De afgelopen jaren ben ik anders gaan denken. En dat was een enorm proces. Ik betrapte mezelf op slachtofferschap, keek door een donkere bril en gaf anderen de schuld. Zat vol met zelfkritiek en was richtingloos. Had moeite met de wereld en met mijn gevoeligheid. Ik verstopte me achter een masker en deed iedere dag mijn "niets aan de hand" jas aan.
Totdat er een moment kwam dat ik mij realiseerde dat dit niet de manier was waarop ik wilde leven. Ik zat in de overlevingsstand en ik voelde dat er zoveel meer in mij zat maar dat ik mezelf geen toestemming gaf om dat te laten zien, om me daarover uit te spreken. Ik zat op slot, of liet mezelf op slot zetten omdat in mijn overtuiging de maatschappij niet zat te wachten op mijn visie en ik merkte dat de meeste mensen om me heen het maar vaag en zweverig vonden wanneer ik iets zei.
Toch wilde ik niet langer meerennen en kon ik dat ook niet meer. De weerstand werd steeds groter en iedere keer wanneer ik iets tegen mijn zin in moest doen werd ik misselijk, boos en opstandig. Ik wist dat ik knopen door moest hakken en andere keuzes moest maken. En ook al was in die tijd de angst groot, de onzekerheid duidelijk aanwezig, alles in mij zei me dat ik een leugen leefde.
Stap voor stap ging ik mezelf onderzoeken. Wat wilden mijn frustraties me duidelijk maken ? Hoe keek ik naar het leven ? Wat mistte ik dan precies ? En des te meer vragen ik stelde, des te meer antwoorden er op mijn pad verschenen. Ik ging terug in mijn leven, bekeek alle relaties, las boeken en leerde mijn eigen innerlijke stem kennen. Werd me ervan bewust dat ik iemand was die graag voldeed aan alle verwachtingen en zag waar ik mezelf verloor.
Inzicht na inzicht kwamen voorbij en stap voor stap leerde ik op mezelf te vertrouwen en ging ik weer in mezelf geloven. Het leven werd lichter en ik werd me bewust van mijn eigen kracht en mogelijkheden. En het allerbelangrijkste in dit proces was dat ik mezelf ging waarderen om wie ik ben. Ik geloofde niet langer in alle verhalen die me waren aangepraat van hoe ik was, wie ik moest zijn en hoe te gedragen.
Er kwam een natuurlijkheid naar boven, een puurheid en oprechtheid en ik werkte hard om dat zo zuiver mogelijk de wereld in te brengen. Het denken met mijn hoofd, veranderde in het denken vanuit mijn hart, vanuit mijn zuivere gevoel. Mijn kwetsbaarheid werd een kracht omdat ik mezelf toestemming gaf om mezelf te zijn.
Er zijn momenten dat me dat makkelijk afgaat, maar er zijn ook momenten dat ik terugval. Het is soms moeilijk vast te houden omdat de wereld om me heen, de maatschappij vooral gericht is op het hoofd. Waarin angst, macht en het geld regeert.
Ik leef in een ander systeem, iets wat van binnenuit komt. Waarin ik mezelf het recht geef om te zijn wie ik ben. Mijn wereld is groter dan dat we met onze zintuigen waar kunnen nemen. En ik kan niet anders zeggen dat de erkenning van mijn binnenwereld mij het gevoel van Leven heeft gebracht.
Het heeft mij bewust gemaakt dat ik hier ben gekomen om deze binnenwereld uit te drukken, vorm te geven. Dat alles energie is en ik dus ook. Dat passie, dat waar je blij van wordt, een van de belangrijkste krachten is. Dat je altijd creëert en dat jij altijd een keuze hebt in wat je wilt creëren.
Vormgegeven energie bevindt zich altijd om je heen. Je kan eraan afmeten of je hebt gecreëerd vanuit je pure Zijn of vanuit je aangeleerde zijn. Het resultaat is een wereld van verschil.
Ik had dit proces voor geen goud willen missen. Ook al was het van tijd tot tijd heftig en confronterend. Was het hard werken met vallen en weer opstaan. Wees de vinger altijd naar mij en nooit naar een ander. Moest ik verantwoordelijkheid nemen voor alles wat er in mijn leven was gebeurd en voor alle keuzes die ik zelf had gemaakt.
Uiteindelijk heb ik mezelf vergeven en mijn Zelf teruggevonden. En dat is een enorme rijkdom waar ik dankbaar voor ben. Mijn toekomst ligt volledig in mijn handen, in de keuzes die ik maak en daar is een ander nooit verantwoordelijk voor. Wat er ook op mijn pad komt ik zal het zien als mijn creatie, omdat ik de bron van mijn leven ben.
