Het lijkt er fel op. Alhoewel ik mij niet de voorstelling maak dat evenzoveel bijen evenzoveel kleine madamekes soleil zijn met een tulbandje en een glazen bolleke.
Wat ik wel als bedenking heb is niet anders dan wat we nu bij de bijen zien gebeuren wel eens ons lot zou kunnen zijn als we zo verder doen met onze leefomgeving.
Het lijkt er nl. sterk op dat de honingbij op dit moment getroffen wordt door een driedubbele crisis op gebied van biodiversiteit, ruimtelijke versnippering en de klimaatcrisis.
Sinds een tiental jaren heerst er bij de honingbij de zgn. verdwijnziekte, hele bijenkasten raken op korte termijn compleet ontvolkt, sommige imkers verliezen 30 tot 50 % van hun volkeren op één jaar tijd.
Uiteraard werd hierover de alarmklok geluid en vele overheden namen inderdaad de noodkreet van de imkers ernstig. Einde vorige eeuw werd met een beschuldigende vinger naar een aantal nieuwe insecticiden gewezen, kortwerkende insecticiden die inwerken op het zenuwstelsel van de insecten en o.a. gebruikt worden ter bescherming van zaden zoals maïskorrels e.d.
Met name de Frans overheid verbood deze nieuwe insecticiden.
10 jaar later moest iedereen toegeven dat dit verbod niet het verhoopte resultaat heeft opgeleverd. In Frankrijk blijft de mysterieuze ziekte evengoed slachtoffers maken als elders waar het verbod niet van kracht is.
Overal over heel de wereld zijn dan diverse onderzoeken gestart om na te gaan wat de oorzaak zou kunnen zijn.
Er moest heel wat onder de loep genomen worden:
□De voeding van de bijen
□Het gebruik van insecticiden
□Het probleem van parasieten, reeds bestaande en recent toegevoegde
□De selectiedruk
□Hoe worden de bijen verzorgd door hun imker
Wat blijkt: Er is zowel een probleem wat betreft de voeding, toch nog de insecticiden (oude én nieuwe formules, de agressiviteit van de parasieten met name de Varroamijt en mogelijk de selectiedruk (er wordt vnl. in Vlaanderen geselecteerd naar zachte, niet steeklustige rassen omwille van de dichte bevolking).
De bij vindt in ons getemd landschap met heel veel monocultuur geen voldoende mix meer van diverse soorten pollen, pollen die ze nodig hebben als proteïnebron, dat wat ze wel vinden is dan nog minderwaardig. Die tendens wordt nog versterkt door de maniakale onkruidbestrijding die de biodiversiteit de das omdoet. Ook de goed honingleveranciers worden zo stelselmatig weggewied.
De gewassen worden dan nog dikwijls voortdurend behandeld met allerlei pesticiden.
Ook de klimaatwijziging brengt de interne klok en interne taakverdeling van de bijen in het gedrang waardoor de bijen onvoorbereid de winter ingaan en zo hun doodvonnis tekenen
De bijen verzwakken en zijn dan een gemakkelijke prooi voor allerlei parasieten. De slechte weerbaarheid tegen de parasieten zou dan nog eens mede een gevolg zijn van het feit dat de honingbij wel eens te hard getemd zou kunnen zijn.
Wat voor de honingbij geldt, geldt voor elk levend wezen op deze planeet, ook voor de mens. Als we verder blijven onze biodiversiteit ten gronde richten, als we verder blijven ons klimaat te verstoren, kortom als we bezig blijven zoals we bezig zijn dan komen wij vroeg of laat ook aan de beurt.
Ik ben Vanden Bosch Yves
Ik ben een man en woon in Heverlee/ Leuven (België) en mijn beroep is Diëtist.
Ik ben geboren op 11/08/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Natuur en milieu.
Gemeenteraadslid Leuven voor Groen! van '90 tot '06.
