In 1744 was Louis XV zijn troepen gaan bezoeken in Metz en had op die tocht zijn minnares meegenomen, Mme de Châteauroux en haar zuster Mme de Lauraguais. Hij viel daar echter ziek, vreesde voor zijn leven en wilde graag biechten. Zijn biechtvader, Mgr de Fitz-]ames, vond het niet kunnen dat hij daar op zijn sterfbed lag met zijn maîtresse in de buurt. Hij verplichtte de koning beide zussen weg te sturen. Nog voor ze klaar was met inpakken begon "het grauw" zich rond haar rijtuig te verzamelen en haar met modderkluiten en uitwerpselen te bestoken terwijl ze er snel vandoor ging, terug naar Parijs. Een of twee dagen later werd ze vermoord teruggevonden in haar woning. Het gerucht gaat dat Phélypeaux, comte de Maurepas, daarbij betrokken was. Maar dat was niet alles. De aalmoezenier liet de koning beloven dat hij, in geval van genezing, een nieuwe kerk zou laten bouwen in Parijs voor Sainte Geneviève, beschermheilige van de stad. Bovendien eiste deze aalmoezenier van de koning een publieke biecht waarin hij zich de titel van Roi Très Cbrétien onwaardig verklaarde te zijn en hij liet deze verklaring, god weet waarom, door de geestelijkheid vanaf de preekstoel in gans Frankrijk verspreiden. De bevolking was diep geschokt en niet alleen Le Bien Aimé, zoals Louis XV toen nog werd genoemd, maar ook de monarchie als dusdanig verloor definitief heel wat van haar prestige.

Volgens sommige historici lag het "drama van Metz" aan de basis lag van een irreversibele aantasting van het principe van de absolute monarchie veroorzaakt door de stupide houding van de Kerk zelf in de persoon van de hoofdaalmoezenier van de koning, Monseigneur de Fitz-]ames, die aldus zijn steentje bijdroeg voor de latere Revolutie..

Een van de eerste architecten van de toen nieuwe neoklassieke stijl was Soufflot en hij kreeg de opdracht voor de bouw van een nieuwe kerk voor de abdij van Sainte Geneviève.

Op 6 september 1764 vond de plechtige eerste steenlegging plaats van deze kerk. Zelfs als men niet van de stijl houdt moet men erkennen dat het een bouwkundig wonder geworden is dat bijvoorbeeld niet moet onderdoen voor de St Pau1's Cathedral van Christopher Wren te Londen. Voor de ceremonie van de eerste steenlegging bedacht Soufflot een reusachtige trompe-l’oeil op ware grootte van de toekomstige kerk. Dit enorme doek werd door de Machy geschilderd op basis van de plannen van Soufflot en op een houten chassis gespannen als decor voor de ceremonie. Uiteraard maakte de Machy achteraf graag een schilderij van het gebeuren. Op dit schilderij herkent men, behalve de trompe-l’oeil natuurlijk, Soufflot vergezeld door Marigny die het plan van de kerk aanbiedt aan de Koning en de Dauphin. De kerk zelf kwam pas klaar in de jaren 1780 en werd na de revolutie prompt herdoopt tot Pantheon, een mausoleum voor de groten van Frankrijk.

Jammer genoeg werden later de vensters dichtgemetseld zodat het deelaspect van gothische lichtvoetigheid verdween en het massief en gesloten karakter van het gebouw op de voorgrond kwam te staan zoals de tijdsgeest toen wilde. In dit mausoleum werden figuren als Rousseau, Voltaire en Soufflot zelf begraven. Ook Marat werd er bijgezet maar kort daarop weer verwijderd wegens beschuldiging van verraad. Pierre en Marie Curie liggen er, evenals Malraux. En straks komt er dus Diderot bij te liggen In tegenstelling tot wat velen denken ligt Napoleon niet daar maar in het Hótcl des Invalides begraven.

Het Pantheon met zijn 83 meter hoge koepel was tevens de locatie voor de experimenten met de beroemde “slinger van Foucault” waardoor werd aangetoond dat de aarde om haar as draait. Umberto Eco heeft er zelfs een heel boek aan gewijd. De originele slinger hangt er sinds 1995 opnieuw.