoera!!! Er staat badminton op het programma. Een van de sporten die dicht bij het persoonlijke doel van Ger staat.

We zijn met 6 mensen, 4 patiënten, de begeleidster en ik. In het begin slaan we met 3 mensen aan de ene en 3 mensen aan de andere kant een shuttle over. Na de opwarming wordt er een spelletje gespeeld waarbij elke patiënt als die te moe wordt, even gaat zitten en wordt afgelost door een ander. Moe maar intens tevreden verlaat iedereen de gymzaal.

Na een korte rustperiode beginnen we om 15.15 uur aan de training op de fiets. Ook hier eerst de neusbril aansluiten op het zuurstofapparaat in het midden.Ger begon met zijn eigen programma. Mijn fiets werd door de coach om in te trappen op 50 watt gezet. Na 3 minuten heb ik hem op 75 watt gezet en heb ik de hele periode zo gefietst met 75 omwentelingen p/min.

Uiteindelijk mogen we moe, maar tevreden over de geleverde prestaties naar de kamer om ons te douchen en om te kleden. Ik neem mijn manneke lekker mee naar huis voor een ontspannen weekeindje.

Wel is mij opgevallen dat er tussen de bedrijven door behoorlijk veel gelopen wordt. Medicijnen innemen (naar de kamer) bakkie koffie (naar de woonkamer) naar de gymzaal, naar de trainingsruimte. Etc.etc. De afstanden zijn iets groter dan thuis.

Afsluitend

Ik ben blij dat ik deze dag heb meegemaakt. Het geeft een goed beeld over hoeveel er gevraagd wordt van een COPD / longemfyseem patiënt. Nou, ik kan nu uit eigen ervaring vertellen dat het programma behoorlijk zwaar is. De patiënten krijgen helemaal niets cadeau. Het is lopen, fietsen, krachttraining en bij sport en spel badminton spelen. Uiteraard inclusief het hijgen en zweten.

Dag 22 en 23

Woensdag en donderdag heb ik redelijk kunnen trainen. Beide dagen is er alleen een kleine buitenwandeling mogelijk geweest, omdat de gebruikte defibrillator nog steeds niet terug is.

Op beide avonden heb ik gebruikgemaakt van het 'tropisch zwemparadijs' om therapeutisch bezig te zijn in het water. Dat begint steeds beter te bevallen. Wij hebben natuurlijk onze marathonzwemmer; een medepatiënt die in staat is een half uur aan een stuk rondjes te zwemmen zonder te rusten. Nu heb ik bedacht te gaan proberen iedere keer als hij langskomt naar de andere kant te zwemmen; in de breedte wel te verstaan. Donderdagavond is het mij gelukt dat vol te houden, terwijl ik eerdere avonden een aantal rondjes van onze marathonzwemmer verstek moest laten gaan. Nu doe ik het nagenoeg afwisselend nog met schoolslag en dobberend op mijn rug. Mijn bedoeling is het uiteindelijk met de schoolslag te kunnen volhouden. Als dat lukt, komt er wellicht een nieuw doel. Wordt vervolgd.

De 20^ste dag.

Wij, groep 4, hebben een vroege start, zoals gebruikelijk op maandag. 8:15uur intervaltraining op de loopband. Ik heb het er redelijk goed afgebracht. Maar in de loop van de ochtend sloeg toch de vermoeidheid toe. Ik moet overigens toegeven dat het zondagavond wel wat later is geworden dan de bedoeling.

Bij de krachttraining kwam Chantal vanmorgen langs, wij spraken even met elkaar en zij adviseerde bij toestellen waar drie series van acht te veel van het goede is, het aantal terug te brengen. Bij mij is beweging zeven en acht bij enkele apparaten in feite te veel. Ik ga dat vanaf nu dan ook terugbrengen naar vijf! Daarmee hoop ik te bereiken dat de trainingen inderdaad wat lichter worden. Voordat Chantal mij dit advies gaf, had ik braaf op drie toestellen de series van acht gedaan en had heel wat kruid verschoten

Vanwege de moeheid heb ik ervoor gekozen niet de grote maar de kleine (650 meter en drie maal pauzeren) ronde te lopen.

De agenda voor vandaag (dinsdag 22-10) voorzag in een makkelijke start: duurtraining op de loopband. Zover is het niet gekomen. Na het ontbijt maak een enorme hoestbui, ik ben er zeker 10 minuten tot een kwartier tot braken toe zoet mee geweest, die makkelijke start nog onmogelijk. Het is opnieuw Chantal die ingrijpt en mij linea recta terug stuurt naar mijn kamer. Zij zou nog zijn langs gekomen, maar Miriam kwam opdagen. Zij heeft een uurtje met mij – liggend op bed – zitten praten over mijn situatie.

Daarna ben ik om 11:15 uur naar de sportzaal gegaan voor de krachttraining. Ik heb twee stations gedaan en heb het verder voor gezien gehouden.

Na de lunch heb ik opnieuw de kleine ronde gelopen. Ik zou daar zeker voor gekozen hebben, maar er was ook alleen de mogelijkheid van de kleine ronde. Bij de buitenwandeling gaan er per groep twee personeelsleden mee, die een automatische defibrillator bij zich hebben. Er zijn er drie, maar één ervan moet opnieuw worden ingeregeld omdat deze gisteren is gebruikt. Eén defibrillator moet in het gebouw blijven voor eventuele calamiteiten, zoals gisteren het geval is geweest. Er kan dan nog maar één groep naar buiten voor een wandeling en dus staat dan de kleine ronde op het programma.

Daarna weer educatie: de effecten van fysieke training. Hierbij wordt duidelijk dat het niet is uitgesloten dat ik te veel heb willen doen en daardoor enigszins ben overtraind. Ik moet dus meer rust nemen.

Na een sessie lichaamsbewustwording, waarbij ik het heel bewust rustig aan heb gedaan, staat intervaltraining op het programma. Jérôme vindt het verantwoord om de intensieve vorm (één minuut fietsen en één minuut rust) uit te proberen. Die ene minuut rust mag wat langer duren en ik stel voor om dit te vervangen door de wachttijd nodig om de saturatie te laten stijgen tot 96, 97%. Zo heb ik het gedaan. De eerste keer draai ik 40 watt rond, de tweede keer 45 watt en de derde keer 47 watt. Op advies van Jérôme heb ik ik het daarbij gelaten. Uiteindelijk heb ik deze manier van trainen 12 keer gedaan en nog drie minuten cooling-down. Pas na de cooling-down heb ik saturatiepercentage gezien onder 90, namelijk 89%. Hiermee is een eerste aanwijzing verkregen dat deze vorm van trainen wel bij mij past.

Dit is het dan voor vandaag. Ik ga onder de douche en duik met mijn nieuwe boek in bed met de bedoeling rond 22:00 uur het licht uit te doen.