Mag ik u voorstellen : Nancy Baert

Waarvan kennen de Gezôardeneirs jou?

N : Van Rouwcentrum Baert. Sinds enkele jaren zijn mijn broer, Jurgen en man, Stefaan, eigenaar van de zaak. Het is ondertussen al de derde generatie.

Werk jij mee in de zaak?

N : Ik ondersteun zoveel ik kan, maar heb een full-time job in Lochristi. Acht jaar geleden ben ik aan de slag gegaan als administratief bediende bij Elia, de beheerder van het transmissienet voor elektriciteit. Ik ben al van mijn 19 jaar aan het werk, maar altijd in een ondersteunende functie. We zijn een tof team : ik met mijn 20 mannen. Daarnaast help ik zoveel mogelijk mee in de zaak achter de schermen : papierwerk en de koffietafels.

Heb je de zaak zien evolueren?

N : Ja. Tien jaar geleden hebben we beslist om niet langer in te zetten op de ceremonie voor huwelijken. Ik heb wel leuke herinneringen van in de tijd toen ik voor mijn ouders met de ceremoniewagens mocht rijden. Sinds dan ligt alle focus op begrafenissen, ondertussen hebben we in Moerbeke onze aula ook terug vernieuwd-groter gemaakt.

Wat doe je in je vrijetijd?

N : Ik heb een drukke bezigheid als secretaris van DVC Eksaarde, de volleybal. Ik heb vroeger zelf gevolleybald en nu spelen onze dochters, Freya en Larissa, in de club. Omdat ik hun matchen vaak bijwoon, werd ik al snel ploegverantwoordelijke. De stap om in het bestuur te gaan was dan ook snel gezet. Ondertussen ben ik al vijf jaar secretaris.

Is dit ook een ondersteunende functie zoals je job en wat je voor de begrafenissen doet?

N : Meestal wel, het is een gevarieerd tijdverdrijf : wedstrijden plannen, organiseren en ook soms eens bijsturen bij kleine conflictjes en dit samen met andere bestuursleden. Elke maand vergaderen etc... Maar in de volleybal is er een goede sfeer.

Heb je nog andere hobby’s?

N : Nee, eigenlijk niet. Ik heb vroeger veel gesport, maar een knieblessure en tijdgebrek, maakt dat dat nu moeilijker. En ja, ouder worden zeker? Ik ben ondertussen 45 jaar.

Je ziet er heel goed uit. Heb je het lastig met ouder worden?

N : Nee, absoluut niet. Ik voel me goed. Heb veel om handen. Genieten van de tijd die je hebt, want door de begrafenissen word je wel soms geconfronteerd met ouder worden en dan ga je wel eens denken over je eigen ouders en over jezelf.

Waar kan je van genieten?

N : Rust!

Amaai, daar moest je niet lang over nadenken.

N : Nee, het komt er niet vaak van om eens gewoon in de zetel te zitten niksen, zonder over iets te moeten nadenken. Ik kan ook enorm genieten van de momenten met ons viertjes of om eens lekker te gaan eten. O ja, en een sauna.

Kan je ook genieten van het enthousiasme tijdens een volleybalmatch, want dat is meestal niet rustig?

N : Ja, enorm. Op zondag worden de thuismatchen gespeeld en dan ben ik daar vaak een ganse dag. Super vind ik dat. Ik vind het ook belangrijk om zoveel mogelijk matchen van onze dochters mee te pikken. Dat lukt niet altijd omdat een begrafenis vaak op zaterdag is, maar ik probeer me dan in alle bochten te wringen om er toch te zijn voor hen.

Wat doe je niet graag?

N : Koken. Mijn man doet dit gelukkig wel graag. Ik ben vaak met verschillende dingen tegelijk bezig, maar met koken lukt dat niet. Dat gaat niet genoeg vooruit en kan er dan ook geen tijd insteken. Geef mij maar een verfborstel om een deel van het huis te schilderen.

Zijn er nog dingen die je niet graag doet?

N : Mijn man doet meestal de boodschappen want daar heb ik het geduld niet voor.

Ga je graag op reis?

N : Heel graag. Dat is trouwens iets waar we elk jaar naar hunkeren. Als we thuis blijven, hebben we geen vakantiegevoel, want de zaak is aan ons huis. We gaan altijd naar de zee, gecombineerd met uitstappen. We willen elk jaar nieuwe dingen ontdekken. We hebben dit steeds met ons gezin gedaan, maar ondertussen wordt de oudste 18 jaar, dus ik vrees ervoor dat ze nog veel zal willen meegaan. Dat is leren loslaten.

Hoe kan de wereld er volgens jou beter uitzien?

N : Als we wat meer respect voor elkaar zouden hebben.

Dankjewel Nancy voor je openhartigheid.