Sinds nieuwjaar zijn we het derde jaar yoga gestart. "We" want ik doe dit samen met Sabine. Ik had zelf al gedacht om hier eens werk van te maken, maar het is Sabine die me over de streep gehaald heeft. Raar hè, dat je vaak iemand nodig hebt om het samen te kunnen doen, terwijl yoga toch wel iets typisch individueel is. Ik heb hier echt veel aan, maar ondanks het feit dat ik daarvan overtuigd ben, moet ik me soms verplichten om toch nog te rijden; zeker als Sabine laat weten dat het moeilijk lukt die dag. Afgelopen woensdag was het weer yoga. Ik was enkele weken niet kunnen gaan omwille van mijn wondroos, maar nu was het weer zo ver. En het deed deugd hoor. Hier en daar wel wat stijf en stram omdat het zo lang geleden was, maar het deed deugd. Volledig ontspannen en zen. Zeker tijdens de kathouding kom ik vaak tot meditatie. Dat is een oefening die zowel fysiek als mentaal deugd doet. De pyramide daarentegen doe ik niet graag. Wellicht doe ik die dan ook niet goed, want daar haal ik geen deugd uit. En van zodra Yvette zegt "van zodra het voor jou genoeg is, ga in buiklig liggen en navoelen", dan leg ik me onmiddellijk neer. Maar enfin, het deed weer deugd en we kunnen er weer tegenaan.
Ik kan wel stellen dat ik hooggevoelig ben. Dit is lang onderdrukt geweest, maar de laatste jaren ga ik hier heel bewust mee aan de slag. Dit is ook mijn grootste talent op mijn werk : aanvoelen wat er gebeurt, hoe de dynamiek zit, analyseren waarom iemand iets zegt of niet, non-verbale communicatie. Maar ook positieve en negatieve energie voelen en mee aan de slag gaan. Ik vind dit een supergave! De laatste jaren kan ik ook goed op mijn gevoel rekenen en op vertrouwen. Nu dat ik lang ziek geweest ben, kon ik nog weinig af. En dan is het niet evident om jezelf ook af te schermen van alles wat er rond jou gebeurt. Want als je het aanvoelt, dan gaat het vaak ook in mijn lichaam. Als ik mezelf dan niet bescherm, dan zuigt het me leeg. Het is een kunst om van deze signalen positieve energie te maken en mee aan de slag te gaan, maar dan moet je je eerst zelf goed voelen. Dat is ook één van de redenen waarom ik naar een psychologe ga, maar dat is echt een werkwoord en mijn grote valkuil. Mijn linkervoet is mijn signaal als ik er weer over aan het gaan ben. Afgelopen vrijdag was het weer zo ver. Ik was op het werk de dynamiek gaan opzoeken om te weten wat er leeft en wat er nodig is zodat iedereen zich goed kan voelen. Maar dan trek je
